ไม่ได้//

หากป๊ารู้ว่าแกทำอะไรน้องโดยที่น้องไม่เต็มใจละก็//

ป๊ากับแกได้เห็นดีกัน//

ไม่เชื่อก็ลองดู//

เดินเข้ามาพอดี//

สวัสดีค่ะป๊าม๊า//ยกมือไหว้

พี่พราว//

ดีจ้า//

ไม่เจอกันนานเลยนะ//

อืม//

บายดี//

เธอว่าใครขึ้เก๊ก//

นี่เธอ//

พี่เป็นเพื่อนไอ้วินตั้งแต่เรียนเมืองนอกด้วยกัน//

นั่งเก๊ก//

ทำไม//

ขี้เก๊กก็เรื่องของชั้น//

ไม่เกี่ยวกับเธอ//

ชั้นได้ยินนะ//

ขอโทษค่ะท่านเจ้าสัวคุณนาย//

ค่ะ//

ป๊าม๊า//

😑//

ขอโทษค่ะคุณลุงคุณป้า//

ค่ะคุณพ่อคุณแม่//😊

แม๋..//

ลูกอยู่นี่นะ//

ไม่เคยจะชมน่ารัก//

พอขี้เก๊กมาบอกน่ารัก//

ใช่ครับลูก//

🤪//

เวลางอนน่ารักดีแฮะ/พูดในใจ

อีกสักพัก//

ก็ดีเหมือนกันนะ//

ไม่ได้กินกับข้าวที่นี่นานแล้ว//

หืมม//

อร่อยเหมือนเดิมนะ//

นี่ก็ของโปรดม๊า//

อร่อยมากคุณก้อย//

ไม่อร่อยเหรอจ้าว//

เขี่ยข้าวไปมา//

หืมม//

อร่อยมากค่ะแม่//

ให้เขาตักเองสิแม่//

มือก็มี//

ก็ได้//

ตักอาหารวางให้วิน//

ไม่ได้อยากตักให้หรอก//

โดนบังคับ//

อร่อยมากๆเลยค่ะแม่//

ค่ะแม่//

หมดก็พอสิ//

เปลือง//

แกล้งสักหน่อยดีกว่า//

ตักผัดผักที่มีพริกสีเขียวเหมือผักให้วิน//

กินเยอะๆนะ//😁

กล้ากินปะละ//🤪

น้ำแกไอ้วิน//

ยื่นน้ำให้วินเนอร์//

🤣//

เริ่มหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ//

🥵//

ขอโทษ//

วินไหวมั้ยลูก//

แดงทั้งตัวแล้วนั้น//

🤪//

😞//

น้ำหมด//

ค่ะแม่//

ลุกไปเอาน้ำให้วิน//

รู้จักน้องสาวชั้นน้อยไปแก//

เด็กแสบประจำบ้าน//

น้ำค่ะ//

ยื่นน้ำให้วิน//

รับชักมือออก//

ทะลึ่ง//

งั้นเรากลับกันเลยนะ//

ทิชากับพ่อแม่เอารถที่บ้านไปค่ะ//

แต่ฝากจันจ้าวไปก่อนนะคะ//

พี่ต้องเคลียร์งานอีกนิดนึง//

ไปก่อนพี่เลย//

พี่จะพาพ่อกับแม่ไปเอาชุดด้วย//

เจอกันที่โน้นเลย//

ตามนี้นะจ้าว//

อยู่กับพี่//

ดี้ด๊าเชียวนะ//

ปะไปกันเถอะ//

โอเคเจอกัน//

จริงด้วยป๊า//

ใกล้ถึงเวลาแล้วด้วย//

ไปกับพี่วินนะลูก//

ม๊าฝากน้องด้วยนะวิน//

ได้ม๊า//

ป๊าไปก่อนนะ//

อย่าพาน้องไปไหนอีกละนอกจากกลับบ้าน//

😑//

ไอๆไอ้ขี้เก๊ก//

ขึ้นก็ได้ว่ะ//

เปิดประตูขึ้นรถ//

คาดเบลเสร็จ//

ขับเบาๆสิ//

จะรีบไปไหน//

เอามือจับที่จับ//

จับเบาะรถไว้แน่น//

คุณเบาๆ//

นั่งเกรง//

เบาๆหน่อย//เสียงเริ่มสั่น

มือจับที่จับไว้ทั้งสองข้าง//

คุณเบาๆ//

คุณเบาๆ//เสียงสั่นเครือ

ค..คุณ//

น้ำตาคลอ//

คุณวิน//

เบาๆ//เสียงสั่น

คุณวิน//

ชั้นกลัว//😭

เบาๆหน่อยได้มั้ย//😭

เสียงสั่นสะอื้น//

คุณหยุดๆๆ//

หยุดเดี๋ยวนี้//😭

ชั้นบอกให้หยุด//ร้องไห้หนัก

หยุดเถอะชั้นขอร้องละ//😭

นึกถึงตอนรถพลิกคว่ำ//

พ่อแม่//

ช่วยจ้าวด้วย//😭

พ่อจ๋า//

แม่จ๋า//

แม่จ๋า//

ช่วยจ้าวด้วย//😭

เรื่มหายใจไม่ออก//

เอามือจับที่หัว//

ไม่ๆ//

จ้าวกลัว//

จ้าวกลัว//😭

พ่อจ๋าแม่จ๋า//😭

หายใจ สั้นๆ//

ในหัวเห็นภาพที่ตัวเองติดในรถ//

กรื๊ดจนสุดเสียง//

เป็นลม//

เป็นลมคาเบาะนั่ง//

มาแล้วๆค่ะ//

เชิญที่ห้องฉุกเฉินเลยค่ะ//

หมออยู่นี่ค่ะ//

ค่ะๆ//

เข้ามาดูคนไข้//

ยัยจ้าว//

เพื่อนหมอเองค่ะ//

แล้วยัยจ้าวเป็นอะไรมาค่ะ//

สาเหตุ//

กลัวอะไรค่ะ//

แสดงว่าคุณขับรถเร็วมากใช่มั้ย//

ไม่เป็นไร//

ยัยจ้าวกลัวความเร็วความมืด//

จ้าวเคยเกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำแล้วติดอยู่ในรถ//

ก็เลยทำให้เกิดความกลัว//

เวลานั่งรถที่มีรวามเร็วมากๆจ้าวจะนึกถึงภาพที่ตัวเองเกิดอุบัติเหตุวันนั้น//

เลยกลัวสุดขีดเลยทำให้เป็นลม//

รอคนไข้ฟื้นนะคะ//

อย่าให้เกิดเหตุการแบบนี้ขึ้นอีกนะคะ//

จ้าวๆ//

พี่อยู่นี่ๆ//

ไม่ต้องกลัวแล้วๆ//ลูบหัวจ้าว

พี่ขอโทษๆ//

หยุดร้องไห้ก่อน//

อาวจ้าว//

ฟื้นแล้วหรอ//

ก็คนนี้/ชี้ที่วิน

พาแกมา//

ชั้นเกือบโดนไล่ออกแน๊ะ//

ก็อุ้มแกมาโวยวายลั่นโรงบาล//

พยาบาลแค่มาช้าเอง//

เขาบอกว่าถ้าคนของเขาเป็นอะไรไปได้โดนไล่ออกทั่งโรงบาลแน่//

ชั้นนิกลัวมาก//

เป็นสิ//

ชั้นเป็นเจ้าหนี้เธอนะ//

เธอก็เป็นลูกหนี้ชั้นไง//

ก็แปลว่าเธอเป็นคนของชั้น//

กลับได้เลย//

ไม่มีไรแล้ว//

ค่ะ//

เกือบโดนไล่ออกแล้วมั้ยละ//

ไม่เป็นไรค่ะ//

จะไม่ไล่หมอออกใช่มั้ยค่ะ//

ค่ะ//

อืม//

ไว้เจอกัน//

ปะ//

จับมือจันจ้าวเดินไป//

ปล่อยมือจ้าว//

เปิดประตูให้จันจ้าว//

ปิดประตูรถ//

วิ่งขึ้นมานั่งที่คนขับ//

จะออกรถแล้วนะ//

เห็นจันจ้าวยังไม่ได้คาดเบล//

เอื้อมมือมาคิดเบลให้จันจ้าว//

ไม่ต้องเกรง//

คาดเบลเรียบร้อย//

ออกรถแล้วนะ//

ค่อยๆขับรถ//

เห็นจันจ้าวยังเกรงๆ//

คุณ//

ไม่ต้องเกรงแล้ว//

ชั้นขับไม่เร็ว//

ไม่ต้องกลัวๆ//

ชั้นขับช้าๆ//

คุณนั่งสบายๆเลย//

ถึงบ้านแล้วชั้นบอก//

หันมองจันจ้าว//

หลับซะแล้ว//

จอดรถข้างทาง//

ปรับเบาะให้จันจ้าวนอนในท่าสบาย//

เอาเสื้อสูทของตัวเอาห่มให้คนน้อง//

แล้วค่อยๆขับรถออกไป//

จอดรถ//

หันไปมองคนน้อง//

คุณ//

คุณๆ//

ถึงบ้านแล้ว//

ถึงบ้านแล้วคุณ//

ขี้เซาจังเลย//

ปลุกไม่ตื่นก็คงต้องอุ้มไปแล้วกัน//

เดินมาอุ้มคนน้อง//

อุ้มเดินเข้ามาในบ้าน//

ขับรถช้าอะ//

น้องกลัวความเร็ว//

อื้อ//

ไปพาน้องไปนอนที่ห้อง//

แล้วอย่าทำอะไรน้องละ//

อื้ออ//

😴//

งัวเงียตื่น//🥱

ลืมตา//

มองไปรอบๆ//

เด้งตัวลุกขึ้นนั่ง//

เห้ยย//

นี่เราอยู่ไหน//

ห้องคุณ//

รีบลุกออกจากเตียง//

แล้วพาชั้นมาที่ห้องคุณทำไม//

คุณอุ้มชั้นมาหรอ//

ทำไมต้องนอนห้องนี้//

ชั้นจะไปขอม๊านอนแยกห้องเอง//

จะออกไป//

ดูนาฬิที่ข้อมือ//

จริงด้วยจะสี่ทุ่มแล้ว//

คุณหิวหรอ//

ไม่หิวจริงอะ//

ท้องร้องขนาดนี้//

แค่เนี่ย//

ลงไปดูห้องครัวสิเผื่อมีอะไรกิน//

ไปเองสิชั้นไม่หิว//

อ๊อดดด//เสียงท้องร้อง

😑//

หิว//

หาของในตู้เย็น//

มีข้าว//

มีหมู //

มีผัก//

มีไข่

ข้าวผัดหมู//

กินมั้ย//

ไม่เผ็ด//

เพราะคุณกินเผ็ดไม่ได้//

ได้สิ//

เมื่อตอนกลางวันไง//

เป็นไงเผ็ดดีมั้ย//😁

ทำข้าวผัด//

ได้//

เวลาไม่เก๊กไม่ดุก็น่ารักดีแฮะ//พูดในใจ

เอ๊ะ!นี่เราจะคิดแบบนี้ทำไม//พูดในใจ

คุณไปนั่งรอที่โต๊ะเลย//

ตามใจ//

ถือจานข้าวมาวางที่โต๊ะ//

นั่งลง//

เหมือนเด็กเลย//พูดในใจ

เก็บจานไปล้าง//

ไม่เป็นไร//

ชั้นเป็นลูกหนี้คุณ//

มื้อนี้ชั้นคิดราคานะ//

อืม//

พูดไปล้างจานไป//

แพงนะ//

บอกเลย//

1000 //

ใช่//

หรือคุณจะไม่จ่าย//

ไหนบอกจะแพงซักเท่าไหรไง//

ต่อไปชั้นทำอะไร//

ฉันจะคิดเงินคุณ//

ถือว่าฉันจะได้คืนนี้คุณให้หมดเร็วๆ//

แล้วเงินเดือนชั้นละ//

จะให้เดือนเท่าไหร่//

ฉันจะได้คำนวลถูก//

อาว//

ก็ต้องคิดสิ//

ชั้นติดหนี้คุณ//

ฉันต้องคำนวลว่าชั้นต้องจ่ายคุณเท่าไหรคงเหลือเท่าไหร//

ได้//

ชั้นตกลง//

หนี้ชั้นจะได้หมดเร็วๆ//

จะได้ไปจากคุณเร็ว//

ล้างจานเสร็จ//

ไปนอนเถอะ//

ง่วงแล้ว//

พรุ่งนี้ตื่นเช้างานแต่งอีก//

อืม//

เดินไปอาบน้ำ//

เดินออกมาจากห้องน้ำ//

เดินไปที่โซฟา//

คุณไปอาบน้ำสิ//