❄️❄️❄️❄️ "ว่ากันว่า ฤดูหนาวมีแค่เพียงความหนาวเย็น ว่ากันว่าบางคนสามารถทนต่อความเย็นได้ง่ายกว่าความร้อนดังนั้นจึงไม่ใช่ข้อเสียสำหรับหรับทุกคน รวมทั้งตัวผมเองด้วย เพราะผมเองก็ชื่นชอบความหนาวเย็นของฤดูกาลนี้ มันช่างเงียบสงบและน่าค้นหามากในสายตาของผม" ❄️❄️❄️❄️

กานพลู

สวัสดีครับ ผมชื่อกานพลู มีพี่ชาย 1 คนชื่อมะขาม แล้วก็พี่สาวอีก 1 คน ชื่อก๋าว เรามีกันอยู่ 3 คนพี่น้องครับ เพราะพ่อแม่ของเราเสียไปตั้งแต่ผมอายุได้แค่ 2 ขวบ ความทรงจำของพ่อแม่ที่ผมมีเลยถูกบอกเล่าจากภาพถ่ายที่พี่ขามกับเจ๊ก๋าวคอยบอกเล่าให้ฟังเท่านั้น

พวกพี่ๆบอกว่าพอกับแม่เสียไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์จากคนเมาแล้วขับ ผมเลยมีแค่พี่ทั้งสองที่คอยเลี้ยงดูผมจนโตมาได้ถึงทุกวันนี้ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองขาดอะไรเพราะพี่ๆเป็นทั้งพ่อและแม่ให้ผม ดูแลผมมาเป็นอย่างดี ถึงแม่เจ๊ก๋าวจะเข้มงวดกับผมเป็นอย่างมากก็ตามที

ผมรับโพยของที่จะต้องซื้อจากมือพี่ขามแล้วหันไปหยิบกระเป๋าเดินออกไปรอรถสองแถวทันที เพราะต้องรีบไปรีบกลับ ไม่งั้นเดี๋ยวพี่ขามจะไม่มีของเอาไว้ทำขายเวลาลูกค้าสั่ง

ตั้งแต่พ่อแม่เสียไปพี่ขามก็เลยต้องกลายมาเป็นเสาหลักของบ้าน ไม่ว่าจะเป็นค่าน้ำ ค่าไฟ หรือแม้กระทั่งค่าเล่าเรียนของพวกเรา พี่ขามเป็นคนรับผิดชอบทั้งหมด เพราะญาติๆไม่มีใครยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือพวกเราเลย แต่ก็เข้าใจได้นะครับ ก็มันไม่ใช่หน้าที่ของพวกเขา

แรกๆเราสามคนพี่น้องอยู่กันแบบอดมื้อกินมื้อ(อันนี้พี่ขามมาเล่าให้ผมฟังตอนที่ผมพอจะรู้เรื่องแล้วนะ)​ พี่ขามคิดว่าไม่น่าจะไหวเลยไปเร่หางาน ตอนนั้นพี่ขามอายุ 15 เลยทำให้ไม่มีใครกล้ารับเข้าทำงาน จนมีร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งแกชื่อว่าลุงซ้ง

แกเห็นพี่ขามเดินเร่ร่อนสมัครงานร้านโน้นร้านนี้ไปทั่ว แกเลยเรียกพี่ขามไว้ แล้วถามไถ่เรื่องราวต่างๆ พี่ขามบอกว่าแกเล่าทั้งน้ำตา พอลุงซ้งฟังจบแกก็ไม่ได้พูดอะไร แต่ลุกขึ้นไปทำก๋วยเตี๋ยวแล้วเอามาวางไว้ตรงหน้า จากนั้นแกก็บอกให้พี่ขามกินให้อิ่ม พี่ขามมองลุงซ้งอย่างงงๆ แต่ก็ก้มหน้าก้มตากิน

เพราะไม่ได้กินอะไรมาทั้งวัน แต่ระหว่างที่กำลังกินอยู่นั้น ภาพของผมกับเจ๊ก๋าวก็ลอยเข้ามาในหัว พี่ขามเลยหยุดมือที่กำลังคีบก๋วยเตี๋ยวเข้าปากแล้วหันไปบอกลุงซ้งว่สขอถุงเพื่อจะเอามาห่อก๋วยเตี๋ยวในชามมาให้พวกผมสองคน ลุงซ้งก็ยิ้มอย่างใจดี แล้วลุกขึ้นไปยืนอยู่หน้าหมอก๋วยเตี๋ยว พักเดียวแกก็เดินกลับมาพร้อมถุง

ที่ถูกบรรจุก๋วยเตี๋ยวเอาไว้ มาวางตรงหน้าพี่ขามแล้วบอกว่า "เอ็งกินให้อิ่มเถอะ ส่วนก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ในถุงนี่เอากลับไปฝากน้องๆเอ็ง ข้าไม่คิดตังค์" พี่ขามพอได้ยินแบบนั้น ก็รู้สึกขอบคุณลุงซ้งจากใจจริง และหลังจากนั้นพี่ขาม เจ๊ก๋าว ก็ไปช่วยงานที่ร้านก๋วยเตี๋ยวลุงแกทุกวัน โดยมีตัวแถมอย่างผมไปนั่งเล่นด้วย

TBC.