คงไม่ต้องบอกถึงเรื่องราวจากนั้น สองร่างกายประสานสัมผัสลึกซึ้ง  

 

ตื่นเช้าปีใหม่ก็โทรให้เพื่อนสนิทอย่างทรายมารับโดยที่ไทม์อ้างว่าที่บ้านเรียกให้ไปหาเพราะมีธุระด่วน 

 

เสือร้ายอย่างเขาช่ำชองและชำนาญการสับราง เวลาผ่านไปหลายเดือนก็ไร้ซึ่งความละเเคะละคายของทุกฝ่าย 

 

นิวเยียร์เข้าเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับพี่สาว ซึ่งเธอก็เลือกคณะมนุษยศาสตร์เช่นกัน  

 

วันจันทร์เวลา06.00น. 

 

"ทำไมทำหน้าแบบนั้น" แม่ถามลูกสาวคนโต "หรือรถคันใหม่ไม่ถูกใจ" 

"เปล่าหรอกค่ะ คุณแม่ก็รู้ว่าหนูไม่ชอบขับรถไปไหนมาไหนเองอีกอย่างต้องพกยัยนิวเยียร์ไปด้วยอีก" 

"พกที่ไหน แม่แค่ให้ไปเรียนพร้อมกับน้องตอนกลับนิวเยียร์บอกว่าจะนั่งแท็กซี่เอง" 

 

คำสั่งของแม่ย่อมเด็ดขาด ปีใหม่ได้รถหรูคันงานต้องขับโดนมีน้องสาวร่วมเดินทางไปมหาวิทยาลัยตอนเช้าเป็นประจำ 

 

"ลงสิ" เมื่อรถแล่นมาจอดปีใหม่หันมาตวาด "ตอนกลับดูแลตัวเองได้ใช่ไหม..โตเป็นควายขนาดนี้แล้ว" 

"พูดจาดีๆ ก็ได้นี่คะไม่เห็นต้องดุด่า" 

"ก็ฉันรำคาญ! ทำไมแม่ต้องคอยสั่งให่ดูแลแกด้วย เลิกอ่อนแอสักทีมันเป็นภาระ" 

"ขอโทษค่ะ" 

 

ผู้เป็นน้องได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรม เธอเดินลงจากรถแยกไปยังฝั่งรวมตัวของนิสิตนักศึกษาปี 1 

 

ด้วยวัยที่โตขึ้นบวกกับความน่ารักเป็นสาวสะพรั่งผู้คนรอบข้างตามจับจ้อง 

 

หลังจากพบปะรุ่นพี่โดยที่ปีใหม่ก็นั่งอยู่แถวปี2 แต่กลับไม่สนใจน้องสาวที่กำลังประหม่าเพราะไม่คุ้นชินกับคนหมู่มาก 

 

"สวัสดีเราชื่อคมนะ" สายตาของชายวัยเดียวกันมองยังชื่อป้ายที่ห้อย "นิวเยียร์สินะชื่อน่ารักจัง ยินดีที่ได้รู้จัก" 

"อืมมม ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" 

"โห พูดเพราะด้วย ฮ่าๆ เรามาเป็นเพื่อนกันเถอะนะ" 

 

คม ชายตัวสูงรูปร่างผอมผิวสีเข้มเป็นคนต่างจังหวัดมาเล่าเรียนที่นี่ด้วยการสอบชิงทุน เพื่อนร่วมชั้นเรียนไม่คบค้าสมาคม ยกเว้นนิวเยียร์ เธอยิ้มต้อนรับอย่างดีเยี่ยมและได้กลายเป็นเพื่อนร่วมชั้นกันในที่สุด 

 

ติก' 

 

เลิกเรียนข้อความเด้งแจ้งเตือน นิวเยียร์เปิดอ่านเป็นใครไม่ได้นอกจาก ไทม์ แฟนหนุ่ม 

 

(ไทม์ : จะไปกินชาบูใช่ไหมครับ) 

(นิวเยียร์ : ใช่ค่ะหนูบอกพี่เมื่อวานไง) 

(ไทม์ : พี่ติดงานที่คณะนิดหน่อยแต่เดี๋ยวตามไปนะครับ) 

 

รอยยิ้มหวานงดงาม ตลอดเวลาเขาเป็นทุกอย่างและกล้าพูดได้เลยว่า หลงรักหมดหัวใจ 

 

ร้านชาบู 

 

มาถึงก็นั่งโต๊ะด้านในสุดที่จองไว้นิวเยียร์สั่งผัก กับหมูเด้งเพียงครู่เดียวไทม์ก็เดินทางตามมา 

 

"เฮ้อออ" เสียงถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ของไทม์ สาวน้อยชะงักเอ่ยถาม "พี่ไทม์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ" 

"ทำไมนิวเยียร์ใส่ชุดนักศึกษาแล้วดู.." 

"ดูอะไรคะ?" 

"เซ็กซี่ขึ้นมากแบบนี้พี่คงตามไปเฝ้าที่คณะ" 

 

พูดไปแบบนั้น เพราะเขารู้อยู่แล้วว่า นิวเยียร์ เรียนคณะเดียวกับปีใหม่สาวสวยที่เขาตามเฝ้าจีบอยู่ทุกวัน จึงทำให้ช่วงนี้เขาพยายามหลีกเลี่ยงไปที่นั่น  

 

ตืดดด ตืดดด 

 

โทรศัพท์ของไทม์ดังขึ้นขัดจังหวะเขามองจอก่อนที่จะขอตัวออกไปคุยด้านนอกของร้าน  

 

"ว่าไงครับคนสวย" น้ำเสียงดังพูดฟังชัด "น้องปีใหม่คิดถึงพี่หรือไงโทรมาเวลานี้" 

 

(ไม่ต้องมาหยอดคำหวานเลยนะคะแค่จะโทรถามว่าว่างไหม) 

 

"หืมมม จะชวนพี่ไปไหน" 

 

(อยากไปเมาที่ร้านคลับบนดาดฟ้าเปิดใหม่ วันนี้ทรายไม่อยู่ ฉันเหงา) 

 

"กี่โมง" 

 

(ตอนนี้เลยค่ะ) 

 

นาฬิกาสุดหรูบ่งบอกว่าใกล้จะหกโมงเย็น  

 

ไทม์เหลียวมองด้านในร้านชาบูเห็นแฟนสาวสุดน่ารักกำลังตักซุป 

 

"ใครโทรมาหรือคะ?" เพราะเป็นแฟนเธอจึงมีสิทธิ์เอ่ยถามเมื่อไทม์กลับมานั่งที่เดิม 

"เพื่อนครับชวนไปเที่ยวแต่กะทันหันพี่จึงปฏิเสธ" 

"ที่จริงพี่ถามไทม์ไปเลยก็ได้นะคะ" 

"ไม่เอาหรอกครับไม่อยากทิ้งนิวเยียร์ไว้คนเดียว" 

 

ติก' 

 

เสียงแจ้งเตือนข้อความของนิวเยียร์ดังขึ้น  

 

เธอคว้ามาพิมพ์กดตอบรัวจนไทม์สงสัย 

 

"คุยกับใครเหรอ" คิ้วหนาย่น "หรือไปมหาวิทยาลัยวันแรกก็โดนผู้ชายจีบ" 

"ไม่ใช่สักหน่อยค่ะพอดีพี่สาวอยู่แถวนี้บอกว่าจะมากินชาบูด้วยเพราะเซ็งๆ" 

"นิวเยียร์มีพี่สาวด้วยเหรอ...ไม่เห็นเคยพูดถึงหรือว่าพูดแล้วแต่พี่จำไม่ได้" 

 

ไทม์วางช้อนที่ตักหมูลง เขาอาจเคยถามแต่ไม่ได้สนใจ นิวเยียร์ตอบกลับ  

 

"เราไม่ค่อยสนิทสนมกันแบบพี่น้องคู่อื่นหรอกค่ะ ไม่ค่อยจะมีโมเม้นท์หรือแม้แต่จะถ่ายรูปร่วมกันด้วยซ้ำ" 

 

พูดจบนิวเยียร์ก็โบกมือเมื่อเจอคนที่กำลังกล่าวถึง  

 

รองเท้าส้นสูงสีดำเดินตรงเข้ามา น้องสาวรีบลุกยืนขึ้นเพื่อแนะนำ "พี่ไทม์คะ คนนี้พี่สาวหนูเองชื่อพี่ปีใหม่ค่ะ" 

 

"!!!!" 

"!!!!" 

💜💜💜💜 

ถึงเวลาแล้วสินะ หึหึ!! ใครจะเป็นฝ่ายเจ็บ ใครจะเป็นฝ่ายจุก ห้ามพลาด 

💜💜💜💜 

(โฉมจะมาตรวจคำผิดย้อนหลังให้นะคะ)