หลังจากเดินออกมาจากห้องน้ำ ไทม์ปาดเช็ดน้ำตาให้แสดงความห่วงใย "มาทำอะไรที่นี่"  

 

"ฮึกก กำลังจะกลับบ้านแต่ไม่รู้ว่าใครแกล้ง" 

 

"ได้ยินว่าตึกนี้ซ่อมกล้องวงจรปิดน่าเสียดายจะได้เห็นว่าใครมันนิสัยไม่ดี" 

"ช่างมันเถอะค่ะแต่ขอบคุณมากนะ คิดว่าจะได้นอนอยู่ในนี้ทั้งคืน" 

"ไม่ต้องกลัวพี่จะดูแลปีใหม่เอง" 

 

 

น้ำเสียงอบอุ่นพร้อมกับมือหนาที่ลูกผมยาวสลวยสีบรอนซ์อย่างช้าๆ  

 

การกระทำแบบนี้ผู้หญิงคนไหนจะไม่ชอบล่ะ.. 

 

 

 

บนรถ 

 

ตืดดดด 

 

ไทม์อาสามาส่งปีใหม่กลับบ้านซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่ปฏิเสธ แต่ระหว่างนั่งบนรถก็ยืนแบตสำรองของไทม์ที่มีชาร์จมือถือจนสามารถเปิดเครื่องใช้งานได้ เป็นจังหวะเดียวกันกับเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นปรากฏว่าเป็นเพื่อนสนิท 

 

"ว่าไงทราย อ๋อ..อืมได้" ปีใหม่กดวางสายหันไปบอกไทม์ "ช่วยไปส่งตรงร้าน avenue ได้ไหมคะ พอดีเพื่อนมีธุระอยากจะนัดเจอ" 

"แถวนั้นมันเป็นร้านพวกสาเกอาหารญี่ปุ่นดิ" 

"ใช่ค่ะ" 

"หนุ่มก็เยอะด้วย..ไม่ไปไม่ได้เหรอ" 

 

ความหล่ออัดกระแทกส่งสายตาอ้อน ปีใหม่รีบเอียงใบหน้าหนีเพื่อหลบหลีกปฏิกิริยาเขินอายท่าทีที่เขาแสดงคล้ายจะแปลว่าหวง 

 

รถหรูแล่นมาจอดเทียบฟุตบาทข้างร้าน ปีใหม่รอให้ทรายมาถึงก่อน บรรยากาศเงียบสงัดมีเพียงเสียงเพลงที่เปิดคลอเบา 

 

"ร้องไห้จนบัชออนจางซีดแล้วนะเรา" คำพูดเอ่ยแซวทำให้สาวสวยผู้มาดมั่นอย่างเธอรีบเปิดกระเป๋าหยิบกระจกขึ้นมาส่อง 

"ไม่เห็นเครื่องสำอางค์จะหลุดเลยนี่คะ..โกหก" 

"แค่อยากให้ส่องกระจกมองตัวเองจะได้ไม่ร้องไห้อีก ดูจากลิปสติกที่น้องเคยหยิบมาใช้แบรนด์ดังแบบนั้นไม่เสียดายแย่เหรอถ้ามันเลอะเปื้อนน้ำตา" 

"พี่ถามรู้ใจผู้หญิงดีจังเลยนะคะแถมเอาใจเก่ง" 

 

 

ปีใหม่หันกลับมาใบหน้าเธอยังคงงดงามแม้จะผ่านคราบน้ำตาที่ร้องไห้  

 

คนตัวสูงอดใจไม่ไหวโน้มเอียงเข้าไปใกล้ 

 

ใกล้จนสัมผัสได้ถึงกลิ่นน้ำหอม 

 

ริมฝีปากทั้งสองคนห่างกันเพียงคืบ 

 

ติก' 

 

ทว่า..เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของเขาดังขึ้นซะก่อนจึงทำให้สติของปีใหม่กลับมารีบผละตัวถอย 

 

 

เป็นจังหวะเดียวกับที่ทรายโทรเข้ามาบอกว่าถึงร้านที่นัดหมาย "ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่มาส่งและขอบคุณที่ช่วย ไว้มีโอกาสจะตอบแทนพี่นะ" 

 

 

ปีใหม่ยิ้มหวานจนลักยิ้มของเธอบุ๋มเข้าข้างแก้มอย่างน่ารักก่อนจะลงจากรถเดินไป 

 

เสียงถอนหายใจของไทม์เนื่องจากเสียดายที่พลาดโอกาส เขาหยิบโทรศัพท์เจ้าปัญหาขึ้นมา 

. 

 

. 

 

(พี่ไทม์ว่างไหมคะหนูทำการบ้านข้อนี้ไม่ได้) 

 

 

นิวเยียร์ ส่งข้อความมาซึ่งนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก ไทม์จ้องมองด้วยสายตาหงุดหงิดก่อนจะรีบขับรถกลับคอนโดและตั้งโทรศัพท์เพื่อ video Call  

 

"ว่าไงพอดีพี่ไปส่งเพื่อนมาก็เลยกลับช้านิดหน่อย" ภาพหน้าจอแสดงให้เห็นเด็กหญิงวัยน่ารักใส่ชุดนอนแขนยาวลายสตอเบอรี่ "อาบน้ำไวจังยังไม่มืดค่ำเลยนะ" 

 

(หนูไม่ค่อยสบายค่ะเนยทำก๊อกน้ำโรงเรียนแตกและกลัวคุณครูดุหนูก็เลยต้องไปซ่อมสุดท้ายก็เปียกปอน ฮัทเช้ย! ฮึบ ก็เลยเป็นหวัด) 

 

"รักตัวเองให้มากกว่านี้หน่อยสิอย่ามัวแต่รักคนรอบข้างจนเกินไป มันไม่เป็นผลดีรู้ไหม" 

 

(ขอบคุณนะคะถ้าอย่างนั้นเรามาเริ่มทำการบ้านกันเลยหนูไม่อยากรบกวนเวลาของพี่ไทม์มาก) 

 

"รบกวนที่ไหนกันสำหรับนิวเยีอร์พี่เต็มใจ" 

 

ปกติไทม์ไม่ได้มีนิสัยที่ชอบคุยกับผู้หญิงไปทั่วเขามีเป้าหมายเลือกสรรก่อนเสมอ และไม่ได้ชอบเด็กมัธยมซื่อใสแบบนี้  

 

แต่ประเด็นคือ..นิวเยียร์กลายเป็นข้อยกเว้น 

 

คงเป็นเพราะมีบางอย่างที่สร้างแรงดึงดูดจนทำให้กลายเป็นสิ่งที่หน้าทะนุถนอม และ ทำให้เขา เฝ้ารอคอย 

 

เวลา 20.20น. 

 

หน้าจอโทรศัพท์ถูกปิด นิวเยียร์ รู้สึกไม่สบายเธอจึงทำการบ้านได้เพียงไม่กี่บทเท่านั้น  

 

ณ. บ้านหลังใหญ่ที่ดูเงียบงันที่ไม่มีใครนอกจากแม่บ้านที่อยู่ร่วมด้วย แต่เพราะนิสัยขี้เกรงใจเด็กหญิงจึงไม่รบกวนแม้ตัวเองจะไม่สบายมาก 

 

 

ก๊อก ก๊อก  

 

 

"คุณหนูคะนี่ใช่ของที่สั่งหรือเปล่า" แม่บ้านเคาะประตูพร้อมกับยื่นกล่องให้ "เมื่อกี้มีพนักงานขนส่งสีเขียวเขามากดกริ่งแล้วให้เซ็นรับ ถ้าไม่ใช่ของคุณหนูก็อย่าแกะนะคะกลัวจะเป็นมิจฉาชีพ" 

"อาจจะใช่มั้งคะ..เพราะว่าหนูเพิ่งสั่งของไปเมื่อวานนี้เอง พวกของใช้ทำรายงาน" 

"อ๋อออ ถ้าอย่างนั้นก็ตามสบายค่ะ มีอะไรก็เรียกป้านะคะ" 

"ขอบคุณค่ะ" 

 

เด็กหญิงรับกล่องมาแบบงงๆ คิดว่าเป็นของที่สั่งจากเว็บซื้อออนไลน์ก่อนจะหยิบคัตเตอร์สีชมพูบนโต๊ะคอมพิวเตอร์มากรีดเพื่อดูของภายใน 

 

 

"หืมมม" กลับบลายเป็นถุงยาและตุ๊กตากระต่ายสีขาว "อะไรเนี่ย" 

 

 

หลังจากหยิบมาเรียงรายบนโต๊ะก็พบกระดาษโน๊ตที่ซ่อนอยู่ด้านล่างสุด  

 

นิวเยียร์หยิบขึ้นมาอ่านด้วยหัวใจเต้นรัวแทบจะหยุด 

 

 

 

)) กินยาพักผ่อนนะเด็กดีจะได้หายไวๆ พี่ไปดูแลไม่ได้แต่ส่งใจไปนะครับ 💓 ไทม์ (( 

 

 

ความรู้สึกนี้ทำให้เด็กไร้เดียงสาอย่างนิวเยียร์หน้าชา หัวใจเธอเต้นราวกับว่ามีความสุขมาก 

 

ไม่รู้เพราะความบังเอิญหรือโชคชะตา แต่เขากลายเป็นคนครอบครองหัวใจโดยไม่รู้ตัว  

 

ผับDDD 

 

 

"ไอ้ไทม์มึงจะปิดจ๊อบน้องปีใหม่เมื่อไหร่?" เฮงที่วางแก้วเหล้าเอ่ยถาม "กูรู้สึกว่ามึงใช้เวลานานกว่าคนอื่นเลยนะ" 

"ไม่นานนี้หรอกเชื่อเถอะปล่อยให้เล่นตัวไปก่อน" 

"มึงชอบสินะพวกยากๆ ไอ้คนซาดิสม์" 

"มันน่าตื่นเต้นจะตาย รู้อะไรไหม..พวกผู้หญิงที่มีจริตจะก้านตอนโดนฟาดแม่งครางโคตรเพราะ หึ" 

💜💜💜💜 

ไม่แผ่ว! เลวไม่แผ่ว 55555555  

ขอคอมเม้นท์ด่าแรงๆ ให้พี่ไทม์💢 จัดมา😂