พ.ศ. 2543

ณ หัวหิน

ซู่~~ซู่~~🌊

เสียงคลื่นทะเลซัดเข้าชายฝั่ง และสายลมที่พัดเอ่ยๆ

หนุ่มน้อยทั้ง 2 นอนเล่นอยู่ใต้ล่มหูกวาง ร่างสูงที่นอนอยู่บนตักร่างเล็กอย่างมีความสุข

ซิมลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าวาฬ

ร่างสูงค่อยๆเคลื่อนตัวเข้าไปหาร่างเล็กพร้อมกับกระซิบที่ข้างหู

พูดจบร่างสูงค่อยๆบรรจงจูบไปที่ปากอิ่มของร่างเล็ก

วาฬและซิมช่วยกับของจนเสร็จ

🧶

ร้านอาหารทะเล

1 ชั่วโมงผ่านไป

🧶

ริมชายหาด

ทั้งคู่หยุดเดินแล้วหันหน้าเข้าหากัน

จุ๊บหน้าผาก

ฟอดดด

ฟอดดด

จุ๊บ💋

ร่างสูงมองไปที่ร่างเล็ก

และทั้งคู่ก็เดินกลับไปยังห้องพักจนกระทั่งถึงเวลาของมื้อค่ำ

🧶

ห้องพัก

ขณะที่วาฬกำลังแต่ตัวอยู่นั้น

วาฬผละออกจากกระจกและหันไปซิมอย่างไว

ซิมค่อยๆลุกขึ้นไปหาวาฬที่กำลังหน้าเขินอยู่ แล้วค่อยๆโน้มตัวลง

ตุบ!! วาฬถีบไปที่หน้าท้องของซิมด้วยความเขิน

วาฬลุกขึ้นไปหยิบกระเป๋า

วาฬเดินออกจากห้องไป

ซิมรีบลุกขึ้นจากพื้นแล้วก็ไปหยิบกล้องพร้อมกับกระเป๋า

🧶

ถนนคนเดิน

ซิมชี้ไปที่สายไหม

พ่อค้า : เอาสีไหนดีหนู😊

พ่อค้า : 5 บาทจ้า

พ่อค้า : ทานให้อร่อยนะจ๊ะ😊

ทุกครั้งที่ผมเห็นรอยยิ้มของวาฬ ผมรู้สึกมีความสุขทุกครั้งที่ได้มอง ทุกครั้งที่ผมเศร้า ทุกข์ หรือจะเครียดมากแค่ไหน รอยยิ้มของวาฬ คือกำลังใจที่สำคัญที่สุด แล้วก็คอยเป็นยาปลุกกำลังชีวิตของผมเลยล่ะครับ ทุกครั้งที่เหนื่อย พอได้กอดกับคนๆนี้ ผมแทบไม่อยากจะปล่อยเค้าเลย อยากอยู่กับกอดที่อบอุ่นให้นานที่สุด

แต่ความสุขของผมมันกำลังจะหายไปในอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้า

🧶

00:15

ห้องพัก

ฟึบ!!

ซิมปล่อยตัวลงบนที่นอน

ซิมลุกไปดึงแขนของคนตัวเล็กจนล้มลงมาทับตัวของเขา และกอดไว้แน่น

ฟึบ!!

ซิมพลิกตัวเองขึ้นไปอยู่ด้านบนและให้วาฬลงมาอยู่ด้านล่างแทน

ขณะที่ทั้งคู่กำลังจะพอดรักกันอยู่นั้นสิ่งไม่ขาดฝันก็เกิดขึ้น

ปัง!!

เสียงประตูห้องที่ถูกเปิดออกด้วยฝีมือผู้เป็นพ่อของซิมนั่นเอง

ทั้งคู่รีบลุกออกจากที่นอนก่อนที่เจ้าสัวจะเดินมาตบหน้าของคนตัวสูง

เพี๊ยะ!!

อาการของวาฬกำลังเริบ สิ่งที่ผมไม่อยากให้เกิดขึ้นมากที่สุดคือ อาการป่วย ใช่ครับวาฬเป็นโรคซึมเศร้า แล้วสิ่งที่กระทบต่อจิตใจของวาฬที่สุดคือ พ่อของผม สิ่งที่ผมกลัวที่สุดคือการที่วาฬทำร้ายตัวเอง ผมเชื่อเลยว่าถ้าผมกลับไปกับพ่อตอนนี้ แน่นอนว่าวาฬอาจจะเลือกทางที่ไม่ดีแน่ๆ ผมสัมผัสได้

ในที่สุดการ์ดรับใช้ของเจ้าสัวก็ดึงตัวซิมออกมาได้ แต่วาฬกลับหยิบปืนออกมาจากกระเป๋าหลังของการ์ดออกมา

แกร๊ก...

ปังง!!!!

วาฬลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น พร้อมเลือดที่ไหลออกมาจากหัวของวาฬ ลมหายใจค่อยๆถี่ลงแบบอ่อน และจากไปในที่สุด

🧶

พ.ศ. 2563

ปัจจุบัน

2:00

สาวน้อยหยิบนาฬิกาขึ้นมาดู

คนตัวเล็กกลับลงไปนอนต่อจนถึงเช้า

🧶

7:30

ปี๊นๆ

เสียงแตรรถจากเพื่อนสนิทของมินที่มารอรับไปมหาลัยทุกเช้า

มินเปิดรั้วออกมาพร้อมโบกมือทักทายเพื่อนรักก่อนจะหันไปปิดประตูรั้ว

บนรถ

ปึก!!

End