" ไม่มีงานมีการทำหรอไงมาอยู่ได้ทุกวัน " ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาแสนนุ่มแต่ไม่ลืมจะกล่าวทักทายเพื่อนตัวเอง
" เป็นใบ้หรอหะ " เอาสิพูดด้วยก็ไม่ตอบนั่งจ้องหน้าอยู่นั่น
" กินข้าวยัง " กว่าจะพูดออกมาได้นะ
" ยังเลยอะ ทำไมจะเลี้ยงหรอ "
" อืม " มาได้จังหว่ะแฮะ
" ฉันไปเปลี่ยนชุดแปปเดียว "
" ห้ามโป้ " จ้ะพ่อคุณ เป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปีนิสัยมันคงเส้นคงวาจริงๆ ชอบบงการฉันอยู่เลื่อย
" กินไรกันดีอะ " ฉันถามคนข้างๆที่ชอบทำตัวนิ่งเป็นรูปปั้น
" ตามใจ "
" สเต็กละกัน " จากนั้นเราทั้งสองก็มาร้านประจำฉัน
" คนอื่นไปไหน ทำไมนายถึงแวะเวียนมาหาฉันได้ทุกวันมาจนคนอื่นคิดว่านายเป็นผัวฉันแล้วไหม " โรมันตัวติดกันฉันตลอดตั้งแต่สมัยเด็กจนโตมาอายุยี่สิบสี่ฉันยังไม่เคยมีแฟน
" ฟาร์ไปรับน้อง " อ๋อ จริงสิไอแฝดนรกมีน้องสาวแสนสวยนี่นา
" บี้อะ ไม่ค่อยเห็นมันมาสนามรถฉันเลย " กลุ่มฉันก็มี โรมัน ฟาโรห์ บาร์บี้ อีวานและฉัน
" สนามฉันด้วย " จ้ะพ่อหุ้นส่วนใหญ่ไม่ต้องย้ำค่ะ
" รีบสั่งเถอะหิวอะ เดี๋ยวสามทุ่มอีวานแข่งรถ " เจ้าของสนามก็ต้องกลับไปทำงานนะคะคุณ
" น้องคะ เอาเซ็ทสองกับสามเหมือนเดิมค่ะ " ฉันลงมือสั่งเองโดยไม่ต้องถามโรมันหรอก มาด้วยกันจนรู้ตับไตไส้พุงหมด
" ครับ " เด็กเสิร์ฟหล่อนะ ยิ้มดีใจพี่สั่น
" อยากตายหรอ " เสียงเหี้ยมๆดังขึ้นเบาๆสายตาที่มองหนุ่มน้อยวัยกำลังกินต้องกันจ้องหน้าไอปีศาจแทน
" นายจะให้ฉันโสดตลอดหรอไง " ชอบกันท่าตลอดเลย
" ไม่นานหรอก "
" จริงอะ " แปลกนะเนี่ยปกติมันจะเงียบใส่
" อืม " ฮ่าๆ ฉันจะเป็นอิสระจากเพื่อนปีศาจตัวนี้แล้วโว้ยยยยย
" กินกันมื้อนี้ฉันเลี้ยง " เราทั้งสองนั่งทานอาหารกันอย่างเงียบๆจนหมด แต่ที่น่าหงุดหงิดมากคือโรมันมักจะชิงจ่ายเงิรก่อนเสมอ
" บอกจะเลี้ยงทำไมชอบขัดใจจัง " มันเลี้ยงข้าวซื้อของให้ฉันมาแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนโต นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันฉันคงคิดว่ามันจีบอะ
" รวย " จ้าาาาา
" บื้อ " อะไรของเขาอยู่ๆก็มาว่าคนอื่น แปลกคนจริง
" มึงมาทำไม "
" สนามเพื่อนกูไหมละ " ประโยคที่พี่น้องทักกันหรอเนี่ย
" ฟาร์แกเห็นอีวานปะ " ถ้าฟาโหรฺ์มาแล้วแสดงว่าอีวานก็ต้องมาแล้วสิ เป็นทั้งเพื่อนทั้งนักแข่งคนสำคัญของสนาม
" ด้านบน " โอเค เราทั้งสามเดินขึ้นชั้นบนสุดของสนามห้องทำงานฉันเองค่ะแต่ตกแต่งหรูหราหมาเห่ามากเพราะคุณหุ้นส่วนคนสำคัญเป็นคนออกแบบ แต่พอเข้ามาทำไมเจอแค่คนเดียว ไหนนักแข่งฉัน
" พี่พาร์เฟ่ต์สวัสดีค่ะ "
" คนสวยของพี่ " อดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้าไปกอดเด็กน้อยแสนสวยนานๆทีได้เจอตัว
" มึงพาน้องมาทำไม " โรมันหันไปดุฟาโหร์แต่มันแคร์ไหมละเดินยักไหล่ทิ้งตัวนั่งดื่มไม่ดูเลยว่าไอแฝดพี่แทบจะกินหัวอยู่แล้ว
" แด๊ดดี๊กับหม่ามี้ไม่อยู่ค่ะ น้องไม่อยากอยู่คนเดียว " น้ำเสียงออดอ้อนนั่นเหมือนน้ำเย็นที่ช่วยดับไฟโลกันตร์ในใจโรมันได้เป็ยอย่างดี ไอนี่มันรักน้องจะตายหวงมากด้วย
" มึงก็รู้กูแพ้น้อง " อย่าว่าแต่นายแพ้เลยฟาร์ใครๆก็หลงปริ้นเซสกันทั้งนั้นแหละสวย อ่อนหวาน ใสซื่อ
" เฮ้อ เฮียไม่อยากให้ปริ้นมาที่อโคจร " คนที่โรมันพูดเยอะด้วยที่สุดคงจะเป็นน้องสาวนี่แหละ ฉันชอบนะเวลาเห็นโรมันเวอร์ชั่นอ่อนโยนซึ่งหาดูได้ยาก
" น้องจะไม่ดื้อ " ยัยตัวเล็กก็ปีนขึ้นมานั่งซบอกพี่ชายเป็นภาพที่คุ้นตาเหลือเกิน
" เออคนที่ขอเบอร์เธอวันก่อนไปไหนแล้ววะเฟ่ "
" ไม่รู้อะ หายไปเลยคงจะเป็นพวกหน้าม่อแหละฟาร์ " เมื่อวันก่อนมีคนเข้ามาขอเบอร์ฉันในผับเขาค่อนข้างหล่อมากใช้เวลาออดอ้อนสักพักจนฉันหลงกลก็ให้ไป ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อโรมันก็เข้ามาขัดพอดีแต่เขาก็หายไปเลยไม่ติดต่อมา
" แน่หรอวะ หึ " ฟารฺ์หันไปยิ้มมุมปากให้โรมันที่นั่งหน้านิ่งมือหนาลูบหัวน้องสาวไปมา
" คงงั้น " จะไปมองโรมันมันทำไม คู่แฝดนรกชอบทำตัวเข้าใจยาก
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
" ข้างล่างมีเรื่องครับคุณพาร์เฟ่ต์ "
" มึงจัดการไม่ได้? " โรมอย่าดุให้มากเลย
" คุณอีวานห้ามแล้วครับแต่ได้รับบาดเจ็บ " สิ้นเสียงการ์ดของสนาม เราต่างมองหน้ากันแล้วลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ
" ปริ้นรอเฮียที่นี่ เฟ่ดูน้องด้วยห้ามตามมาอันตราย " โรมันหันมาสั่งในขณะที่ฟาโหร์เดินนำไป ที่เราทุกคนใจร้อนเพราะว่าอีวานเป็นคนที่ไม่ต่างจากโรมันการที่อีวานได้รับบาดเจ็บเจ็บแสดงว่าอีกฝ่ายต้องไม่ธรรมดาถึงขนาดอีวานเอาไม่อยู่ก็คงไม่ธรรมดา
- เธอแอบตีมึนหรอยังไงคะคุณพาร์เฟ่ต์...
- อัพวันละตอนก่อนน้าพอดีวันนี้ไปฉีดวัคซีนมาแล้วไรท์ป่วย แงงขอโทษค่ะ ..___..
- หากมีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ
แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ฝากกดติดตามกดถูกใจหวังว่าจะชอบไม่น้อยก็มากขอบคุณค่ะ