Ep.6

แค่รักกัน

.

.

.

"คุณพูดว่าอะไร นะคะ ไปดูงานแฟชั่นโชว์ "

"กับคุณ ......"

ธงรบ อมยิ้มเล็กๆ ก่อนมอง คนตรงหน้าให้เต็มตา

วราลี ที่อยู่ชุด ในกางเกงขาสั้นสี blue navy กับเสื้อยืดสีขาว oversize ผมยาวสวย ถูกมัดเป็นหางม้าต่ำอย่างลวกๆ สวมหมวกแก๊ป สีตุ่น พร้อมกับ ใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอางค์

ต่างกับ วราลี คนที่ อยู่บน หน้าปก magazine เล่มนั้น โดยสิ้นเชิง

วราลี คนนั้น คือคนที่เขา แค่ อยากได้

แต่ วราลี ที่ยืนอยู่ตรงหน้าตอนนี้

คือคนที่

ธงรบ .....

กำลังจะตกหลุมรัก

คิ้วสวย ย่นลงเล็กน้อย ...

ผู้ชายตัวโต ที่อยู่ในชุดลำลอง สบายๆ ตรงหน้า รู้จักเธอ

ธงรบ คลี่ยิ้ม เมื่อเห็น คนตรงหน้าเริ่มหน้าแดง ก่อนที่จะถือวิสาสะ คว้าจักรยาน ที่บุบบู้บี้ ของวราลี มาไว้ในมือ

รอยยิ้มกว้างๆ ของวราลี คลี่ออก

ก่อนค่อยๆ ขยับตัว เดินข้างๆ ธงรบ ตรงไปยังร้านกาแฟเล็กๆ ริมทางเท้า ในเช้าตรู่ หลังฝนตก บนถนนวิทยุ ที่สองข้างทาง เต็มไปด้วยต้นไม้ใหญ่ และ เสียงนกร้อง

ธงรบ เหลือบมอง หญิงสาว อยู่เป็นระยะๆ

เสียงเล็กๆ ของวราลี ....

กำลังจะทำให้หัวใจของเขา พองโต

อยากหยุดเวลาเอาไว้ตรงนี้

ตรงที่ ที่มีเขา และ เธอ เพียงเท่านั้น

เสียงเพลง หยุด ของ Groove Riders ดังแว่วออกมาจากร้านกาแฟ ข้างหน้า .......

ชายหนุ่ม มอง ไปที่ หญิงสาว อีกครั้ง ....

เขาจะทำทุกอย่าง .... และไม่สนใจ อะไร ที่ผ่านมาทั้งนั้น

ทำทุกอย่าง....

เพื่อให้....ผู้หญิงคนนี้

รักเขา

หยุด หยุดชีวิต หยุดกับคนนี้ แม้ว่าใครจะดีสักแค่ไหน หยุด หยุดความรัก ทั้งหัวใจ จะหยุดอยู่กับเธอคนเดียว

หน้าของธงรบ แดงจัด ก่อนค่อยๆ ขยับหมวกแก๊ปที่ใส่เอาไว้ ลงมาปิดสายตาที่เต็มไปด้วยเขินอาย

นี้คงเป็นครั้งแรก ในรอบหลายเดือน ที่วราลี ยิ้มกว้าง ได้อีกครั้ง

ร่างใหญ่ ของ ธงรบ ล้มกลิ้ง ม้วนตัว ลงไปกองกับพื้นฟุตบาท ทันที ที่สะดุดเก้าอี้ ที่วางเอาไว้ ชายหนุ่มยันตัวขึ้นอย่างเร็ว พร้อมกับเศษซากของใบไม้ ที่ติดไปทั่วทั้งตัว และใบหน้า เปื้อนคราบสกปรกเป็นทางยาว คล้ายหนวดแมว

.

"วันนี้ คุณหมอ ลาพักร้อนนะคะ คุณวายุพักต์"

พยาบาล วัยกลางคน ส่งยิ้ม ให้คนตรงหน้า ที่ตอนนี้ เต็มไปด้วยความไม่สบอารมณ์

ภาพจากไฟล์วีดีโอ ในคอนโดหรู ยังติดตาอยู่จนถึงเช้าของวันนี้

ภาพของตรีทัพ ประคอง วราลี ออกจากคอนโด !

ปากแห้งผาก แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา มือทั้งสองข้าง กำเอาไว้จนแน่น

"คุณวายุพักต์ พูดว่าอะไรนะคะ ดิชั้นได้ยินไม่ถนัด "

"คุณ -

ไม่ทันที่ พยาบาลวัยกลางคน จะเอ่ยอะไรออกมา ชายหนุ่มตรงหน้า หันหลังกลับ แล้วเดินจ้ำอ้าว รีบออกไปทันที

ทิ้งเอาไว้แค่ความ งุนงง

ชายหนุ่ม ลูกพี่ลูกน้อง ของคุณหมอตรีทัพ ไม่เคยแสดงกิริยา ใส่เธอ แบบนี้มาก่อน

เสียงขบกราม พร้อมกับกำโทรศัพท์เครื่องใหม่ เอาไว้จนแน่น

ตรีทัพ ไม่รับสาย วายุพักต์ ตั้งแต่เมื่อคืน !

.

"อะไรนะ ! เปลี่ยนคนเดินชุด ฟินาเล่ ! "

ชมพูพาน ขมวดคิ้วแน่น จ้องมอง คนตรงหน้าตาไม่กระพริบ ก่อนค่อยๆ เหลือบไปมองใครอีกคน ที่ยืนนิ่งราวกับเจ้าหญิงน้ำแข็ง

เธอ... รู้สึก ไม่อยากอยู่ใกล้ ใครอีก คน ที่เพิ่งเข้ามา

เสียงตวาด ของเดือนดารา ดังลั่นห้องซ้อม จนชมพูพาน สะดุ้งไปหลายครั้ง

แต่ดูเหมือนกับว่า .... ผู้หญิงอีกคน แทบจะไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น

รอยยิ้มหวานๆ ของ ม.ร.ว.เพชรประดับ ยังคงคลี่ออกจากปากรูปกระจับ อยู่ตลอดเวลา

เสียงกดต่ำ มองหน้าคนที่ โมโห สุดขีดที่ยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนคลี่ยิ้มหวานๆ ออกไป

"ว้าย... อย่าค่ะคุณดาว พี่ขอ"

ฝ่ามือเล็ก ง้างขึ้น กลางอากาศ

ปากกระจับ ขยับ แต่ ไม่มีเสียง ออกมา

เพี๊ยะ !

ชมพูพาน ตาค้างทันที ที่ฝ่ามือเล็กๆ ของเดือนดารา

ตบเข้าไปที่หน้าหวานๆ ของ ราชนิกุล คนสวย

.

"ผมเป็นดี "

"วางยา มอมเหล้า ต่อยท้องแล้วลากเข้าโรงแรม "

เสียงจ้อ ของธงรบ พูดยาวเป็นหางว่าว พร้อมกับเสียงหัวเราะเล็กๆ ของวราลี ที่นั่งขำ อยู่ข้างๆ คนขับ

ยิ้มกว้างๆ ส่งไปให้ คนที่นั่งอยู่ข้างๆ

สปอตหรู ที่มีรอยครูด ที่ท้ายรถ จอดอยู่หน้ารั้ว ของบ้านหลังใหญ่ ในซอยเล็กๆ แถวถนนหลังสวน

แววตาอ้อนว้อนของธงรบ ส่งหา วราลี

.

"ไอธงรบ .....กูยังกินไม่อิ่ม ยังไม่ได้เขี่ยทิ้งออกจากจาน มึงห้ามมายุ่ง ของของกู ! "

เสียงกดต่ำ พึมพำ ทันที ที่เห็น ภาพบางอย่างตรงหน้า

วราลี ในชุดที่เธอชอบใส่ และ เขา ก็ชอบมองเธอ ในชุดแบบนั้น

สายตาแข็งกร้าวเต็มไปด้วยความเย็นช้า จ้องชายหญิงทั้งคู่ เขม็ง จน สปอตหรู ของธงรบ แล่นออกไป

วายุพักต์ กำลัง จะเปิดประตูรถ ก้าวขา ลงจากรถ

ปิ๊ด ปี๊ด ....

"ลูกหว้า ......"

เสียงคุ้นหู ดังขึ้นทันที ที่วายุพักต์ กำลังเปิดประตูรถ เพื่อที่จะเดินข้ามถนน ตรงดิ่ง ไปหาใคร บางคน

เสียงเล็กๆ เรียกคนที่กำลังก้าวขาลงจากรถ พร้อมกับอะไรบางอย่าง ที่พะรุงพะรัง เต็มสองมือ

วราลี ฉีกยิ้ม จนแก้มกลม

ยิ้ม.... ที่วายุพักต์ .... ไม่ได้เห็น มานานแสนนาน

"หว้ายิ้มแล้ว .... เหมือนโลกทั้งใบยิ้มไปกับหว้า"

"อย่าเวอร์ .... พี่ยุขี้เวอร์"

"พี่ไม่ได้เวอร์ .... พี่อยากเห็นหว้ายิ้ม"

"ยิ้ม .... แบบนี้ให้พี่ทุกวัน"

"หว้ายิ้มให้พี่แบบนี้ ไปจนพี่แก่เลยนะ"

"นะหว้า...."

"ค่ะ หว้าสัญญา ว่าจะยิ้มแบบนี้ ให้พี่ยุแค่คนเดียว"

"แค่คนเดียว ..... ไปทุกวัน จนเราแก่ไปด้วยกัน"

"สัญญา"

"สัญญา ..... "

"เลิกกันนะคะ พี่ยุ ...."

"หว้า.... มีคนใหม่แล้ว...."

"คลิป..... ที่พี่ยุเห็น...."

"หว้า..."

"เองค่ะ .... "

ตาแดงกล่ำ จ้องเขม็ง ไปที่ผู้ชายอีกคน ผู้ชายที่เข้าไว้ใจ และ รัก เหมือนพี่ชายแท้ ๆ

กำลังร่วมหัวกันทรยศ หักหลัง

ทั้งๆ ที่ตรีทัพรู้ ว่า วราลี คือ ผู้หญิงของเขา

ทั้งๆที่รู้

แต่ก็ยังทำ !

ตรีทัพ ยิ้มแฉ่ง ก่อนยกถุงพลาสติก ใสๆ ใบใหญ่ ขึ้นมา

มือใหญ่ ๆ ของตรีทัพ ควานหา อะไรสักอย่าง ในถุง

เสียงหัวเราะใสๆ กับ รอยยิ้ม แบบนั้น

กำลังทำให้ใครบางคน คลั่ง

รอยยิ้มหวานพร้อมกับเสียงหัวใสๆ ทำให้ ตรีทัพ ยิ่งเอ็นดูคนตรงหน้ามากขึ้น

ผู้หญิงคนนี้.... คงมีความหลัง อะไรบางอย่าง

และตรีทัพ ต้องรู้ให้ได้

.

"คุณเป็นไบโพล่า รึไงวะ คุณวายุพักต์ ! "

.

"อีกหน่อยซึ่งคงไม่นาน ถึงวันนั้นแล้วเธอจะเข้าใจ ที่ฉันจะต้องบอกเธอ. คือจากกันไป..."

#แค่รักกัน

🖤