คุณหนูร่านรัก 17
ครอบครัวของเขายิ่งกว่าละครหลังข่าวที่มีเรื่องราวคาวโลกีย์ที่คนทั่วไปอาจจะรับไม่ได้ ลำพังผู้ชายมีบ้านเล็กบ้านน้อย คนส่วนใหญ่ในสังคมก็ไม่ยอมรับแล้ว แต่ครอบครัวของเรานั้นอยู่กันแบบสองหญิงสองชาย
สมศักดิ์ยืนมองทั้งสามคนที่กำลังพูดคุยกันอย่างมีความสุขในสวน แว่วเสียงหัวเราะคิกคักดังมาเป็นระยะๆ
หลังจากที่ยอมหรือจะเรียกว่าจำใจให้เมียทั้งสองไปนอนกับไม้เอกอย่างที่เสนอ เขาก็อดหึงหวงเมียทั้งสองเวลาที่ไปนอนกับไม้เอกไม่ได้ ทว่าจะให้เขาควงเวรคนเดียวติดต่อกันหลายวันร่างกายที่อายุเพิ่มขึ้นทุกวันก็เริ่มจะไม่ไหว จำต้องปล่อยให้เมียทั้งสองไปชื่นมื่นกับชายอื่น
เขาอยากรู้ว่าทั้งสามคนกำลังพูดคุยเรื่องอะไรกันถึงออกรสออกชาติเพียงนี้ แต่ถึงกระนั้นเขาก็หมุนตัวหันหลังกลับเข้าบ้าน กลัวว่าถ้าเขาเดินเข้าไปแล้วบรรกาศอาจจะกร่อย
หลังจากรับประทานอาหารเสร็จทั้งสามคนก็เดินตามก้นกันไป ทิ้งไว้เพียงความว่างเปล่า และความโดดเดี่ยวให้เขา
ไม่รู้กินยาลืมเขย่าขวดหรือกระไร เขาพาตัวเองมายืนอยู่หน้าห้องของไม้เอก ทำท่าจะเคาะอยู่หลายหน แต่ก็ไม่กล้าพอ ครั้นลองบิดลูกบิดกลับพบว่าห้องไม่ได้ล็อก
ลองแง้มประตูออกเล็กน้อยแล้วมองเข้าไปในด้าน ทั้งสามกำลังเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายในพร้อมในเกมกาม
ลูกหมีนอนถ่างขาเป็นรูปตัวเอ็มก่อนที่จะวรรณาจะแทรกกายเข้าไปแล้วตวัดเลียกลีบสาวอวบอูม ไม้เอกซุกใบหน้ากับบั้นท้ายของวรรณา ปรนเปรอส่วนนั้นเล่นเอาหล่อนต้องแขม่วหน้าท้องด้วยความสยิว
แพล่บๆๆๆ แจ๊ะๆๆๆ
“อ๊า~”
คนที่บอกว่าไม่ไหว ตอนนี้กึ่งกลางกายกำลังปวดหนึบ เหยียดขยายแข็งขึงจนมันเริ่มคับแน่นเต็มเป้ากางเกง เขาปลดตะขอควักมันออกมาสูดอากาศหายใจด้านนอก มือหนาสาวรูดเป็นจังหวะตามแรงอารมณ์
เสียงครางกระเส่าของลูกหมีดังขึ้นเรื่อยๆ ก่อนจะหวีดร้องเสียงหลงเมื่อกระแทกเข้ากับความสุขสมจังๆ เช่นเดียวกับเขาระเบิดน้ำสีขุ่นออกมาพุ่งใส่ประตู
“อ่าส์” เสียงครางต่ำดังเล็ดลอดออกมาจากลำคอ ทั้งที่พยายามอดกลั้นเอาไว้แล้ว
ลูกหมีที่ถึงสวรรค์ก่อนคนอื่นเปลี่ยนตำแหน่ง ร่างสะโอดสะองขยับมานอนหงายใต้หว่างขาแกร่งของไม้เอกแล้วดูดอมแก่นกายอันเขื่องอย่างเอร็ดอร่อย
ขนาดของไม้เอกดูใหญ่โตเสียจนเขาเสียความมั่นใจไปชั่วขณะ จู่ๆ ความกล้าไม่รู้ว่าพุ่งมาจากทิศทางไหน ทำให้เขาผลักประตูแล้วเดินเข้าไปในห้อง
อาศัยที่ลูกหมีไม่รู้ตัวเสียบเสยแก่นกายของเขาเข้าไปในกายสาวจนสุดโคน ก่อนจะขยับเคลื่อนไหวเป็นจังหวะจะโคน
ลูกหมีสะดุ้งตกใจ ครั้นลืมตามองกลับพบว่าเป็นพ่อบุญธรรมที่คืนนี้อยากเข้ามาแจมกับพวกเธอ
แพล่บๆๆ ปักๆๆ
ไม่นานเสียงหวีดร้องกับเสียงคำรามก็ดังประสานกัน
“อ๊ายส์/อ่าส์”
น้ำสีขาวขุ่นทะลักไหลเข้าไปในลำคอของลูกหมีจนต้องสำลักออกมาเลอะมาขอบปากไหลลงข้างแก้มนวลสีระเรื่อแดง
วรรณาคลานเข้ามาแลบเลียน้ำสีขาวขุ่นข้างแก้มของลูกหมี แล้วจูบกันอย่างดูดดื่มต่อหน้าชายสองคน
ไม่มีใครทักถามถึงการเข้ามาอย่างสมศักดิ์ ทุกคนต่างยินดีและดีใจที่เขาตัดสินใจเข้ามาร่วมเป็นทีมเดียวกันเสียที ต่อไปนี้จะได้ไม่มีใครนอนเหงาเวลาถึงเวรของอีกฝ่าย
ไม้เอกรวบสองขาของวรรณาขึ้นพาดบ่าข้างหนึ่งแล้วเสือกไสตัวตนเข้าไปสัมผัสกับเนื้อนุ่ม ปลายหัวหยักบานครูดคราดกับปุ่มเนื้อ ภายในตอดรัดเป็นจังหวะ
สะโพกสอบไม่เคยยอมแรงกับใครโหมกระแทกกายหนาเข้าหาร่างอวบอิ่มไม่ยั้ง
สมศักดิ์เห็นเช่นนั้นแล้วก็กลัวเสียหน้า รั้งสะโพกกลมมาที่ขอบเตียงแล้วกระแทกพละกำลังที่มีใส่ลูกหมี
“อะอะอ๊า”
ปักๆๆๆ
เสียงครางกับเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังระงมทั้งห้อง ความร้อนแรงของคนทั้งสี่ทำให้เครื่องปรับอากาศที่ลดอุณหภูมิต่ำสุดยังฉุดไม่อยู่
หลายครั้งที่สมศักดิ์กับไม้เอกสลับตำแหน่งกันไปมาอยู่อย่างงั้นจนน้ำหมดตัว เพราะเมียทั้งสองรีดน้ำผัวดีเสียเหลือเกิน
หลายคนอาจจะไม่เข้าใจพวกเขาทั้งสี่คน ขอแค่พวกเขาเข้าใจซึ่งกันและกัน ใช้ชีวิตในแบบที่พวกเขาเรียกว่าความสุขเท่านั้นก็เพียงพอ
หลายปีต่อมา...
อุแว้ อุแว้...
วรรณาอุ้มเด็กน้อยตัวขาวจ้ำม่ำขึ้นอุ้มแนบอก หล่อนป้อนนมจากขวดในกับเด็กน้อยที่ร้อง เพราะความหิว หล่อนมองเด็กน้อยที่ตั้งใจดูดนม แอบเอานิ้วเขี่ยแก้มป่องเบาๆ ด้วยความเอ็นดู ร้องเพลงกล่อมเด็กทารกอย่างที่เคยฝันใฝ่ในอดีต
เจ้านกขมิ้นเหลืองอ่อน เอย ค่ำแล้วจะนอน ที่ตรงไหน...
“คุณแม่คะ...” เสียงหวานหอบเหนื่อย เสื้อผ้าหลุดลุ่ยจนเห็นเต้าอวบข้างหนึ่ง และเนินสามเหลี่ยมที่เต็มไปด้วยคราบน้ำกาม สภาพหญิงสาวราวกับเพิ่งตะเกียกตะกายเอาตัวรวดจากสมรภูมิรบ
ลูกหมีจัดเสื้อคลุมให้เรียบร้อย เมื่ออยู่ต่อหน้าลูกสาววัย 6 เดือน
“มีอะไรหรือ แม่กำลังกล่อมเหมือนฝันนอนอยู่”
“ลูกหมีไม่ไหวแล้ว คุณแม่เปลี่ยนกับลูกหมีได้มั้ย” น้ำเสียงอ้อนวอนสุดๆ เม็ดเหงื่อที่ซึมตามกรอบหน้า บ่งบอกว่าคนที่พูดนั้นเหนื่อยล้าจริงๆ เวลานี้กึ่งกลางกายของเธอบวมเป่ง อีกทั้งแสบขัดไปหมด
“ช่วงที่ลูกท้องแก่และหลังคลอดเหมือนฝันสามเดือนแรก แม่ก็ทำหน้าที่ของเมียที่ดีอย่างเต็มที่ ตอนนี้ลูกก็ควรทำหน้าที่ของเมียที่ดีเช่นกัน” ฉีกยิ้มพร้อมกับกะพริบตาสองที
ปิ๊งปิ๊ง
“แต่ลูกหมีไม่ไหวแล้วจริงๆ ค่ะ ไม่รู้ว่าสองหนุ่มไปได้ยาดีอะไรมาคึกไม่แผ่วเลย” วันแรกๆ เธอก็ชอบแหละ ทว่าหลายวันเข้ามันก็เริ่มสะสมจนทนไม่ไหว ตรงนั้นของเธอไม่ได้พักผ่อนเลยแม้แต่วันเดียว แสบขัดจนปัสสาวะเล็ด
“บางทีถูกก็ควรขอยานั้นมากินบ้างนะ จะได้มีแรงไปสู้รบตบมือกับสองหนุ่ม”
“ลูกหมีจ๋า อยู่ไหนเอ่ย”
“เมียจ๋าจะหนีผัวไปไหน”
ลูกหมีแอบหนีมาหลบที่ห้องของลูกสาว ทว่าเสียงของสมศักดิ์กับไม้เอกดังตามมาหลอกหลอนไม่หยุด
“ลูกหมีไม่ไหวแล้ว ไปก่อนน้า”
**********
[END]