กานพลู

วันนี้ผมต้องรีบมาที่มหาวิทยาลัยตั้งแต่เช้าเพราะต้องเข้ามาเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันออกแบบแผนที่ดวงดาวที่ผมสมัครไว้

หลังจากสายสนทนาระหว่างผมกับลูกหวายจบลง ผมก็เดินเข้าไปในห้องที่ถูกจัดเตรียมไว้สำหรับการแข่งขันทันที ผมยื่นบัตรนักศึกษาให้กับรุ่นพี่คนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงโต๊ะหน้าห้อง พี่เขาไล่สายตาหาชื่อของผมอยู่ครู่หนึ่งก็เจอ และยื่นปากกามาให้ผมเพื่อเซ็นยืนยันตัวตน

เมื่อเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาที่ผมจะได้เข้าไปเจอกับผู้แข่งขันคนอื่นๆแล้ว ผมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่เพราะตอนนี้ผมกำลังตื่นเต้น

9.00 น....

ตอนนี้ถึงเวลาที่ผมเริ่มลงมือแข่งขันแล้วครับ โดยกติกามีอยู่ว่า ผู้ร่วมแข่งขันทุกคนจะต้องออกแบบแผนที่ดวงดาวที่สามารถใช้งานได้จริง มีความคิดสร้างสรรค์ที่แปลกใหม่ และสะดุดตาจนผู้คนที่พบเห็นอยากหยิบจับไปใช้ และผลการตัดสินก็จะมาจากสองทางคือ คะแนนจากกรรมการ

และคะแนนจากผู้ซื้อแผนที่นี้ไปโดยเฉพาะ​จะจำกัดสิทธิการซื้อได้เพียงแค่คนละหนึ่งชิ้นเท่านั้น

รุ่นพี่ที่เป็นหนึ่งในกรรมการตัดสินการออกแบบแผนที่ดวงดาวหยิบงานของผมขึ้นแล้วหันมาถามผมด้วยน้ำเรียบเฉยพอๆกับใบหน้าที่นิ่งเรียบของเรา

กรรมการคนเดิมตอบกลับผมเพียงสั้นแล้วก็พยักหน้าเป็นเชิงบอกให้ผมกลับเข้าที่ของตัวเองได้ และกรรมการท่านอื่นก็เรียกผู้เข้าแข่งขันคนอื่นต่อไป

น้ำหนาว

ผมเดินออกมาทันทีหลังจากที่ตอบไอ้เบย์น้องชายคนเล็กของบ้าน ไอ้เบย์มันต่างกับผมราวฟ้ากับเหว เบย์มันเป็นเด็กร่าเริงช่างพูดและชอบสังคม ผิดกับผมที่ชอบอยู่เงียบๆ และเกลียดความวุ่นวาย ผมเลยเลือกที่จะปลีกตัวทุกครั้งไม่ว่าจะที่บ้านหรือที่มหาลัย

ตุ๊บ..... พรึ่บ...

ผมหยุดยืนนิ่งหลังจากที่รู้สึกถึงแรงปะทะที่เกิดขึ้น และก้มลงมองเสื้อของตัวเองทันที เพราะเสื้อนักศึกษาของผมที่เคยขาวสะอาดตาตอนนี้กลับมีสีดำเป็นวงใหญ่เต็มเสื้อไปหมด ผมมองไปยังต้นเหตุที่ทำให้เสื้อของผมเละเทะทันทีอย่างหาเรื่อง

ร่างเล็กตรงหน้าก้มหัวลงและพูดขอโทษซ้ำๆจนผมต้องถอนหายใจแรงๆ แม่งขอโทษแล้วเสื้อมันจะกลับมาเป็นแบบเดิมเหรอว่ะ

ผมนึกตามที่ไอ้เด็กนี่พูด ก็ทำให้จำขึ้นมาได้ว่าเด็กนี่คือหนึ่งในผู้เข้าแข่งขันที่ผมเป็นกรรมการตัดสิน แต่ช่างหัวมันซิ ในเมื่อมันเป็นคนทำเสื้อผมเลอะมันก็ต้องรับผิดชอบ

กานพลูตอบรับทันทีเพราะตกใจกับน้ำเสียงดุๆของรุ่นพี่ร่างสูงที่ใกล้จะงับหัวเข้าไปทุกที

TBC.