Wedding card🥀
-
วันต่อมา
-
08:37 a.m.
-
อนันดา.
จะไปแล้วหรอลูก
-
ขนมปัง.
ค่ะป๊า
-
อนันดา.
แล้วพี่เขาไปด้วยไหม?
-
ฉันจะตอบป๊าไงดี
-
ขนมปัง.
ไปค่ะ
-
ขนมปัง.
พี่ลันรับปากปังแล้ว
-
อนันดา.
ดีแล้ว
-
อนันดา.
ป๊านึกว่าเราจะไปเลือกคนเดียว
-
อนันดา.
แล้วไปไงล่ะ
-
อนันดา.
พี่เขามารับหรอ?
-
ขนมปัง.
อ๋อ ไม่ค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังให้พี่ลันไปรอที่ร้านแล้ว
-
ขนมปัง.
ปังไปนะคะ
-
อนันดา.
ออ
-
ฉันยิ้มให้ป๊าก่อนจะมุ่งหน้ามาที่ร้านที่ป๊าจัดการให้
-
...?
สวัสดีค่ะ
-
...?
คุณขนมปังใช่ไหมคะ
-
ขนมปัง.
ใช่ค่ะ
-
...?
เชิญข้างในเลยค่ะ
-
...?
จะเลือกการ์ดหรือของชำร่วยก่อนคะ
-
ขนมปัง.
เอ่อ ขอรอก่อนได้ไหมคะ
-
...?
อ้อ จริงด้วย
-
...?
ขอโทษค่ะ
-
...?
ดิฉันลืมว่าเจ้าสาวกับเจ้าบ่าวต้องเลือกช่วยกัน
-
...?
งั้นดิฉันไปเอาโปรแกรมการ์ดมาให้นะคะ
-
...?
คุณขนมปังจะดูฆ่าเวลาไปก่อนก็ได้ค่ะ
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
ฉันยิ้มให้พนักงานก่อนจะมองสำรวจร้าน
-
พี่ลันจะมาไหมนะ
-
Line : อลัน
-
ขนมปัง.
พี่ลันคะ
-
ขนมปัง.
ปังอยู่ร้านแล้วนะคะ
-
ขนมปัง.
จะมาไหม?
-
อ่านแล้ว
-
ขนมปัง.
ปังจะรอนะคะ
-
อ่านแล้ว
-
ฉันหยิบโปรแกรมการ์ดขึ้นมาดูฆ่าเวลา
-
1 ชั่วโมงผ่านไป
-
...?
เอ่อ...คุณอลันยังไม่มาหรอคะ?
-
ขนมปัง.
ยังค่ะ
-
...?
จะลองชุดก่อนไหมคะ?
-
ขนมปัง.
ขอเวลาอีกหน่อยได้ไหมคะ
-
...?
ได้ค่ะ
-
30 นาทีต่อมา
-
...?
คุณอลันจะมาไหมคะ
-
ขนมปัง.
...
-
ขนมปัง.
เขาอาจติดธุระค่ะ
-
ขนมปัง.
ถ้ายังไงเดี๋ยวเรียกนะคะ
-
...?
ค่ะ
-
3 ชั่วโมงต่อมา
-
ไม่มาสินะ
-
ฉันก็รู้อยู่แล้วแต่ทำไมยังรอเขาล่ะ
-
รอไปเพื่ออะไรกัน
-
Line : อลัน
-
ขนมปัง.
งานยุ่งหรอคะ?
-
ขนมปัง.
ถ้างั้นไม่เป็นไรค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังเลือกไว้หลายแบบเลย
-
ขนมปัง.
อยากให้พี่ลันช่วยเลือก
-
ขนมปัง.
-
ขนมปัง.
-
ขนมปัง.
-
ขนมปัง.
-
ขนมปัง.
พี่ลันชอบแบบไหนคะ?
-
อ่านแล้ว
-
ขนมปัง.
อย่าอ่านแต่ไม่ตอบปังได้ไหมคะ
-
ขนมปัง.
-
ขนมปัง.
ปังชอบแบบนี้จัง
-
ขนมปัง.
เหมาะกับงานของเรามากเลย
-
ขนมปัง.
พี่ลันว่าไงคะ
-
อ่านแล้ว
-
ขนมปัง.
งั้นปังเอาอันนี้นะ
-
ขนมปัง.
ถ้าไม่ชอบยังไงก็บอกปังได้นะ
-
ฉันหันไปมองพนักงานก่อนจะเรียกเขา
-
ขนมปัง.
พี่คะ
-
ขนมปัง.
เลือกได้แล้วค่ะ
-
...?
คุณอลันยังไม่มาเลยนะคะ
-
ขนมปัง.
พี่เขาติดธุระค่ะ
-
ขนมปัง.
เลยให้ปังเลือกไว้ก่อน
-
...?
อ๋อ ได้ค่ะ
-
ฉันจัดการเลือกการ์ดและของชำร่วยเสร็จ ก่อนจะเดินมาลองชุดเจ้าสาว
-
ชุดที่ผู้หญิงหลายคนใฝ่ฝันที่จะใส่
-
รวมถึงฉันด้วย...
-
...?
สวยจังเลยค่ะ
-
...?
มันเหมาะกับคุณขนมปังมากๆเลยค่ะ
-
ฉันมองดูตัวเองในกระจกก่อนที่น้ำตามันจะไหลออกมา
-
ฉันกำลังจะแต่งงาน
-
ฉันคิดไว้ว่าในอนาคตอยากจะมีงานแต่งพร้อมกับเจ้าบ่าวที่ฉันรักเขาแล้วเขาก็รักฉัน
-
เราจูบกันท่ามกลางคนที่รายล้อมไปด้วยแขก
-
แต่ดูตอนนี้สิ
-
มันตรงกันข้ามไปหมดเลย
-
...?
ดีใจจนร้องไห้เลยหรอคะ
-
ไม่เลยค่ะ
-
เสียใจมากๆที่ตัวเองเป็นแบบนี้
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
...?
อย่างว่าแหละค่ะ
-
...?
งานแต่งเป็นสิ่งสำคัญ
-
...?
ทุกคนต่างใฝ่ฝันที่จะมีวันนี้กันทั้งนั้น
-
...?
คุณขนมปังด้วยใช่ไหมคะ
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
...?
คุณขนมปังโอเคกับชุดยังคะ
-
...?
หรืออยากแก้ตรงไหนไหมคะ?
-
ขนมปัง.
ไม่แล้วค่ะ
-
...?
งั้นอาทิตหน้าทางเราจะส่งของไปให้นะคะ
-
...?
พร้อมกับชุด
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
Line : ป๊าอนันดา
-
อนันดา.
เป็นไงบ้างลูก
-
ขนมปัง.
เรียบร้อยค่ะป๊า
-
อนันดา.
อ้อ ลองชุดกันแล้วใช่ไหม
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
อนันดา.
พี่เขาว่าไงบ้าง
-
ขนมปัง.
พี่ลันก็ชอบค่ะ
-
ขนมปัง.
โอเคทุกอย่าง
-
ขนมปัง.
อาทิตหน้าเขาจะส่งของไปให้ที่บ้านค่ะ
-
อนันดา.
ดีๆ
-
อนันดา.
ไปทานข้าวบ้านป้าภากับป๊าไหม?
-
ขนมปัง.
ไปค่ะ
-
อนันดา.
งั้นตอนเที่ยงมาบ้านป้าภาเลยนะ
-
อนันดา.
ชวนตาลันมาด้วย
-
ขนมปัง.
ถ้าชวนได้นะคะ
-
อนันดา.
5555
-
อนันดา.
โอเค
-
ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะคิดหนักเรื่องงานแต่ง
-
.
-
ฉันย้ายร่างตัวเองมาอยู่ห้างที่เคยมากับพี่ลัน
-
ความทรงจำต่างๆตั้งแต่วัยเด็กจนถึงครั้งล่าสุด มันฉายซ้ำไปมาเหมือนหนังม้วนหนึ่ง
-
อดีตก็ยังเป็นอดีต...
-
ขนมปัง.
พี่ลัน...
-
ขนมปัง.
พี่ฝ้าย...
-
ภาพที่ฉันเห็นคือพี่ฝ้ายกอดแขนร่างสูงเดินควงแขนกันพูดคุยอย่างสนุก
-
นี่คือเหตุผลที่ไม่มาตามนัดใช่ไหม?
-
อยากจะขำสมเพชตัวเองจริงๆ
-
แกกำลังทำอะไรอยู่ขนมปัง
-
ขนมปัง.kanhom.pang11:30 p.m.
ถูกใจ 2,432 คน
kanhom.pang ความรู้สึกนี้มัน....💔View all 5 commentTunstagramkanhom.pang11:30 p.m.ถูกใจ 2,432 คน
kanhom.pang ความรู้สึกนี้มัน....💔
pee.tyเหล้าป้ะ🍻 reply
uofสวยมากๆครับ💕 reply
popgkkจีบได้ไหมครับ?😳 reply
dhjnพ่อของคุณมีลูกเขยยังครับ🤔😳❤️ reply
ความคิดเห็นอีก149รายการreply -
Line : อลัน
-
ขนมปัง.
ป๊าให้มาชวนไปกินข้าวบ้านพี่เตค่ะ
-
ขนมปัง.
พี่ลันว่างไหม?
-
อลัน.
ไม่ว่าง
-
อลัน.
ทำงาน
-
อลัน.
บอกป๊าด้วยแล้วกัน
-
ทำงานหรอ?
-
ฉันหันไปมองคนที่ยืนพิมพ์ข้อความตอบแชทฉัน
-
คนที่รอพี่ฝ้ายซื้อเครื่องสำอางใช่ว่าที่สามีฉันไหมนะ
-
หน้าเหมือนกันอย่างกับฝาแฝดแหนะ
-
ขนมปัง.
โอเคค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังจะบอกป๊าให้
-
ขนมปัง.
ตั้งใจทำงานนะคะ
-
ฉันมองไปที่เขาสองคนพร้อมกับความจุกที่หน้าอก
-
ใจที่หวิวขึ้นมาพร้อมกับความปั่นป่วน
-
11:40 p.m.
-
ฉันมาที่บ้านพี่เตตามที่นัดกับป๊าไว้
-
นภาพร
อ้าวหนูขนมปัง
-
อนันดา.
มาแล้วหรอลูก
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
อนันดา.
ตาลันล่ะ?
-
ขนมปัง.
พี่ลันติดธุระค่ะเลยมาไม่ได้
-
ขนมปัง.
พี่ลันฝากขอโทษคุณป้าด้วยนะคะ
-
นภาพร
จ้ะ ไม่เป็นไรหรอก
-
ขนมปัง.
ทอฝันไปทำงานหรอคะ?
-
นภาพร
ใช่แล้วจ้ะ
-
นภาพร
ขนมปังมานั่งข้างป้ามา
-
ป้าภาตบไปที่โซฟาข้างๆท่าน
-
ฉันจึงเดินไปนั่งอย่างว่าง่าย
-
นภาพร
ไหนดูซิหลานรักของป้า
-
นภาพร
จะเป็นฝั่งเป็นฝาซักที
-
ป้าภาลูบผมฉันอย่างอ่อนโยน แววตาที่มองมาที่ฉันทั้งรักและเอ็นดูเหมือนหลานแท้ๆ
-
อนันดา.
พี่ภา
-
อนันดา.
เรื่องที่ผมขอให้มาเป็นแม่ขนมปังในวันแต่ง
-
อนันดา.
สรุปโอเคไหม?
-
ขนมปัง.
ป้าภาจะเป็นแม่ให้ขนมปังในพิธีหรอคะ?
-
นภาพร
ใช่จ้ะ
-
นภาพร
วันสำคัญของหนูทั้งที
-
นภาพร
ป้าอยากจะส่งหนูให้ถึงฝั่งฝา
-
นภาพร
หลานรักของป้า
-
ขนมปัง.
ขอบคุณนะคะ
-
ฉันสวมกอดป้าภาด้วยความรักที่แกมีความเมตตาต่อฉัน
-
นภาพร
ป้าดีใจนะ ที่หนูมีวันนี้
-
อนันดา.
ขนมปัง
-
อนันดา.
ป๊าขอคุยกับอาภาหน่อยได้ไหม?
-
ขนมปัง.
ได้ค่ะ
-
ฉันปลีกตัวออกมาเดินเล่นที่สวนข้างบ้าน
-
ร่างสูงที่นั่งหม่อที่ม้านั่งหินอ่อนคนเดียว ฉันลังเลนิดหน่อยว่าจะทักดีไหม
-
เตชิน.
ขนมปังหรอ?
-
ร่างสูงหันมามองฉันพร้อมกับใบหน้าสงสัย
-
ขนมปัง.
ค่ะ
-
เตชิน.
อ้อ
-
เตชิน.
...
-
เตชิน.
คุยกันก่อนสิ
-
ฉันไม่ได้พูดอะไรก่อนจะเดินเข้าไปนั่งข้างๆร่างสูง
-
ขนมปัง.
สบายดีนะคะ
-
เตชิน.
อืม
-
เตชิน.
แต่ก็ไม่เท่าแต่ก่อน
-
เตชิน.
กายไม่เท่าไหร่หรอก
-
เตชิน.
แต่ใจนี่สิ
-
ขนมปัง.
....
-
เตชิน.
ยินดีด้วยนะ
-
ขนมปัง.
คะ?
-
เตชิน.
เรื่องงานแต่ง
-
เตชิน.
พี่ยินดีด้วย
-
ขนมปัง.
ขอบคุณค่ะ
-
ฉันพูดแค่นั้นก่อนจะก้มหน้าลง
-
เตชิน.
ดูไม่มีความสุขเลย
-
เตชิน.
แต่งงานทั้งทีก็ควรที่จะยิ้มให้เยอะๆ
-
เตชิน.
เจ้าสาวจะมานั่งหน้าบูดไม่ได้นะ
-
ขนมปัง.
...
-
ขนมปัง.
นั่นสินะคะ
-
ขนมปัง.
ขอบคุณนะคะ
-
เตชิน.
หืม?
-
เตชิน.
เรื่องไร?
-
ขนมปัง.
ทุกๆอย่างที่พี่เตทำให้
-
เตชิน.
มันเป็นหน้าที่ของพี่ชายอยู่แล้ว
-
เตชิน.
ไม่ว่าขนมปังจะเจอกับปัญหาอะไร
-
เตชิน.
พี่ชายคนนี้จะอยู่ข้างขนมปังเสมอ
-
ขนมปัง.
พี่เต...
-
ขนมปัง.
ไม่โกรธขนมปังแล้วใช่ไหมคะ?
-
ขนมปัง.
ใช่ไหมอ่ะ?
-
ขนมปัง.
เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมใช่ไหมคะ?
-
พี่เตเอื้อมมือมาโยกหัวฉันตามปกติที่เคยทำ
-
เตชิน.
แน่นอนสิ
-
ขนมปัง.
พี่เต...
-
ฉันมองหน้าพี่เตก่อนที่น้ำตาจะคลอรอบดวงตา
-
เตชิน.
ห้ามร้องนะ
-
เตชิน.
เดี๋ยวม้าจะมาบ่นให้พี่ว่ารังแกขนมปัง
-
ขนมปัง.
งึ ขนมปังดีใจหนิคะ
-
ขนมปัง.
ตลอดสามอาทิตที่ผ่านมา
-
ขนมปัง.
พี่เตเอาแต่หนีหน้าขนมปัง
-
ขนมปัง.
จนขนมปังคิดว่าพี่เตคงไม่ยกโทษให้แล้ว
-
เตชิน.
เด็กน้อยเอ้ย!
-
เตชิน.
แล้วนี่จะแต่งวันไหน?
-
ขนมปัง.
เห็นป๊าบอกจะจัดให้เร็วที่สุดค่ะ
-
ขนมปัง.
ขนมปังยังไม่รู้อะไรมาก
-
ขนมปัง.
เพราะป๊าเป็นคนจัดการเองทั้งหมด
-
เตชิน.
อ้อ
-
เตชิน.
เตรียมตัวให้ดีล่ะ
-
เราสองคนนั่งคุยกัน เล่าถึงเรื่องต่างๆที่เจอมาให้กันฟัง
-
.
-
3 วันต่อมา
-
ฉันไม่ได้เจอหน้าพี่ลันเลยตั้งแต่วันนั้น
-
บ้านไม่กลับ บริษัทไม่ไป
-
หรือเป็นเพราะฉันร่างสูงถึงพยายามที่จะเลี่ยงเจอฉันตลอด
-
เตชิน.
ขนมปัง
-
ขนมปัง.
พี่เต
-
เตชิน.
ไปกินข้าวกัน
-
ขนมปัง.
ขนมปังยังทำงานอยู่เลย
-
เตชิน.
อะไรกัน
-
เตชิน.
พี่อุตส่ามารับถึงบริษัท
-
ขนมปัง.
พี่เตมาหาขนมปังทุกวันแบบนี้
-
ขนมปัง.
บริษัทพี่เตใครดูแลคะ?
-
เตชิน.
555555
-
เตชิน.
พี่รวย
-
เตชิน.
พี่ไม่ซีหรอก
-
เตชิน.
ขนาดไอ้ลันมันไม่เข้าบริษัทเลยยังไม่เห็นเป็นไร
-
พอพูดถึงเขาแล้ว ฉันก็เศร้าแปลกๆแหะ
-
คิดถึงพี่เขาจัง
-
อยากเจอ
-
อยากกอด
-
อยากทำเหมือนที่เคยทำ
-
เตชิน.
คืนนี้ไปสนามERกับพี่ไหม?
-
ขนมปัง.
พี่เตมีแข่งหรอคะ?
-
เตชิน.
ป่าวหรอก
-
เตชิน.
พี่แค่อยากไปดูหนะ
-
เตชิน.
ไม่มีไรทำ
-
ขนมปัง.
ขนมปังไปไม่ได้หรอกค่ะ
-
ขนมปัง.
ใกล้ถึงงานแฟชั่นโชว์แล้ว
-
เตชิน.
ก็ได้
-
เตชิน.
แต่วันนี้ต้องไปกินข้าวกับพี่ก่อน
-
ขนมปัง.
รับทราบค่ะ
-
ฉันยิ้มให้พี่เตก่อนจะจัดการเอกสารบนโต๊ะให้เข้าที่
-
Talk : อลัน
-
ศรัน.
มึงจะสิงอยู่แต่ผับแบบนี้ไม่ได้นะ
-
ศรัน.
บ้านก็ไม่กลับ
-
ศรัน.
งานก็ไม่ไปทำ
-
ศรัน.
เป็นเหี้ยไรมึงเนี่ย
-
อลัน.
กูจะนอน
-
ศรัน.
นอนไรทั้งวันวะ
-
ศรัน.
สภาพมึงตอนนี้เหมือนคนใกล้ตายเลย
-
ศรัน.
โทรมชิปหาย
-
ศรัน.
ปล่อยตัวเองแบบนี้เดี๋ยวสาวก็ทิ้งหรอก
-
อลัน.
กูจะนอน!!
-
ศรัน.
เออๆ
-
ศรัน.
กูแค่มาบอก
-
ศรัน.
ว่าฝ้ายมาหา
-
ศรัน.
จะให้เข้ามาไหม?
-
ศรัน.
รออยู่หน้าประตูนู้น
-
อลัน.
ออ
-
ผมลุกขึ้นยืนก่อนจะหยิบกางเกงยีนส์มาใส่ เพราะตอนนี้ผมใส่แค่บล็อคเซอร์ตัวเดียว
-
ศรัน.
เรื่องงานแต่ง
-
ศรัน.
มึงได้ไปดูบ้างไหม?
-
ศรัน.
ชุดไปลองยัง
-
ศรัน.
จะแต่งงานแล้วนะเว้ย
-
ศรัน.
อย่าทำเหมือนชายโสดสิวะ
-
อลัน.
มึงบ่นกูคนที่ร้อยแล้วนะ
-
ศรัน.
เออ
-
ศรัน.
ก็เพราะมึงเป็นเพื่อนถึงบ่น
-
ศรัน.
ทำไรนึกถึงความรู้สึกขนมปังด้วย
-
อลัน.
ก็เพราะนึกถึงไงถึงทำ
-
อลัน.
บอกให้ยกเลิกงานแต่งตั้งนาน
-
อลัน.
แต่ก็เลือกที่จะเมินเฉย
-
ศรัน.
ทำไรก็แล้วแต่มึงแล้วกัน
-
ศรัน.
กูพูดจนเหนื่อยแล้ว
-
อลัน.
มึงออกไปได้แล้ว
-
อลัน.
ให้ฝ้ายเข้ามาเลย
-
ศรัน.
เออ
-
ศรันเดินออกไปผมจึงนั่งลงบนเตียง
-
ขนมปัง...
-
เธอเป็นไงบ้างตอนนี้?
-
ฝ้าย.
ลัน☺️
-
ผมหันไปมองฝ้ายที่เดินเข้ามาในห้องนอนผมก่อนจะฉีกยิ้มกว้างมาแต่ไกล
-
อลัน.
ฝ้ายมีไรหรอ?
-
ฝ้าย.
ลันลืมหรอ?
-
ฝ้าย.
วันนี้เรามีนัดดูหนังกันนะ
-
อลัน.
ออ
-
อลัน.
โทษที
-
อลัน.
ลันลืม
-
ฝ้าย.
ไม่เป็นไรค่ะ
-
ฝ้ายเดินเข้ามาหาผมก่อนจะแทรกเข้าหว่างกลางขา
-
ทำให้หน้าผมตอนนี้อยู่ระดับหน้าอกเธอ
-
ฝ้าย.
ลัน
-
ฝ้าย.
เมื่อไหร่เราจะกลับมาคบกันคะ
-
ฝ้าย.
ฝ้ายรอคำตอบจากลันไม่ไหวแล้วนะ
-
ฝ้าย.
ฝ้ายต้องการลันจริงๆนะ
-
ฝ้าย.
ฝ้ายรักลัน
-
ฝ้ายโน้มหน้าลงมาเพื่อจะจูบผม
-
ในระหว่างที่ริมฝีปากเราห่างกันแค่คืบเดียว หน้าของขนมปังก็ลอยเข้ามาจนผมต้องเบือนหน้าหนี
-
อลัน.
โทษทีฝ้าย
-
อลัน.
ลันบอกฝ้ายไปแล้วไม่ใช่หรอ?
-
อลัน.
ว่าลันยังไม่พร้อม
-
อลัน.
เราตกลงกันว่าจะเป็นเพื่อนกันหนิ
-
ฝ้าย.
ก็ใช่
-
ฝ้าย.
แต่ฝ้ายทำใจไม่ได้อยู่ดี
-
ฝ้าย.
ฝ้ายอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
-
ฝ้าย.
ฝ้ายต้องทำไงหรอ?
-
ฝ้ายพูดจบก็ถอดเสื้อตัวเองออกต่อหน้าผม เผยให้เห็นบราเสื้อใน
-
อลัน.
...
-
ฝ้าย.
ฝ้ายต้องการลันจริงๆนะ
-
ฝ้ายใช้มือลูบแผงอกผมที่ตอนนี้ไม่ได้ใส่เสื้อมีเพียงแค่กางเกงยีนส์ตัวเดียวบนตัว
-
ฝ้าย.
สัมผัสมันสิลัน
-
ฝ้าย.
มันอยากให้ลันสัมผัสนะ
-
อลัน.
ฝ้าย
-
อลัน.
กลับไปก่อนไป
-
ฝ้าย.
ลัน..
-
ฝ้าย.
ทำไมล่ะคะ
-
ฝ้าย.
แต่ก่อนเรายังทำเลย
-
อลัน.
นั่นมันตอนที่เราคบกันฝ้าย
-
อลัน.
ตอนนี้เราเลิกกันแล้ว
-
ฝ้าย.
เราก็กลับมาคบกันสิ
-
ฝ้าย.
จะได้กลับมาทำแบบเดิมได้
-
อลัน.
ฝ้าย
-
อลัน.
พูดให้รู้เรื่องหน่อย
-
อลัน.
ลันบอกไปแล้ว
-
อลัน.
ลันไม่อยากมีใครตอนนี้
-
ฝ้าย.
เพราะขนมปังใช่ไหม!?
-
อลัน.
มันไม่เกี่ยวกับขนมปัง!
-
ฝ้าย.
ถ้าไม่เกี่ยวแล้วทำไมเรากลับมาคบกันไม่ได้ล่ะ
-
อลัน.
ลันบอกไปแล้วไง
-
อลัน.
ว่าตอนนี้ลันอยากอยู่คนเดียว
-
ฝ้าย.
ไม่ใช่
-
ฝ้าย.
เพราะลันรักยัยเด็กนั่น!!
-
ฝ้าย.
สายตาลันมันฟ้องหมดทุกอย่าง
-
ฝ้าย.
ในสายตาลันมันมีแค่นังเด็กคนนั้น
-
ฝ้าย.
ไม่ว่าจะตอนนั้นหรือตอนนี้
-
ฝ้าย.
ฝ้ายไม่เคยเข้าไปอยู่ในใจลันได้เลย
-
ฝ้าย.
ในใจลันมันมีแต่นังเด็กคนนั้น
-
ฝ้าย.
นังเด็กนอกคอกคนนั้น!!
-
อลัน.
หยุดทำตัวงี่เง่าได้แล้วฝ้าย!!
-
อลัน.
ถ้าลันรักปังทำไมลันต้องปฏิเสธงานแต่ง!!
-
อลัน.
ลันแต่งงานกับปังไม่ดีกว่าหรอ!!
-
ฝ้าย.
...
-
ฝ้าย.
แล้วทำไมลันถึง..ฮึก..ฮื้ออ
-
ฝ้ายร้องไห้ออกมาก่อนจะเดินมาซุกอกผม
-
ฝ้าย.
ทำไมลันไม่กลับมาหาฝ้าย
-
อลัน.
โธ่เอ้ย...
-
ผมยกมือลูบหัวฝ้ายอย่างเบามือ
-
อลัน.
เข้าใจลันหน่อยนะ
-
อลัน.
เป็นเพื่อนกันมันก็ดีอยู่แล้ว
-
อลัน.
อย่าเอาชีวิตมาเกี่ยวพันกับผู้ชายแบบลันเลย
-
อลัน.
ลันมันก็แค่ไอ้ขี้แพ้
-
อลัน.
ก็แค่นั้น
-
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
-
p.wct22
อิหยังของมึงบักอลัน
-
p.wct22
-
p.wct22
สปอย : อีพีหน้าขนมปังจะไม่ทนแล้ว
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง



กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()


