-ณ ดินแดนแห่งหนึ่งที่ห่างออกไปไกลสุดขอบฟ้าที่เป็นที่พิงพักอาศัยของเผ่าพันธุ์มากมาย-

-ตั้งแต่ทูตสวรรค์ ปีศาจ แฟรี่ อสูรกาย เอลฟ์ ครึ่งสัตว์ เงือก และอื่นๆอีกมากมาย-

-พวกเขาอาศัยด้วยกันอย่างสันติสุข แม้ว่าจะเกิดความขัดแย้งเสียส่วนใหญ่-

-เมื่อใดที่เกิดความขัดแย้งหรือสงครามขึ้น ท้องฟ้าจะเปลี่ยนเป็นสีดำทมิฬ-

-และในไม่ช้า ‘ความตาย’ จะเปิดเมฆดำพวกนั้นออกและส่ง ‘ผู้พิทักษ์’ ของเธอลงมาจากเบื้องบนเพื่อหยุดสงคราม-

-ตามตำนานที่เล่าขานกันมาเป็นเวลากว่าหลายหมื่นปีกล่าวว่าผู้พิทักษ์คนนี้มีลักษณะเป็นมนุษย์ผมสีเหลืองทอง นัยน์ตาสีฟ้าราวกับท้องนภายามเช้า ใส่หมวกสีขาวตัดกับเขียวเป็นลายๆ เสื้อผ้าส่วนใหญ่จะเป็นสีดำและเขียว และจุดเด่นก็คือปีกของอีกกาขนาดใหญ่ที่สวยงาม-

-ส่วน ‘ความตายนั้น’ ไม่มีใครสามารถรับรู้ว่าหน้าตาของเธอเป็นอย่างไร แต่ว่ากันว่าเป็นหญิงสาวรูปงาม ตัวใหญ่กว่าพื้นปฐพี นั้นคือสิ่งๆเดียวที่เล่าต่อกันมา-

-เวลาผ่านไปและผ่านไป ทุกเผ่าพันธุ์จึงเริ่มสร้างอาณาเขตของตน บ้านก็อยู่ร่วมกัน บ้างก็แยกจากกันอย่างชัดเจน-

-และเมื่อสงครามน้อยลง การปรากฏตัวของผู้พิทักษ์ก็เริ่มน้อยลง-

-จนเรื่องราวของเขาเริ่มหายไปตามกาลเวลา-

-บ้างก็เล่าว่าเขาอาจจะตายไปแล้ว บ้างก็เล่าว่าเขาจะมาในทุกๆครั้งที่เกิดสงครามขึ้น-

. . . . . . . .

-ณ เขตแดนของมนุษย์-

-พวก 2 พ่อค้ากำลังเรียกลูกค้าที่เดินผ่านไปมาในเมืองใหญ่ ซึ่งก็มีคนมาดูกันเต็มเลยเนื่องจากว่าไม่เคยเห็นพ่อค้าเป็นมังกรตัวเป็นๆ-

-และผู้คนมากมายก็มาดูของกัน มีซื้อบ้างมาดูเฉยๆบ้าง-

-จนกระทั้งชายปริศนาคนหนึ่งได้เดินมา การแต่งตัวของเขานั้นก็เหมือนคนทั่วๆไป-

-ทันทีที่พ่อค้าเผ่ามังกรเงยหน้ามองไปที่ชายปริศนาคนนั้น มังกรถึงกับทำหน้าอึ้งมากๆจนแทบไม่เชื่อสายตา-

-มังกรตนนั้นรู้จักแววตาของชายที่อยู่เบื้องหน้าของเขาดีเลยก็ว่าได้ นัยน์ตาที่เป็นสีฟ้าราวท้องนภาน่ะ-

-และมังกรตนนั้นก็เดินพาชายคนนั้นไปที่หลังร้าน-

-เมื่อพูดถึงภรรยาทีไร ใบหน้าของเขาก็จะยิ้มแย้มออกมาราวกับดวงสุริยาที่สดใส-

-ชายผมสีเหลืองทองคนนั้นชักดาบแห่งความตายออกมาจากข้างเอวของเขา มันไม่มีแม้แต่รู้ร่างของฝัก เหมือนกับว่ามันถูกเสกออกมาเสียมากกว่า-

-เขาจี้ปลายดาบไปแถวต้นคอของเจ้ามังกรนั้นด้วยสายตาที่เย็นชา-

-แววตาที่ดูพิโรธราวกับมีเปลวเผลิงภายในดวงตานั้นทำให้เจ้ามังกรถึงกับสั่นกลัว อีกฝ่ายถือกับเป็นผู้พิทักษ์ในตำนานเลยนะ-

-มังกรตัวนั้นยอมคุกเข่าและก้มลงไปกราบที่เท้าของชายผู้นั้น-

-ตัวของมังกรที่สั่นเทานั้นพูดความจริงไปทั้งหมด และมันก็ยอมรับผิด-

-ชายผมสีเหลืองทองก็ทำให้ดาบในมือของเขาหายไปก่อนจะยื่นมือไปหา-

-และชายผมสีเหลืองทองก็เดินออกมาจากทางด้านหลังของร้านก่อนมองซ้ายมองขวาและเดินไปเรื่อย-

-เขาเงยมองท้องฟ้าก่อนที่จะยิ้มให้ เพราะว่าบนฟ้านั้นคือที่ๆภรรยาคอยมองเขาอยู่ตลอดเวลายังไงล่ะ-

-เขาเดินผ่านผู้คนไปมากมายจนกระทั่งไปสะดุดตากับผู้คนมากมายกลุ่มหนึ่งที่กำลังเชียร์บางอย่าง-

-มนุษย์ที่มีรูปร่างสูงใหญ่ที่ดูมีอายุและอวบอ้อนเดินมาหาชทยผมเหลืองทองคนนั้นพลางหัวเราะนิดๆ ในมือของเขานั้นมีกำลังทองและแหวนเพชรมากมาย-

-ทันทีที่โดนจับ ชายผมสีเหลืองทองก็มองด้วยสายตาที่รังเกียจอีกฝ่าย ไม่ใช่เพราะอื่นใด เพราะเขาได้กลิ่นแห่งความโลภจากตัวชายอ้วนคนนี้ต่างหาก-

-ชายผมสีเหลืองทองไม่รีรอเวลา เขาเดินเบียดผู้คนตรงนั้นเข้าไป และในที่สุดเขาก็มาอยู่ด้านหน้าสุดของรัว-

-ภาพที่เห็นตางหน้าคือเด็กครึ่งสัตว์ที่กำลังนอนสลบคากองเลือด แต่พวกเขายังไม่ตายนะ-

-พอมองไปทางข้างหน้าอีกเล็กน้อย เขาเห็นเด็กชายผมสีชมพูยาวคนหนึ่งที่ตัวโทรมมากๆ-

-โลหิตของเด็กคนนั้นไหลออกมาจากบาดแผลที่ได้รับจากหมาป่าที่กำลังคลั่ง-

-ชายผมสีเหลืองทองทำหน้าตกใจจนแทบไม่เชื่อสายตา นี้มันดูทารุณเกินไปแล้วนะ เขาจะทำได้แค่มองมันหรอ-

-ไม่นานนักหมาป่าตัวนั้นก็หอนและพุ่งไปชนที่เด็กชายคนนั้นทำให้ดาบในมือพังไปและกระเด็นไปอยู่พื้นด้านหน้าของชายผมสีเหลืองทอง-

-เสียงของชายที่พึ่งพบกับชายผมเหลืองทองเอ่ยขึ้น ดูท่าทางเขาน่าจะเป็นเจ้าของที่ล่ะนะ-

-ร่างกายของเด็กชายผมสีชมพูก็นิ่งไปสักพักก่อนที่ตัวของเขาจะสั่งเล็กน้อยและพยายามลุกขึ้นให้ได้-

-เจ้าของที่ยิ้มนักยิ้มใหญ่ เพราะยิ่งผ่านไปเขาก็ได้เงินมากขึ้น-

-ชายผมสีเหลืองทองไม่ทนอีกต่อไปก่อนจะยกมือขึ้น-

-เขาแสดงแววตาที่ดูน่ากลัวขึ้นมาอีกครั้ง และมันกดดันผู้คนรอบๆมาก เมื่อเจ้าของเห็นแบบนั้นก็พยักหน้าและเปิดประตูให้ชายคนนั้นเข้ามา-

-เขากำลังเดินไปหาเด็กคนนั้น และเจ้าหมาป่าก็ทำท่าทีกำลังจะพุ่งไป เมื่อมันวิ่งได้สักพัก ชายผมสีเหลืองทองก็หันมามองหน้าของหมาป่านั้นด้วยแววตาราวกับสั่งมันได้-

-หมาป่าตัวนั้นถึงกับขดตัวเล็กน้อยและสิ่งกลับไปอีกฟากของขอบสนาม-

-นัยน์ตาสีชมพูดูราวกับ Rose quartz จ้องมองไปในนัยน์ตาสีฟ้าราวกับท้องนภาก่อนจะหันหน้าไปมองหมาป่าตัวนั้น-

-ชายผมสีเหลืองทองเปิดหนังสือออกมาก่อนจะเปิดหาหน้าบางอย่าง-

-อยู่ดีๆก็มีลมแรงออกมาจากหน้าหนังสือหน้านั้นก่อนที่คนแถวนั้นจะตกใจ ชายผมสีเหลืองทองคนนั้นค่อยๆยกมือขึ้นเหนือหนังสือพลางมีดาบเพชรออกมา-

-สายตาของผู้คนจ้องมองที่ชายผมเหลืองทองด้วยใบหน้าที่อึ้ง รวมถึงเด็กชายผมสีชมพูข้างหน้าเขาเช่นกัน-

-พอเรียกดาบออกมาจากหน้งสือเสร็จ ก็ยื่นดาบเพชรนั้นให้กับเด็กคนนั้น-

-ชายผมสีเหลืองทองยิ้มแบบหลับตาพลางลูบหัวของเด็กน้อยคนนั้นเบาๆ-

-อะไรกัน ความรู้สึกอบอุ่นแบบนี้ทำให้เด็กคนนั้นเกือบร้องไห้ แต่เขาก้มหน้าและเช็กน้ำตาก่อนห้นหน้าไปทางหมาป่าและเตรียมดาบขึ้นมา-

-เมื่อหมาป่าเห็นแบบนั้นก็ทำท่าขู่และก็หอนอีกคราก่อนที่มันจะวิ่งมา-

-เสียงของผู้คนมากมายกำลังตะโกนดังลั่นแต่เด็กน้อยก็ค่อยๆหลับตาและทั้งสมาธิ เขารู้สึกรอบๆมันเงียบและเหมือนกับเวลาช้าลงไป-

-พอเสียงฝีเท้าของหมาป่าเข้ามาใกล้ขึ้น เด็กชายผมสีชมพูคนนั้นก็วิ่งไปและสไลด์ที่พื้นเพื่อหลบการโจมตีของหมาป่าและใช้ดาบนั้นทำแผลกับมันที่ขาหน้า-

-ผมาป่าถึงกับสะดุดล้มลงไปและดิ้น เพียงไม่กี่เสี้ยววินาทีตัวของเด็กชายคนนั้นก็กระโดดขึ้นสูงเหนือตัวของหมาป่าและทำการใช้ดาบปักลงไปที่หัวมันทะลุไปใต้คาง-

-หมาป่าดิ้นไปมาแรงมากทำให้ตัวของเด็กชายกระเด็น แต่ทว่าชายผมสีเหลืองทองก็มารับตัวของเด็กคนนั้นทัน-

-มันพยายามดิ้นจนสุดท้ายมันล้มลงไป โลหิตที่เหลืองของมันก็ไหลออกมามากมาย ทำให้คนแถวนั้นอึ้งมาก-

-เสียงของเจ้าของที่ดังขึ้นด้วยความพิโรธเป็นอย่างมาก หากจบเร็วแบบนี้เขาก็มิได้เงินทองอีก-

-ประตูไม้ขนาดใหญ่ก็เปิดออกให้หมาป่าที่ดูตัวใหญ่กว่าตัวเมื่อครู่ออกมา-

-เพราะจากบาดแผลที่มากและรอยช้ำทำให้เด็กชายผมสีชมพูไม่สามารถสู้ไหว-

-ไม่นานนักฟ้าก็มืดลงราวกับฝนจะตก เจ้าหมาป่าพวกนั้นคงก็ค่อยๆเดินมาช้าๆพลางทำท่าขู่เตรียมที่จะพุ่งกัดตลอดเวลา-

-และแล้วฝนก็ตกลงมา ผู้คนที่ดูอยู่ก็รีบกางร่มจากร่มบ้างใช้เวทบ้าง-

-และชายผมสีเหลืองทองก็ค่อยๆเดินไปหาหมาป่าพวกนั้น เสียงสายฝนนั้นทำให้คนดูเงียบไปเพราะกำลังดูว่าอีกฝ่ายจะทำอะไร-

-และแล้วหมาป่า 3 ต้วนั้นก็วิ่งมาหาชายผมสีเหลืองทอง-

-ทว่าเกิดเรื่องที่ไม่คาดฝันขึ้น เมื่ออยู่ดีๆปีกอีกาของชายผมสีเหลืองทองก็กางออกมาจากแผ่นหลังของเขาและมันกางออกมาอย่างสง่างาม-

-ชายผมสีเหลืองทองก็บินขึ้นไปเหนือพวกหมาป่าพวกนั้นและทำท่าชักดาบออกมาที่ข้างเอวอีกครา-

-ซึ่งเขาได้ทำการฟันพวกมัน การฟันของเขาเร็วมากจนตอนแรกจากที่หมาป่ากำลังจะโจมตีเขาก็นิ่งไป สักพักตัวของพวกมันก็ขาดเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยเลย-

-เมื่อถึงพื้นก็ถอดหมวกของตัวเขาเองที่ใส่ให้อีกฝ่ายออกมาใส่หัวตนเองใหม่และยิ้มให้-

-สักพักเขาก็ยกมือเหนือศรีษะของเด็กชายผมสีชมพูก่อนจะมีพลังเวทบางอย่างสร้างมงกุฎจากทองคำแท้ขึ้นมาแล้วสวมมงกุฎทองคำที่หัวของเด็กคนนั้น-

-หารู้หรือไม่ว่าสายในที่พรำลงมานั้นลบล้างความทรงจำเกี่ยวกับตัวของผู้พิทักษ์ไปทั้งหมด-

-ร่างของผู้คนที่กำลังมองอยู่ก็ค่อยๆล้มลงไปเพราะ ‘ความตาย’ ได้ร่ายเวทสะกดพวกเขาไว้-

-ร่างของเด็กชายผมสีชมพูดูตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น ทำไมผู้คนที่กำลังดูพวกเขากลับล้มลงไป ทว่าเรื่องน่ายินดีก็เกิดขึ้น-

-สายฝนที่บริสุทธิ์นั้นช่วยรักษาบากแผลของเผ่าครึ่งมนุษย์และสัตว์ที่นอนบาดเจ็บอยู่ที่พื้น พวกเขาค่อยๆลุกขึ้นยืนช้าๆและมองรอบๆด้วยความมึนงง-

-เขานิ่งเงียบไปสักพักก่อนกระโดดแบบดีใจสุดๆ ดูท่าทางเขาจะชอบนะ-

-แววตาของเด็กชายผมสีชมพูกลับมีชีวิตชีวาอีกครา นี้เป็นครั้งแรกที่เขาได้ชื่อของตนเองเพราะเขาคิดว่าจะไม่มีวันได้มีชื่อเสียอีก-

-ไม่นานนักพวกเด็กๆที่เป็นครึ่งมนุษย์ครึ่งสัตว์ก็เดินไปตามทางที่ชายผมสีเหลืองทองกล่าวโดยคนที่นำไปก็คือ Jschlatt นั้นเอง-

-ทว่า Technoblade อยู่หลังสุดก็หยุดเดินแล้วหันมามองชายผมสีเหลืองทองอีกครั้ง-

-ผู้พิทักษ์ผู้นั้นก็ได้หุบปีกของเขาก่อนที่ปีกนั้นจะหายไปอีกครั้ง เขามอง Technoblade อย่างสงสัยและเอียงคอเล็กน้อย-

-ไม่นาน Technoblade ก็วิ่งกลับไปหาชายผมสีเหลืองทองผู้รั้นและกอดแน่น-

-ผู้พิทักษ์คนนั้นยิ้มและทำมือบอกอีกฝ่ายว่าไปเลย เดี๋ยวเด็กคนนี้เขาจะดูแลเอง-

-Jschlatt เห็นแบบนั้นก็นิ่งไปสักพักก่อนพยักหน้าและนำทางเหล่าครึ่งมนุษย์ครึ่งสัตว์ไปอีกเขตแดนต่อ-

-และ 2 คนนั้นก็ยิ้มให้กันหัวเราะด้วยกันก่อนที่พวกเขาจะจับมือและเดินออกจากสนามนั้นไป-

-ฝนก็คงยังไม่หยุดตก แต่ผู้คนที่ล้มลงไปที่พื้นก็เริ่มมีสติกลับมา-

-พวกเขาดูงงมากว่าเกิดอะไรขึ้นและทำไมพวกเขามาอยู่ที่นี้-

. . . . . . . .

-พวกเขาทั้งคู่กำลังเดินทางกลับไปยังร้านแนกที่ชายผมสีเหลืองทองได้บอกให้เจ้ามังกรรวบรวมของอันตรายไว้-

-หารู้หรือไม่ว่าบนท้องฟ้านั้น มีสายตาของ ‘ใครบางคน’ กำลังจดจ้องไปที่พวกเขา-

-ร่างของชายที่มีปีกมากมายที่หลังเอ่ยถามกับหญิงสาวผู้เป็นภรรยาของผู้พิทักษ์หรือที่รู้จักกันอีกชื่อคือ ‘ความตาย’-

-แม้ขนาดของทั้งคู่นั้นต่างกันมากเลยทีเดียว และ ‘ความตายนั้น’ ก็เห็นแววตาสีเขียวออกมาจากในรอยของหน้ากาศนั้น-

-DreamXD หัวเราะลั่นออกมาก่อนจะใช้ปีกคลุมทั้งตัวของเขาและหายไป-

-และ ‘ความตาย’ ก็เงยมองบนฟ้า ดวงตาของเธอสามารถเห็นดวงดาวและดาวดวงอื่นๆได้-

-มันเป็นภาพที่สวยงามเสียจริง เธอคิด-

. . . . . . . .

-ผู้พิทักษ์คนนั้นยิ้มบางก่อนหันมากระซิบข้างหูของ Technoblade-

-และนี้คือจุดเริ่มต้นของเรื่องราวที่กำลังจะเกิดขึ้น-

-สงครามที่ DreamXD เตือนคือสิ่งใด-

-จะต้องมีผู้คนบริสุทธิ์ตายจริงหรือไม่-

-และใครจะเป็นคนหยุดเรื่องราวพวกนี้-

-ใครจะเป็นคนจบเรื่องราวนี้-

-ไม่มีใครรู้ และโปรดติดตามในบทต่อไป-