มิล!!

ตื่นได้แล้ว

เช้าแล้ว

ไม่ได้เพื่อนเจ้จะมาแล้ว

เจ้าลงไปข้าล่างก่อนนะมิล

กว่าจะเสด็จนะมึงเนี่ย

เสด็จลงมาซักที

ก็กูปลุกมิลอยู่

แล้วไอคุณยังไม่มาอีกหรอวะ

รายนั้นสายตลอด

เออว่าแต่งานที่ครูให้จับคู่ทำอะ

เสร็จยังวะ

กูทํายั-

สงสัยไอคุณมาละ

เดี๋ยวกูไปเปิดเอง

//เดินไปเปิดประตู

ว่า

?

มีไร

กูไป

กูไป

กูก็ไป

อ้าว วามิล

ลงมาแล้วหรอ

พรืด//ขำ

เออมึงนี่เนาะต้องให้น้องสอน

//ขำ

ใครมาอะ

วามิล~

วามิล~

วามิล~

วามิลอย่าวิ่ง!!

วามิล!!

วามิล!!

วามิล!!

กูบอกแล้วว่าอย่าวิ่ง

มึงเสียงอะไรวะ

เสียงน้องมึงไง

ไม่ใช่ล้มอีกแล้วหรอ

ไอ้คุณเดี๋ยวกูตบปาก

มึงจะทะเลาะกันทำไม

ทำไมมึงไม่ออกไปดู

ออกไปดูเหอะ

เร็ว

มึงไม่ต้องร้องเลยนะวามิล

มึง//แตะไหล่มามิ๊ว

มึงหยุดมึงไม่ต้องห้ามกูมึงไม่ต้องตามใจมันเลยนะ

วามิล!!

มิ๊วทำไมมิลร้องอย่างงี้อะ

มันลื่นล้มอะพี่

วามิลหยุดร้องก่อนนะครับ

วามิลลุกเข้าบ้านกันเถอะ

ร้องเหี้ยอะไรนักหนาวะ!!

มานี่!!

//อุ้มวามิล

ป่ะ

เข้าบ้านกัน

ยุงกัดละ

มาดูแผลซิมิล

แผลนิดเดียว

เดี๋ยวก็หาย

งั้นกูก็อุ้มฟรีดิไอเตี้ย

ไอ้เตี้ยมึงมานี่เลยนะ//วิ่งไล่

เห้อ!! กัดกันทุกวัน

ยังไม่ชินอีกหรอบันนี่

แล้วใครบอกให้มึงวิ่ง

มึงเรียกใครลุง

ไอเตี้ยมึงจะเล่นอย่างงี้ใช่มั้ย

ก็ทำอย่างงี้ไง//อุ้มวามิล

อ้าว!!วามิลเป็นไรอะ

ไม่ได้เป็นอะไร//ปล่อยวามิล

ไปกินข้าวกันเร็วๆ

มีกับข้าวหลายอย่างเลย

ไม่อิ่มสิแปลก

กินเยอะขนาดนั้น

อีสวย

พวกกูนอนที่นี่นะ

เออ

งั้นพวกหนูกลับก่อนนะเจ้

โอเค

สนุกมั้ย

งงรึป่าว

ไปละนะ

บายยยยย