มือเธอ//

มือเธอเจ็บขนาดนี้เลยหรอ//

น้ำตาคลอ//

พี่ขอโทษนะจ้าว//

จันจ้าว....//😰

รีบวิ่งออกจากบ้านข้างๆมาหาจันจ้าว//

จันจ้าว//

จับที่มือทั้ง2ข้าง//😭

พี่ทำอะไรลงไป//😭

รีบอุ้มจันจ้าว//

ไปหาหมอที่โรงพยาบาล//

อุ้มจันจ้าว//

หมอ//

คุณหมอ//ตะโกน

หมออยู่ไหน//

หมอเบล//

หมอ//😭

หมอ//😭

หมอช่วยจ้าวด้วย//

วางจันจ้าวที่เตียง//

ช่วยจ้าวก่อนหมอ//

ค่อยคุยกัน//

จันจ้าวไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ยค่ะ//

เล่าให้ฟังทั้งหมด//

พี่ขอโทษ//

เอาห้องที่ดีที่สุด//

ทุกอย่างพี่จ่ายเอง//

นอนหลับ//

ยังไม่ฟื้น//

พ่อจ๋าแม่จ๋า//

ช่วยจ้าวด้วย//

จ้าวไม่ไหวแล้ว//

จ้าวอยากกลับบ้าน//

พี่วินเขาใจร้ายกับจ้าว//

พี่ทิชา//

มารับจ้าวที//

จ้าวไม่อยากอยู่กับคนใจร้าย//😭

ละเมอ//

ไอ้วิน

แกอยู่ไหน

พาน้องไปไหน

หายไป2 วันแล้ว

ป๊าม๊าถามถึง

เกิดอะไรขึ้น

อืมๆ

เมย์

ไอ้วินบอกพราวยัง

เดี๋ยวพี่ไปรับ

มันไกล

พี่ไปรับ

รอพี่ที่คอนโด

มีถึงหน้าคอนโดนเมย์แล้วนะ

ลดกระจกลง//

เชิญค่ะน้องเมย์//

พี่ก็ยังไม่รู้เหมือนกัน//

มันบอกให้รีบมาพี่ก็รีบไป//

หนาวๆ//

จ้าวหนาว//

เคาะประตู//

เปิดประตูเข้ามาพร้อมเมย์//

เห็นแผลที่มือของจันจ้าวทั้ง2ข้าง//

นี่แกทำอะไรน้องไอ้วิน//

จะบอกได้ยังว่าเกิดอะไรขึ้น//

ทำไมน้องเป็นแบบนี้//

เพี๊ยะ!//

ตบหน้าวิน//

แกนี่มันเลวจริงๆนะไอ้วิน//

แกทำกับน้องแบบนี้ได้ยังไง//

ดูสิแกดู//

ดูน้อง//

น้องจะเจ็บขนาดไหน//

ห๊ะ//

ถ้าเป็นแกโดนแบบนี้ละ//

แกทนเจ็บได้มั้ย//

ป๊าม๊าต้องรู้เรื่องนี้//

กูรู้กูผิด//

กูยอมรับผิดทุกอย่าง//

กูไม่มีอะไรจะพูด//

กูยอมทุกอย่าง//

แต่น้องอยากได้เงินเพิ่มน้องอยากหมดหนี้เร็วๆ//

วินรู้//

จับมือจันจ้าว//

พี่ขอโทษๆ//

พี่ยอมให้จ้าวทำอะไรพี่ก็ได้//

พี่ยอมจ้าวทุกอย่าง//

พี่ขอโทษ//😭

นั่นนะสิ//

มันดูเป็นห่วงน้องมาก//

มันชอบน้องเชื่อพี่สิ//

แต่มันปากแข็ง//

น้ำ//

น้ำขอน้ำหน่อย//

ดูสิเมย์//

ค่อยๆดื่ม//

ลูบหลังให้จันจ้าว//

ไม่ต้องจับพี่จับให้//

จ้าวไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น//

พี่จะทำให้จ้าวทุกอย่าง//

ไม่ๆจ้าว//

พี่ไม่ได้ไปหาใครเลยนะ//

พี่อยู่บ้านข้างๆดูจ้าวตลอดเลยนะ//

กอดจ้าว//

พี่ยอมให้จ้าวเกลียดพี่//

พี่ขอโทษ//

พี่ขอโทษจริงๆ//

กอดจันจ้าวไว้แน่น//

จ้าวๆ//

ไม่ต้องจับๆ//

พี่รู้ๆ//

พี่ขอโทษๆ//

จ้าวหายดีพี่จะพาจ้าวไปหาพ่อกับแม่//

จ้าวยังเจ็บ//

รอจ้าวหายดีๆพี่พาไปแน่//

พี่พราว//

กอดพราว//

จ้าวเกลียดพี่วิน//

พี่เข้าใจจ้าวนะ//

กับสิ่งที่วินทำกับจ้าว//

แต่อย่าเกลียดวินเลยนะ//

จ้าวจะให้วินทำอะไรก็ได้//

แต่อย่าเกลียดวินเลย//

วินเองก็รู้สึกผิดกับจ้าวมากๆ//

ให้มันได้ดูแลจ้าวเพื่อไถ่โทษนะ//

😔//

น้ำตาคลอตลอดเวลา//

เคาะประตู//

ปังๆๆ//

ไอ้วิน//

😡//

เปิดประตูห้อง//

โอ้ย//😖

จับที่หน้า//

กูขอโทษ//

รีบเข้าไปกอดจ้าว//

โธ่จ้าว//

รอจ้าวหายก่อนนะ//

พี่มารับกลับบ้าน//

เห็นที่มือจ้าว//

โหหห//

จ้าว//

มือจ้าวเจ็บขนาดนี้เลยหรอ//

ลุกไปหาวิน//

จับคอเสื้อวิน//

มึงดู//

มึงดูมือน้องกู//

กูรักน้องกูมาก//😭

กูไม่เคยให้น้องกูเจ็บแม้แต่นิดเดียว//

แต่มึงดู//

สิ่งที่มึงทำกลับน้องกูไอ้วิน//

มึงมันเลวไอ้วิน//

ชกที่หน้าวินอีกหลายครั้ง//

ตัวพอๆ//

พอแล้วๆ//

ไอ้วินๆ//

ไหวมั้ยมึง//

นี่ยังน้อยไปนะวิน//

ดูมึงทำกับน้องกู//

หืมม//

จะเข้าไปหาวิน//

พี่วิน//

เช็ดเลือดที่ปากให้วิน//

มึงทำให้กูเห็นสิ//

ว่ามึงดูแลน้องกูได้จริง//

กูกับมึงเป็นเพื่อนกันมาเกือบ20ปี//

มึงรู้มั้ย//

วันนี้มึงทำกูร้องไห้//

กูรู้//

ว่ามึงรักน้องกู//กระซิบวิน

มึงปากแข็ง//

กูฝากน้องกูไว้กับมึง//

ต่อจากนี้ไปมึงต้องดูแลน้องกู//

ถ้ากูรู้ว่ามึงทำแบบนี้กับน้องกูอีก//

รับรอง//

มึงกับกูได้ตายกันไปข้างหนึ่ง//

ก็ดี//

กอดวิน//

ปล่อยกอด//

🤣🤣//

สมน้ำหน้า//

มึงทำน้องกู//

สมน้ำหน้า//

ไอ้คนใจร้าย//

รอให้จ้าวมือหายก่อนเถอะ//

พี่โดนหนักแน่//😤

อย่าคิดนะว่าจ้าวจะยกโทษให้พี่ง่ายๆ//

😡//

กอดอก//

โอ้ยๆ//😖

นิ่งกับดูกับสิ่งที่วินทำ//

บทคลั่งรักได้เริ่มขึ้นแล้วพี่พราว//

น้องจ้าวหิวมั้ย//

พี่ป้อนข้าวนะ//

อย่าทำหน้าแมวแบบนี้สิค่ะ//

จ้าวไม่ได้กินข้าวเลยนะ//

พี่เห็นกินแต่มาม่า//

รู้สิ//

พี่มองดูจ้าวตลอด//

พยักหน้า//

😔//

ค่าจ้างอะไรจ้าว//

โหหห//

ไอ้วิน//

มึงทำกับน้องกูขนาดนี่เลยเหรอว่า//

ไหนอะค่าจ้าง //

ห๊ะ//

10 ล้านเลยหรอไอ้วิน//

1 ล้านก็เยอะอยู่นะ//

แต่ก็ไม่คุ้มกับชีวิตหนึ่งชีวิต//

ใช่ค่ะพี่ทิชา//

หรือ 10 ล้านมันน้อยไป//

พี่ให้ 50 ล้าน//

กูเต็มใจ//

หนี้ที่บ้านมึงจะได้หมดเร็วๆไง//

กูให้50 ล้าน//

ค่าจ้างจันจ้าวเป็นคนของกูคนเดียว//

ฟังให้ดีๆ//

จันจ้าวเป็นของกูคนเดียว//

ของมึงคนเดี๋ยวเลยเหรอ//

😳😳//

ไม่อะ//

แค่นี้ยังเจ็บไม่เท่าคนของกู//

😨//

ตายแน่กู//

🤣🤣//

🤣🤣//

😬//

จ้าวต้องดูแลพี่แล้วละ//

จ้าว//กดเสียง

จ้าวพูดแรงไปนะ//

นั่นสิจ้าว//

ไอ้วินมันเป็นคนจริงจังกับคำพูดมากนะ//

มันไม่ได้เข้มแข็งขนาดนั้น//

ไปไหนมา//

มึงร้องไห้//กระซิบวิน

น้ำตาคลอ//

กอดทิชา//😭

กูสมควรตายจริงๆแหละ//😭

กูอยากคุยกับน้องดีๆ//

แต่คงยาก//

เพราะกูทำกับน้องไว้มาก//

😭//

😭//

อืม//

พี่พราวพาเมย์กลับเถอะ//

แกด้วยไอ้มาย//

พาทิชากลับได้แล้ว//

อืม//

กูโอเค//

ค่ะ//

อืม//

อืม//

กินข้าวกันนะ//

ป้อนข้าวจันจ้าว//

กินเยอะๆ//

อร่อยมั้ย//

ค่ะ//

นี่น้ำ//

นี่ยา//

พี่ป้อน//

จะกินยังไง//

มือเจ็บทั้ง2ข้าง//

อ้าปาก//

ยาก็ต้องขมสิ//

ไม่กินแล้วจะหายได้ไง//

อย่าดื้อ//

อ้าปาก//

อย่าให้พี่ต้องใช้กำลังนะ//

พี่ขอโทษ//

ก็จ้าวดื้อไม่ยอมกินยา//

ได้//

พี่มีวิธี//

เอายาใส่ปากตัวเอง//

ดึงตัวจ้าวเข้ามา//

👄

ดันยาเข้าไป//

อะน้ำ//

🤣//

เงียบ//

ปากนุ่มดี//

พี่ชอบ//

ถึงกับนิ่งไปเลย//

เขินพี่ละสิ//

เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้//

ทำเองได้ที่ไหนละ//

ดูมือสิ//

จับมือจ้าวเบา//

พี่จะดูแลจ้าวเอง//

น้ำตาไหลเพราะเห็นมือทั้ง2ข้างของจันเจ้าที่ถูกพันไว้ด้วยผ้าพันแผลที่มีเลือดซึมออกมา//

พี่ขอโทษ//

น้ำตาหล่นใส่มือจันจ้าว//

ค่อยๆเช็ดน้ำตา//

พี่เช็ดตัวให้นะ//

เดินไปเตรียมน้ำใส่กระมัง//

เดินมาพร้อมผ้าผืนเล็กและน้ำอุ่นๆในกระมังอันเล็ก//

เอาผ้าชุปน้ำค่อยๆบิดพอหมาด//

ค่อยจับแขนของจันจ้าวขึ้นมาเช็ดเบาๆทั้ง2ข้าง//