ตอน ปลายทางแห่งรัก

*ตอนนี้จะใช้เพลง ONLY ของ LEE HI ถ้าเปิดฟังตอนอ่านก็คงจะรู้สึกเหมือนเราตอนแต่งมั้ง*

วันนี้เป็นวันที่สามแล้วที่ทั้งธารน้ำ หมอไทป์ แสงเทียนและนาวามาอยู่ที่ภูเก็ต

ตอนนี้ทั้งสี่คนกำลังมาความสุขกับการได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก

และเหมือนมันก็จะช่วยให้ตัวนาวาเจ้าใจแม่ของเธอมากขึ้น

ส่วนด้วยธารน้ำอาการเธอทรุดหนักขึ้นทุกวันๆ

แล้วดูเหมือนว่าเธอกำลังจะจากคนรักของเธอไปในไม่ช้า

ส่วนไทป์ก็กำลังตั้งใจจะขอธารน้ำแต่งงาน เค้าเตรียมแหวนมาด้วย เค้าตั้งใจจะขอเธอมาตลอด

ธารน้ำเอ่ยชวนไทป์ที่ยืนมองเธอดูพระอาทิตย์ที่กำลังตกมาเต้นรำด้วยกัน

ไทป์ส่งยิ้มให้คนรักของเค้าอ่อนๆก็ตอบตกลง

ตอนนี้ทั้งสองคนกำลังเต้นรำกันท่ามกลางหมู่มวลเม็ดทราย

ท่ามกลางที่ทะเลที่มีแสงจากพระอาจารย์สาดส่องลงน้ำอย่างสวยงาม

ตอนนี้มันเป็นภาพคู่รักที่สุดแสนจะโรแมนติก

ในขณะเดียวกันก็มีนาวาและแสงเทียนแอบมองทั้งสองคนเต้นรำกันอย่างมีความสุข

แต่ตัวลูกสาวกลับร้องไห้เพราะเธอเห็นว่าร่างกายแม่เธอไม่ไหวแล้วจริงๆ

แสงเทียนได้แต่ปลอบใจเธอ ทั้งที่เค้าก็เสียใจเช่นกัน

ตัดไปที่ธารน้ำกับไทป์ที่กำลังเต้นรำกันอย่างมีความสุข

ธารน้ำและไทป์นั่งลงฝืนทราย

ก่อนที่ธารน้ำจะเอาหัวมาซบไหล่ของไทป์

ทั้งสองคนต่างนิ่งเงียบอยู่สักพักใหญ่ ก่อนที่ไทป์จะเอ่ยปากมาก่อน

ไทป์มองพระอาทิตย์ตกก่อนจะก้มไปมองที่กระเป๋ากางเกงแล้วหยิบแหวนที่เค้าได้เตรียมมา

เพื่อจะสวมให้กับคนที่เค้ารัก คนที่ซบไหล่เค้าอยู่

ตอนนี้ธารน้ำไม่โต้ตอบอะไรเธอเอาแต่นิ่ง

ตอนนี้เธอเหมือนคนหลับแต่ความจริงแล้วเธอ...

ไทป์เอานิ้วนางข้างซ้ายของร่างอันไร้ลมหายใจของธารน้ำมาสวมแหวนไว้

ตอนนี้ร่างของธารน้ำมีน้ำตาไหลออกมา

ไทป์เอามือปากน้ำตาของเธอออก ก่อนจะกอดคนรักของเค้าไว้ประหนึ่งว่าเธอยังมีชีวิตอยู่

เค้ารู้ว่าสักวันวันนี้ก็ต้องมาถึง วันที่เค้าต้องเสียเธอไป

เค้าคิดว่าเค้าจะทำใจได้กับการจากลา

แต่ไม่เลย

เค้าทำไม่ได้เลย

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

แชท | ป๊า

จบการสนทนา

แชท | ชราไลน์ (4)

จบการสนทนา

นาวาเข้าไปกราบขอโทษหมอไทป์ที่นั่งเฝ้าร่างอันไร้วิญญาณของคนรักของเค้าไว้อยู่

ตอนนี้ไทป์กลายเป็นคนเหม่อลอยไปแล้ว ใครจะไปทำใจได้ที่ต้องเห็นคนที่ตนรักมากๆจากไป

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

บันทึกสุดท้ายของธารน้ำในไดอารี่

"...วันนี้เป็นวันที่น่าเศร้าจริงๆ ฉันตรวจพบว่าตัวเองเป็นโรคร้าย"

"..มะเร็งก้านสมอง ฉันไม่เคยได้ยินมันมาก่อนเลย แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นกับตัวฉันแล้ว"

"พอมาตรวจเจอก็พบว่าตัวเองเป็นมะเร็งระยะสุดท้ายแล้ว*

"หมอบอกว่าคนไข้ของหมอบางรายก็อยู่ได้เป็นปี บางรายไม่ถึงเดือนก็เสีย"

"ฉันอยากเป็นกลุ่มที่อยู่ได้เป็นปี"

"ฉันยังอยากอยู่กับลูก กับแม่ กับพี่สาว กับคนที่รักฉันแล้วฉันก็รักเค้าอย่างพี่ไทป์"

"ฉันยังอยากแต่งงาน ฉันยังอยากเห็นลูกสาวฉันเติบโตไปเรื่อยๆ ฉันยังอยากเขียนหนังสือเกี่ยวกับการท่องเที่ยว "

"ฉันยังมีอีกหลายอย่างที่ฉันอยากทำมัน"

"นี่ภาพตอนที่ฉันแอบถ่ายตอนไปเดทกับพี่ไทป์ที่หอศิลป์"

"ฉันจำได้ว่าตอนนั้นเรามีความสุขกันมากกว่านี้ แต่ตอนนี้เราก็มีความสุขนะ แต่ก็ไม่สุด"

"เพราะเรามีหลายอย่างที่อยากทำด้วยกัน แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะลูกของฉันเค้าไม่เข้าใจฉันกับพี่ไทป์เลย"

"เอาเป็นว่าใช้จะภาวนาให้ฉันมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ให้นานที่สุดละกันนะ"

🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂

5 ปีต่อมา

แชท | แสงเทียน

จบการสนทนา

1 ปีต่อมา

ผมมองรูปและกระดูกของไทป์และธารน้ำที่ตั้งคู่กัน

ขนาดเห็นแบบนี้ผมยังน้อยใจเลย ทำไมเค้าและเธอได้คู่กันมาตลอด

ผมยอมในความมั่นคงของคนทั้งคู่จริงๆ

ผมไม่เคยอยากปล่อยเธอไปเลยจริงๆสักครั้ง

ผมยื้อเธอทุกครั้งที่เธอจะไปไหนมาไหนกับไทป์เพื่อนผม

ทั้งเรื่องที่สองคนจะแต่งงานกัน ผมก็เป็นคนยุให้นาวาลูกสาวผมห้ามเอาไว้ ซึ่งความจริงนาวาก็ไม่ยอมหรอก

ย้อนไปหลายปีก่อน

ธารน้ำมาอ้อนวอนขอร้องผมเพราะเธออยากจะแต่งงาน

แล้วก็อยากใช้ชีวิตคู่กับเพื่อนของผมอย่างถูกต้องสักที

ผมรักคุณ

คุณก็รู้

รักจนต้องทำแบบนี้

"ฉันไม่ได้รักคุณ"

อ่าา..ทำไมคำนี้มันเจ็บจัง

ขอโทษ

ปั้ง!

นาวาเข้าไปกอดร่างหนาของพ่อตัวเองที่นอนจมกองเลือดอยู่

พลางตะโกนเรียกให้คนมาช่วย

ในชีวิตนี้เธอแทบไม่เหลือใครแล้ว

นี่เธอยังต้องมาเสียพ่อที่เธอรักไปอีก

ส่วนภูผา..กระสุนนัดนี้เค้าได้ตัดสินใจอย่างถี่ถ้วนแล้วว่าจะใช้มันจบชีวิตตัวเองตามคนรักของเค้าไป และเค้าก็คิดว่ากระสุนนัดนี้จะหยุดความรู้สึกผิดและความเจ็บปวดที่มีต่อธารน้ำได้....และดูเหมือนว่าเค้าจะทำสำเร็จ เพราะเค้าไม่รู้สึกอะไรอีกต่อไปแล้ว จบ