นับสอง- 2🌴
-
_
-
@บริษัท โฟโต้ จำกัด
-
ห้องทำงาน
-
ทากิ
เห้อ~
-
สมชาย
เมื่อกี้ยังเห็นมึงยิ้มอยู่เลย
-
ประวิทย์
เออนั่นดิเป็นอะไรอีกล่ะ
-
ทากิ
ก็แบบให้กล้องเขาไปแล้วรู้สึกยังไม่พอใจอ่ะ
-
ทากิ
ยังไงกูต้องเอาเขามาให้ได้
-
ทากิ
เพื่องานเพื่อหัวใจ
-
สมชาย
มึงนี้เป็นเอามากนะอยากรู้จังเลยว่าตากล้องคนนั้นมีดีอะไร
-
ประวิทย์
หยิ่งชิปหายแถมปากแม้งเอาแต่ตะพากัด
-
ประวิทย์
คนไทยเป็นแบบนี้ทุกคนเลยป่าววะ
-
ทากิ
กูก็คนไทยมั้ยวะ
-
ประวิทย์
งั้นบางคนละกัน
-
สมชาย
นี้มึงก็อยู่ที่นี่มา10กว่าปีไม่คิดจะกลับบ้านหรอ
-
ทากิ
ก็ว่าจะกลับแหละ
-
ทากิ
แต่ไม่อยากไปเจอหน้าแม่เลี้ยงอยู่ที่นี่ดีกว่า
-
ทากิ
อีกอย่างหนึ่งกูมาอยู่ที่นี้เพราะพ่อขอให้กูมา
-
ทากิ
กูก็มาตามที่พ่อกูขอ
-
ทากิ
ฉะนั้นกูกับแม่เลี้ยงก็ไม่มีอะไรค้างคาใจกันอีก
-
ประวิทย์
อย่างว่าแหละนะทำไรใครไว้มากก็ผลตามมาแบบนี้แหละ
-
สมชาย
เออจริงดิอีก2วันก็จะถึงวันงานแล้วนะเว้ย...
-
สมชาย
ไอทามึงจะได้เขามาร่วมงานตอนไหนวะ
-
สมชาย
งานนี้ต้องพึ่งเขานะเว้ยไม่งั้นโปรเจ็คนี้เราไม่ผ่านนะ
-
ทากิ
หาวิธีอยู่กูยังคิดไม่ออก
-
ทากิ
กูคงต้องตามตื้อเขาไปแบบนี้ก่อนอ่ะไม่ได้ก็ต้องทำเอง
-
ประวิทย์
ลำพังเราสามคนพื้นฐานด้านการจัดแจงโพโตกราฟิกเรายังไม่มีเลย
-
ประวิทย์
จะเอาปัญญาที่ไหนไปถ่ายรูปให้ออกมาสวยเท่าอีตากล้องหยิ่งนั้นได้วะ
-
ทากิ
จนปัญญาแล้วว่ะ
-
สมชาย
ไอกิมึงว่าผู้ชายคนนั้นคุ้นๆมั้ยวะ
-
ทากิ
ไหนวะ
-
สมชาย
นู้นอ่ะ
-
ทากิ
-
ทากิ
เห้ยเดี๋ยวนะ...นั่นมัน
-
สมชาย
เขามาทำไรวะ
-
ทากิ
เรื่องกล้องแน่ๆ
-
ประวิทย์
ตัวใครตัวมันล่ะกูไม่เกี่ยว
-
สมชาย
กูก็ด้วย
-
ทากิ มันสองคนรีบหยิบของเดินดิ่งออกไปเหลือให้ผมนั่งอยู่คนเดียว จะเป็นยังไงไปได้ล่ะครับ คุณนับสองเขาเดินมาที่ทำงานผมทั้งๆที่ไม่เคยเข้ามาก่อน
-
นับสอง
ขอโทษนะครับ
-
.
คะ?
-
นับสอง
มีคนชื่อนี้ทำงานอยู่ในบริษัทนี้มั้ยครับ
-
.
ชื่อนี้ในบริษัทนี้ไม่มีนะคะ
-
.
มีอะไรหรือป่าวคะ
-
นับสอง
แน่ใจหรอครับลองตรวจทานดูให้หน่อยได้มั้ยครับ
-
นับสอง
เพราะว่าจ่าหน้ากล่องของที่ส่งมาให้มันมาจากบริษัทนี้
-
.
กล้องนี้ไม่ใช่ของทางบริษัทเรานะคะ
-
นับสอง
หรอครับ
-
นับสอง ผมยืนคอตกหน้าเคาร์เตอร์พนักงานอยู่สักพัก สายตาของผมจับจ้องไปที่เด็กผู้ลายคนหนึ่งนั่งหัวผุบๆโผล่ๆ
-
นับสอง
คุ้นๆแท้วะ
-
นับสอง ใช่ครับมันคุ้นมากคุ้นจนผมมองไปมาแล้วรู้ว่าเป็นใคร
-
ทากิ
อย่าเห็นกูเลยล่ะขอร้อง
-
ทากิ
อย่าเห็นนน~
-
โป้ะ!
-
ทากิ
โอ้ย!
-
ทากิเอามือลูบหน้า
-
ทากิ
ทำบ้าไรของคุณเนี้ย!
-
นับสอง
ไม่รู้เลยมั้งว่าใคร
-
ทากิ
เอ่อ....
-
นับสอง
เอาของของคุณคืนไปผมไม่รับ
-
นับสอง
กล้องแค่นี้ผมมีปัญญาซื้อเองได้
-
ทากิ
😅
-
ทากิ
คุณก็~
-
ทากิ
รับๆไปเถอะน่าาาา~ถือว่าเป็นของกำนันจากบริษัทเราไง
-
ทากิ
นี้บริษัทผมเป็นคนทำเองนะะ
-
นับสอง
😒
-
นับสอง
ไปเรียนมาไหม่นะครับคุณ
-
นับสอง
พนักงานบอกว่าบริษัทคุณไม่ได้ทำมันออกมา
-
ทากิ
😐
-
นับสอง
เอาคืนไปด้วยผมซื้อไม่ได้ด้วยเงิน
-
นับสอง
และก็เลิกมายุ่งกับผมสักที
-
นับสอง
ผม รำ คาญ
-
นับสองวางกล้องไว้บนโต๊ะก่อนที่จะหันหลังกำลังเดินออกไป
-
ทากิ
คุณช่วยผมก่อนได้มั้ย!
-
ทากิ
ผมต้องการที่จะผ่านโปรเจคนี้ผมอยากให้คุณช่วย
-
นับสอง
😶
-
ทากิ
ผมรู้ว่าคุณรำคาญแต่ผมอยากให้คุณช่วยผมจริงๆ
-
ทากิ
ถ้าคุณยอมช่วยแล้วผมผ่านโปรเจคคุณจะให้ผมทำไรผมก็ยอม
-
ทากิ
แต่ไม่เอาเลิกยุ่งกับคุณได้มั้ย
-
ทากิ
ผมทำไม่ได้หรอกถ้าให้เลิกยุ่งกับคุณ
-
ทากิ
แต่ถ้าคุณไม่ยอมช่วยผมตกงานจริงๆนะ
-
ทากิ
ผมมีแค่คุณคนเดียวที่ช่วยผมได้เท่านั้นนะ
-
นับสอง ผมไม่สนใจที่อีกฝ่ายพูด พลางแลมองด้วยหางตาและเดินออกมาจากบริษัทนั้น
-
_
-
@โรงแรม ××
-
@BRO🐊🌴🐢🐜
-
SAM🐢.
เป็นไงบ้างพี่
-
SAM🐢.
สบายดีกันมั้ย
-
NS🌴.
สบายดีถึงจะหนาวก็เถอะ
-
NNEUNG. 🐊
แล้วงานเป็นไงบ้างวะ
-
NS🌴.
มันจะมีงานรวมตัวตากล้องชื่อดังกันอีก2วันว่ะ
-
NNEUNG. 🐊
งั้นก็เข้าทางเลยดิมึงชอบไม่ใช่อ่องานแบบนี้
-
NS🌴.
เออชอบ
-
NS🌴.
แต่งานนี้มันคงไม่ใช่แค่กูคนเดียวที่ทำว่ะ
-
SAM🐢.
ได้ไงอ่ะพี่เป็นตากล้องนะงานแบบนี้มันต้องลุยเดี่ยวดิ
-
NS🌴.
มันมีเด็กมาขอให้กูช่วยเรื่องงานนี้นี่แหละกูไม่รู้จะทำไง
-
NS🌴.
ตื้อไม่เลิกว่ะ
-
NNEUNG. 🐊
เอ้?ปกติใครตื้อมึง...
-
NNEUNG. 🐊
มึงจะหนีไม่ชอบไม่ใช่หรอ
-
NNEUNG. 🐊
แล้วมึงจะเก็บมานั่งคิดทำไมวะ
-
SAM🐢.
เอ้ะ?ยังไงพี่สอง?
-
NS🌴.
นี้ก็5ทุ่มล่ะนิ.
-
NS🌴.
ได้เวลานอนกูล่ะ
-
NS🌴.
ฝันดี
-
SAM🐢.
เอ้าพี่.....
-
NNEUNG. 🐊
ไอห่านี้แปลกทุกทีไม่เคยเป็น
-
SAM🐢.
มันต้องมีอะไรแน่ๆพี่
-
NNEUNG. 🐊
มึงก็นอนได้แล้วไอเวร
-
SAM🐢.
นี้ก็พ่อ
-
จบแชท
-
"ผมรู้ว่าคุณรำคาญแต่ผมอยากให้คุณช่วยผมจริงๆ"
-
"ถ้าคุณยอมช่วยแล้วผมผ่านโปรเจคคุณจะให้ผมทำไรผมก็ยอม"
-
นับสอง
😞
-
"แต่ไม่เอาเลิกยุ่งกับคุณได้มั้ย"
-
"ผมทำไม่ได้หรอกถ้าให้เลิกยุ่งกับคุณ"
-
นับสอง
😔
-
"แต่ถ้าคุณไม่ยอมช่วยผมตกงานจริงๆนะ"
-
"ผมมีแค่คุณคนเดียวที่ช่วยผมได้เท่านั้นนะ"
-
"คุณช่วยผมก่อนได้มั้ย!"
-
นับสอง
ทำไมต้องเก็บมานั่งคิดด้วยวะ
-
นับสอง
ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ
-
โปรดติดตามตอนต่อไป
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()