มิน

ถ้าเรารักใครสักคนมาตั้งเเต่เด็กมึงคิดว่าจะสมหวังป่ะ

ชอบ..

เห้ย!! กูถามมึง

มึงมาถามกู

หลอกถามอีกละ

ว่า...

กูชอบใคร

หึ หึ //ขำ

ไอ้เหี้ย!

เออกูบอกก็ได้

กูชอบพี่สกาย

มาตั้งนานเเล้ว

ตั้งเเต่เด็กเลย

ก็พี่เขาช่วยกู

ตอนกูล้ม

เเล้วกูก็ไก็พวงกุญแจพี่เขามา

พี่เขาให้กูตั้เเต่เด็กเเล้ว

//ยิ้ม

นั้นดิ

เห้อ... เจอกันเกือบทุกครั้งที่ผ่านบ้าน

เเต่ก็ไม่ได้คุยกันนานเลย

มันจะมีทางหรอว่ะ

เหมือนทำตัวไม่รู้จักกันเลยอ่ะ

ตั้งเเต่พ่อกับเเม่กูเสียไป

กูก็ไม่ค่อยได้เจอเขาเลยอ่ะ

ไม่ต้องตื่นเต้นหรอกคุณ

//มอง

//ยิ้ม

.รับสาย

หาโหลครับ

ครับ

อะไรนะครับ //ตกใจ

//ร้องไห้

มาย

//อุ้มมาย

เค้กอ่ะ

ไม่ได้กินเเล้วนะ

พี่ไม่เป็นอะไร

เดี๋ยวเราจะย้ายไปอยู่กับตายายนะ

พ่อกับเเม่เราเขาต้องไปทำงานต่างประเทศนะ

อย่าพึ่งบอกมาร์สละ

คงนานมากเลยเเหละ

เเล้วกูก็พึ่งมารู้ตอนกูอยู่ ป.6 ว่าพ่อกับเเม่กู

ไม่ได้ไปต่างประเทศ

เเต่เขาไปจากกูเลย

ไม่กลับมาหากูเลย

//จะร้องไห้

ก็...

พี่เสียใจด้วยนะ

ผมเป็นใครรู้เเหละ

เธอ!

เธอ! //ตามไป

หวัดดี

เธอ

เราเสียใจด้วยนะ

มาร์ส

ไม่เป็นไรนะ

ก็วันที่พ่อกับเเม่เสีย

มันเป็นวันเกิดเราไง

ให้พี่บอกไง

//กอด

ต่อไปมีเเค่เราสามคนที่ต้องดูแลกันนะ

เพราะเราก็พึ่งตากลับยายเยอะไม่ได้นะ

ท่านเเก่เเล้ว

ไม่เป็นไรๆ