" ไม่มีงานมีการทำหรอไงมาอยู่ได้ทุกวัน " ฉันทิ้งตัวลงบนโซฟาแสนนุ่มแต่ไม่ลืมจะกล่าวทักทายเพื่อนตัวเอง

" เป็นใบ้หรอหะ " เอาสิพูดด้วยก็ไม่ตอบนั่งจ้องหน้าอยู่นั่น

" กินข้าวยัง " กว่าจะพูดออกมาได้นะ

" ยังเลยอะ ทำไมจะเลี้ยงหรอ "

" อืม " มาได้จังหว่ะแฮะ

" ฉันไปเปลี่ยนชุดแปปเดียว "

" ห้ามโป้ " จ้ะพ่อคุณ เป็นเพื่อนกันมาสิบกว่าปีนิสัยมันคงเส้นคงวาจริงๆ ชอบบงการฉันอยู่เลื่อย

" กินไรกันดีอะ " ฉันถามคนข้างๆที่ชอบทำตัวนิ่งเป็นรูปปั้น

" ตามใจ "

" สเต็กละกัน " จากนั้นเราทั้งสองก็มาร้านประจำฉัน

" คนอื่นไปไหน ทำไมนายถึงแวะเวียนมาหาฉันได้ทุกวันมาจนคนอื่นคิดว่านายเป็นผัวฉันแล้วไหม " โรมันตัวติดกันฉันตลอดตั้งแต่สมัยเด็กจนโตมาอายุยี่สิบสี่ฉันยังไม่เคยมีแฟน

" ฟาร์ไปรับน้อง " อ๋อ จริงสิไอแฝดนรกมีน้องสาวแสนสวยนี่นา

" บี้อะ ไม่ค่อยเห็นมันมาสนามรถฉันเลย " กลุ่มฉันก็มี โรมัน ฟาโรห์ บาร์บี้ อีวานและฉัน

" สนามฉันด้วย " จ้ะพ่อหุ้นส่วนใหญ่ไม่ต้องย้ำค่ะ

" รีบสั่งเถอะหิวอะ เดี๋ยวสามทุ่มอีวานแข่งรถ " เจ้าของสนามก็ต้องกลับไปทำงานนะคะคุณ

" น้องคะ เอาเซ็ทสองกับสามเหมือนเดิมค่ะ " ฉันลงมือสั่งเองโดยไม่ต้องถามโรมันหรอก มาด้วยกันจนรู้ตับไตไส้พุงหมด

" ครับ " เด็กเสิร์ฟหล่อนะ ยิ้มดีใจพี่สั่น

" อยากตายหรอ " เสียงเหี้ยมๆดังขึ้นเบาๆสายตาที่มองหนุ่มน้อยวัยกำลังกินต้องกันจ้องหน้าไอปีศาจแทน

" นายจะให้ฉันโสดตลอดหรอไง " ชอบกันท่าตลอดเลย

" ไม่นานหรอก "

" จริงอะ " แปลกนะเนี่ยปกติมันจะเงียบใส่

" อืม " ฮ่าๆ ฉันจะเป็นอิสระจากเพื่อนปีศาจตัวนี้แล้วโว้ยยยยย

" กินกันมื้อนี้ฉันเลี้ยง " เราทั้งสองนั่งทานอาหารกันอย่างเงียบๆจนหมด แต่ที่น่าหงุดหงิดมากคือโรมันมักจะชิงจ่ายเงิรก่อนเสมอ

" บอกจะเลี้ยงทำไมชอบขัดใจจัง " มันเลี้ยงข้าวซื้อของให้ฉันมาแบบนี้ตั้งแต่เด็กจนโต นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนกันฉันคงคิดว่ามันจีบอะ

" รวย " จ้าาาาา

" บื้อ " อะไรของเขาอยู่ๆก็มาว่าคนอื่น แปลกคนจริง

" มึงมาทำไม "

" สนามเพื่อนกูไหมละ " ประโยคที่พี่น้องทักกันหรอเนี่ย

" ฟาร์แกเห็นอีวานปะ " ถ้าฟาโหรฺ์มาแล้วแสดงว่าอีวานก็ต้องมาแล้วสิ เป็นทั้งเพื่อนทั้งนักแข่งคนสำคัญของสนาม

" ด้านบน " โอเค เราทั้งสามเดินขึ้นชั้นบนสุดของสนามห้องทำงานฉันเองค่ะแต่ตกแต่งหรูหราหมาเห่ามากเพราะคุณหุ้นส่วนคนสำคัญเป็นคนออกแบบ แต่พอเข้ามาทำไมเจอแค่คนเดียว ไหนนักแข่งฉัน

" พี่พาร์เฟ่ต์สวัสดีค่ะ "

" คนสวยของพี่ " อดไม่ได้ที่จะพุ่งเข้าไปกอดเด็กน้อยแสนสวยนานๆทีได้เจอตัว

" มึงพาน้องมาทำไม " โรมันหันไปดุฟาโหร์แต่มันแคร์ไหมละเดินยักไหล่ทิ้งตัวนั่งดื่มไม่ดูเลยว่าไอแฝดพี่แทบจะกินหัวอยู่แล้ว

" แด๊ดดี๊กับหม่ามี้ไม่อยู่ค่ะ น้องไม่อยากอยู่คนเดียว " น้ำเสียงออดอ้อนนั่นเหมือนน้ำเย็นที่ช่วยดับไฟโลกันตร์ในใจโรมันได้เป็ยอย่างดี ไอนี่มันรักน้องจะตายหวงมากด้วย

" มึงก็รู้กูแพ้น้อง " อย่าว่าแต่นายแพ้เลยฟาร์ใครๆก็หลงปริ้นเซสกันทั้งนั้นแหละสวย อ่อนหวาน ใสซื่อ

" เฮ้อ เฮียไม่อยากให้ปริ้นมาที่อโคจร " คนที่โรมันพูดเยอะด้วยที่สุดคงจะเป็นน้องสาวนี่แหละ ฉันชอบนะเวลาเห็นโรมันเวอร์ชั่นอ่อนโยนซึ่งหาดูได้ยาก

" น้องจะไม่ดื้อ " ยัยตัวเล็กก็ปีนขึ้นมานั่งซบอกพี่ชายเป็นภาพที่คุ้นตาเหลือเกิน

" เออคนที่ขอเบอร์เธอวันก่อนไปไหนแล้ววะเฟ่ "

" ไม่รู้อะ หายไปเลยคงจะเป็นพวกหน้าม่อแหละฟาร์ " เมื่อวันก่อนมีคนเข้ามาขอเบอร์ฉันในผับเขาค่อนข้างหล่อมากใช้เวลาออดอ้อนสักพักจนฉันหลงกลก็ให้ไป ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันต่อโรมันก็เข้ามาขัดพอดีแต่เขาก็หายไปเลยไม่ติดต่อมา

" แน่หรอวะ หึ " ฟารฺ์หันไปยิ้มมุมปากให้โรมันที่นั่งหน้านิ่งมือหนาลูบหัวน้องสาวไปมา

" คงงั้น " จะไปมองโรมันมันทำไม คู่แฝดนรกชอบทำตัวเข้าใจยาก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

" ข้างล่างมีเรื่องครับคุณพาร์เฟ่ต์ "

" มึงจัดการไม่ได้? " โรมอย่าดุให้มากเลย

" คุณอีวานห้ามแล้วครับแต่ได้รับบาดเจ็บ " สิ้นเสียงการ์ดของสนาม เราต่างมองหน้ากันแล้วลุกขึ้นโดยอัตโนมัติ

" ปริ้นรอเฮียที่นี่ เฟ่ดูน้องด้วยห้ามตามมาอันตราย " โรมันหันมาสั่งในขณะที่ฟาโหร์เดินนำไป ที่เราทุกคนใจร้อนเพราะว่าอีวานเป็นคนที่ไม่ต่างจากโรมันการที่อีวานได้รับบาดเจ็บเจ็บแสดงว่าอีกฝ่ายต้องไม่ธรรมดาถึงขนาดอีวานเอาไม่อยู่ก็คงไม่ธรรมดา

 

 

 

- เธอแอบตีมึนหรอยังไงคะคุณพาร์เฟ่ต์...

 

- อัพวันละตอนก่อนน้าพอดีวันนี้ไปฉีดวัคซีนมาแล้วไรท์ป่วย แงงขอโทษค่ะ ..___..

 

 

 

- หากมีอะไรผิดพลาดก็ขออภัยด้วยนะคะ

แล้วก็ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่าน ฝากกดติดตามกดถูกใจหวังว่าจะชอบไม่น้อยก็มากขอบคุณค่ะ