Ep.4

ติลละวาที่รัก

.

.

.

"เจ็บมากมั้ยลูก...... ป๊าขอโทษนะหนูติ "

ชายวัยกลางคน ลูบหัวลูกสาววัย 13 ปี อย่างเบามือ ก่อนที่จะโน้มตัวหอมไปที่กระหม่อมเล็กๆ ของเด็กตัวน้อยๆที่กำลังลืมตา สะลึมสะลือ ขึ้นมา

เสียงแผ่วๆ ดังขึ้น พร้อมกับคราบน้ำตาที่ยังเปื้อนแก้มกลมๆ

รอยยิ้มจางๆ ผุดออกมาจากหน้าผู้เป็นพ่อ

ติลละวา ที่เพิ่งจะตื่นจากการที่ร้องไห้ จนหลับสนิท ค่อยๆประมวลผล

ตาสวยๆ ค่อยๆ ลืมขึ้นให้เต็มดวง

ก่อนที่จะเริ่ม หันไปมองสิ่งที่อยู่รอบๆตัว

ป๊า..... นั่งอยู่บนเตียง ข้างๆตัวของเธอ

ส่วนผู้หญิงคนนั้น ..... นั่งอยู่ค่อนไปปลายเตียง และกำลังทำอะไรกับเรียวขาของเธออยู่

ติลละวา ชักขา กลับทันที

ส่วนนั้น !

ไออ้วน !

ยืนทำหน้ามึนอยู่ตรงหน้าประตู

คีตาอมยิ้มเล็กๆ แล้วค่อยๆ จับขาเรียวๆ ยืดออก ทาแผลให้เด็กน้อยที่กำลังทำหน้าบูด อยู่ตรงหน้าอย่างเบามือ

อยู่ๆ เด็กหนุ่มวัยรุ่น ก็โผล่ง ขึ้นมากลางคัน

ติลละวา ที่จ้องขาของตัวเองอยู่ ขมวดคิ้ว แล้วหันไปทางต้นเสียงทันที

ติลละวา กัดฟันแน่น แบะปากใส่ คนที่อยู่หน้าประตู

ยัยเด็กบ้า !

ลอยหน้าลอยตา กวนตีนชะมัด

น่าจะจับหักคอ ให้รู้แล้วรู้รอดตั้งแต่เด็กๆ !

ติลละวา ยักคิ้วข้างเดียวกลับไปให้ ฑีคาที่ขบฟันแน่นอยู่ที่ประตู ก่อนที่จะแลบลิ้น เล็กๆ ออกไปให้อีกรอบ

เด็กสาวยักคิ้วขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะฉีกยิ้ม กวนๆ กลับไปให้เด็กผู้ชายที่ยืนหน้างอ อยู่หน้าประตูห้องนอน

ติลละวา ขมวดคิ้ว หันหน้าไปทางคนเป็นพ่อ

ฑีคา ที่ยืนหน้างอ หันหน้าไปทางพ่อเลี้ยง แล้วหันกลับไปที่ คีตา

ไม่มีคำตอบรับจาก ติลละวา ออกมาเป็นคำพูด เด็กสาวแค่พยักหน้า ให้แม่เลี้ยง แล้ว แลบลิ้น ใส่ คนหน้างอ ที่ยืนหน้าหัก อยู่ที่หน้าประตูทันที

เสียงแว้ดๆ ที่พูดอยู่เมื่อกี้ เปลี่ยนโทนทันที

ตฤณ มองหน้าลูกสาวด้วยความเอ็นดู

เมื่อก่อน ที่เริ่มสร้างเนื้อสร้างตัว ขึ้นมาใหม่

เขามักจะหอบเอาลูกสาวคนเดียวไปทุกที่

แทบจะไม่เคยห่างกันเลย แม้สักวินาทีเดียว

ตฤณ หันไปทาง ฑีคา ที่กำลัง ง่วนอยู่กับรอยแดงๆ บนเรียวขาของติลละยา

เสียงอ่อยๆ ดังออกมาจากปากของ เด็กหนุ่ม

หลายเดือนแล้ว ที่ไม่ได้เข้าไปที่บ้านสวน

ช่วงท้ายของประโยค เหมือนเด็กหนุ่ม เหลือบตาไปมองใครบางคน

ฑีคา ละมือออกจากเรียวขาสวยๆ ของ ติลละยา

ลิ้นเล็กๆ แลบใส่ เด็กชายตัวโตอีกครั้ง พร้อมทั้งชี้นิ้วไปที่น่องเรียว ที่ช้ำขึ้นเป็นรอยแดง

ฑีคา หน้ามึน ตอบเด็กสาว ที่กำลังถลึงตาโตใส่

รอยยิ้มจางๆ ส่งไปให้เด็กสาวที่กำลังขมวดคิ้ว

คีตา อมยิ้ม แล้วพยักหน้าตอบรับ เด็กสาว

ตฤณ ไม่เคยปล่อยให้ลูกสาว อยู่บ้านคนเดียวเลยสักครั้ง

ถ้าต้องไปทำธุระต่างจังหวัด หรือ ต่างประเทศ

เขาจะหอบหิ้วเอาติลละวา ไปด้วยเสมอ

แม้จะต้องขาดเรียนก็ตาม

ก็มีกันแค่ สองคนพ่อลูกเท่านั้น

มีกันแค่สองคนเท่านั้นจริงๆ

อยู่ๆ ใครบางคนก็พูดขึ้นมาเบาๆ

ฑีคา คว้ากระปุกยาขึ้นมาปิด แล้วเตรียมตัวจะลุกขึ้นจากเตียง

มีอย่างอื่นที่จะต้องทำ

นอกจาก ทาแผล ให้ยัยเด็กแสบ

เสียงเย็นๆ หลุดออกมาจากปากฑีคา

แววตานิ่งสนิท มองตรงไปที่ติลละวา

เด็กหนุ่มพูดจบ ก็ลุกขึ้นจากเตียง ตรงไปที่ประตูห้อง และ กำลังจะก้าวขา เดินจากไป

รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ คลายออกมาจากปากอิ่มๆ อย่างช้าๆ

แววตากลมๆ แฝงเคลือบไปด้วยอะไรบางอย่าง ที่ทำให้คนที่กำลังจะก้าวขาออกไป ถึงกลับต้องกลืนน้ำลายลงคอ ทันที

.

"หนูติ จะอยู่บ้าน กับ อ้วน !"

"อ้วนเป็นพี่ชาย"

"อ้วนต้องดูแล น้องสาวได้อยู่ใช่มั้ยค่ะ ป๊า"

เสียงอ้อนๆ ของติลละวา ดังขึ้น

และมันกำลังทำให้คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ชายต่างสายเลือด ถึงกับขนลุกซู่

"หนูติ จะ อยู่ กับ อ้วน ! "

หึ หึ หึ หึ หึ

.

ชิปหาย แล้ว ไอฑี !

TBC

#ติลละวาที่รัก

❤