บทนี่ขออนุญาตใช้ภาษาไทยกับอีสานปนกันเยอะหน่อยนะคะ

เริ่ม

07.30

🌞🌞🌞

วันนี้มีเรียนแต่เช้าจ้า

มหาลัย

ห้องเรียน

Yes yes...

ว้ายยยยย โดนเอง😝

เอาแล้วๆเขาเดินมา

เลิกเรียน

ห้องพักครู

ฉันเดินกลับไปใหม่

ก็อกๆ

:

ฉันเริ่มเขียนมาได้สัก 10 หน้าแล้ว เหลืออีก5

เสร็จสักที

มาร์ค

P.1-10 อืมเรียบร้อยดี

คุณครูสุดหล่อ p.11

คุณพร้อมรึยังp.12

เปิดต่อสิค่ะ p.13

I hate you.

ซังครูหลายๆ

โฮะ!

17.48

ไว้เจอกันที่บ้านนะยัยเขียบ

:

18.36

น้อยหน่า

หลังจากที่อาบนำ้เสร็จฉันก็ลงมาด้านล่างเพื่อนกินข้าว

ฉันมองไปที่เสียง

เอาเป็นว่าบ่มีหม่องไปแม่นบ่(ตกลงคือไม่มีที่ไปใช่ไหม)

ฉันหันไปมองหาเขา

ดูๆ เฮ็ดหน้าเฮ็ดตา(ทำหน้ากวน👣)

:

ชิ้😒

หลังกินข้าวเสร็จ ฉันก็ต้องเป็นคนล้างจานเช่นเคย เห้อ!

ส่วนหมอนั่นน่ะเหรออยู่ในห้องนอนตั้งแต่กินข้าวเสร็จล่ะ เชอะ!

ดีล่ะ! ได้เวลาเอาคืน

ก็อกๆ

กึก🚪

ฉันสัมผัสได้ถึงความที่เขากับฉันอยู่ห่างกันไม่ถึงหนึ่งไม้บรรทัด

ฟุ่บ!!

ฉันหงายหลังล้มลงเตียง

ว่าแต่อะไรโดนขาฉันเนี่ย

อิหยังวะ

เขาลุกขึ้นแล้ว ฉันเลยลุกขึ้นนั่งพร้อมวางผ้าห่มไว้ด้านข้าง

เขาล้มลงทับฉันอีกรอบ

รอบนี้ไม่ใช่แค่ไอ้นั่นโดนขาฉัน แต่ทั้งตัวเขาเพราะไม่มีผ้าห่มกั้นเหมือนเมื่อกี้แล้ว

แถมปาก~~~

Kiss

เขาลุกขึ้น

ฉันไม่ได้ตอบอะไร แล้วลุกขึ้น

ฉันจับหน้าตัวเอง

ทำไมร้อนๆนะ

ฉันเดินไปที่ทางออกทันทีแบบไม่ได้มองดูอะไร

โป่ก!

ประตูนั่นเอง

มาร์ค

ร้องไห้!

เอ้าเมื่อกี้ร้องไห้ ตอนนี้เถียงซะงั้น

อิหยังวะ?

. . .

จบตอน