Ep.1

แค่รักกัน

.

.

.

อาจจะดูใจร้าย อาจจะเหมือนไม่แคร์ แต่ก็คงต้องบอกให้เธอไป อยากจะมีเหตุผล บอกเธอให้เข้าใจ แต่เธอก็คงไม่อยากจะรับฟัง

6 ปีที่แล้ว.....

"ลูกหว้า... เข้าใจแล้วค่ะ "

"ป้าไม่ได้จะใจร้าย แต่หนูก็รู้ใช่มั้ย ว่าตอนนี้... "

"ค่ะ .... ลูกหว้าทราบ ว่าตอนนี้ ลูกหว้า ควร เลิก กับพี่ยุ"

"เลิก... กับพี่ยุ เดี๋ยวนี้ "

".........."

"เช็คใบนี้ หนูรับไปเถอะ .... ถือว่า ...ป้าช่วย"

"สถานะตอนนี้ของหนู ไม่สามารถ เลือกอะไรได้มากนักหรอกนะ รับเช็คไปสะ ส่วนเรื่อง วายุพักต์ เดี๋ยวป้า จะเป็นคนจัดการเอง ! "

ยอมใจร้าย ยอมเป็นคนที่ใจร้าย ในวันนี้ อีกหน่อยเธอคงเข้าใจ ว่าอะไรสำคัญไปกว่าแค่รักกัน

.

.

.

1 เดือนที่แล้ว

นางแบบสาวรุ่นนี้พี่ ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจ้องไปยังดวงตาเศร้าของ วราลี นางแบบสาวรุ่นน้องคนสนิท

.

"อิจฉาไอยุ จริงๆเลยนะครับ ที่มีข้าวเที่ยงอร่อยๆ ทานทุกวันเลย"

เสียงนุ่มๆ ของใครบางคน ที่นั่งอยู่อีกฝั่งของโซฟาดังขึ้นเบาๆ

ม.ร.ว.เพชรประดับ ส่งยิ้มหวานละมุน ให้กับคนที่นั่งเอนตัวอยู่บนโซฟา

ก่อนที่จะค่อยๆ จัดสำรับถาดอาหารอย่างปราณีต บรรจง

เสียงหวานส่งเสียงแจ้วๆ บอกใคร อีกคน ที่กำลัง นั่งก้มหน้าเซ็นเอกสารอยู่บนโต๊ะ

วายุพักต์ เงยหน้าขึ้นมาจากเอกสารกองโต

แววตานิ่งเรียบ เย็นชา มองตรงไปยัง คู่หมั้น

ปากบางเม้มเป็นเส้นตรง .....

วายุพักต์เสียงเรียบ แววตานิ่งสนิท ก่อนที่จะชำเลืองมองนาฬิกาบนข้อมือ

รอยยิ้มบางๆ ของคุณหญิงเพชร ยิ้มให้คู่หมั้น

แต่ดูราวกับว่า วายุพักต์ แทบจะไม่มองหน้า ของคู่สนทนาเลยแม้แต่น้อย

ร่างใหญ่ลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วก้าวขา เดินออกจากห้องทำงานส่วนตัวทันที

เสียงของศัยแพทย์หนุ่ม ดังขึ้น

รอยยิ้มเล็กๆ ที่พยามฝืน ส่งไปให้ ตรีทัพ ก่อนที่จะเหลือบมองไปตรงประตู ที่ร่างของคู่หมั้น กำลังก้าวผ่านออกไป

เป็นอย่างนี้มานาน .... นานจนเพชรประดับ เริ่มชิน

.

"ชอบเหรอครับ ....ผม เห็นคุณมองนานแล้ว"

เสียงของชายวัยกลางคน พูดกับชายหนุ่มตรงหน้า ภายในห้องอาหารหรูของโรงแรมห้าดาวแห่งหนึ่ง ใจกลางกรุงเทพมหานคร

"โห คุณธงรบ .....ใจร้อนนะครับเนี่ย "

"ไม่อ้อมค้อมเลย"

"5555555"

ชายวัยกลางคน หัวเราะรวน ก่อนที่จะหยิบ magazine ที่วางอยู่บนโต๊ะ อาหาร ขึ้นมาดู อีกครั้ง

"ลูกหว้า วราลี ! "

"ได้ข่าวมาว่า ไม่น่าจะแพง หรอกครับ ! "

"อ้าว คุณวายุพักต์ มาพอดีเลย เชิญครับ ทานมื้อเที่ยงกันก่อน แล้วเดี๋ยวเรามาอ่านสัญญากัน "

ชายร่างท้วมวัยกลางคน ขยับเก้าอี้ ทันที ที่เห็น ชายหนุ่ม ตระกูลดัง เดินเข้ามา

"นี้คุณ ธงรบ ครับ "

"แล้วส่วนนี้ คุณวายุพักต์ "

ธงรบ ยืดตัวขึ้น ก่อนส่งมือ ทักทายคนตรงหน้า

เสียงเรียบทักทายตามมารยาท ก่อนส่งมือ กระชับตอบ

สายตาที่เรียบเย็นตวัดขึ้น มองหน้า คนตรงข้ามทันที

.

"ใช่คร้า แค่ภาพเดียว"

"ส่วนภาพด้านใน ก็ถ่ายแฟชั่น ธรรมดา"

"น้องลูกหว้า แค่เปลือยยอดอก แล้วเอาฝ่ามือปิด เอาแบบนี้ "

ใครบางคน กำลัง ทำท่าประกอบ ให้เธอดู

"อย่าคิดมาก ใครๆ เค้าก็ถ่ายกันนะคะ"

"ดีไม่ดี ... มีกระแส"

"จากเกือบๆ จะดับ...."

"อาจจะกลับขึ้น มาดังอีกครั้งนะคะ "

น้ำเสียงแกมเหยียด พร้อมกับ แววตา ที่ทำให้ วราลี สัมผัสได้ว่า.... เธอไม่สมควรต่อรองอะไรทั้งนั้น....

ถ้า....ยังอยากได้เงิน ... และ มีงานทำต่อไป

หญิงสาวผมเทาแกมชมพู ก้มหน้านิ่ง สองมือกำเอาไว้แน่น แน่นจนเล็บยาว จิกเข้าไปเนื้อ

ยังเจ็บอยู่สินะ .... ยังเจ็บอยู่ ก็แสดงว่ายังไม่ตาย ... ถ้ายังไม่ตาย ก็ต้องดิ้นรนกันต่อไป

"ว่า ... ยังไงค่ะ น้องลูกหว้า ! "

น้ำลายเหนียวหนืด พร้อมกับก้อนบางอย่างที่จุกอยู่ที่อก ค่อยๆกลืนลงไป

ไม่มีทางไหนให้เธอเลือกเดิน ได้สินะ

ปากสั่นระริก ที่พยายามจะฝืนพูด

"ก็แค่นี้ .... "

"คิดนานเชียว นางเอกนางร้ายดังๆ สมัยนี้เค้าก็ถ่ายกันทั้งนั้น "

"น้องลูกหว้า เป็นแค่นางแบบเกรด B+ ได้มาถ่ายกับ magazine เล่มนี้ "

"ก็ถือว่าโชคดีมากแล้วนะคะ"

เสียงหวี่ๆ ของคนตรงหน้า ยังดังก้องอยู่เรื่อยๆ แต่วราลี ไม่อยากรับรู้อะไรแล้วทั้งนั้น แววตาร้อนผ่าว เมินไปอีกทาง

ก่อนนิ้วเรียวสวย จะรีบเกลี่ย น้ำตาออกทันที

มีอีกหลายอย่าง ที่เธอ ต้องทำ

.

"ขอโทษครับ ... ติดสายนานไปหน่อย "

"แต่ข่าวดีของคุณนะ คุณธงรบ"

ชายร่างท้วมยิ้มร่า ก่อนนั่งลง ข้างๆ วายุพักต์ ที่ตอนนี้ กำลังคลึงบรั่นดี อยู่ในมือ

"คุณวายุ ล่อเหล้าตั้งแต่ หัววันเลยเหรอครับ"

ไม่ทันที่ ธงรบ จะพูด คู่ค้าวัยกลางคน ก็หันไปถาม วายุพักต์ ทันที

ยิ้มเย็นๆคลี่ออก แล้วกรอกบรั่นดีเข้าปากจนหมดแก้ว ก่อนกระทุ้งลิ้นที่ข้างแก้มเบาๆ

คิ้วหนายัก กวนตีน ส่งไปให้คนตรงหน้า ก่อนยิ้มบาง แล้วคว้า.. บรั่นดีขึ้นมากลั้วคอ ทันที

.

"คุณคะ เข้าไปไม่ได้นะคะ คุณ ! "

"มีน บอกคุณดาวแล้วนะคะ ว่าเข้าไม่ได้ "

เดือนดารา นางแบบสาวไฮโซ ชื่อดัง กระแทกไหล่ของเลขาหน้าห้อง วายุพักต์ เข้าอย่างจัง ก่อนที่จะเดินดิ่งตรงเข้ามา

เพชรประดับ ถอนหายใจเล็กๆ ก่อนมอง ไปที่เดือนดารา ที่ตอนนี้ อยู่ในชุดสั้นจู๋ จนเห็นแก้มก้นเวลาเดิน และเสื้อที่คว้านลึก เสียจนเห็นอะไร ต่อมิอะไร ได้ถนัดตา

เดือนดาราแบะปาก ก่อนค่อยๆ เดินวนไป ที่สำรับอาหาร

.

"หืม น้องลูกหว้า มัดจำอะไรกันคะ "

"ไม่มี"

"ผ้าหลุด แล้วค่อยได้เงินค่ะ! "

.

วราลี .... ส่ายหน้าช้าๆ พร้อมกับยิ้มเศร้าให้ หญิงสูงวัยตรงหน้า

"ลูกหว้า ลูกหว้า กลับมาจากเรียนหนังสือแล้วใช่มั้ยค่ะ"

"ไปอาบน้ำแต่งตัวเน๊อะ เดี๋ยวคุณพ่อจะกลับมาจากบริษัท จะได้ทานข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน "

"ลูกหว้า ขึ้นมาข้างบนเร็วลูก มาช่วยคุณแม่เลือกเครื่องเพชรหน่อยค่ะ "

.

ปัจจุบัน

ควันบุหรี่กลิ่นวนิลา ลอยฟุ้งกลางอากาศในยามเช้าตู่ ที่ฝนกำลังตกลงมาอย่างหนัก

วายุพักต์ อัดบุหรี่เข้าปอด ก่อนที่จะพ่นควัน ออกมาอย่างช้าๆ

ละอองของสายฝน สาดกระทบร่างใหญ่ ที่ตอนนี้ อยู่ในชุดคลุมสีขาว นั่งไขว้ห้าง อยู่ด้านนอกของระเบียงคอนโดหรู

สายตาเย็นชา ไร้ความรู้สึก

มองผ่านกระจก ที่มีละอองฝ่าเกาะขุ่นมัว

ร่างบางๆ นอนคุดคู้ อยู่บนเตียงขนาดใหญ่สีขาว

เธอเป็นคนทำให้เขาเลิกสูบบุหรี่ และ เธอ ก็เป็นคนทำให้เขา กลับมาสูบบุหรี่ อีกครั้ง !

วายุพักต์ อัดบุหรี่เข้าปอดแรงๆ ก่อนที่จะขยี้ บุหรี่ที่เหลือครึ่งม้วนลงบนหน้าปกนิตสาร ฉบับบหนึ่งทันที !

เขาเจ็บมากเท่าไหร่ เธอจะต้องเจ็บมากกว่าเขา พันเท่า !

.

เจ็บที่ใจเธอนั้น เมื่อเราต้องแยกทาง มันก็คงไม่ต่างจากใจฉัน แต่ว่าความปวดร้าว อาจจะไม่เท่ากัน เมื่อตัวของฉันต้องเอ่ยขึ้นมาก่อน......

#แค่รักกัน

🖤