ฉันไปเข้าห้องน้ำนะเดี๋ยวมา

//นั่งมองจูเลีย

(อยากเล่นอะไรสนุกๆมั้ยเพื่อน)

//เดินกลับมา

//เดินมาดักหน้า

ไปไหนครับคนสวย

อ้าวคนไทยหรอคะ

ครับ

มีอะไรหรอ//ถามเบาๆ

ห้ะ มีอะไรรึป่าว

ไงเพื่อน

//😯

อะ อืม//เดินไปแบบงงๆ

จำกูไม่ได้หรอ กูเสือไง

โอ้วววววว

OMG

รู้ รู้ดีด้วย

คงไม่ได้หรอก

ของสนุกๆมาอยู่ตรงหน้า เสืออย่างกูไม่เล่นก็เสียชื่อดิวะ

ไม่เป็นเสือแล้วหรอวะ

หึ! งั้นมาลองดูกันว่าใครจะเหนือกว่าใคร

//เดินจากไป

เขาเป็นใครอ่ะ แดน

ได้ครับ

...

ห้ะ ครับ

อะไรของเขาวะ

จ้ะ

เขาบอกว่าสวยทุกรูปเลย

อืม

เจอกันที่คาเฟ่

ไปไหนจ้ะ

//เข้าไปล๊อคคอจูเลียไว้

//มือปิดปาก

เงียบๆถ้าไม่อยากตาย

//หยิบมีดมาขู่

อยู่นิ่งๆ

กูก็บอกว่าอย่าดิ้น

อ้าวเธอไม่ได้ไปถ่ายงานกับพี่หรอ

เธอไม่ได้ไปที่บ้านนะ

เดี๋ยวผมโทรถามแดนก่อน

เผื่อแอบพากันหนีเที่ยว

📞

จูนอยู่กับมึงป่าว

กูพึ่งออกมาจากบ้านเมื่อกี๊ ก็ไม่เห็นใครนะ

เสือไหนวะ

แดน แดน แดน!

วางสายไปแล้วพี่

ไม่รู้

📳

ว่าไงราม

ไม่นะ วันนี้พี่ยังไม่ได้คุยกับจูนเลย

หายไปตอนไหน

แล้วแดเนียลล่ะ ถามยัง

คุ้นๆ

เรื่องนี้ต้องถามเจค เขารู้จักกันดี

เดี๋ยวพี่ถามให้เราอยู่ไหนพี่จะไปหา

เค รอแป๊บนะเดี๋ยวไป

📞

ยัง

เสือคือใคร

งั้นไปเจอกันคาเฟ่จูนนะ

ห้ะ

ห้ะ

ห้ะ

ห้ะ

แล้วมันเกี่ยวอะไรกับจูน

แล้วตอนนี้แดนอยู่ไหน

//ลังเล

รู้จักบ้านคนชื่อเสือมั้ย

คริสคิดว่าแดนจะไปหาคนชื่อเสือหรอ

ค่ะ

ก็เป็นไปได้นะ

//กังวล

จะเข้าไปกันแบบนี้คงโดนยิงตายก่อนแน่

จะแจ้งความก็ไม่ได้

จูน...

แหม เข้าเรื่องเร็วจังนะ

ไม่คิดจะแนะนำตัวกันก่อนหรอ

อ่อใช่สิ

ไม่รู้จักได้ไง

ทายาทเพียงคนเดียวของเจ้าพ่อมาเฟียอีธาน โคลด์เวล ชื่อไรน๊า

อ่อ แดเนียล โคลด์เวล

งั้นฉันขอแนะนำ-

ฉลาด เช็คข้อมูลมาก่อน

คนของมึง? หึ!

เงียบฟังสิ

//เข้ามาล๊อคตัวไว้

เมื่อกี๊มึงบอกว่าคนของมึงใช่มั้ย

งั้นกูถามไรหน่อย

เด็ดมั้ยวะ//กระซิบ

เอ๊ะ เดี๋ยวนะมึงทำหน้าแบบนี้

แสดงว่ายังไม่เคยเอา//กระซิบ

เป็นไปไม่ได้ คนอย่างมึงเนี่ยนะ

อู้ววววววว

กูเริ่มสนใจแม่หนูคนนี้ล่ะสิ มิน่าทำไมไอ้ภูมิมันให้ค่าตัวสูงจัง

ของดีนี้เอง

โชคดีของลูกชายกูสินะ

คงครั้งแรกแหละร้องเสียงหลงขนาดนี้

//ล้มลง

//เข้ามาล๊อคไว้

หมัดหนักใช้ได้หนิ

พ่ีไหนของผม

อยู่ข้างบน

//กำลังจะขึ้นไป

เดี๋ยว ให้ลูกชายกูสนุกก่อน

อย่าให้ช้ำนะพี่

เหอะน่า สุดท้ายมันก็ตายอยู่ดีไม่ใช่หรอ

เออๆ

เห้ย!

...

//ขยับเข้าใกล้

//ยกมือห้าม

อย่าคิดลองของดีกว่าไอ้น้อง

//ปืนจ่อหัวคนของภูมิ

ทิ้งมีด

ไอ้แดนไปเหอะทางนี้กูจัดการเอง

พี่ยื้อให้ได้ไม่นานนะคนของพวกมันกำลังแห่มาที่นี่//กระซิบ

//ผลักติดกำแพง

//ไซร้คอ

//กำแขน

จะร้องอะไรกันหนักหนา!

เงียบๆดิวะ

//อุ้มไปที่เตียง

//โยนลงเตียง

//นอนทับ

//ไซร้คอ

//ผลักแดเนียลออก

หึ! มึงมาเร็วกว่าที่กูคิดนะ

นับถือจริงๆ

กูก็เคยคิดงั้น

//มองไปที่จูเลียที่นั่งน้ำตาคลอเบ้าอยู่

//ยิ้มมุมปาก

(มึงไม่กล้าทำต่อหน้าผู้หญิงของมึงสินะ แหมถนุถนอมกันจริง)

//เลียเลือดที่ปากตัวเอง

แน่ใจนะว่าอยู่ที่นี่มันจะตามไม่เจอ

ทำไม

//พยักหน้า

สาวๆห้ามใช้โทรศัพท์นะ

ทำไมคะ

มันจะแอบดักฟัง

ค่ะ

//นั่งก้มหน้าอย่างเดียว

หื้ม

//พยักหน้า

//ร้องไห้

ขอบใจนะ

//กอดแน่น

//นั่งข้างๆ

//ลูบหลังเบา

//โผล่เข้ากอดจีน่า

ไม่เป็นไรแล้วนะ คนสวยของพี่

ฮะ ฮึก เฮือก

โอ๋ๆ

//พยักหน้า

เอาไงต่อดีครับนาย

งั้นผมจะส่งคนไปเก็บมัน

ครับ

ถามไรหน่อยได้มั้ย

ทำไมถึงชอบจูน

ทำไมถึงเลือกหยุดอยู่ที่จูน

พูดตามตรงเสือยังแกไม่น่าจะมาหยุดง่ายๆแบบนี้ ตรงนี้

จากนาย

เคยคิดมั้ยว่ามันเป็นความหลงไหลเพียงชั่วคราว

อย่าเอาความหลงไหลของนายไปผูกมัดเธอไว้ ถามใจตัวเองดีๆก่อนที่มันจะไปทำร้ายเธอทีหลัง

แล้วตอนนี้?

ไม่ได้ตั้งใจทำให้นายเขวหรอกนะ

แค่อยากให้ชั่งใจดูดีๆก่อน

จูนเธอ...

อืม

แต่ถ้ารักจริงก็ไม่มีอะไรให้กลัวหนิจริงมั้ย

ข้ามไปแต่งเลยหรอ

ไม่รู้สิ

เห้ย! ได้ไงวะ

ไม่ได้ดิ

พวกแกคบกันไม่ถึงปีจะแต่งแล้ว?

ไม่ใช่แล้วม้างงง

มึงจับพวกกูมาทำไม

ไม่โว้ย

ปล่อยกู

ถ้ามึงไม่ปล่อยมึงได้เจอกูแน่ กูจะเรียกพวกมากระทืบมึง

ฉายา?

//ดิ้น

ห้ามไม่ได้จริงครับ

//เมินแดน

//มองคนที่ถูกมัดไว้

มึงรู้จักคำว่าเงินมั้ย

กูไม่บอกมึงหรอก

แน่จริงมึงมาดวนกันกูให้มันรู้แล้วรู้รอดไปเลยมั้ยล้า

//😟

กูจะเอามันไปแก้แค้นพ่อมัน

ไม่บอก

ฆ่ามันแล้วส่งไปให้พ่อมันดู พ่อมันจะไดรู้ว่าการสูญเสียมันเป็นยังไง

//😡

ทำไมกูต้องบอกมึง

ถ้ากูไม่บอก

//มองไปที่จูเลีย

//ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้

มึงไม่มีหรอก

แต่พ่อมึงมี

พ่อมึงแย่งทุกอย่างไปจากกู

ทุกสิ่งที่กูควรจะได้

ตั้งแต่ที่พ่อมึงโผล่หัวเข้ามาทุกอย่างที่กูครวจะได้กลับตกเป็นของมันหมด

แม้แต่แม่มึง ซึ่งควรจะเป็น-

//ยิ้มเจ้าเล่ห์

มึงรู้อะไรมั้ยที่พ่อมึงตายไม่ใช้เพราะอุบัติเหตุหรอก

มึงรู้?

แต่เสียดายมันตายเร็วไป

มันยังไม่สาสมกับที่มันควรได้รับแต่ไหนๆมันก็ตายแล้ว

ก็เลยต้องลงที่มึงแทน

เพราะแค้นต้องชำระ

ไม่มี

คนของมึงโง่ดิ้นมาโดนมีดเอง

(ใช่😅)

//เมิน

//เดินไปหาจูเลีย

//มองคนของแดเนียล

//หยุด

ดื้อจริงวะ

น่ารักโคตรๆ

รู้ แต่เค้าไม่ใช่ส่ิงของนะโว้ย

มันไม่ได้อยู่ที่นี่

//เดินเข้าไปยืนข้างๆแดเนียล

(เวลาร้ายนายน่ากลัวใช่ย่อยเลยนะ)

(ขนลุก)

//เดินเข้าไปใกล้เสือ

//ก้มลงไปกระซิบที่ข้างหู

ขอโทษนะคะที่รัก แต่มันได้เวลาเอาคืนแล้ว

//แอบดึงผ้าออก

มึงจะทำอะไร

ไม่มีทาง

//กัดฟันเน้นเพราะความเจ็บปวด

(ฉันต้องมองนายใหม่แล้ว)😧

//เบือนหน้าหนี

(นายคิดอะไรของนายอยู่เนี่ย น่ากลัวชิปหายเลย)

ฉะ ฉันขอโทษ

ฉันไม่ได้ตั้งใจทำให้คนของแกเจ็บ

เธอพลาดเอง

ฉันขอโทษจริงๆ

อย่าทำอะไรฉันเลยนะ

ฉันไม่ได้ทำคนของแกนะ ไอ้เสือนู่น

พ่อ! ซี้ดดด แม่งเอ้ย (เจ็บสัส)

ทำไม มาลงที่ผมอ่ะ

อ๊ากกกก

เจ็บ

แม่งเอ้ย อึก

จะฆ่ากูก็รีบๆฆ่า

ฉันว่าปล่อยเขาไปดีกว่านะ

สงสารเขา

//กระซิบ

(นะ นี่ มีดนะ)

//😅

ไล่หรอ

ไม่ไป

ก็ต้องอย่างนั้นอยู่แล้วป่ะ

//มองเสือ

//ยิ้มให้แบบเจ้าเล่ห์

แดนขา

คนนี้ขอได้มั้ย

เล่นสนุกนิดหน่อย

อยากสนุกอะไรหรอคะคนดี

เดี๋ยวก็รู้//😈

//ยกมือขึ้นห้าม

(กูต้องฟังใครวะ)

(คนหนึ่งหัวหน้า)

(คนหนึ่งเมียหัวหน้า)

น่านะ

เดี๋ยวคืนนี้จะให้รางวัลงามๆเลย//กระซิบ

นิดเดียวเอง

ไม่พาเขาออกไปข้างนอกหรอก

//แบมือขอมีด

เถอะน่า นะคะแด๊ดดี้

//ควงมีดเดินเข้าไปหาเสือ

เธอจะทำอะไร

เมื่อกี๊ยังคะขาอยู่เลย

ทำไมตอนนี้ทำเสียงเข้มล่ะ

ไม่น่ารักเอาเสียเลย

//ก้มไปมองใกล้ๆ