โรงพยาบาล

“ คนบ้าอะไรจะดวงซวยขนาดนี้ขอเกิดใหม่ไม่ได้ขอทะลุมิติ >

ผมยกมือขยี้หน้าตัวเอง มันเกินเรื่องสุดๆเลยแทบจะไม่อยากเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวผมเคยอ่านเคยดูได้จากสื่อพอเจอกับตัวก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน แถมทะลุเข้ามาได้ผัวโรคจิตขี้เก๊กอีกต่างหาก …..

แกร๊ก !!!

ในขณะที่ผมนั่งบ่นกับตัวเองพยาบาลก็เดินเข้ามาสงสัยจะมาตรวจอาการ

“ คุณแสงแดด..วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ “

“ ปวดหัวครับแล้วก็เบื่อๆแต่ไม่รู้เบื่ออะไร “

ผมตอบพยาบาลคนสวยกลับไปเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ รู้สึกจริงๆคาแรคเตอร์ของตัวละครนี้ไม่ได้แตกต่างจากผมเท่าไหร่เลยเพราะโชคร้ายแล้วไร้ที่พึ่งมีสามีก็เหมือนไม่มี…ชีวิตไม่ได้แตกต่างเพราะตอนนั้นก็รู้สึกและอยากถ่ายทอดอารมณ์ตัวเองที่มันทั้งเหงา ทั้งเคว้งคว้างออกมาผ่านตัวละครตัวนี้

เฮ้อออ….

“ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ “

“ ไม่หรอกครับแค่เบื่อๆ เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านหรอครับ “

“ เดี๋ยวดูอาการอีกสักวันถ้าไม่มีอะไรก็กลับได้แล้วค่ะ “

“ ครับ “

พยาบาลแปะผ้าให้ที่แผลของผมแล้วเดินออกไป ตอนนั้นผมลงมาจากเตียงแล้วเข็นเสาน้ำเกลือเดินมาที่กระจกพร้อมกับมองเพ็งไปที่ตัวเอง

“ นี่เราจริงๆ…นั่นมันหน้าเรา…”

“ คุณแสงแดดจะเอาอะไรหรอครับ “

ควับ !

ผมหันไปมองนายไตร บทบาทในนิยายก็เป็นมือขวาของนายอคิราห์ที่คอยดูแลเมียหมอนั่นแทน

“ เปล่าอ่ะแค่อยากส่องกระจก เออนี่ถามอะไรหน่อยสิ “

“ ครับ “

“ คุณอคิราห์ไม่เคยมาเลยหรอ “

“ เอ่อออ….”

“ ไม่ล่ะสิ ไม่ถามด้วยใช่ไหม “

“ งานนายยุ่งมากครับ “

นี่คือการถนอมน้ำใจสินะ เพราะว่ากลัวเราจะเสียใจ เหอะ…ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหมอนั่นไม่สนใจเลยสักนิด เฮ้อไม่ว่าที่ไหนไอ้แดดเอ้ยเวรกรรมแท้ๆคอยดูนะถ้ากลับไปได้ฉันจะเขียนใหม่เอาให้มันรักแกหัวปักหัวปำเลยสัญญา ป่วยขนาดนี้สามียังไม่มาดู…..

“ คุณแสงแดดไม่ต้องเสียใจไปนะครับ “

“ เปล่าอ่ะ หิวข้าว “

“ ครับ ?? “

“ มองอะไรผมไม่ได้เสียใจนะที่เค้าไม่มา ดีซะอีกไม่ต้องมาเจอคนหน้ายักษ์ทำเป็นอยู่หน้าเดียวหรือไงคนแบบนั้นอ่ะนะใครจะไปอยากเจอ เมียป่วยขนาดนี้ถามสักคำยังไม่มีจิตใจดำมืดขนาดนั้นจะไปอยากเจอทำไม “

“ หรอ ….”

“ ใช่ อุ่ย…นาย “

ใครปล่อยคิววะ..ทำไมมันเป๊ะขนาดนี้

“ เดี๋ยวนี้ปากเก่งนิไม่เห็นทำตัวจะเป็นจะตายเหมือนครั้งก่อนๆ “

“ ก็ครั้งก่อนๆแค่เรียกร้องความสนใจไง “

“ ก็รู้นิ “

“ ก็ใช่สิก็ผมเขี….”

“ อะไร “

“ เปล่าอ่ะ…มาทำไมเนี่ย “

“ ก็ไม่ได้อยากมานักหรอกพอดีผ่านมาก็เลยเสียเวลาแวะมาดู ยังไม่ตายก็ดีละ “

“ อืม..ขอบใจนะที่อุตส่าห์แวะมาแต่ไม่เป็นไรออกไปเถอะ “

ตาไตรรัตน์ทำหน้างงใส่ผม ไม่ต้องงงหรอกผมไม่ใช่แสงแดดคนที่เรียกร้องความสนใจคนเดิมแล้วจะให้วีดว้ายลงไปชักงอแง่กๆ จ้างล้านห้ายังไม่ทำเลยชีวิตจริงนี่ 35 แล้วนะไม่ใช่ 25 ในชีวิตนี้….

“ ไล่ฉันหรอ ? ฉันอยากมาตายแหละ ! ไม่ตายก็ดีจะได้ไม่ต้องวุ่นวายจัดหาวัดให้ “

“ ปากหรอนั่น ! “

“ อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะแสงแดด ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นใครฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น “

“ ก็ไม่ใช่ไงแต่เมียยังอยู่ในโรงพยาบาลก็ควรพูดจาดีๆหน่อยสิไม่ใช่ว่าจะเอาแต่ใช้อารมณ์เข้าใจว่าเป็นคาแรคเตอร์แต่ว่าควรจะถนอมน้ำใจกันบ้าง “

“ พูดจาอะไรไม่รู้เรื่อง “

“ ก็พูดจาภาษาคนเนี่ยแหละ “

หมับ !!!!!

หมอนี่พุ่งตัวเข้ามาจับหน้าผมแล้วออกแรงบีบจนผมรู้สึกเจ็บที่กรามมากๆ >

“ ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น !!!! อย่ามาต่อปากต่อคำกับฉัน “

“ เจ็บนะ >

ผมออกแรงทุบไปที่แขนเค้า แต่ดูเหมือนว่าจะเปล่าประโยชน์เค้าไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด

“ เจ็บไงเจ็บ ! “

เค้าผลักผมจนล้มรู้สึกว่าก้นกระแทกกับพื้นแข็งๆจนปวดเลยให้ตายเถอะรู้ว่าเป็นตัวร้ายแต่ไม่เห็นต้องเลวขนาดนี้เลยมั้ยพ่อคุณ คอยดูนะกลับไปจะเขียนให้คลั่งรักเมียจนตายเลย โอ้ยยย…

“ อย่ามาต่อปากต่อคำกับฉันอีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว “

“ นี้…เข้าใจนะว่าเกลียดแสง…เกลียดผมอ่ะอันที่จริงก็ไม่จำเป็นต้องร้ายขนาดนี้ก็ได้ดูสิตัวผมนิดเดียวเองกระดูกหักไปจะทำให้ “

“ มันเรื่องของนาย ตายไปซะได้ยิ่งดี “

“ โอ้โห…ปากหรือกรรไกรน่ะ “

“ ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องพูดดีกับคุณแบบนาย อย่าคิดว่าที่ฉันมาฉันจะเป็นห่วงหรืออยากมาดูอย่าคิดว่าจะมาเพราะสงสารคนแบบนายไม่สมควรได้อะไรไปจากฉัน “

โอ้โห…โคตรคมเอาว่ะไอ้แดดเอ้ยกลับบ้านไม่ได้แถมยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกคอยดูไอ้อคิราห์ฉันออกไปจากที่นี่ได้นายตายแน่ฉันจะเขียนให้นายตายบทต่อไปเลยคอยดู หึ…

ผมยืนจ้องหน้าคนขบกรามจนสันขึ้นปูดนูน พอเข้าใจได้แหละว่ามันเป็นคาแรคเตอร์แล้วหมอนี่เป็นพวกขาดความรักชอบนายเอก นายเอกก็โดนพระเอกสอยไปซะละเลยชอบมาลงกับเมีย

แต่ก็ไม่คิดว่าจะร้ายขนาดนี้หล่อซะเปล่ามีดีแค่หน้าตาเอง…เออจริงสิแบบนี้เราก็ต้องได้เห็น..

“ คุณเหมันต์มีชีวิตอยู่ในนี้ด้วยรึเปล่า “

ควับ !!!

เอาแล้วตาเขียวใส่อีกแล้ว >

“ อย่าพูดชื่อนี้ !!! “

“ ก็แค่ถามเอง “

“ ถามก็ไม่ได้ !!!! “

“ จะบ้ารึเปล่าเนี่ยก็แค่ถาม เข้าใจว่าไม่ถูกกันแต่ว่าก็แค่ถามเองจะเป็นไรไป “

“ นี้อยากลองดีใช่ไหม “

ตาบ้านี่น่ากลัวเลยอ่ะ >~<

“ ฉันไม่อนุญาตให้นายพูดชื่อนั่นออกมา ถ้าพูดขึ้นมาอีกฉันจะสับลิ้นให้แหลกเลย “

เค้าเค้นสายตามองมาที่หน้าผมแทบจะกินหัว นัยน์ตาทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยก็คนแค่ถามเองเจอตัวร้ายแล้วอยากเจอพระเอกบ้างไม่ได้รึไง อุตส่าห์แต่งซะเท่บาดใจเลยนะ

“ ดูแลให้ดีๆถ้าไม่ตายไม่ต้องโทรมา “

“ ครับนาย “

หมอนี่ค้อนสายตามาที่ผมแล้วทำเป็นจัดสูทให้เข้าที่ก่อนจะเดินออกไปด้วยอาการกระแทกประตูปิดอย่างแรง

ปึง !!!

“ โคตรเลว….”

“ ครับ ? “

“ เจ้านาย นายอ่ะโคตรเลวนิสัยอันธพาลตอนใส่คาแรคเตอร์คิดไรอยู่วะแล้วนิยายที่เขียนก็ตั้งเยอะทำไมต้องมาเรื่องนี้ โรแมนติกได้มั้ยทำไมต้องดราม่า ! ดราม่าไม่พอนะแถมเป็นตัวประกอบอีก !!! ชีวิต ! “

“…….( เกาหัว ) “