บทที่ 5 ตัดสินใจอย่างไรดี ตอนที่ 3 NC++
× 0
× 0
× 0
กลิ่นกายของหล่อนยังหอมกรุ่นแม้ผ่านค่ำคืนที่หักโหมมา หล่อนก็ไม่ได้ทรุดโทรมหรือเปลี่ยนแปลงไป มือใหญ่ๆ กอบกุมขยำเต้าเต่งที่ทั้งอวบทั้งใหญ่คลึงเคล้นอย่างเมามัน พระเจ้าเพียงกอบกุมขยำอกอวบๆ ของหล่อนเขาก็สุดแสนพึงพอใจ อ้าปากดูดกลืนเต้าที่เขาสะดุดตาพร้อมทบทับร่างลงไป ภาวิณีครางเมื่อความเสียวจากการโดนดูดหน้าอก ปลุกหล่อนให้ตื่นขึ้นมาจากการหลับใหล
“อ่า อ๊า อ่า อ่า พี่สอง พี่สอง” พรพลชื่นชอบเสียงครางของหล่อน ชอบน้ำหนักมือที่เสยเข้าไปในศีรษะของเขา ชอบที่หล่อนรู้ว่าใครกำลังอึ๊บหล่อนอยู่ ภาวิณีไม่เคยเรียกผิด เขาอยากรู้ว่าหล่อนจำได้ ได้อย่างไร ว่างๆ เขาจะสอบถามหล่อนแต่ตอนนี้เขาไม่ไหวแล้วต้องพามังกรคะนองศึกของเขา เข้าถ้ำเสียแล้วก่อนที่มันจะพ่นน้ำรักออกมาเรี่ยราด หัวบานใหญ่ของมังกรจดจ่อขยี้ติ่งตัณหาให้หล่อนผวาร่างด้วยความเสียวมากอดรัดร่างเปลือยของเขาเนื้อแนบเนื้อโหนกนูนขยี้โหนกนูน มังกรหาปากถ้ำของมันเจอแล้ว ปากถ้ำหดรัดเป็นจังหวะ มังกรคำรามก้องก่อนมุดหัวจมดิ่งสู่ถ้ำเสน่หาที่มันต้องการ เจ้าของถ้ำอ้าปากร้องครางเสียงดังกับอารมณ์ความรู้สึกที่มังกรร้ายทำให้เกิดขึ้น หล่อนเบิกตากว้างมองสบตาเขาแววตาของหล่อนระริกไหวด้วยเพลิงราคะที่เร่าร้อน ปากบางครวญครางร้องขอความหนักหน่วงถี่รัวให้มากขึ้น
เขาเป็นชายใจดี เมื่อสาวเจ้าวอนขอเขาจัดให้ อัดกระแทกแรงขึ้นจนมังกรยาวใหญ่หัวกระแทกกายสาวในโพรงถ้ำทองอย่างเต็มเรี่ยวแรงทำให้สาวเจ้ากรีดร้องพร้อมเบิกตากว้างทุกครั้งของการกระแทก มือจกศีรษะของเขาให้ดูดเต้าของหล่อน
“แรงอีก อ่า อ่า อ๊า พี่สอง พี่สอง โอ๊วววว” ร่างบางหน้าอกโตเกร็งตัวกอดรัดเขาแนบแน่น พรพลเด้งสะโพกกระแทกมังกรเข้าไปอีกสองสามครั้งก่อนที่จะแตกทะลักออกมาจนสั่นสะท้านพร้อมๆ หล่อนทั้งสองกอดรัดกันแนบแน่นดื่มด่ำกับราคะหอมหวานที่บรรจงกระทำให้กับอีกฝ่ายอย่างชื่นบาน
“โอ้...น้องวิ สุดยอดจริงๆ พี่เข่าอ่อนไปหมดเลยละ” ภาวิณียิ้มไม่อยากกล่าวว่าหล่อนรู้สึกอ่อนระทวยไปหมดทั้งร่าง ร่างกายอ่อนเปลี้ยแต่หัวใจอิ่มเอมเหมือนล่องลอยในสรวงสวรรค์ ความโหยหาจนเข้าขั้นโหยโหยหิวของหล่อนได้รับการตอบสนองจากผู้ชายบ้านนี้อย่างเต็มอิ่ม พวกเขามีทุกอย่างที่เธอต้องการบ้านที่อบอุ่น เรือนร่างสูงใหญ่แข็งแรง หน้าตาที่หล่อเหลา บทบาทบนเตียงที่เยี่ยมยุทธ์เหนืออื่นใดพวกเขามีถึงสามคน หากร่วมที่เดียวสามคนเธอจะรู้สึกอย่างไรนะ? สนุก? หรือเหมือนโดนข่มขืน? หรือ...ว้าว อยากลองจังเลย แต่จะเป็นไปได้หรือเปล่า? ที่จะได้ลองแบบสามรุมหนึ่งแค่คิดหัวใจก็เต้นเร่าๆ อย่างไม่สามารถบังคับให้มันเต้นตามจังหวะปกติได้ความคิดไม่สามารถหลุดออกไปจากจุดนี้ได้
“คนดีอาบน้ำกันเถิดลงไปทานอาหารเที่ยงกัน” เสียงพี่สองกระซิบก่อนช้อนร่างของเธอพาเข้าห้องน้ำ แม้ไม่มีอะไรกันเพราะมังกรของพี่สองสงบนิ่งหลับใหลทำให้คนใจอยากแต่บางส่วนไม่ร่วมมือ สบถพึมพำจนภาวิณีหัวเราะ เจ้าตัวยังหันมาทำตาเยิ้มใส่พร้อมบอกเธอว่า
“พี่อยากแต่มันไม่อยาก คอยดูนะเวลามันอยาก พี่จะไม่ให้ความร่วมมือกับมัน” ภาวิณีมองสิ่งที่สงบนิ่งกลางกายสูงใหญ่แล้วยิ้มก่อนที่จับมันแล้วจูบ ดูดปลายหัวเบาๆ มีการเคลื่อนไหวน้อยๆ แต่สีหน้าพรพลหวั่นไหว ก่อนห้ามภาวิณีเพราะคิดว่าเป็นช่วงบ่ายน่าจะดีกว่า
“เราอาบน้ำแบบจริงจังกันเถิดที่รัก แล้วลงไปข้างล่าง แต่งตัวสวยๆ หน่อยเอาให้พี่หนึ่งสบายตา” พรพลสังเกตมาหลายครั้งแล้วว่าภาวิณีน่าจะปลื้มพลวัฒน์มาก เข้าข่ายหลงรักหรือเปล่าเขาไม่แน่ใจ แต่ช่วงไหนถ้ามีพลวัฒน์มาเกี่ยวข้อง หญิงสาวจะให้ความสนใจมากเป็นพิเศษ ดังคาดภาวิณีปล่อยมังกรออกจากปากก่อนที่จะอาบน้ำ เขาฟอกสบู่ให้เจ้าหล่อนทั้งๆ ที่รู้ว่าเสี่ยงต่ออารมณ์แต่เขาอยากทำให้และทำให้จนเสร็จ
ทั้งสามลงบันไดมาโดยพลากรณ์กดมือถือให้พี่ชายได้รับรู้ว่าลงมาแล้ว พลวัฒน์พยักหน้ากับน้องสาวที่นั่งยิ้มคุยกับคุณปพนอยู่ เจ้าหล่อนนั่งยิ้มเมื่อ ภาวิณีก้าวเข้ามามีเสียงเหมือนคทาวิเศษของนางฟ้าทำงานตามด้วยริบบิ้นสีเงินสีทองโปรยลงมา พร้อมกับสารภีเข็นรถเค้กออกมาทุกคนยืนล้อมภาวิณียกเว้นคุณปพนและพลวัฒน์ที่นั่งมองยิ้มๆ ภาวิณีห่อปากน้ำตาซึม เสียงเพลงแฮปปีเบิร์ดเดย์ดังขึ้น หล่อนมองโดยรอบก่อนยิ้มปากสั่นให้สราภรณ์
“ขอบคุณมากค่ะคุณน้อย” สราภรณ์ยิ้มพร้อมพยักหน้าไปที่เค้ก
“ว้าว! สวยที่สุด วิไม่เคยมีงานวันเกิดแบบนี้มาก่อนเลย ขอบคุณมาก ขอบคุณจริง”
“อธิษฐานดีๆ แล้วเป่าเค้กสิจ๊ะ” ภาวิณีรับกระดาษมาซับน้ำตาก่อนที่จะสูดหายใจแล้วเป่าลงไปที่เทียนจนดับหมด เพลงยังคงดังอยู่ เจ้าหล่อนตัดเค้กแล้วนำไปให้คุณปพน พลวัฒน์ก่อนที่จะเข้าไปนั่ง ที่เหลือจะตัดแจกเมื่อรับประทานอาหารเที่ยงเสร็จ ภาวิณีมองรอบตัวอย่างปลื้มสุดปลื้ม เป็นงานวันเกิดที่หรูมาก น่ารักมาก แม้ผู้ร่วมงานจะมีเพียงครอบครัววงศ์พิทักษ์แต่เธอพอใจที่สุด รับประทานอาหารเที่ยงจนเสร็จ พลวัฒน์ไปกดเครื่องฉายด้านหลังก่อนปรากฏภาพแม่และจอร์จที่ถือของขวัญกล่องเล็ก ด้านหลังเป็นทุ่งดอกไม้ แม่ยิ้มสวยให้กล้องก่อนกล่าวว่า
“แฮปปีเบิร์ดเดย์จ้ะลูกหนูของแม่วันนี้อายุครบยี่สิบปีบริบูรณ์หนูโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว แม่กับจอร์จขอให้หนูมีความสุข คิดหวังสิ่งใดขอให้สมดั่งใจปรารถนา เป็นเด็กดีตลอดไปนะลูก” ภาวิณีน้ำตาไหลก่อนรับกระดาษมาซับน้ำตาแล้วกล่าวว่า
“ขอบคุณค่ะแม่ เช่นกันนะคะหนูขอให้พระเจ้าประทานพรให้แม่และลุงจอร์จมีความสุขมากๆ สุขภาพแข็งแรง อยากกอดแม่จัง” สาวิตรีหัวเราะก่อนยกกล่องในมือแล้วกล่าวว่า
“ขอบคุณมากจ้ะลูก แม่ก็อยากกอดหนู ส่วนของขวัญแม่จะส่งไปให้ ขอบคุณคุณปพน คุณหนึ่ง คุณน้อยมากๆ นะคะที่จัดงานวันนี้ให้ยายหนู สวยมากค่ะ เค้กท่าทางน่าอร่อย ขอบคุณมากจริงๆ ที่เมตตายายหนู ขอบคุณคุณสอง คุณสามด้วยนะคะ”
“ยินดีครับ” ทุกคนกล่าวพร้อมกันก่อนที่คุณสาวิตรีละจอร์จจะโบกมือบาย บายให้ สายถูกตัดไป
ภาวิณีกอดสราภรณ์แน่น พร้อมกล่าวขอบคุณเพื่อนอีกครั้ง สราภรณ์หัวเราะพร้อมลูบไหล่อย่างปลอบโยน
“ร้องมากๆ ตาบวมไม่สวยน๊า” ภาวิณีหัวเราะก่อนซับน้ำตาและสูดจมูกมองใบหน้าทุกคนที่มองเธอด้วยสายตาอบอุ่น
“ตัดเค้กแจกเถิดน้องวิ ไม่ได้ทานเค้กก้อนนี้พี่ต้องเสียใจอย่างมากแน่ๆ ” พรพลกล่าวพร้อมทำตาวาวๆ ใส่น้องสาวที่นั่งอมยิ้มมองเขา
“พี่ยอมอ้วน หุ่นเสีย ซิกแพคหายเพราะเค้กฝีมือเรานะเจ้าหญิง” พลากรณ์รับเค้กมาพร้อมกล่าวก่อนตักเข้าปาก เขาอยากอุทานว่ามันสุดยอดจริงๆ มองในจานของผู้เป็นพ่อและพี่ชายหมดแล้ว หมดตอนไหนเขาจัดการหมดก่อนลุกไปตักเพิ่ม พลวัฒน์พยักหน้าของเพิ่มเช่นกัน ทำให้คนทำหน้าบานสดใส พี่ๆ มองหน้ากัน คุณปพนเพิ่มอีกชิ้นเล็กๆ
“จริงๆ ของพวกนี้พ่อบายเลยนะ แต่ฝีมือหนูน้อยของพ่อเยี่ยมจริงๆ หรือเป็นเพราะนานๆ ทานสักครั้ง” สราภรณ์หัวเราะสีหน้าและคำกล่าวของผู้เป็นพ่อก่อนทำปากเชิดใส่ ให้คุณปพนหัวเราะอย่างเอ็นดู
เด็กๆ มองคุณๆ รับประทานกันอย่างลุ้นระทึกว่าจะหมดครึ่งลูกหรือไม่? เค้กของคุณน้อยทุกคนต่างลงความเห็นว่าอร่อยในสามโลก ดังนั้นพยายามข่มใจ แต่เมื่อพลากรณ์ลุกขึ้นเดินไปตักเค้กเป็นครั้งที่สามมีเสียงอุทานออกมาครึ่งคำเพราะถูกเพื่อนอุดปากทัน เกิดเสียงหัวเราะในกลุ่มเจ้านายโดยเฉพาะพลากรณ์ที่ตั้งใจแกล้งพวกเด็กในบ้าน ด้วยความเป็นจริงเขาอิ่มแล้ว
“ถึงขนาดอุทานเลยหรือยายอ้อย” อ้อยใจหัวเราะแหะๆ หน้าแดงจัดด้วยความเขินก่อนตอบว่า
“ก็มันอร่อยนี่คะ อ้อยกลัวอด แหะ แหะ” สราภรณ์ยิ้มก่อนที่จะพยักหน้าให้เด็กๆ เก็บข้าวของเธอจูงมือภาวิณีไปห้องพักผ่อนที่นั่นมีกล่องของขวัญตั้งอยู่หกชิ้นภาวิณีมองหน้าเพื่อน สราภรณ์ยิ้มก่อนกล่าวตอบข้อข้องใจว่า
“พรฝากมาจ้ะ” ภาวิณีอึ้งไปก่อนที่จะพยักหน้า แก้มหล่อนแดงอย่างน่ารักเมื่อแกะของขวัญทีละกล่องมีสราภรณ์นั่งข้างๆ ในขณะที่หนุ่มๆ นั่งรวมกลุ่มคุยเบาๆ และมองมาที่พวกเธอ ของคุณปพนเป็นเช็คเงินสดหนึ่งหมื่นบาท ของสราภรณ์เป็นรองเท้าที่เธออยากได้ทำให้ภาวิณีกรี๊ดเบาๆ ก่อนหอมแก้มเพื่อน ของพลากรณ์เป็นกระเป๋าแบรนดังที่เธอชอบ ของพรพลทะลึ่งที่สุดเป็นชุดนอนที่ไม่สามารถหยิบขึ้นมาโชว์ได้ เพราะมันบางจ๋อย จนไม่ใส่อะไรเลยค่าน่าจะเท่ากัน ของพี่หนึ่งพลวัฒน์ช่างน่าสนใจเป็นสมุดไดอารีเล่มหรูราคาอาจสู้ชิ้นอื่นไม่ได้แต่คุณค่าของมันในใจเธอมากล้น ท่าทางของภาวิณีทำให้สองหนุ่มเลิกคิ้วมองสบตากัน พวกเขาใจกว้างพอและขอแค่ว่าเจ้าหล่อนสมัครใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อไป ไม่ว่าใครจะเป็นแม่เหล็กดูดหล่อนเอาไว้พวกเขารับได้
สมาชิกนั่งพูดคุยกัน ภาวิณีตอบเมื่อถูกถาม ส่วนใหญ่เธอนั่งฟังละแอบมองพลวัฒน์อย่างพึงพอใจ แม้จะแอบมองด้วยท่าทางที่ตัวเธอคิดว่าเนียนขนาดไหนแต่ทุกคนในวงสนทนาต่างรับรู้เพราะต่างจับจ้องมองเธออยู่ พลวัฒน์แอบถอนใจ เขาไม่อยากให้ผู้หญิงคนไหนมารักเขาเพิ่ม เพราะเขาไม่สามารถมอบสิ่งที่สำคัญที่สุดให้ใครได้ในตอนนี้ เวลาและความสนใจทุกอย่างของเขามุ่งที่สาวน้อยซึ่งนั่งซุกอยู่ข้างกายอย่างสบายใจ เมื่อไรที่เขาส่งมอบคนสำคัญคนนี้ของเขาให้ใครสักคนที่ดูแลสราภรณ์ได้อย่างเต็มความสามารถและรักเจ้าหล่อนอย่างสุดหัวใจ ถึงเวลานั้นเขาอาจพิจารณามอบหัวใจรักของเขาให้ผู้หญิงที่มีหัวใจรักตรงกับเขา สิ่งที่เขาต้องการเหมือนกับทุกคนต้องการ
และเขารู้ใจตัวเองอย่างชัดเจนว่าภาวิณีไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้น เจ้าหล่อนอาจเหมาะที่จะเป็นสมาชิกของครอบครัวเขา แต่ไม่ใช่กับเขา มองหน้าน้องชายทั้งสองเห็นทั้งคู่สบตากันบ่อยๆ และท่าทางว่าพรพลคนเจ้าสำราญ พ่อพวงมาลัยตัวจริงได้ตกลงใจที่จะจริงจังกับผู้หญิงคนนี้ เขาไม่ขัดเพราะความต้องการของคนเราไม่เหมือนกัน น้องชายคนรองของเขาเคยกล่าวเอาไว้บ่อยๆ ว่าจะจริงจังทันทีที่เจอผู้หญิงที่เขานอนด้วยแล้วติดใจ รักของเขาคือเซ็กส์ สำหรับเขารักคือรัก เขาเชื่อว่าเมื่อเขาเจอผู้หญิงคนนั้นเขาจะรู้ว่าหล่อนคือคนที่ใช่สำหรับเขา
******
คำเตือน : นิยายเรื่องนี้ มีฉาก NC+18 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
