เกิดอะไรขึ้นคะ?

อะไรเหรอ?

มีอะไรครับนายหนุ่ม?

อะไรเหรอๆ?

ห๊า?

เมาขี้ตาเหรอคะ?

เดี๋ยวไปดูให้ครับ

ว่าแตไหงสึบากิไปอยู่กับซาคุยะแต่เช้าได้อ่ะ?

หรือว่า...

สึบากิ้วคงไม่ได้ล่วงเกินเด็กนะ?

อ๋ออออ

คิดว่าจะรวบหัวรวบหางแล้วซะอีกนะคะ

ก็จริง

เผื่อติดเชื้อตาลุงเมื่อก่อนอาการเกียมัวออกไงสึบากิ้ว

หว่าๆ อย่าว่าลุง

เกียมัวนี่มันอะไรฟะ? ศัพท์วัยรุ่น?

...

ช่างเรื่องนั้นแล้วไปช่วยสึบากิกันดีกว่าเนอะแซม

อาๆ ก็ได้

กำลังไป

อยู่หน้าห้องแล้วค่ะ

ค่ะ

เฮ้ย

มีใครเห็นซาคุยะไหม?

ฉันไปดูมุมที่หมอนั้นซุกเมื่อเช้าแล้วไม่เจอ

ไม่นะ

ไม่รู้

อยู่กับลุงนี่แหละ

...

คงไม่ได้เล่นอะไรพิเรนท์ๆ ใช่ไหม?

เปล่าๆ อย่าคาดโทษลุงงงง

กวนตรีน

แล้วนี่ทำอะไรอยู่ห๊า?

กำลังอยู่ในสถานการณ์กระอัดกระอวยน่ะ

ห๊า?

ตอนนี้ซาคุยะน้ำตาแตกใส่ลุงอ่ะ

ไปทำอีท่าไหนเนี่ยไอ้บ้า! แล้วตกลงอยู่ไหนฟะ!?

ห้องลุง

เออๆ เดี๋ยวไป!!!

ให้ตายเถอะ...นายทำบ้าอะไรไปวะถามจริง? (#มองซาคุยะเวอร์ชั่นมีหูหางแมวงอกที่หลบอยู่มุมห้องในสภาพน้ำตาแตก)

เพื่อ?

คิดว่าจะทำอะไรแปลกๆ พิเรนท์ๆ แบบเมื่อก่อนซะอีก

ค่ะ

เออ ไม่แปลกใจ

ใครอยากโดนก็บ้าล่ะ

ก็จริง

แต่คิดอีกแง่...พวกเราเป็นผู้เป็นคนขึ้นเพราะโดนตบเกรียนยกหมู่มานี่นะ

คิดไปเองค่ะ

พอๆ เรากลับมาที่เรื่องซาคุยะต่อเถอะ

แล้วหลบมุมแบบนั้นจะเอาไงต่อ? (#มองคนมีหูแมวงอกที่หลบมุมห้อง)

เพราะเป็นจิ้งจอกมั้ง

แมวกับหมาไม่ถูกกัน...

เอิ่ม มันใช่เรื่องควรเถียงเหรอนั้น?

ตอนนี้หาทางให้ซาคุยเลิกกลัวเถอะครับ

เดี๋ยวอยู่ๆ ปีนออกนอกห้องขึ้นมาล่ะยุ่งเลย

ฉันว่าแซมเป็นคนเข้าหาดีสุดหรือไม่ก็เบล

ทำไมเป็นฉันล่ะ?

ไหงฉันเล่า?

ก็แซมเหมือนนก ส่วนเบล...ซาคุยะตอนเบลอๆ ชอบมองผิดเป็นพี่สาวไง

เดี๋ยว! นั้นแค่ฉายาเว้ย! ไม่ได้เป็นนกจริงๆ สักหน่อย!

ไม่ใช่แล้ว!

ดี

ลืมนึกถึงไปเลย

เออ ว่าแต่ทำไมไม่ตามหมอนั้นแต่แรกวะ?

ชัดเจน

เหมือนแม่มากกว่า...แม่ดุลูกด้วย...

ผมว่าฟังดูแปลกๆ นะครับนายหนุ่ม (#ถอนหายใจพลางพยายามแอ๊บเนียนเข้าใกล้ซาคุยะ)

ซาคุยะมานี่เถอะ

หากโมโหฮิกังก็ข่วนฮิกังให้แหลกเลย ไม่ต้องมาหลบหรอก

เพราะนายทำซาคุยะกลัวไง

อ่ะ? โผล่มาจริงแฮะ... (#มองซาคุยะที่ยอมโผล่หน้ามา)

ถึงโดน...ก็คิดซะว่าเสียสละเพื่อส่วนรวมแล้วกัน

อ่ะ?

ยอมเข้าใกล้แซมแล้ว

เพราะเป็นเหยี่ยวจริงๆ สินะ?

ไม่ใช่ล่ะ (#แยกเขี้ยวใส่แต่ไม่กล้าเสียงดังเนื่องจากกลัวคนกลายเป็นแมวเตลิดอีก)

ไม่ใช่ล่ะ (#ลูบหัวคนกลายเป็นแมว)

... (#ลองกระดึบเข้าไปหา)

ไม่หนีแฮะ ต่อไปเบลลองไหม?

ฉันเหรอ? (#ลองเดินเข้าไปหา)

หว่า! (#รีบยั้งตัวไม่ให้ล้ม)

เทาที่ดูก็ใช่...

แต่แบบนี้ทำไมตอนเช้าถึงเผ่นพวกเราล่ะ?

คงเพราะตอนนั้นไล่กวดมั้ง

ก็เป็นไปได้

มีตาก็มองเองสิฟะ

ไม่ต้องเลยเฟ้ย

อย่าเพิ่งเรื่องให้เลยเถอะ

ไม่ว่าง...

ซาคุยะ...ไอ้นี่เข้าใกล้ข่วนแหลกได้ไม่ต้องสนใจ

เออ ตามนั้น

เพราะงั้นไม่มีเวลาเล่นด้วยหรอกนะเฮ้ย

ไอ้นั้นฉันก็อยากรู้เฟ้ย

จะว่าไปยังไม่รู้สาเหตุเลย

ก็ดี แต่ก่อนอื่นไล่สึรุงิไปก่อน

เพราะนายจะป่วนไง

เพราะรู้ว่าเป็นตัวอันตรายมั้ง

เพิ่งสงบเองนะเว้ย! จะเพิ่มเรื่องเพื่อ!?

พวกเราจะโดนหางเลข โดนกลัวไปด้วยไหมเนี่ย?

อย่าพูดเป็นลางเซ่!!!

พอๆ! อย่าเพิ่มเรื่องแล้วช่วยกันหยุดสึรุงิเลย!

ก็ใครใช้ให้แกล้งซาคุยะเล่า? (#โดนซาคุยะเกาะอยู่)

ให้ตายเถอะ เล่นซะห้องเละเลย

ต้องลำบากเก็บกวาดอีก

ฮิกัง...

รู้ว่าเล่นงี้แล้วจะโดน ยังเล่นอีกนะตาลุง

แล้ว...คราวนี้เอาไงต่อ? (#ชี้ที่สึรุงิ)

นั้นสิ

เหมือนบางอย่างจะไม่ใช่นะสึบากิ้ว

หื้อ? มีอะไรเหรอ?

เออ...ฉันฟังภาษาแมวไม่ออกหรอกนะ...

หิวหรือเปล่า?

หรืออยากเล่น?

อย่าปั่นน่าสึรุ...

เฮ้ย!? อะไรวะ!? (#สะดุ้งโหยง)

เออดี

อยู่ๆ คืนสภาพแบบแปลกๆ ดีนะ

ไอ้นายน่ะไม่ต้องเลย (#ค้อนใส่สึรุงิ)

ซาคุยะจำไม่ได้เหรอ?

ซาคุยะกลายเป็นแมว

นายกลายเป็นแมวน่ะ...ถึงตัวจะเป็นคนอยู่ก็เถอะ

แต่ดันไม่กลัวฉันกับแซมล็อกซะงั้น

ไม่รู้เหมือนกัน

ไม่รู้วะ

ไม่รู้สาเหตุ มัววุ่นๆ กันอยู่น่ะ

ส่วนนายเงียบไปเลยสึรุงิ

สมควรล่ะ

แล้วนี่ซาคุยะ...ตกลงเมื่อวานนายไปทำอะไรมาหรือเปล่า? ถึงได้กลายเป็นงั้นน่ะ?

สาเหตุมาจากไอ้นั้นแหง

แน่ๆ

ปกติของในร้านพวกนั้นปกติที่ไหนล่ะ?

และบางทีไม่รู้อาจจะดีกว่านะครับนายหนุ่ม

นั้นสิ...และ...

สึรุงิซังหลุดแหน่ะ

ช่วยหยุดก่อเรื่องสักวันเถอะ!!! (#ตามไปอีกคน)

ฉันก็เก็บของที่ชนพังตอนไล่จับซาคุยะก่อนหน้านี้ดีกว่า