13
-
.
-
ทุกคนย้ายจากหน้าประตูเข้ามาภายในบ้าน
-
ทุกคนมารวมกันที่ห้องโถงใหญ่ ด้วยท่าทีสบายๆ แต่ที่ดูเกร็งเป็นพิเศษนั้นคือ เอม เขาไม่เข้าใจว่าเขาเคยเจอมาเรียที่ไหน ทำไมเธอถึงได้ทำท่ารู้จักกับเขา?
-
มาเรีย
ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ ^^ // หันไปมองเอม
-
เอม
คะ……ครับ /// เลิ่กลั่กกว่าเดิม
-
มาเรีย
ฮ่าๆๆๆ เจ้าเนี่ยนะ ไม่ได้ทำตามที่พูดเลยสักนิด
-
เอม
แหะ ๆ ขอโทษครับ
-
มาเรีย
ช่างเถอะ ข้าไม่ได้ถือ ^^
-
ท่านรอง
ท่านแม่=_____=
-
มาเรีย
เจ้าจะเรียกแม่ก็ช่วยทำหน้าให้มันดีๆ หน่อย
-
ท่านรอง
ข้าขอโทษ
-
เอม
😆😆. // แอบยิ้ม แต่ท่านรองก็เห็นอยู่ดี
-
ท่านรอง
😒
-
มาเรีย
เรียกแม่มีอะไร ?
-
ท่านรอง
ท่านแม่รู้จักกับ…………—->
-
เอม
😯😯
-
มาเรีย
เอมสินะ ^^ รู้จักสิ แม่เจอเขาหลายครั้งแล้ว
-
เอม
0_0!!!
-
เอม
จะ.....เจอข้า???
-
เอม
ตอนไหนนน!! (เสียงสูง)
-
มาเรีย
ฮ่าๆ ข้าเห็นเจ้า แต่เจ้านะ ไม่เคยเห็นข้าหรอก ^^
-
เอม
ห๊ะ??? อย่างไงแน่? // เกาหัวอย่าง งงๆ
-
ท่านรอง
ภาพนิมิต??
-
มาเรีย
สมกับเป็นลูกแม่ ^^
-
เอม
😶😯
-
ท่านใหญ่
จริงๆแล้ว พวกข้ามีเรื่องจะถามท่านแม่อีกเรื่อง?
-
มาเรีย
หื้ม? เรื่องอะไร?
-
ท่านใหญ่
เรื่องเจ้านั้น.... มาอยู่ที่นี้ได้อย่างไง?? ///ชี้ไปที่เอม
-
ทุกคนมองไปที่เอมเป็นตาเดียว พวกเขาเองก็สงสัยเหมือนกันว่าเอมนั้นมาจากไหน?
-
เอม
0_0??
-
มาเรีย
ฮ่าๆ คงตกใจกันมากสินะ
-
ท่านรอง
ไม่หรอกครับ =___= //ประชด
-
มาเรีย
พวกเจ้าจำเรื่องที่แม่บอกได้ไหม??
-
ฮยอน
ขอโทษนะครับ นายหญิงบอกหลายเรื่องมากครับ
-
ฮยอน
ผมจำไม่หมด
-
มาเรีย
=___=
-
มาเรีย
ข้าว่าเจ้าน่าจะไปทำงานกับเพื่อนข้าที่ชายแดนดูนะ
-
ฮยอน
ขอโทษครับ T^T
-
มาเรีย
ข้าหมายถึงเรื่องของ ท่านรอง
-
ท่านรอง
เรื่องของข้า?
-
มาเรีย
คำทำนายที่แม่ได้ให้ไว้กับเจ้าเมื่อ ปีที่แล้วได้ไหม?
-
ท่านใหญ่
เรื่องที่น้อง เกิดมาพร้อมกับร่างกายที่ไม่แข็งแรงนัก
-
ท่านใหญ่
มันเหมือนเป็นคำสาป ทางเดียวที่น้องจะหายคือ……มีคู่ครอง
-
มาเรีย
ใช่เลย เรื่องนั้น ^^
-
มาเรีย
เจ้านี้เก่งจริงๆ
-
เอม
เอ่อ……… แล้วมันเกี่ยวอะไรกับข้า?
-
ท่านรอง
??
-
มาเรีย
ก่อนที่แม่จะไป แม่ได้ทำพิธีทำนายเรื่องคู่ครองของเจ้า
-
มาเรีย
และสิ่งที่แม่เห็น ก็คือ……เอม
-
เอม
ขะ………ข้า?
-
มาเรีย
ใช่ ^^
-
มาเรีย
เจ้าคือคนที่ เทพแห่งจันทราส่งมาเพื่อเป็นคู่ครองของ ท่านรอง
-
เอม
ว๊อทททท??!!!
-
เอม
มันเรื่องอะไรกันละเนี่ย!!!!! /// คิดในใจ
-
ท่านรอง
ห๊า!
-
ท่านรอง
เจ้านั้นนะ คู่ครองข้า. /// ชี้ไปที่เอม
-
มาเรีย
ใช่แล้วละ ^^
-
ท่านรอง
มะ……ไม่มีทาง ข้ายอมป่วยไปตลอดชีวิตดีกว่า
-
เอม
อ้าว?
-
เอม
ทำไมท่านรองถึงพูดงั้นอะ
-
เอม
ท่านจะบอกว่ายอมตายดีกว่าแต่งกับข้าเหรอ?
-
ท่านรอง
ถ้าข้าเข้าพิธีกับเจ้า ข้าปวดหัวตายแน่ๆ
-
เอม
อ้าว? ข้าไปทำอะไรให้ท่านปวดหัว
-
ท่านรอง
ให้เล่า ชาตินี้จะหมดไหม?
-
เอม
อ้าว? ท่านหาว่าข้าเป็นตัววุ่นวายเหรอ?
-
ท่านรอง
แล้วแต่เจ้าจะคิดเถอะ
-
เอม
😠
-
มาเรีย
พวกเจ้านี้เข้ากันได้ดีเลยนะ 😊
-
ท่านใหญ่
ข้าว่าไม่น่าใช่นะท่านแม่ =___=
-
ฮยอน
จะฆ่ากันตอนไหนก็ไม่รู้
-
ฮัน
🤔
-
โชวอน
😲
-
มาเรีย
เอาเถอะๆ อยู่ด้วยกันไปเรื่อยๆ เดียวก็รักกันนั้นแหละ
-
ท่านรอง
ไม่!!!
-
เอม
ไม่!!!
-
ทั้งสองตะโกนขึ้นพร้อมกันอย่างลืมตัว
-
มาเรีย
0___0!!
-
ท่านรอง
ขะ…ข้าขอโทษ
-
เอม
ขอโทษครับ
-
มาเรีย
ช่างเถอะ แม่คิดไว้แล้วละว่าต้องเกิดเรื่องแบบนี้ แม่เลยเตรียมสิ่งนี้มาด้วย
-
มาเรีย
/// หยิบกล่องสองกล่องออกมา
-
ท่านรอง
อะไรครับ//รับมา
-
เอม
??//รับมา
-
มาเรีย
เปิดดูสิ
-
ทั้งสองเปิดกล่องสีน้ำเงินกำมายี่นั้นดูภายในคือกำไลข้อมือแบบเรียบๆ ไม่มีลวดลายอะไร ต่างกันตรงที่ของท่านรองจะสีน้ำเงิน ส่วนของเอมเป็นสีขาวมุก
-
ท่านรอง
คืออะไรครับ?
-
มาเรีย
กำไลข้อมือ
-
ท่านรอง
อ่า~~ อันนั้นข้ารู้ แต่ท่านแม่ให้ข้าทำไม?
-
เอม
นะ....นั้นสิครับ??
-
มาเรีย
พวกเจ้าลองใส่ดูสิ
-
ทั้งสองมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมหยิบกำไลนั้นขึ้นมาสวม พอทั้งสองสวมกำไลนั้น มันก็เปล่งแสงออกมาพร้อมกัน. ก่อนจะแสงนั้นจะหายไป
-
เอม
กะ………เกิดอะไรขึ้นนะครับ?
-
มาเรีย
กำไลที่ข้าให้พวกเจ้านะ มันเป็นกำลังเเห่งรักแท้ไงละ
-
ท่านรอง
รักแท้?
-
ท่านใหญ่
กำไลนั้นมัน........
-
มาเรีย
ใช่ มันจะเปลี่ยนความรู้สึกของพวกเจ้าออกมาเป็นเเสง ยิ่งพวกเจ้ารักกันมาเท่าไร แสงนั้นยิ่งแสงมากยิ่งขึ้นอย่างไงละ
-
ท่านรอง
0~0
-
เอม
0~0
-
มาเรีย
แต่ดูท่าตอนนี้พวกมันจะไม่มีแสงนะ ฮ่าๆๆๆ
-
ท่านรอง
ทำไมมันถอดไม่ออก. //// พยายามที่จะถอดกำไล
-
มาเรีย
ฮ่าๆๆๆ แม่ซื้อรุ่นที่ถอดไม่ออกมานะ เจ้าทำอย่างไงมันก็ไม่ออกหรอกนะ
-
เอม
ต้องเป็นที่แบบไหน ถึงมีของแบบนี้ขายเนี่ย =__=
-
ท่านใหญ่
จะให้ทั้งสองคนใช้ชีวิตด้วยกันสินะ ท่านแม่
-
มาเรีย
เจ้านี้สมกับเป็นเจ้าเมืองคนต่อไปจริงๆ ใช่แล้วละ
-
มาเรีย
อยู่ด้วยกันไปเดียวกำไลนั้นก็จะเปล่งประกายขึ้นมาเอง
-
ท่านรอง
ไม่มีทาง -___-
-
เอม
นั้นสิครับ
-
มาเรีย
มันก็ไม่แน่หรอกนะ
-
มาเรีย
คำทำนายของแม่ไม่เคยพลาด
-
ท่านรอง
😰
-
เอม
แต่………
-
มาเรีย
แต่……?
-
เอม
ข้าอยากกลับบ้าน 🥺
-
มาเรีย
เรื่องนี้ข้าเองก็ตอบเจ้าไม่ได้ เพราะข้าเองก็ไม่รู้ ข้าไม่ได้เป็นคนพาเจ้ามา
-
มาเรีย
แต่ถ้าถึงเวลา เจ้าอาจจะรู้เองก็ได้
-
เอม
แล้วมันต้องนานแค่ไหน?
-
มาเรีย
เรื่องนี้ข้าเองก็ตอบเจ้าไม่ได้
-
เอม
ท่านช่วยข้าไม่ได้เหรอ?
-
มาเรีย
ข้าไม่ได้มีพลังมากขนาดนั้น
-
เอม
🥺
-
มาเรีย
ข้าขอโทษนะ…………
-
เอม
มะ………ไม่เป็นไรครับ ไม่ใช่ความผิดท่านสักหน่อย // ฝืนยิ้ม
-
ท่านรอง
………………
-
.
-
เอม
ไม่มีทางเลือกสินะนอกจากต้องอยู่ที่นี้
-
หลังจากที่คุยกับทุกคนเสร็จแล้ว เอมก็แยกตัวออกมาเงียบๆ
-
เอม
เฮ้อออออ~~
-
ฮยอน
เจ้าถอนหายใจดังไปนะ!
-
เอม
เฮ้ย!! ไอ้เหร้ย!!
-
ฮยอน
0~0?!!!
-
เอม
ทะ……ท่านฮยอน ท่านทำอะไรของท่านเนี่ย หัวใจจะวาย // จับอกตัวเอง
-
ฮยอน
หัวใจเข้าจะอะไรนะ? /// นั่งลงข้างๆเอม
-
เอม
เฮ้อออ ~ ช่างมันเถอะครับ
-
เอม
ขี้เกียจอธิบาย -___- ///คิดในใจ
-
เอม
ท่านมาทำอะไรครับ ?
-
ฮยอน
ข้าเห็นเจ้านั่งถอนหายใจอยู่เลยเข้ามาหา
-
ฮยอน
เจ้ากังวลเรื่องอะไร?
-
เอม
ท่านไม่น่าถามข้าเลยนะ ._.
-
ฮยอน
ข้ารู้…แต่เจ้าอย่ากังวลไปเลยนะ ได้เป็นคู่ครองของเจ้าเมืองสบายนะ ฮ่าๆๆๆ
-
เอม
ข้าไม่ได้อยากเป็นสักหน่อย
-
ฮยอน
เรื่องนั้นก็ไม่รู้หรอก ในอนาคตท่านรองกับเจ้าอาจจะรักกันก็เป็นได้
-
ฮยอน
คำทำนายของนายหญิงไม่เคยพลาด
-
เอม
อาจจะพลาดที่ข้าก็ได้
-
ฮยอน
เชื่อข้าเถอะ ว่าไม่พลาด
-
เอม
…………
-
ฮยอน
เจ้าเลิกหน้าเหมือนหมาในได้แล้ว มันไม่เข้ากับเจ้าเลยนะ
-
เอม
ห๊ะ!! หมาใน?
-
ฮยอน
ใช่ไง มันหน้าตาคล้ายเจ้าตอนนี้มากเลยนะ
-
เอม
ว่าข้าเป็นหมาเหรอครับ
-
ฮยอน
ฮ่าๆๆ ข้าไม่ได้พูดแบบนั้นสักนิด
-
เอม
😤😤
-
ฮยอน
😂
-
เอม
เฮ้ออ~~
-
เอม
แต่ว่า……ข้าอยากกลับบ้าน
-
ฮยอน
เรื่องนี้ข้าก็ช่วยอะไรเจ้าไม่ได้เหมือนกัน
-
ฮยอน
ถึงข้าอยากจะช่วยก็เถอะ ข้ารู้ว่าการจากบ้านมานั้นมันไม่ได้รู้สึกดีเท่าไรนักหรอก
-
เอม
ท่านเองก็จากบ้านมาเหมือนกันงั้นเหรอ?
-
ฮยอน
ฮ่าๆๆๆ จะว่าอย่างนั้นก็ได้
-
เอม
เอ่ออ...ช่วย....
-
เอม
เล่าให้ข้าฟังได้ไหม?
-
ฮยอน
หื้ม??
-
ฮยอน
เจ้าอยากฟัง?
-
เอม
ข้าอยากฟัง
-
ฮยอน
ข้าจะเริ่มอย่างไงดีละ……
-
ฮยอน
หมู่บ้านที่ข้าอยู่นั้น อยู่ในป่าลึก ห่างจากตัวเมืองพอสมควร และไกลจากที่นี้มาก
-
เอม
คงไกลมากสินะครับ?
-
ฮยอน
มากเลยละ
-
ฮยอน
มากซะจนข้าไม่รู้จะกลับไปที่นั้นได้อีกรึเปล่า ฮ่าๆๆ
-
เอม
ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี้ได้?
-
ฮยอน
ข้าโดนจับตัวมา …ระหว่างที่ข้าออกมาจากหมู่บ้าน มายังเมืองใกล้ๆ เพื่อซื้อบางอย่างกับพ่อข้า
-
ฮยอน
ข้าถูกคนที่ข้าไม่รู้จักจับตัวไป และขายข้าเป็นทาส สมัยนั้นเรื่องพวกนี้เกิดบ่อยเลยละ ฮ่าๆ
-
ฮยอน
แต่ด้วยความโชคดีของข้า ที่นายหญิงไปเจอเข้า จึงได้ช่วยข้าออกมาและเลี้ยงดูข้าอย่างดี
-
เอม
T~T
-
ฮยอน
จริงๆ สาเหตุที่ข้ากลับบ้านไม่ได้ ก็เพราะข้าจำทางไม่ได้ด้วยแหละ ข้าไม่ค่อยได้ออกจากหมู่บ้านเท่าไรนัก วันนั้นที่ออกมาข้าก็หลับด้วย เลยจำไม่ได้ 😛
-
เอม
-___-
-
เอม
ข้าเกือบจะซึ้งแล้วนะ
-
ฮยอน
ฮ่าๆๆๆ ก็มันเรื่องจริง ช่วยไม่ได้
-
เอม
แล้วท่านไม่คิดจะตามหา หมู่บ้านตัวเองบ้างเหรอ?
-
ฮยอน
ไม่ใช่ข้าไม่เคยทำ แต่ตอนนั้นข้ายังเด็ก กว่าข้าจะโตพอที่จะทำเรื่องนั้นได้ความทรงจำข้าก็เเทบไม่เหลือแล้ว /// พูดด้วยน้ำเสียงปนเศร้า
-
ฮยอน
ข้าเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่า ครอบครัวข้า ยังสบายดีรึเปล่า?
-
เอม
เอ่อ…… ท่านอย่าเศร้าเลยนะ ข้าไม่น่าถามท่านเลย
-
เอม
ข้าขอโทษ
-
เอม
🥺
-
ฮยอน
เจ้าเนี่ย น่าเอ็นดูจริงๆ /// ลูบหัวเอมเบาๆ
-
ฮยอน
ข้าไม่เป็นไร เรื่องมันก็ผ่านมานานแล้ว อีกอย่าง อยู่อย่างนี้ข้าก็มีความสุขดี
-
เอม
ข้าคิดว่าท่านกับฮันเป็นพี่น้องกันจริงๆซะอีก
-
ฮยอน
เปล่าหรอก ฮันเองก็ถูกนายหญิงพามาหลังจากที่พาข้ามาได้ไม่นาน พวกเราก็ไม่ต่างจากพี่น้องกัน
-
เอม
อ่ออออออออออออออออออออออออออออ~~
-
ฮยอน
•_•
-
ฮยอน
เจ้าเองก็อย่าคิดมาก อยู่ที่นี้อย่างสบายใจเถอะ
-
เอม
ขอบคุณท่านมาก ข้าโอเคแล้วละ
-
ฮยอน
โอเค??
-
ฮยอน
โอเคคืออะไร ??
-
เอม
-“-
-
เอม
ข้าไม่เป็นไรแล้ว
-
ฮยอน
อ่า~
-
ฮยอน
ศัพท์เจ้านี้แปลกๆดีนะ
-
เอม
ฮ่าๆๆ มีที่แปลกกว่านี้อีก
-
เอม
ข้าสอนให้เอาไหม^_^
-
ฮยอน
ก็ดีนะ เผื่อข้าจะรู้จักที่ๆ เจ้าจากมา
-
เอม
^____^
-
.
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()