ชายคนที่บังคับทินกรมานั้นบอกกับคนอื่นๆ ด้วยน้ำเสียงภูมิอกภูมิใจ ตอนที่บังคับให้ทินกรเดินออกมาจากหัวมุมทางเลี้ยว ที่คนอื่นๆ ยืนรออยู่ที่นั่น ในขณะที่ทินกรนั้น เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ

เจ้าฟ้าชายถูกหิ้วปีกอยู่ด้วยชายสองคน พระองค์หมดสติอย่างไม่ต้องสงสัย คอพับและหลับตานิ่ง แม้แต่ลมหายใจยังดูรวยรินเกินเยียวยา และแบล็คแจ็คก็ยืนอยู่ตรงหน้าเขา

ดวงตาคมหันมามองสบทินกร แม้จะมีความประหลาดใจ แต่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าความรำคาญใจจากแววตาคู่นั้น ที่ช่างเปล่าไร้ความรู้สึกจนทินกรเจ็บปวดทุกครั้งที่มองสบ

“ปลวกเอ๊ย!!” เขาสบถเบาๆ และถ่มน้ำลายลงพื้น

“เอาไง … มันจะเลยเวลานัดเอานะ คนของเราต้องการตรวจว่านายได้สังหารเจ้าฟ้าชายจริง ก่อนที่จะปล่อยให้พวกนายจัดการศพ พวกนายก็รู้ รอยัลฟลัชอาจจะเล่นตลกได้เสมอ พวกนายมันปลิ้นปล้อน” ชายคนที่สนทนาตอบโต้กับแบล็คแจ็คมาตลอดพูดขึ้น

แบล็คแจ็คละสายตาจากทินกรและหันไปที่เขา มองชายคนนั้นด้วยแววตาแห่งความเกลียดชังและดูถูก เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ และพูดกับชายคนนั้นด้วยความสายตารังเกียจ

“หุบปากปลวกๆ ของแกซะ และจำไว้ด้วยว่าที่พวกแกยังหายใจอยู่ก็เพราะเจสันอนุญาต รวมทั้งแก๊งปลวกของพวกนาย ที่มีโอกาสได้เข้ามาแทรกแซงภารกิจที่เราได้รับจากควีนนี้ก็ด้วย เพราะฉะนั้น พาเจ้าชายปลวกนี่ไป แล้วให้คนของฉันยิงซะ …”

ทินกรหน้าซีด …

แบล็คแจ็คเป็นหนึ่งในทีมที่วางแผนสังหารเจ้าฟ้าชายจริงๆ เขาเพิ่งได้ยินมันมากับหู และแผนการนั้นก็กำลังจะเกิดขึ้นต่อหน้าเขาในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้แล้ว

โดยที่เขาไม่อยู่ในสถานการณ์ที่จะขวางได้เลย

ไม่นะ … เขาปล่อยให้เป็นแบบนี้ไม่ได้!!

“แล้วหัวเห็ดนี่ล่ะ?” ชายคนที่จับทินกรไว้ถามขึ้น

ความเงียบปกคลุมทั่วทั้งบริเวณ และแบล็คแจ็คก็หันเสี้ยวหน้ามามองทินกรแค่เล็กน้อยเท่านั้น ก่อนที่เขาจะบอกกับชายคนที่หิ้วปีกทินกรเอาไว้ ด้วยน้ำเสียงเยือกเย็นไร้ความปรานีว่า

“มันวุ่นวายเหมือนปลวกมาตลอดสองวัน ไม่น่าไว้ใจ … สั่งสอนมัน ให้มันรู้ว่าคนที่เข้ามาขัดขวางรอยัลฟลัชจะจบยังไง แล้วก็มัดมันไว้ ฉันจะไปฆ่ามันด้วยตัวเอง”

“ไม่นะ …”

ทินกรกำลังจะตะโกนต่อต้าน แต่เขาก็รู้สึกถึงผ้าสีขาวจากด้านหลัง ลอยมาปิดจมูกของเขา จากนั้น เขาก็ค่อยๆ ล่องลอย คำพูดที่ออกจากปากหนักอึ้ง ความสามารถที่จะตะโกนขอความช่วยเหลือต่ำลง

และเขาก็หมดสติไปในที่สุด

ร่างไร้สติของเจ้าฟ้าชายผู้สูงศักดิ์ถูกกึ่งลากกึ่งจูงออกมาจากทางด้านหลังวัง ที่ทหารรักษาพระองค์ทุกคน ล้วนแต่เป็นคนของพวกเขา และหันหลังให้กับทางเดินนี้ทั้งสิ้น

แบล็คแจ็คเดินนำหน้า เขาเหลือบมองไปยังด้านข้าง ที่อาคารใหญ่ห่างไกลออกไป เขารู้ดีว่าปลายกระบอกปืนของไมเคิลนั้น เล็งมาเพื่อรอปฏิบัติภารกิจตามคำสั่งที่ได้รับมอบหมาย

ประตูพระราชวังด้านหลังถูกเปิดออก รถพยาบาลจอดรออยู่ตรงนั้น และรถตู้อีกหนึ่งคัน แบล็คแจ็คหันมาที่ด้านหลัง พยักหน้าบอกให้ชายคนที่จับตัวทินกรไว้ ให้ขึ้นไปยังรถตู้อีกคัน

เขามองตามเสี้ยวหน้าสวยที่ซีดเซียวและไร้สตินั่นอีกครั้ง

“เดี๋ยวก่อน!” เขายกมือห้าม

“ปลวกอะไรอีกล่ะ!” ชายคนนั้นร้องถามอย่างหงุดหงิด “เดี๋ยวก็ไม่ทันเวลาหรอก!”

“อย่าให้มันตาย” แบล็คแจ็คกลืนน้ำลาย เขามองเสี้ยวหน้าสวยนั้นอีกครั้ง ความฝันเมื่อคืนยังคงตามมาหลอกหลอน และเขาก็บอกกับชายคนนั้นว่า “อย่าให้มันตายจนกว่าฉันจะไป … ฉันจะไปฆ่ามันเอง”

รถตู้คันนั้นจากไปแล้ว แบล็คแจ็คไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องมองตาม แต่แล้วเขาก็หันกลับมา และพยักหน้าบอกให้ชายทั้งสองคนพาร่างไร้สติของเจ้าฟ้าชายขึ้นไปยังรถพยาบาล

ช่างง่ายดาย … การพาเจ้าฟ้าชายออกจากพระราชวัง จากการช่วยเหลือของใครบางคนในนั้นช่างเป็นไปอย่างง่ายดายโดยแท้ และแบล็คแจ็คก็ไม่คิดเลย ว่าชีวิตของคนที่มีค่าเป็นอันดับต้นๆ ของประเทศนี้ จะนอนอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนผักปลา

หากเขาจะฆ่าเจ้าชายตอนนี้ อีกฝ่ายก็คงจะตายทันที ช่างง่ายดายและดูไร้ค่า แต่คำสั่งที่เขาได้รับนั้นกลับต่างออกไป และแบล็คแจ็คก็ต้องทำตามภารกิจนั้นในเวลาที่กำหนด

รถพยาบาลเปิดไฟสัญญาณเพื่อให้สามารถวิ่งฝ่าไฟแดง และรถคันอื่นเปิดทางให้อย่างไม่สะดุดตา ก่อนจะเลี้ยวหลายครั้ง และปิดสัญญาณไฟเมื่อเข้าใกล้จุดนัดหมาย

เขานั่งอยู่ข้างร่างไร้สติของเจ้าฟ้าชาย มิเกลนั่งอยู่อีกฝั่ง ข้างเขาและเธอมีคนจากแก๊งอื่นที่ร่วมมาในภารกิจครั้งนี้ และแบล็คแจ็คก็พยักหน้าบอกกับมิเกลเพื่อเป็นสัญญาณ ก่อนที่แพทย์สาวจะพยักหน้า และพิมพ์ข้อความบางอย่างในโทรศัพท์

‘ภารกิจในวังสำเร็จ พาไปยังจุดนัดหมายที่หนึ่ง’

ไม่กี่อึดใจ ข้อความจากไมเคิลก็ตอบกลับมาว่า ‘ทำไมรถตู้อีกคันไปยังจุดนัดที่สอง’ มิเกลขมวดคิ้ว และเงยหน้าขึ้นมามองแบล็คแจ็ค เธอพยายามถามเขาทางสายตาว่ามีความผิดปกติอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่า

แบล็คแจ็ครู้ทันทีว่าเพื่อนทั้งสองสงสัยอะไร จึงส่ายหน้ากลับไปเบาๆ และตัดสินใจว่าจะอธิบายเรื่องนี้ให้ไมเคิลกับมิเกลรู้ทีหลัง หรือบางที … เขาอาจจะไม่เล่าเลยก็ได้

‘ช่างรถปลวกนั่นเถอะ ไปเจอกันตามที่บอกก็พอ’

จบการสนทนาแต่เพียงเท่านั้น และรถพยาบาลก็เคลื่อนตัวเข้าไปยังโกดังร้าง ที่ซึ่งมีรถตู้สีดำอีกสองคันจอดรออยู่ ประตูโกดังปิดกลับมาอย่างรวดเร็ว และเมื่อรถจอดสนิท ชายทั้งสองคนก็ลงจากรถก่อน เพื่อดึงร่างของเจ้าชายลงไป

แล้วตอนนั้นเอง ที่ข้อมือของเจ้าฟ้าชาย เลื่อนตกลงมาจากเตียงผู้ป่วยในรถพยาบาลคันนั้น และสายตาของแบล็คแจ็ค ก็มองไปเห็นนาฬิกาข้อมือที่ดูไม่เข้ากับอะไรทั้งสิ้นในฉลองพระองค์ที่สวมอยู่

เป็นนาฬิกาดิจิตอลสีดำ ที่ดูไม่เข้ากับอะไรสักอย่างในร่างกายสูงศักดิ์ของเจ้าฟ้าชาย แต่มันก็ทำให้แบล็คแจ็ครู้สึกแปลกๆ

เขาก้มลงมองข้อมือตัวเอง ที่ครั้งหนึ่งเคยมีรอยสวมนาฬิกา และบางสิ่งบางอย่างที่เจ้าฟ้าชายพูด และแสดงออกมาราวกับว่าเขากับพระองค์เคยพบกันมาก่อน และมันก็เกี่ยวข้องกับนาฬิกาเรือนนี้อีกด้วย

รวมทั้งการที่ชายคนนั้นพยายามจุ้นจ้านวุ่นวาย และตามเขาไปแทบทุกที่ด้วย หรือว่าตอนนี้อดีตที่เขาเคยพยายามตามมา กำลังไล่ล่าตัวเขาอยู่ และความลับบางอย่างก็อยู่ในนาฬิกาเรือนนี้

“บีเจ!” มิเกลตวาด “เร็วเข้า!”

“อืม”

แบล็คแจ็คพยักหน้า ก่อนจะรวบเอานาฬิกาดิจิตอลนั้นออกมาจากข้อมือของเจ้าฟ้าชาย และเลื่อนเตียงของเขาออกจากรถไป เพื่อพบกับสิ่งที่พวกเขาเตรียมเอาไว้ให้กับพระองค์

แบล็คแจ็คเก็บนาฬิกานั้นไว้ในกระเป๋ากางเกง ก่อนที่จะมีใครสังเกตเห็น