โรงพยาบาล
“ คนบ้าอะไรจะดวงซวยขนาดนี้ขอเกิดใหม่ไม่ได้ขอทะลุมิติ >
ผมยกมือขยี้หน้าตัวเอง มันเกินเรื่องสุดๆเลยแทบจะไม่อยากเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับตัวผมเคยอ่านเคยดูได้จากสื่อพอเจอกับตัวก็ไปไม่เป็นเหมือนกัน แถมทะลุเข้ามาได้ผัวโรคจิตขี้เก๊กอีกต่างหาก …..
แกร๊ก !!!
ในขณะที่ผมนั่งบ่นกับตัวเองพยาบาลก็เดินเข้ามาสงสัยจะมาตรวจอาการ
“ คุณแสงแดด..วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ “
“ ปวดหัวครับแล้วก็เบื่อๆแต่ไม่รู้เบื่ออะไร “
ผมตอบพยาบาลคนสวยกลับไปเพราะรู้สึกแบบนั้นจริงๆ รู้สึกจริงๆคาแรคเตอร์ของตัวละครนี้ไม่ได้แตกต่างจากผมเท่าไหร่เลยเพราะโชคร้ายแล้วไร้ที่พึ่งมีสามีก็เหมือนไม่มี…ชีวิตไม่ได้แตกต่างเพราะตอนนั้นก็รู้สึกและอยากถ่ายทอดอารมณ์ตัวเองที่มันทั้งเหงา ทั้งเคว้งคว้างออกมาผ่านตัวละครตัวนี้
เฮ้อออ….
“ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ “
“ ไม่หรอกครับแค่เบื่อๆ เมื่อไหร่จะได้กลับบ้านหรอครับ “
“ เดี๋ยวดูอาการอีกสักวันถ้าไม่มีอะไรก็กลับได้แล้วค่ะ “
“ ครับ “
พยาบาลแปะผ้าให้ที่แผลของผมแล้วเดินออกไป ตอนนั้นผมลงมาจากเตียงแล้วเข็นเสาน้ำเกลือเดินมาที่กระจกพร้อมกับมองเพ็งไปที่ตัวเอง
“ นี่เราจริงๆ…นั่นมันหน้าเรา…”
“ คุณแสงแดดจะเอาอะไรหรอครับ “
ควับ !
ผมหันไปมองนายไตร บทบาทในนิยายก็เป็นมือขวาของนายอคิราห์ที่คอยดูแลเมียหมอนั่นแทน
“ เปล่าอ่ะแค่อยากส่องกระจก เออนี่ถามอะไรหน่อยสิ “
“ ครับ “
“ คุณอคิราห์ไม่เคยมาเลยหรอ “
“ เอ่อออ….”
“ ไม่ล่ะสิ ไม่ถามด้วยใช่ไหม “
“ งานนายยุ่งมากครับ “
นี่คือการถนอมน้ำใจสินะ เพราะว่ากลัวเราจะเสียใจ เหอะ…ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าหมอนั่นไม่สนใจเลยสักนิด เฮ้อไม่ว่าที่ไหนไอ้แดดเอ้ยเวรกรรมแท้ๆคอยดูนะถ้ากลับไปได้ฉันจะเขียนใหม่เอาให้มันรักแกหัวปักหัวปำเลยสัญญา ป่วยขนาดนี้สามียังไม่มาดู…..
“ คุณแสงแดดไม่ต้องเสียใจไปนะครับ “
“ เปล่าอ่ะ หิวข้าว “
“ ครับ ?? “
“ มองอะไรผมไม่ได้เสียใจนะที่เค้าไม่มา ดีซะอีกไม่ต้องมาเจอคนหน้ายักษ์ทำเป็นอยู่หน้าเดียวหรือไงคนแบบนั้นอ่ะนะใครจะไปอยากเจอ เมียป่วยขนาดนี้ถามสักคำยังไม่มีจิตใจดำมืดขนาดนั้นจะไปอยากเจอทำไม “
“ หรอ ….”
“ ใช่ อุ่ย…นาย “
ใครปล่อยคิววะ..ทำไมมันเป๊ะขนาดนี้
“ เดี๋ยวนี้ปากเก่งนิไม่เห็นทำตัวจะเป็นจะตายเหมือนครั้งก่อนๆ “
“ ก็ครั้งก่อนๆแค่เรียกร้องความสนใจไง “
“ ก็รู้นิ “
“ ก็ใช่สิก็ผมเขี….”
“ อะไร “
“ เปล่าอ่ะ…มาทำไมเนี่ย “
“ ก็ไม่ได้อยากมานักหรอกพอดีผ่านมาก็เลยเสียเวลาแวะมาดู ยังไม่ตายก็ดีละ “
“ อืม..ขอบใจนะที่อุตส่าห์แวะมาแต่ไม่เป็นไรออกไปเถอะ “
ตาไตรรัตน์ทำหน้างงใส่ผม ไม่ต้องงงหรอกผมไม่ใช่แสงแดดคนที่เรียกร้องความสนใจคนเดิมแล้วจะให้วีดว้ายลงไปชักงอแง่กๆ จ้างล้านห้ายังไม่ทำเลยชีวิตจริงนี่ 35 แล้วนะไม่ใช่ 25 ในชีวิตนี้….
“ ไล่ฉันหรอ ? ฉันอยากมาตายแหละ ! ไม่ตายก็ดีจะได้ไม่ต้องวุ่นวายจัดหาวัดให้ “
“ ปากหรอนั่น ! “
“ อย่ามาขึ้นเสียงใส่ฉันนะแสงแดด ให้มันรู้บ้างว่าใครเป็นใครฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น “
“ ก็ไม่ใช่ไงแต่เมียยังอยู่ในโรงพยาบาลก็ควรพูดจาดีๆหน่อยสิไม่ใช่ว่าจะเอาแต่ใช้อารมณ์เข้าใจว่าเป็นคาแรคเตอร์แต่ว่าควรจะถนอมน้ำใจกันบ้าง “
“ พูดจาอะไรไม่รู้เรื่อง “
“ ก็พูดจาภาษาคนเนี่ยแหละ “
หมับ !!!!!
หมอนี่พุ่งตัวเข้ามาจับหน้าผมแล้วออกแรงบีบจนผมรู้สึกเจ็บที่กรามมากๆ >
“ ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันไม่ใช่เพื่อนเล่น !!!! อย่ามาต่อปากต่อคำกับฉัน “
“ เจ็บนะ >
ผมออกแรงทุบไปที่แขนเค้า แต่ดูเหมือนว่าจะเปล่าประโยชน์เค้าไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด
“ เจ็บไงเจ็บ ! “
เค้าผลักผมจนล้มรู้สึกว่าก้นกระแทกกับพื้นแข็งๆจนปวดเลยให้ตายเถอะรู้ว่าเป็นตัวร้ายแต่ไม่เห็นต้องเลวขนาดนี้เลยมั้ยพ่อคุณ คอยดูนะกลับไปจะเขียนให้คลั่งรักเมียจนตายเลย โอ้ยยย…
“ อย่ามาต่อปากต่อคำกับฉันอีกถ้าไม่อยากเจ็บตัว “
“ นี้…เข้าใจนะว่าเกลียดแสง…เกลียดผมอ่ะอันที่จริงก็ไม่จำเป็นต้องร้ายขนาดนี้ก็ได้ดูสิตัวผมนิดเดียวเองกระดูกหักไปจะทำให้ “
“ มันเรื่องของนาย ตายไปซะได้ยิ่งดี “
“ โอ้โห…ปากหรือกรรไกรน่ะ “
“ ฉันไม่จำเป็นที่จะต้องพูดดีกับคุณแบบนาย อย่าคิดว่าที่ฉันมาฉันจะเป็นห่วงหรืออยากมาดูอย่าคิดว่าจะมาเพราะสงสารคนแบบนายไม่สมควรได้อะไรไปจากฉัน “
โอ้โห…โคตรคมเอาว่ะไอ้แดดเอ้ยกลับบ้านไม่ได้แถมยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกคอยดูไอ้อคิราห์ฉันออกไปจากที่นี่ได้นายตายแน่ฉันจะเขียนให้นายตายบทต่อไปเลยคอยดู หึ…
ผมยืนจ้องหน้าคนขบกรามจนสันขึ้นปูดนูน พอเข้าใจได้แหละว่ามันเป็นคาแรคเตอร์แล้วหมอนี่เป็นพวกขาดความรักชอบนายเอก นายเอกก็โดนพระเอกสอยไปซะละเลยชอบมาลงกับเมีย
แต่ก็ไม่คิดว่าจะร้ายขนาดนี้หล่อซะเปล่ามีดีแค่หน้าตาเอง…เออจริงสิแบบนี้เราก็ต้องได้เห็น..
“ คุณเหมันต์มีชีวิตอยู่ในนี้ด้วยรึเปล่า “
ควับ !!!
เอาแล้วตาเขียวใส่อีกแล้ว >
“ อย่าพูดชื่อนี้ !!! “
“ ก็แค่ถามเอง “
“ ถามก็ไม่ได้ !!!! “
“ จะบ้ารึเปล่าเนี่ยก็แค่ถาม เข้าใจว่าไม่ถูกกันแต่ว่าก็แค่ถามเองจะเป็นไรไป “
“ นี้อยากลองดีใช่ไหม “
ตาบ้านี่น่ากลัวเลยอ่ะ >~<
“ ฉันไม่อนุญาตให้นายพูดชื่อนั่นออกมา ถ้าพูดขึ้นมาอีกฉันจะสับลิ้นให้แหลกเลย “
เค้าเค้นสายตามองมาที่หน้าผมแทบจะกินหัว นัยน์ตาทำไมต้องโกรธขนาดนั้นด้วยก็คนแค่ถามเองเจอตัวร้ายแล้วอยากเจอพระเอกบ้างไม่ได้รึไง อุตส่าห์แต่งซะเท่บาดใจเลยนะ
“ ดูแลให้ดีๆถ้าไม่ตายไม่ต้องโทรมา “
“ ครับนาย “
หมอนี่ค้อนสายตามาที่ผมแล้วทำเป็นจัดสูทให้เข้าที่ก่อนจะเดินออกไปด้วยอาการกระแทกประตูปิดอย่างแรง
ปึง !!!
“ โคตรเลว….”
“ ครับ ? “
“ เจ้านาย นายอ่ะโคตรเลวนิสัยอันธพาลตอนใส่คาแรคเตอร์คิดไรอยู่วะแล้วนิยายที่เขียนก็ตั้งเยอะทำไมต้องมาเรื่องนี้ โรแมนติกได้มั้ยทำไมต้องดราม่า ! ดราม่าไม่พอนะแถมเป็นตัวประกอบอีก !!! ชีวิต ! “
“…….( เกาหัว ) “