นี่...ที่พูดมาจริงดิ?

ฉันบอกถูกอยู่แล้วน่า

แล้วโผล่มาได้ไง?

แปลกๆ นะนั้น

ว่าแต่พูดๆ แล้ว...เรียกเกียร์มาไหม?

แฮะๆ โทษที...ฉันคิดว่าเป็นนายในปัจจุบันน่ะ เห็นเงียบๆ เลยฟาดเรียกสติ

ไม่เอาไง ปล่อยๆ ไว้งี้แหละ

หากให้เดาไม่มาจากยาแปลกๆ ก็มาจากคนบ้าบางคนแหง

ก็แบบ...มีคนชอบเล่นพิเรนท์เยอะน่ะ

และถ้าให้เดาไม่เกินสามวันนายก็กลับไปช่วงเวลาเดิมได้เองแหละ

เดี๋ยวอังเชิญคนบ้าบางคนมาช่วยเอา

แต่ก่อนอื่นตอนนี้..มากินข้าวเช้ากันก่อนเถอะ เดี๋ยวฉันต้องไปโรงเรียนแล้ว

เป็นที่ศึกษาหาความรู้น่ะ

หากอายุไม่ถึงยี่สิบ ส่วนใหญ่ก็ต้องไปหมดแหละ

ยุคสมัยเปลี่ยน อะไรก็เปลี่ยนน่า

ห๊า?

เดี๋ยวนะ...อย่าบอกว่ายังแปลงร่างเป็นแมวไม่ได้?

อันนั้นรู้

แต่ตอนปัจจุบันนายลดขนาดเป็นแมวได้น่ะ

เลยพาไปด้วยได้แบบเนียนๆ

...ยังไงต้องถามเกียร์ล่ะนะทีงี้

โทรหาเกียร์

แบบ...เป็นอุปกรณ์สื่อสารระยะไกลของยุคนี้ (#กดโทรหาเกียร์)

อ่ะ? โยทาโร่ซัง? แล้วเกียร์ล่ะครับ?

คุโระในอดีตโผล่มาครับ

คุโระในอดีตโผล่มา แล้วไม่รู้วิธีย่อร่างเป็นแมวครับ...แบบนี้เลยไม่รู้จะเอาไปโรงเรียนด้วยยังไง เลยจะถามว่ารู้หรือเปล่าว่าเมื่อก่อนคุโระทำไงน่ะครับ

📞 นี่ เปิดวิดีโอคอลดิ

อ่ะ ได้ (#เปิดวิดีโอคอลให้)

📞เออ ฉันน่ะสิ

📞โผล่มาได้ไง?

📞งั้นก่อนมาทำไร?

📞อ๋อ น่าจะเป็นตอนบื้อโดนไม้ทับจนน็อกสินะ?

📞แค่สามวันนายก็กลับล่ะ จำได้ว่านายสลบไปสามวัน

📞และเรื่องร่างแปลงนี่ให้นาย... (#อธิบายยาวตามประสาไป)

(#ตั้งมือถือให้แล้วตัวเองไปเตรียมอาหารเช้า)

📞เข้าใจไหม?

📞งั้นลองเปลี่ยนร่างซะ

📞เออ ถ้าเข้าใจแล้วฉันไ...

📞แป๊บนะ สึรุงิ...แค่นี้นะแอช (#ตัดสายทิ้ง)

มีอะไรเหรอ? ไหงทำหน้าเป็นแมวเหวอแบบนั้นล่ะ?

หื้อ? ก็ใช่นะ

หากเกียร์ได้ยินนายคงโดนอัดเละ

ยังจะมายอมรับอีก

เฮ้อ ช่างเถอะ...มากินข้าวเช้ากันเถอะ จะได้รีบไปกัน

(#เริ่มกินมิ้อเช้ากัน)

นั้นสิเนอะ

จนกว่านายจะยอมมาเรียนดีๆ กับจนกว่าจะจีบเบลเกียติด

ให้กำลังใจหน่อยเซ่

ถึงงั้นก็ให้กำลังใจกันหน่อยเถอะ

(#วิ่งเข้ามาในห้อง)

ครูยังไม่เข้าใช่ไหม?

ยังๆ

วันนี้คุโระไม่ยอมน่ะ

แบบ...เหมือนกินอะไรผิดสำแดงนิดหน่อยเลยดื้อน่ะ (#อ้างไป)

อย่าเพิ่งชวนคุยสิ... (#กระซิบตอบ)

ฉันว่านายลาเรียนพาไปหาหมอเถอะ ถ้ามันกินอะไรแปลกๆ เข้าไปน่ะ

ไม่เป็นไรหรอกๆ พาไปมาแล้ว หมอบอกไม่เป็นไร

เห็นว่าจะดูซึมๆ สักสองสามวันเท่านั้นแหละ

ยังดี

นั้นสิ ตัวแข็งเชียว

ไม่ล่ะ

และอาจารย์มาแล้ว นั่งที่เถอะ

กลับที่ๆ

เอาไม้กวาดไหมซาคุยะ?

คุโระ ฉันเขียนไม่ถนัดนะ

เฮ้อ เอาเถอะ...ยังดี (#เรียนไป)

เพราะตอนนี้คุโระตื่นคนไง

นั้นสิเนอะ วันนี้พอคนจะมาเล่นหน่อยเล่นโดดเกาะนายซะ

ฉันด้วย...พวกนายเอาอะไรด้วยไหม?

น้ำส้ม

เค

คุโระ...ซาคุยะเป็นซับคลาสนะ ตอบได้...

เว้นซาคุยะไง

เซอร์แวมพ์คนที่แปดน่ะ

อา

ไม่ใช่หรอกซาคุยะ

นี่คือคุโระในอดีตน่ะ

นี่คือคุโระในอดีต ไม่รู้โผล่มาได้ไงเหมือนกัน

ของกี่ร้อยปีก่อนก็ไม่รู้ด้วย

ตั้งแต่มีแค่เจเจ

แต่...แบบนี้เท่ากับว่าแทบเจอใครแทบไม่ได้เลยสิ?

ไม่งั้นวุ่นวายแน่

ไม่น่า เจเจขวางอยู่

เอิ่ม ถ้าเทียบกับนายก็...นายจะดูยอมรับอะไรต่างๆ ได้มากขึ้นมั้ง

เรียกงั้นไม่ดีมั้ง

ถึงจริงก็เถอะ

เฮ้! คุยอะไรกันน่ะ!? (#เดินมาพอดี)

ขอบใจนะ

เดี๋ยวๆ ไหงแช่งฉันล่ะเฮ้ย!?

ซะงั้น!!!!

เป็นการเปลี่ยนเรื่องที่ทำให้วุ่นวายกว่าเดิมจริงๆ

ฟู่...เกือบแย่... (#กลับมาถึงห้องตัวเองแล้ว)

หมายถึง?

ประเด็นเหรอนั้น? แล้วนี่คือง่วงน้อยแล้ว?

นั้นก็เกินไปล่ะ

แต่ช่างเถอะ

มื้อเย็นอยากกินอะไรล่ะคุโระ?

เออแฮะ ลืมไป...

งั้นทำมื้อค่ำง่ายๆ แล้วกัน

หื้อ? ใครมาเนี่ย? (#เดินไปเปิดประตู)

อ่ะ? โยทาโร่ซัง?

ไง...แอชมันตายยัง?

ยังอยู่ดี

เปล่าแช่งสักหนาอย (#เดินเข้ามาในบ้าน)

แล้วเป็นไงช่วงเวลานี้?

อา สะดวกกว่าเมื่อก่อนจริงๆ นั้นแหละ

เห็นว่าตั้งแต่ถึงแค่เจเจน่ะครับ

ผมก็ว่างั้นแหละ

วันนี้เป็นวันที่นายจะกลับแล้วสินะ?

ถึงงั้นก็ต้องกลับอยู่ดีนะ

ไม่งั้นช่วงเวลาวุ่นวายตาย

แถมเกียร์คง...

ว่าจะโดนอะไรสินะ?

นายนี่ขี้อ้อนแปลกๆ นะ (#ลูบหัว)

มากกว่าตัวนายในปัจจุบันอีก

ใช่สิ

วันนี้ราเม็งเนอะ

(#ทำกับข้าวไป)

....นี่คุโระ

หื้อ?

อ๋อ โทษทีแล้วกัน...มันชินน่ะ

งั้นแอช...ตอนนี้ไปนั่งรอดีๆ ก่อนได้ไหม?

มันหนักนะ

มันใช่เหรอนั้น?

แต่...ก็ตามใจเถอะ (#ทำกับข้าวต่อไป)

...

ถามจริง

ใจคอจะเกาะทั้งวันจริงๆ?

ไม่เมื่อย?

เฮ้อ

นายนี่นะ

ว่า...อ่ะ! (#โดนหอมแก้ม)

ท...ทำอะไรของนายเนี่ย!?

ห...ห๊า?

ไม่ใช่แล้ว!

คิดบ้าอะไรของนายเนี่ย!?

ไม่ใช่แล้ว! และเร็วไป!

...

พอๆ เปลี่ยนเรื่อง!

เออ!

ได้ที่ไหนล่ะ!

เฮ้ย!? แอช!? เป็นไรไหม!? (#รีบเข้าไปดูอาการ)

เฮ้ย เมื่อกี้โดนใครหรือเปล่านั้น!? (#ปีนระเบียงที่ถูกเปิดทิ้งไว้เข้ามา)

ไม่โดนของแต่โดนคนเต็มๆ!

นี่เล่นอะไรครับเนี่ยลิชท์ซัง!? โลวเลส!

ไล่เตะไอ้เม่นแล้วรองเท้าหลุดลอยมา

โทษที

แล้วเนโกะซังเป็นอะไรไหมนั้น?

เอาไว้ทีหลั...อ่ะ? (#มองคนที่สลบกลายร่างเป็นแมวเฉยและสังเกตเห็นบางอย่าง)

(ในใจ : กลายร่างซะแล้ว สงสัยโดนหนัก...ว่าแต่ปลอกคอกลับมาแล้ว? แสดงว่าสลับตัวแล้วหรือเปล่าเนี่ย?)

อา คงได้แต่รอฟื้นล่ะนะ (#อุ้มแมวน้อยไปนอนบนเตียงดีๆ)

ไม่ต้องเลยไอ้เม่น เราต้องคุยกันต่อ (#ฉกเม่นมา)

ไม่ต้องเลย!

อย่าทะเลาะกันในห้องสิ!

คุโระ?

เปล่าๆ แค่ลองเรียกสตินายดูน่ะ

เป็นไง? โดนรองเท้าลอยใส่หัวจังๆ เป็นไง?

ฉันทำรองเท้าลอยใส่หัวเนโกะซังน่ะ

โทษที

และขอตัวไปสะสางกับไอ้เม่นต่อแป๊บ (#หิ้วเม่นออกจากห้องไป)

ไม่รู้สิ

อ๋อ และคุโระ

เอาคืนก่อนหน้านี้นะ

ไปทำความสะอาดห้องก่อนล่ะ (#เผ่น)