Ep.4

แค่รักกัน

.

.

.

ปากรูปกระจับ คลี่ยิ้มออกทันที ที่ได้ยินเสียงแหว๋วๆ ของใครที่ยืนอยู่ด้านหลัง เอ่ยขึ้น

ม.ร.ว. เพชรประดับ ค่อยๆหมุนตัว ประจันหน้า กับนางแบบสาวไฮโซ ชื่อดังทันที

เสียงหวานๆ เปลี่ยนเป็น แข็งกระด้าง แววตาที่เต็มไปด้วยความอ่อนโยน ดุดันขึ้นมาทันที

ปากสีแดงสด กระตุก สั่นระริก

ก่อนค่อยๆ จะคุมสติ เอาไว้ให้ได้มากที่สุด

ยิ้มกว้างคลี่ จนเห็นฟันสวยสีขาวตัดกับริมฝีปากอิ่มสีแดง

ร่างบางๆ ที่อยู่ในชุดราตรีสั้น คว้านลึก ค่อยๆ โน้มหน้าเข้าหา ราชนิกุล คนสวย อย่างๆช้า

ปากบางกระซาบซิบ แต่เน้นทุกคำ ที่กำลัง จะพูดออกไป

ปากกระจับสั่น ระริก ส่วนอีกคนนั้น คลี่ยิ้มกว้าง ออกทันที

เดือนประดับ หัวเราะเล็กๆ ก่อนค่อยๆ โน้มตัวกลับมา

เพชรประดับ ตัวสั่นระริก ก่อนที่จะรีบกดมือถือ โทรหาคนขับรถทันที

หน้าสวยเฉี่ยว ยิ้มกว้าง อย่างสะใจ

.

"โชคดี ที่กล่องปฐมพยาบาล ผมมีติดรถเอาไว้ "

หมอหนุ่ม หันกลับมา มองหน้า นางแบบสาว หลังจากที่ฉีดยาให้กับหญิงวัยกลางคน ที่ตอนนี้ หลับสนิทไปแล้ว

วราลี ที่ตัวยังคงสั่นระริก เอ่ยขอบคุณพร้อมกับยกมือไหว้ ตรีทัพ

ตรีทัพ เงยหน้า สบตา กับ วราลี ทันที

สิ่งที่เขาเห็น คือดวงตากลมโต ที่เต็มไปด้วยรอยแดงช้ำ

แต่ลึกไปกว่านั้น....

มันคงเต็มไปด้วย ความเจ็บปวด

ฝ่ามือเหี่ยวๆ จับมือของหญิงวัยกลางคนไว้จนแน่น

มือของคนที่หลับนิ่ง ถูกชูขึ้นกลางอากาศ

แหวนเพชรเม็ดโต

ที่ดูยังไง ยังไง ก็รู้ว่าเป็นของปลอม

เสียงของหญิงชรา พูดขึ้นมาไม่หยุด

ส่วนวราลี นั้น ได้แต่ยิ้มเศร้า ให้แววตาอีกคู่ของใครบางคน ที่ตอนนี้ เต็มไปด้วยคำถาม

วราลี ขมวดคิ้วแน่น เงินบางส่วน ที่ได้มาจาก วายุพักต์ นอกจาก จะต้องแบ่ง % ให้วีกิจ ไป 2 ล้าน แล้วยังจ่ายค่าดอกเบี้ยให้ธนาคาร ไปจนเกือบหมด

เงินอีก สามหมื่นบาท ที่ถูกแบ่งออกมา คือเงินเดือนของป้าสาย ที่เธอค้าง แม่บ้านเก่าแก่ เอาไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว จนถึงตอนนี้ ก็ยังหาใช้คืนให้ไม่ครบ

แววตาของหญิงชรา ส่งยิ้มจางๆ ให้เด็กสาวตรงหน้า

เด็กที่เห็นมาตั้งแต่แบเบาะ

เด็กที่สมควร ..... ที่จะได้มีชีวิต ที่ดีกว่านี้

หากวันนั้น.... เศรษฐกิจ ไม่ล้ม จนทำให้นายธนาคารใหญ่ ต้องฆ่าตัวตาย และ ภรรยา ต้องกลายเป็นบ้า

หนี้สิน ... นับร้อยนับพันล้าน

ถูกแขวนอยู่บนบ่าเล็กๆ ..... ของ วราลี แต่เพียงผู้เดียว

.

"นี้ครับ ไฟล์จากกล้องวงจรปิด"

พนักงานฝ่ายควบคุมอาคาร ส่งบางอย่าง ให้วายุพักต์ทางมือถือ

เสียงแข็ง เอ่ยกล่าว บอกพนักงานชาย ก่อนหมุนตัว ขึ้นลิฟธ์ทันที

ภาพบางอย่าง ปรากฎขึ้นบนสมาร์ทโฟนทันที

ร่างใหญ่สั่นระริก หน้าแดง และเต็มไปด้วยความโกรธจัด

ภาพของตรีทัพ ที่ประคอง ร่างของวราลี อย่างแนบแน่น ออกไปจาก หน้าประตู ของคอนโดหรู

กำลังจะทำให้เขา คลุ้มคลั่ง

"เดี๋ยวหว้าก็กลับ พี่ยุ รอหว้านะคะ หว้ากลับเมืองไทยแปปเดี๋ยว เดี๋ยวหว้า ก็กลับมาอเมริกาแล้ว"

"ตัวโตของลูกหว้า ไม่งอแง นะคะ คนดี "

"รอหว้าหน่อย พี่ยุ รอลูกหว้านะคะ "

เพล้ง !

แจกันใบโต ที่วางอยู่หน้าประตูทางเข้า ถูกเขวี่ยงลงพื้นทันที

แววตาเย็นชา ไร้ความรู้สึก .... กำลังกดสมาร์ทโฟน โทรหาใครบางคนทันที !

.

"ใคร ? "

เสียงนุ่ม ดังมาจากทางด้านหลัง

เดือนดารา คลี่ยิ้ม แล้วหันไปหา เสียงที่คุ้นเคย

ธงรบหรี่ตา มองญาติผู้น้อง ราวกับไม่เชื่อคำพูดของเดือนดารา

เดือนดารา กลอกตามองบน ก่อนทำหน้าเซ็งๆ ใส่ญาติผู้พี่

ปากบางสวยพร้อมกับแววตาระยิบ ส่งยิ้มให้คนตรงหน้า

เธอ กับ วายุพักต์ .... ไม่มีความผูกพันธ์ ใดๆกันทั้งสิ้น

สิ่งที่เกิดขึ้น

ก็แค่ตอบสนอง ความต้องการซึ่งกันและกัน

มันก็เท่านั้น

ผู้หญิงฉลาดอย่างเดือนดารา .... ไม่มีทาง ที่จะรักผู้ชายที่ดูเหมือนว่า ....

ในหัวใจ ....ของเขา

มีใครบางคนซ่อนอยู่

.

"ได้ค่ะ ..... แต่พี่ขอปล่อยไฟล์ เสียงอาทิตย์หน้านะคะ "

"จะได้มีข่าว เล่นแบบต่อเนื่อง"

"เอาให้ ไม่ได้ผุด ได้เกิดกันไปเลย"

"ส่วนเงิน สองแสน ที่โอนมา พี่ได้รับแล้วค่ะ"

"ขอบคุณมาก"

"ส่วนที่เหลือ รอให้งานจบ"

"แล้วค่อยโอนมาก็ได้นะคะ"

"รอดูผลงานของพี่ก่อน ถ้าถูกใจ"

"ก็จะได้รับใช้ กันไปยาวๆ"

ปัง ปัง ปัง ปัง !

ปัง ปัง ปัง ปัง ปัง

.

"ไม่รับสายเหรอคะ "

เสียงแผ่วๆ มองคนตรงหน้า ที่กำลังตักข้าว เข้าปาก แล้วเคี้ยวตุ่ยๆ

ตรีทัพ ส่ายหน้าไปมา

ก่อนจะเอื้อม ไป ตักจับฉ่าย ใส่จานอีกครั้ง

วราลี ไม่เข้าใจ คำพูดของคนตรงหน้า

ตรีทัพ เคี้ยวข้าวจนแก้มตุ่ย ก่อนฉีกยิ้ม ให้คนตรงหน้า จนตาหยี

ถ้าอยากรู้เรื่องของวราลี.... ให้มากกว่านี้

ตรีทัพก็คง ต้องใช้วิธีนี้ เพียงเท่านั้น

.

"มีอะไรให้ผมรับใช้ เหรอครับ คุณวายุพักต์"

"รึว่า นางแบบที่ชื่อวราลี ลีลาไม่เด็ดพอ "

"..... ? ........"

.

"อาจจะดูใจร้าย อาจจะเหมือนไม่แคร์ แต่ก็คงต้องบอกให้เธอไป อยากจะมีเหตุผล บอกเธอให้เข้าใจ แต่เธอ คงไม่อยากจะรับฟัง "

#แค่รักกัน

🖤