➡️➡️➡️ กรุงเทพมหานคร ➡️➡️➡️

กานพลู

ผมพยักหน้าตอบลูกหวายแล้วเก็บข้าวของของตัวเองลงกระเป๋าผ้าใบเก่งทันที

โรงอาหาร

พรึบ!!!!

ลูกหวายโวยวายออกมาเสียงดัง เพราะเบย์เพื่อนร่วนคณะคนหนึ่งซึ่งเป็นคนที่ลูกหวายไม่ค่อยถูกชะตาด้วยซักเท่าไหร่โยนผ้ามาคลุมหัวผม และล้มตัวลงนั่งข้างๆผมโดยที่ยังไม่ได้รับอนุญาต

เบย์พูดจบก็ยื่นมือมารับผ้าที่ผมเพิ่งหยิบออกจากหัวตัวเอง เบย์ส่งยิ้มขี้เล่นมาให้ผมทันที ผมเลยยิ้มตอบกลับไป ผิดกับลูกหวายที่หน้าตาหงิกงอเพราะเจ้าตัวไม่ชอบใจนักที่เบย์มักจะแกล้งผมแบบนี้เสมอทั้งๆที่ผมมองว่ามันก็ไม่ได้เสียหายอะไร ก็เบย์แค่หยอกล้อผมตามประสาเพื่อนร่วมคณะเท่านั้นนี่นา

เริ่มแล้วครับ ทั้งสองคนเริ่มทะเลาะกันเรื่องของผมอีกแล้วครับ เบย์เป็นคนขี้เล่น ขี้แกล้ง ซึ่งคนที่เขาแกล้งทุกครั้งก็คือผม แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะการแกล้งนั้นมันไม่ได้ทำให้ผมเสียหายหรือเจ็บตัว และผมมองว่ามันคือการหยอกล้อกันแบบเพื่อนเล่นกันมากกว่า

ถึงเบย์จะพูดว่าเจ็บแต่หน้าตากลับไม่ได้แสดงความเจ็บปวดออกมาจริงๆ เขากับหัวเราะออกมาเสียงดังและยกมือขึ้นมาลูบหัวผมจนลูกหวายหวีดขึ้นมาอีกระลอก

และก่อนทีจะเกิดสงครามน้ำลายขึ้นเหมือนครั้งก่อนๆที่ผ่านมา ผมจัดการระงับสถานการณ์ซุ่มเสี่ยงนี้เสียก่อน

เบย์ยักคิ้วพร้อมกับส่งยิ้มอย่างผู้มีชัยไปให้ลูกหวาย

เบย์ไหวไหล่ตอบอย่างคนไม่ใส่ใจ แล้วลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาคว้ามือผมและออกแรงดึงเล็กน้อยจนผมต้องลุกขึ้นยืนตาม

ที่ลูกหวายตะโกนด่าเบย์ขนาดนี้เพราะว่่พอเบย์พูดจบก็ลากผมออกจากโรงอาหารไปทันทีโดยที่ทั้งผมกับลูกหวายเองก็ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยด้วยซ้ำ และมันมันจะเป็นแบบนี้เสมอตั้งแต่ผมเข้ามาเรียนที่นี่และเริ่มรู้จักกับเบย์

เบย์

ผมชอบแกล้งไอ้ตัวเล็กนี่ ถามว่าทำไมน่ะเหรอ สั้นๆคำเดียวเลย ชอบ ชอบตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็นหน้า ผมเจอกานพลูครั้งแรกวันปฐมนิเทศ ตอนนั้นเจ้าตัวเดินเข้ามายืนข้างๆผมแล้วถามว่าเก้าอี้ข้างๆว่างไหม พอผมบอกว่าว่างกานพลูก็หันหลังแล้วรีบวิ่งออกไปอีกทาง ตอนแรกผมก็งงนะ

แต่พอผ่านไปไม่ถึงห้านาทีก็กลับมาพร้อมกับเด็กผู้ชายอีกคนที่ดูจะสูงกว่าตัวเองอยู่มากแต่ทั้งคู่ก็ยังดูตัวเล็กว่าผมอยู่ดี ตอนแรกผมก็ยังไม่ได้คิดอะไร แต่พอเริ่มกิจกรรมที่ต้องจับกลุ่มกันกานพลูก็หันมาหาผมแล้วถามด้วยท่าทางน่ารักจนผมตกหลุมรักทันที

อดีต

ผมรู้สึกขัดใจเล็กน้อยที่คนน่ารักๆอย่างกานพลูมีเพื่อนที่ดูก็รู้ว่าน่าจะนิสัยเสียอยู่ข้างกาย แต่ดูเหมือนเจ้าตัวเล็กนี่จะได้มองเห็นถึงนิสัยของเพื่อนตัวเองเลยซักนิด

ถ้าไม่ติดว่าไอ้หน้าตี๋นี่เป็นเพื่อนกับกานพลูล่ะก็ผมคนเดินไปตั้นหน้ามันหงายไปละ บังอาจมาแดกดันชื่อที่แม่ผมตั้งไว้ให้ได้ยังไงกัน

และตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ถ้าผมมีเวลาว่างก็จะคอยตามแกล้งกานพลูอยู่ตลอดเพื่อให้ผมได้เข้าไปใกล้ชิดเจ้าตัวเล็กที่ผมหลงรักได้ตลอดเวลา แต่ดูเหมือนว่าฟ้าประทานคนน่ารักลงมาบนโลกใบนี้ก็จริง แต่ก็ไม่รู้ทำไมถึงต้องประทานมารที่มีชื่อว่าลูกหวายลงมาด้วยก็ไม่รู้

TBC.