๑
-
พุทธศักราช ๒๔๗๔
-
วังชัชวาลย์รวี
-
ช่อผกาพิกุล
-
พิกุลอ้าวยัยช่อ
-
พิกุลลมอะไรหอบมาที่นี่
-
ช่อผกาคุณพ่อคุณแม่ให้ฉันกับพี่รพีเอาของมาให้คุณพ่อของตัวน่ะ เลยขอพี่รพีมานั่งเล่นกับตัวก่อนกลับ
-
พิกุลแล้วตัวจะอยู่นานมั้ย แก้วตากับเทียนแขจะมาหาฉันที่นี่พอดี
-
ช่อผกาฉันคงต้องถามพี่รพีก่อน ไว้รอพี่รพีคุยกับคุณลุงเสร็จก่อนก็แล้วกัน เข้าไปตอนนี้กลัวจะโดนเอ็ด
-
พิกุลได้สิ
-
ข้างรั้ว
-
ช่อผกาพิกุล..
-
พิกุลว่าไง
-
ช่อผกาเราเห็นใครมาด้อมๆมองๆอยู่ที่ข้างรั้วบ้านตัวนานสองนานแล้ว
-
พิกุลหื้อ..
-
ทันใดที่พิกุลหันไปดูก็พบกับหญิงสาววัยไล่เลี่ยกับเจ้าหล่อนกำลังยืนชะเง้อมองเข้ามาในตัวบ้าน ก่อนจะหันกลับไปมองหน้าช่อผกาที่นั่งอยู่ตรงหน้าอย่าประหลาดใจ
-
พิกุลใครกัน..
-
ช่อผกาตัว ผู้หญิงคนนั้นหายไปแล้ว
-
พิกุลเอ๋..
-
ทันทีที่หันกลับไปมองที่รั้วก็ไม่ปรากฏร่างผู้หญิงคนนั้นแล้ว พิกุลที่ทำท่าจะลุกไปเดินดูก็กลับถูกช่อผกาดึงแขนไว้
-
ช่อผกาอย่าไปเลย เรากลัว
-
พิกุลก็ได้จ้ะ
-
แก้วตาพิกุลเรามาแล้ว
-
แก้วตาอ้าว ! ช่อผกา
-
ช่อผกาแก้วตา เทียนแข
-
พิกุลมาไวกว่าที่คิดนะ
-
แก้วตายัยแขน่ะสิ พอรู้ว่ายัยช่อจะมาที่นี่ก็รีบให้มาไวขึ้น
-
เทียนแขแก้ว
-
แก้วตารึไม่จริงล่ะ
-
พิกุลมาไวก็ดีแล้ว เผื่อยัยช่อต้องกลับก่อน
-
พิกุลช่อยังไม่ได้ขอพี่รพีน่ะ
-
แก้วตาอ่าวหรอ ฉันคิดว่าตัวขอพี่ชายแล้วเสียอีก
-
ช่อผกาแฮร่..เรายังไม่กล้าน่ะ 😅
-
เทียนแขแล้ว..พี่รพีไปไหนซะล่ะ
-
ช่อผกาคุยกับคุณพ่อพิกุลอยู่ในบ้านน่ะ
-
เทียนแขอ๋อ..
-
รพีน้องพิกุล
-
พิกุลอะ..
-
ช่อผกานั้นไง พูดถึงก็มาพอดี
-
แก้วตาสวัสดีค่ะพี่รพี
-
เทียนแขสวัสดีค่ะพี่รพี
-
พิกุลสวัสดีค่ะพี่รพี
-
รพีครับ
-
รพีน้องพิกุลครับ คุณพ่อให้มาตามไปคุยธุระครับ
-
พิกุลธุระ ?
-
พิกุลได้ค่ะ
-
รพีไปครับ
-
พิกุลเดี๋ยวฉันมานะ พวกเธออ่านหนังสือกันก่อนได้เลย
-
ช่อผกาตัว ตัวขอพี่รพีให้เราหน่อยได้มั้ย
-
พิกุลอีกแล้วนะ
-
ช่อผกานะๆ
-
แก้วตาเร็วเข้าพิกุล พี่รพียืนรอนานแล้ว
-
เทียนแข...
-
พิกุลก็ได้ๆ
-
ช่อผกาขอบใจจ้ะเพื่อนรัก 😊
-
. .
-
ห้องรับแขก
-
พิกุลมีอะไรกับลูกหรอคะ
-
พิกุลถึงกับให้แขกไปตามเลย
-
คุณพระประพัทธ์พ่อเห็นว่าอาทิตย์หน้าลูกจะปิดเทอมแล้ว แล้วมันตรงกับงานสมาคมพอดี เลยกะว่าจะให้ลูกไปออกงาน
-
พิกุลจะดีหรอคะ ลูกไม่ค่อยได้..
-
คุณพระประพัทธ์ไม่ต้องกลัว พี่รพีจะไปกับลูกด้วย
-
พิกุลหันหน้าทางรพีอย่างประหลาดใจ ด้านรพีเองก็มองมาแล้วยิ้มให้เล็กน้อยก่อนจะหลบสายตาตามเคยเพื่อไม่ให้เสียมารยาท
-
พิกุลถ้าอย่างงั้นลูกแล้วแต่คุณพ่อค่ะ
-
คุณพระประพัทธ์ดีเลยจ้ะ อาทิตย์หน้าวันศุกร์พ่อจะให้พี่เขามารับหนูที่วังของเรานะ
-
พิกุลค่ะ
-
คุณพระประพัทธ์ลุงฝากน้องด้วยนะพ่อรพี
-
รพีครับคุณลุง 🙂
-
. .
-
ปัจจุบัน
-
08:00
-
คุณหญิงสุดาพิกุล
-
คุณหญิงสุดาตื่นได้แล้วลูก
-
คุณหญิงสุดาพิกุล
-
พิกุลเฮือก !
-
คุณหญิงสุดาตกใจหมด ทำไมสะดุ้งแบบนั้นล่ะ
-
พิกุลปะ..เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร
-
คุณหญิงสุดาวันนี้นัดนะไปดูการ์ดแต่งงานไม่ใช่หรอ
-
คุณหญิงสุดานะมารอด้านล่างแล้วนะ
-
พิกุลค่ะ เดี๋ยวหนูรีบตามลงไปค่ะ
-
พิกุลตะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงปลุกของแม่ ทำเอาเธอถึงกลับให้ใจไม่ทั่วท้อง ก่อนจะเอามือกุมไปที่หัวแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา
-
พิกุลฝันแบบนี้อีกแล้ว..
-
พิกุลทำไมเห็นหน้าใครไม่ค่อยชัดสักครั้งเลยนะ
-
เธอบ่นพรึมพร่ำบนเตียงก่อนที่จะลุกไปอาบน้ำแล้วรีบลงไปหาว่าที่เจ้าบ่าวในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าที่มานั่งรอเธออยู่ด้านล่าง
-
08:30
-
พิกุลรอนานมั้ย
-
นะไม่นาน
-
นะนะเพิ่งคุยกับแม่เรื่องตรีมงานเสร็จ
-
นะกินข้าวก่อนค่อยไปก็ได้นะ เดี๋ยวจะหิว
-
พิกุลอื้ม
-
นะพิกุล
-
พิกุลหื้อ
-
นะHappy anniversary ครับ
-
พิกุลนะ..
-
นะนะรักพิกุลนะ
-
พิกุลเราก็รักนะ
-
ชีวิตฉันทำไมมันดีแบบนี้นะ
-
นะอยากให้ถึงวันแต่งเร็วๆจังเลย
-
พิกุลขี้อ้อน
-
นะที่ทำท่าเอามือของพิกุลไปวางทาบไว้ที่หน้าก็เริ่มพูดโอดครวญถึงเรื่องแต่งงานที่จะถูกจัดในอีก5เดือนข้างหน้าด้วยสายตาอ้อน ทำเอาพิกุลถึงกับหน้าแดงกล่ำเพราะความเขิน
-
พิกุลเดี๋ยวเรารีบกินข้าวก่อน จะได้ไปดูการ์ดกัน
-
นะครับ 😊
-
. .
-
ร้านของชำร่วย
-
พนักงานสรุปคุณผู้ชายกับคุณผู้หญิงถูกใจการ์ดแบบไหนกันบ้างคะ
-
พิกุลอืม..เลือกยากจังเลยค่ะ
-
นะนั้นสิ..
-
พนักงานถ้ายังเลือกไม่ได้จริงๆ ลูกค้าสามารถไปออกแบบการ์ดหรือหาตัวอย่างมาให้ทางเราดูก่อนได้นะคะ
-
นะเอาไงดีพิกุล
-
พิกุลอืม..งั้นเอาแบบที่เขาว่าก็ดีนะ
-
พิกุลเรายังเลือกไม่ได้จริงๆ
-
นะงั้นตามนั้นครับ ถ้าผมได้แบบแล้วจะส่งแบบให้ทางไลน์นะครับ
-
พนักงานได้ค่ะ
-
ไม่นานนักพนักงานก็เดินออกไปจากห้องรับแขก เหลือเพียงแต่ทั้งสองคนที่ยังนั่งก้มหน้าก้มตาเลือกแบบการ์ดต่อ
-
พิกุลไม่คิดว่าจะเลือกยากขนาดนี้เลย
-
นะจริงๆนะอย่างไงก็ได้นะ นะแล้วแต่พิกุล
-
พิกุลนะแล้วแต่พิกุลตลอด
-
พิกุลแล้วแต่พิกุลๆ มา7ปีแล้วนะ
-
นะก็นะรักพิกุล อะไรที่พิกุลชอบ นะยอมหมด
-
พิกุลนะ..
-
นะซึ้งล่ะสิ
-
พิกุลแหมะ เอาใหญ่เลย
-
กรี้ง ~ 📲
-
พิกุลแปปนึงนะ
-
นะอื้ม
-
พิกุลว่าไงคะแม่
-
คุณหญิงสุดา(พิกุล)
-
คุณหญิงสุดา(หนูรีบไปที่บ้านของพ่อด่วนเลย)
-
พิกุล...
-
คุณหญิงสุดา(ฟังแม่อยู่มั้ย)
-
นะพิกุล เป็นอะไรรึป่าว
-
พิกุลทำไม..พิกุลต้องบ้านที่นั่นด้วย
-
คุณหญิงสุดา(พ่อหนูเสียแล้ว)
-
เมื่อแม่พูดจบพิกุลก็ถึงกับนิ่งเงียบ ในหัวตอนนี้มีแต่ความว่างเปล่าเกี่ยวกับคำพูดที่แม่บอกว่า พ่อเสียแล้ว
-
พิกุลแม่..
-
พิกุลจริงหรอแม่..
-
นะพิกุล
-
คุณหญิงสุดา(ฮึก..จริงลูก)
-
พิกุลแค่นี้ก่อนนะคะ
-
วางสาย
-
พิกุลฮึก..
-
นะพิกุล เป็นอะไร
-
นะแม่เป็นอะไรรึป่าว
-
นะทำไมร้องไห้ล่ะ
-
นะที่เห็นทีท่าว่าพิกุลไม่สู้ดีนักและดูเหมือนเธอกำลังร้องไห้ออกมาก็เอามือลูบหลังพิกุลช้าๆเพื่อปลอบใจ
-
พิกุลนะ..พ่อเราเสียแล้ว ฮึก..
-
นะไปหาท่านมั้ยเดี๋ยวเราพาไป
-
พิกุลพิกุลกลัว..
-
พิกุลพิกุลไม่อยากไปที่บ้านนั่น พิกุลไม่อยากเจอคนที่นั้น
-
เธอเอาแต่ร้องไห้และพูดว่าไม่อยากไปที่นั้นออกมา นะเองที่คบกับพิกุลมานานก็พอจะรู้เหตุผลว่าทำไมเธอถึงไม่อยากไปที่นั่น ก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วดึงเธอมากอดไว้
-
นะเอาหน่าพิกุล ไปลาท่านครั้งสุดท้ายก็ยังดี
-
นะนะ..ทำเพื่อแม่ เพื่อตัวเอง
-
พิกุลนะ..ฮือออออ
-
3วันถัดมา
-
อยุธยา
-
วังชัชวาลย์รวี
-
นะพร้อมมั้ย
-
พิกุลเราไม่อยากมานี่เลย
-
นะคำสั่งเสียของท่านนะ ไม่มาไม่ได้หรอก
-
3วันก่อน
-
วัด
-
งานเผาศพ
-
แม่เลี้ยงไม่คิดว่าจะได้เจอกันอีก
-
พิกุลคุณน้า..
-
พิกุลสวัสดีค่ะ
-
นะสวัสดีครับ
-
แสงรวีพี่กุล..
-
พิกุลยัยวี
-
แม่เลี้ยงหึ
-
แม่เลี้ยงรีบมาแล้วก็รีบกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับเธอ
-
ทนายเห็นทีจะไม่ได้หรอกครับคุณนายดวงสวาท
-
แม่เลี้ยงคุณธรรมรงค์
-
พิกุลสวัสดีค่ะคุณลุง
-
ทนายครับคุณหนู
-
ทนายเสร็จจากงานเผาศพคุณพ่ออย่าเพิ่งรีบกลับนะครับ ท่านดนัยสั่งเสียเอาไว้ก่อนท่านจะป่วยว่า ให้คุณหนูร่วมฟังพินัยกรรมที่ท่านเขียนไว้
-
แม่เลี้ยงคงไม่ต้องหรอก เพราะพิกุลไม่เคยแม้แต่จะมาดูท่านเลย ทุกอย่างต้องเป็นของยัยวีอยู่แล้ว
-
แสงรวีคุณแม่..
-
ทนายยังไงก็ต้องมาครับ
-
พิกุลเอ่อ..ค่ะ
-
นะแขกมาเยอะแล้ว พิกุลเราไปรับแขกดีกว่า
-
แม่เลี้ยงไม่ต้อง !
-
แม่เลี้ยงแขกผู้ใหญ่ทั้งนั้น อย่างเธอจะไปรู้จักใครได้ !
-
พิกุลคุณน้า !
-
นะผมลืมแนะนำตัวครับ
-
นะผมชื่อ ณภัทร ธีรกุล ครับ
-
แสงรวีธีรกุล..นามสกุลเพื่อนคุณพ่อนี่คะ
-
แม่เลี้ยงฉันขอตัว !
-
เมื่อคุณหญิงดวงสวาทได้ยินที่นะแนะนำตัวก็ถึงกับมีสีหน้าตกใจเล็กน้อย เพราะตะกูลของนะ นั้นได้รับพระร่ชทานไม่ต่างจากตะกูลของพิกุลเลย
-
ทนายอย่าลืมนะครับคุณหนู
-
ทนายเสร็จจากงานเผาท่าน ต้องไปฟังพินัยกรรมนะครับ
-
พิกุลก็ได้ค่ะ
-
พิกุลพิกุลจะไปที่..วัง
-
. .
-
วันเปิดพินัยกรรม
-
ห้องรับแขก
-
ทนายเมื่อมากันครับแล้วผมจะเริ่มอ่านพินัยกรรมเลยนะครับ
-
แม่เลี้ยงเชิญค่ะ
-
ทนายธรรมรงค์เริ่มไล่อ่านพินัยกรรมไปเรื่อยๆราวๆเกือบหน้านาที โดยในพินัยกรรมนั้นก็พูดถึงงานที่ต้องการให้ใครสานต่อ และเงินส่วนไหนยกให้สาธารณะกุศล หรือเาไปทำอะไรบ้างจนมาถึงสามส่วนสุดท้ายที่ทนายหยุดอ่านแล้วมองมาทางพิกุล
-
แม่เลี้ยงอ่านต่อสิ หยุดทำไม
-
ทนายครับ
-
ทนายในส่วนของ เงิน100ล้านบาท จะถูกแบ่งเป็น2ส่วน 1ส่วนแรก 30ล้าน และส่วนสุดท้าย 70ล้าน ผู้ได้รับในส่วนนี้30ล้านคือ คุณแสงรวี
-
แม่เลี้ยงจริงหรอคะ 😏
-
แม่เลี้ยงอ่านต่อสิคะว่าส่วนสุดท้ายของใคร
-
พิกุล...
-
คุณหญิงดวงสวามเมื่อได้รู้ว่าลูกสาวของตนได้เงินมรดก30ล้านก็ดีใตออกหน้าออกตาและหวังส่าอีกส่วนจะเป็นของตน
-
ทนายในส่วน70ล้าน ผู้ที่ได้รับคือ คุณเดือนวาด ภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายครับ
-
แม่เลี้ยงเดือนวาดหรอ !
-
แม่เลี้ยงเป็นไปได้ยังไง !
-
แม่เลี้ยงมันไม่เคยมาดูท่านแม้แต่ครั้งเดียวเลยนะ !
-
พิกุลให้เกียรติแม่ฉันด้วยค่ะ
-
ทนายพินันกรรมยังไม่หมดนะครับ
-
แม่เลี้ยงหึ !
-
ทนายผมจะอ่านต่อแล้วนะครับ
-
พิกุลค่ะ
-
ทนายในส่วนของวังชัชวาลย์รวี และที่ดินในกรุงเทพอีก10ไร่ อยุธยาอีก10ไร่ รวมอสังหาริมทรัพย์ทุกอย่างที่ท่านดนัยมี ทั้งหมดจะตกเป็นของ..
-
พิกุล...
-
แม่เลี้ยงของใคร !
-
ทนายคุณหนูพิกุล ลูกสาวคนเดียวของท่านครับ
-
แม่เลี้ยงอะไรนะ !
-
พิกุลหมายความว่าอย่างไงคะ ?
-
พิกุลแล้วแสงรวี ?
-
แสงรวี...
-
ทนายคุณท่านรู้มาตลอดครับว่าคุณหนูแสงรวีไม่ใช่ลูกแท้ๆของท่าน
-
แสงรวีคุณแม่..
-
แม่เลี้ยงโกหก !
-
แม่เลี้ยงเอาอะไรมาพูดหะ !
-
ทนายคุณท่านได้ทำการตรวจDNAตั้งแต่คุณแสงรสีคลอดแล้วครับ แต่ท่านให้ปิดเป็นความลับมาโดยตลอด
-
คุณหญิงดวงสวาทที่ก่อนหน้านี้ที่เอาแต่อาละวาดก็ต้องช็อคเมื่อรู้ว่าท่านดนัยรู้เรื่องนี้มาตลอด จะน่าสงสารก็แต่ แสงรวี ที่รู้ว่าตนเองไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆของผู้ที่ตนเรียกว่าพ่อมาตลอด 25 ปี ก็ถึงกับน้ำตาอาบแก้มก่อนจะวิ่งออกไปจากบ้านด้วยความเสียใจ
-
แสงรวีแม่โกหกวีทำไม ! ฮือออ
-
พิกุลยัยวี !
-
แสงรวีไม่จริง ! ฮือออ วีเป็นลูกของคุณพ่อ !!
-
แม่เลี้ยงวีลูก !
-
แม่เลี้ยงฟังแม่ก่อน !
-
นะไม่อยากจะเชื่อ..
-
พิกุลเราก็ไม่อยากจะเชื่อ..
-
ทนายทั้งหมดในพินัยกรรมก็มีเท่านี้แหละครับ
-
ทนายคุณท่านรู้สึกผิดต่อคุณหนูและคุณเดือนมากๆเลยนะครับ
-
ทนายท่านคิดถึงคุณมากๆ ช่วงที่ท่านป่วยท่านก็เรียกชื่อคุณทุกวัน
-
พิกุลคุณพ่อ..
-
. . .
-
จบตอน
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง


กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()