ผมชื่อกระถินอายุ18เพิ่งเรียนจบผมบ่ยากเรียนต่อเพราะผมปึกเรียนบ่เก่งเลยบ่ยากเป็นภาระให้วัวควายในคอกที่พ่อต้องขายส่งเรียนเลยเสียสระเจ้าของออกดีกว่าผมมีน้องคนนึงชื่อบักบุ้งอายุห่างผมปีนึงแต่มันบ่เอิ้นผมอ้ายดอกมันบอกว่าบ่เคารพผมละยากจะถีบมันจักบาดการเรียนมันกะดีกว่าผมอยู่มันสิต่อมหาลัยอยากเป็นครู ครูต้วย

ผมปั่นจักรยานออกจากบ้านมาตามบักบุ้งไปกินข้าว มันเอาวัวมาล่ามตะเช้าๆพุ่น มีวัวประมาณ 10 ตัวนิละ พ่อเพิ่นเลี้ยงไว้ขาย กะบ่แม่นเพิ่นเลี้ยงดอกแม่นลูกกับเมียพิเลี้ยงย้อนเพิ่ยอยากนำงานราชงานหลวง เพิ่นเป็นผู้ใหญ่บ้านครับ

ผมก็ไปเก็บบักม่วง4-5ลูกในสวนหญ้าอิแม่ปลูกไว้ตะผมน้อยๆพุ่นละแม่ลาวมักปลูกนั่นปลูกนี่ไว้อยากกินหยังกะมาเก็บเอายุสวนบ่ค่อยได้ซื้อเขาดอกครับมีเบิดสุอย่างได้ซื้อแค่น้ำปลาชูรสเกลือละครับแนวผลิตบ่เป็น

ผมกะรำคาญอ้ายผมยุครับมันเป็นแบบนี้ล่ะจักไผเป็นอ้ายไผเป็นน้องดอกเฮ็ดโตบ่สมเป็นพี่เลย ถึงสิเถียงกันกัดกันตลอดแต่กะฮักกันดีครับ เห็นมันแบบนั่นยามผมมีเรื่องมันออกหน้าตลอดเลยไผกะอย่ามาเฮ็ดน้อง

พวกพวกผมก็นั่งกินข้าวไปคุยกันไปจนกินเสร็จผมกับบุ้งกะส่อยกันเก็บจานไปล้าง เสร็จแล้วก็เลยมานั่งเบิ่งโทรศัพท์ แม่กะเอาบักม่วงเฮ็ดพริกเกลือมาให้เรียบร้อยผมกะนั่งกินไปเบิ่งทีวีไป

อยู่ดีๆพ่อกะถามขึ้นมา เพิ่นคึสิอยากให้ผมเรียนต่ออิหลีนั่นล่ะ แต่หัวผมมันบ่ไปเรียนไปกะส่ำนั่นสุ้มาหาเฮ็ดงานหาเงินดีกว่า เพิ่นย่านผมรำบากบ้เลยอยากให้เรียนสูงๆมีความรู้หลายๆ แต่ผมว่าเรียนสูงปานใดถ้าเอาโตบ่รอดบ่สู้การสู้งานปริญญา10ใบกะแค่กระดาษใบนึงสื่อๆนั่นละ

ป้าดดดมันเว้ามาจนผมฟังนำกะสิบ่ทันมันเว้าคึผมสิไปตายนิผมสิไปเฮ็ดงานเดะ หน้าตามันจริงจังแฮง

แล้วมันกะลุกออกไป ผมยังเว้าบ่จบยุพ่อกับแม่ถอนหายใจแล้วส่ายหัวพร้อมกัน ผมนิงงเลยมันสิสูนให้ผมเฮ็ดหยัง

ผมบ่คึดว่าน้องผมมันสิติดผมขนาดนี้ ปกติกะบ่ได้อิหยังกับผมปานใดใช้หยังมันกะเฮ็ดให้เบิดถึงสิจ่มแต่กะเฮ็ดตลอด แต่ผมเห็นอาการแววตามันมะกี้คึจั่งมันสิไห้นิละผมนะฮักน้องผมแฮงถึงสิมักกวนตีนมันแต่ไผสิมารังแกมันเจอตีนผมก่อนบอกเลยน้องผมผมตีได้คนเดียวผุอื่นอย่าแตะ แต่ผมบ่เคยตีมันดอกมีตะด่ากันสื่อๆ