Ep.3

ติลละวาที่รัก

.

.

.

"แม่จะตัดเงินค่าขนมของฑี เดือนนี้ ออกครึ่งหนึ่ง "

เสียงหวานๆ ที่ฟังแล้ววาบไปถึงสันหลัง ของคนตัวโตดังขึ้น

คีตา เป็นผู้หญิง ที่ภายนอกดูบอบบาง อ่อนโยน

แต่เมื่อไหร่ ที่แข็งกระด้างขึ้นมา

ลูกชายเพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ตรงหน้า ถึงกับต้องยอมจำนนทันที

ฑีคากัดฟันแน่น เขาก็แค่อยากสั่งสอน เด็กคนนั้นก็เท่านั้นเอง

เด็กก้าวร้าวคนนั้น ต้องมีคนอบรม สะบ้าง !

คีตา ส่ายหัวช้าๆ แล้วถอนหายใจออกมายาวๆ

ทั้งสงสารติลละวา ทั้งหนักใจ กับ ฑีคา

เธอเห็นติลละวา มาตั้งแต่ยังแบเบาะ

คุณตฤณหอบหิ้ว เด็กสาววัยสามเดือนเศษ เข้าออฟฟิศ เล็กๆทุกวัน ทุกวัน

สภาพของหนูน้อย หลับคาห้อง ทำงานแคบๆ

จนบางครั้ง เธอต้องอุ้ม ติลละวา ออกมาสูดอากาศข้างนอกออฟฟิศห้องแถว ในตอนนั้นบ้าง เป็นบางครั้ง

คุณแพร.....

แม่ของเด็กน้อย หย่าขาด กับคุณตฤณ ทันที ที่คลอด ติลละวา ออกมา

เพราะ สภาวะเศรษฐกิจ ทำให้กิจการที่เคยใหญ่โตของครอบครัว คุณตฤณ ล้มละลาย

คุณท่าน ประธานบริษัท พ่อของคุณตฤณในตอนนั้น

ตัดสินใจจบชีวิตด้วยตัวเอง จนเป็นข่าวพาดหัวของหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ

ส่วนคุณย่า ไม่กี่เดือน ก็ตรอมใจตายตาม ท่านประธานไป

ทรัพย์สมบัติ ที่มีทั้งหมด

ถูกขายทอดตลาด เพื่อชำระหนี้ จนหมดเกลี้ยง

แต่นั้น

ก็ยังไม่เพียงพอ ที่จะชำระหนี้ ที่ติดค้างไว้กับธนาคาร ได้ทั้งหมด

คุณแพร ..... ไฮโซ สาว ลูกหลานตระกูลเก่าแก่ของประเทศ ถึงกับเครียดจัด

คลอด ติลละวา ออกมา ในอายุครรภ์ เพียง 8 เดือนเท่านั้น

หลังจาก เด็กน้อย ออกมาจากตู้อบ และ แพทย์ลงความเห็นว่าปลอดภัยแล้ว

เธอ

ก็ขอหย่าขาดจากสามี ทันที

โดยทิ้ง ติลละวา เอาไว้กับ คุณตฤณ โดยไม่ติดต่อกับมาอีกเลยเป็นปีๆ

บริษัท ล้มละลาย

พนักงาากว่าพันชีวิต แตกกระสานซ่านเซ็น

หญิงสาววัยยี่สิบกลางๆ จูงมือเด็กชายวัยสามขวบเศษ มารอรับเงินเดือน เดือนสุดท้ายอยู่หน้าบริษัท

เธอรอ รอ จนเวลา ล่วงเลย จนพลบค่ำ

กัดปากเอาไว้จนแน่น

ไม่มีที่ที่จะไป เงินเดือน เดือนสุดท้าย ที่เธอมารอ

ก็เพื่อที่จะช่วยต่อชีวิต สองคนแม่ลูก

ให้อยู่รอดไปอีกสักพัก

น้ำตาของ คีตา ไหลออกมาเป็นทาง

สายตาแดงช้ำ มองลูกชาย คนเดียว ที่กำลัง วิ่งเล่น อยู่หน้าบริษัท ที่ปิดไฟมืดมิดสนิท ไม่มีแม้แต่กระทั่ง รปภ มารักษาความปลอดภัย

ทั้งเนื้อทั้งตัว ....

เหลือเงิน ไม่ถึงสามพันบาท

ไหนจะค่าเช่าห้อง ค่านม ค่ากิน และอีกสารพัดสิ่ง ที่จำเป็นที่จะต้องมีเงินเข้ามาเป็นตัวแปร

เธอไม่เคยโทษบริษัท เพราะเข้าใจถึงสภาวะเศรษฐกิจ ได้ดี

แต่ที่มารออยู่ที่นี้

ก็เป็นความหวังเพียงลิบลี่ ที่เธอมีอย่างเดียวเท่านั้น

แอ๋ อะ แอ๊ะ

เสียงเด็กทารก ร้องดังจ้า ขึ้นในความมืด

"คุณตฤณ ! "

.

"หม่าม้า..... หม่าม้า มาหาหนูติ เหรอคะ "

"ฮืออ ฮรึก ฮือออ "

ฝ่ามือบางๆ ลูบเข้าไปที่เส้นผมละเอียดของเด็กผู้หญิงที่นอนร้องไห้ละเมอ คู้ตัวอยู่ตรงหน้า

ในมือของ ติลละวา กำภาพถ่าย ภาพนั้น ไว้จนแน่น

.

"อยู่นี้เอง ! แพรตามหาคุณอยู่ตั้งนาน มาซุกหัวซ่อนตัวอยู่ตรงที่นี้..... "

"แพร...... มาอุ้ม ลูกหน่อย หนูติร้อง ทั้งวันแล้ว ผมไม่รู้ลูกเป็นอะไร คุณมาดูหน่อยได้มั้ย "

"จะให้แพร ดูอะไร รำคาญ "

"แพร......."

"โอ้ย ! จะร้องหาพระแสง อะไรเนี่ย ! "

"เดี๋ยวเจ้าหนี้ พ่อแก ก็แห่ กันมาเต็มหรอก "

"แพร......"

"เซ็นใบหย่า ให้แพร เดี๋ยวนี้นะตฤณ "

"หย่า....."

"อย่าเสียเวลา ได้มั้ยตฤณ แพรจะไปขึ้นเครื่อง "

"คุณจะไปไหน "

"โอ้ย กระชากแขนแพร ทำไมเนี่ย "

แอ๊ะ อุแว้ แว้ อ๊ะ แว้ "

"โอ้ย จะร้องหาพระแสง อะไร นังเด็กบ้า "

"บ้ากันทั้งพ่อ ทั้งลูก "

"กรี๊ดดดดดดดดดดดด"

"แพร อย่ากรี๊ด เดี๋ยวหนูติ ร้องไม่หยุด ผมขอร้อง"

"ผมเซ็นใบหย่าก็ได้ แต่หยุดก่อน นะ "

"อุ้แว้ แอ๊ะ แว้ ...... "

"โอ้ยยยยยยยย อีนังเด็กบ้า ถ้ารู้ว่าขี้แย อย่างนี้ ชั้นจะไม่ปล่อยให้แกเกิดมาเลย นังติ "

"คุณตฤณ เดี๋ยวตาอุ้มคุณหนูติ ให้เองค่ะ "

"อีนี้ ใคร ! "

"คือ..... คุณแพร อย่าเข้าใจผิด นะคะ "

"ตาแค่..... มารอ ... เงินเดือน เดือนสุดท้าย จาก.. คุณตฤณ "

"มาท้วงเงิน ! "

"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด "

"อุ้แว้ แอ๊ะ แว้ ...... "

"แพร หยุดก่อน ลูกร้องไม่หยุดแล้ว "

"คุณตฤณ ส่งคุณหนูติ มาค่ะ เดี๋ยวตาจัดการเอง"

"ยืนบื้ออยู่ทำไม ส่งนังเด็กนี้ ไปให้มันอุ้มสิ "

"แล้วก็เซ็นใบหย่าสะ ตฤณ "

"เซ็นมันเดี๋ยวนี้ ! "

.

นิ้วเรียวสวยค่อยๆ เกลี่ยน้ำตาของ เด็กสาวออกอย่างช้าๆ

แล้วค่อยๆ ดึงรูปถ่ายใบนั้น ออกมาดู

.

"ผมเซ็นใบหย่าแล้ว แล้วคุณจะตอบผมได้รึยัง ว่าคุณจะไปไหน"

"แพร จะไปอมริกา แล้วจะไม่กลับมาอีก "

"แพร......"

"แพร ไม่ได้ไปตาย ไม่ต้องมาทำหน้าซีด แบบนั้นนะตฤณ "

"แล้วลูกละแพร หนูติ ยังไม่หย่านมเลยนะ "

"คุณอยากมีมันมากไม่ใช่เหรอ คุณก็เลี้ยงมันไปสิ "

"แพรไม่เอาหรอก แพรยกให้คุณ !"

"เกิดมาพร้อมกับความฉิบหาย แทัๆ "

"แพร ! "

"อย่ามาขึ้นเสียงใส่แพร นะตฤณ "

"หมดธุระของแพรแล้ว หวังว่าชาตินี้ เราคงไม่ต้องเจอกันอีก "

"เดี๋ยวค่ะ คุณแพร "

"ตาขอร้อง.... คุณแพร ช่วยอุ้มคุณหนูติ เป็นครั้งสุดท้ายได้มั้ยคะ"

"แพร..... จะถ่ายรูป เก็บเอาไว้ให้ คุณหนูติ เธอ... มีเก็บเอาไว้ดูตอนเธอโต"

.

.

เสียงเบาๆ แต่แน่นไปทุกคำพูด ถูกส่งออกไป ให้คนที่นั่งไขว้ห้าง อยู่บนเก้าอี้ทำงาน ฟัง

ใบหน้าเรียบเฉย ของนักธุรกิจใหญ่ ค่อยๆคลายยิ้มออกมา

รอยยิ้มกว้าง ค่อยๆคลี่ออกจนสุดริมฝีปาก

อย่างนี้ นี้เอง ที่ ฑีคา มีท่าทีเย็นชา กับ ติลละวา

ฑีคากัดฟันแน่น

ไม่ใช่สักหน่อย

จำได้หรือจำไม่ได้

เขาก็ไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้ว

ก็แค่อยากสั่งสอน เด็กก้าวร้าว คนนั้น มันก็แค่นั้นเอง

ฑีคาเม้มปากเน้น

ตฤณ หัวเราะร่วนออกมาทันที ที่เห็น ฑีคาเม้มปาก

"เวลา นายฑี โกหก นายฑี จะเม้ม ปากค่ะ เรื่องคุณติวันนี้ นายฑีก็โกหก เดี๋ยวตา จะเข้าไปลูกก่อน แล้วจะให้นายฑี เข้าไปคุยกับคุณนะคะ "

เสียงของภรรยา เมื่อชั่วโมงที่แล้ว ยังคงก้องอยู่ในหู

.

" นู๋ติ สังยา สังยา ว่าจะจัง พี ที ให้ได้ค่ะ "

"สังยา สังยา "

เด็กผู้หญิงวัยสี่ขวบกว่า เกี่ยวก้อยกับ พี่ชายตัวโต

ฉีกยิ้ม จนเห็นฟัน สองซี่ ด้านหน้า

" พี่ฑีก็สัญญา พี่ฑีจะจำหนูติ ให้ได้ "

"กลับมาเรียนต่อ ที่กรุงเทพ เมื่อไหร่ พี่ฑี จะมาหาหนูตินะ"

"สังยา สังยา "

"สัญญา สัญญา "

.

TBC

#ติลละวาที่รัก

❤