03:07 a.m.

ฉันรู้สึกว่าเตียงนอนของฉันมันยวบลงตามน้ำหนักก่อนที่ร่างของฉันจะถูกรวบเข้าไปในอ้อมแขน

ใจของฉันกำลังเต้นแรงเหมือนกลองชุด

มันกำลังจะทะลุออกมาเต้นให้พี่ลันดูแล้ว

ผ่อนคลายไว้ขนมปัง

ร่างสูงกระตุกยิ้มขำก่อนจะกดหัวฉันให้ซุกอกเขา

ฉันพูดจบก่อนจะกอดร่างสูงเหมือนกัน

นี่แหละคือสิ่งที่ฉันรอคอยตลอด

ไม่อยากตื่นเลย

กลัวตื่นมาแล้วเรื่องทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน

06:00 a.m.

ฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าร่างสูงนอนอยู่ข้างๆฉัน

ฉันไม่ได้ฝันไป

เรื่องทุกอย่างเกิดขึ้นจริงๆ

หลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จฉันก็ลงมาที่ครัวเพื่อทำข้าวไว้รอร่างสูง

หมับ!

ฉันที่กำลังคนหม้ออยู่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อคนตัวสูงกอดฉันจากข้างหลังพร้อมกับคางเกยไหล่ไว้

ฟอด~

ฉันมองหน้าร่างสูงสักพักก่อนจะพยักหน้าให้เขา

ฉันยิ้มให้กับร่างสูงทันที

ไม่น่าเชื่อว่าความสัมพันธ์เราจะมาถึงขนาดนี้

มันเกินฝันมากๆ

ฝันที่กล้าฝันแต่ไม่คิดว่าจะเป็นจริง

นับวันที่ลันยิ่งทำตัวดีกับฉัน แถมยังทำตัวน่ารักเหมือนแต่ก่อน

ก่อนที่เขาจะเย็นชาใส่ฉัน

ไม่นานร่างสูงก็แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยในชุดสูทพร้อมทำงาน

ร่างสูงหันซ้ายหันขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเห็น เขาก็ขโมยห้อมแก้มฉันอีกครั้ง

ฉันยิ้มให้ร่างสูงก่อนจะยกมือโบกลา

Talk : อลัน

ผมเดินเข้ามาในบริษัททุกคนต่างโค้งหัวให้ผม

ฝ้ายมาเร็วไปไหม

ผมหันไปพยักหน้าให้เลขาแพม ก่อนจะเดินตรงไปยังห้องทำงานตัวเอง

ผมวางข้าวกล่องขนมปังอย่างเบามือ

ผมเดินออกมาจากห้องทำงานประจวบกับเลขาแพมกำลังเดินมา

ผมยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าคนตัวเล็กกำลังพยายามอย่างหนัก

Talk : ขนมปัง

Line : เตชิน

ถามแบบนี้ต้องเป็นวันสำคัญแน่เลย

ฉันกดออกจากแชทพี่เต ก่อนเลื่อนจอยสตาร์แกรมไปเรื่อยๆ

มันหมายความว่าไงหรอ?

ฉันก็ไม่อยากจะคิดหรอกนะ ถ้าไอ้พวกคอมเม้นนี้ไม่ทำให้ฉันคิดมาก

ถ้าเขากลับไปคบกันจริงๆ ฉันควรรู้สึกยังไงหรอ

ฉันมีสิทธ์หวง สิทธ์หึงพี่เขาไหม

ในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน

ฉันรู้สึกแบบนั้นได้ไหมอ่ะ

ฉันหวงพี่เขา ฉันหึงพี่เขา

ยิ่งคิดว่าถ้าเขากลับมาคบกันจริงๆ ความรู้สึกยิ่งบีบตัวแรงจนมันเจ็บไปหมด

อยู่ดีๆฉันก็ร้องไห้ออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่

Line : อลัน

อ่านแล้ว

อ่านแล้ว

จมดิ่ง

ความรู้สึกนี้

เหมือนกำลังว่ายน้ำกลางมหาสมุทร

แล้วร่างก็ค่อยๆจมลงใต้ทะเล

แย่!

แย่จนพูดไม่ออก

14:30 p.m.

ฉันตื่นขึ้นมาเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรหนักๆมาทับตัว

ก่อนจะพบว่าเป็นร่างสูงที่ทำฉันร้องไห้

เผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนนะ

ฉันนอนมองหน้าเขาพร้อมกับคำถามมากมาย

เฮ้อ ทำไมต้องเป็นแบบนี้

มันไม่เคยได้ดั่งใจ

ร่างสูงดึงฉันเข้าไปกอดแม้ตัวเองจะหลับอยู่ จนหน้าของฉันมันซุกอยู่กับแผงอกแกร่งของเขา

กลิ่นหอมที่ฉันคุ้ยเคยเล่นเอาใจเต้นแรงขึ้นมาเสียดื้อๆ

ฉันดันตัวออกก่อนจะเงยหน้ามองเขา ประจวบที่ร่างสูงก้มหน้ามามองฉัน

จุ้บ!

ร่างสูงจุ้บปากฉันหนักๆ

ก่อนที่ฉันจะได้เข้าห้องน้ำเสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น

ฉันรีบหยิบมือถือที่หัวเตียงขึ้นมาดู

Misscall : เตชิน

ร่างของฉันถูกร่างสูงสวมกอดก่อนจะเกยคางไว้บนไหล่ หูก็แนบฟังเรื่องที่ฉันกับพี่เตคุยกัน

เสียงของฉันถูกร่างสูงกลืนกินมันก่อนที่เขาจะสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากฉันอย่างรุกล้ำ

เขาช่วงชิมริมฝีปากฉันอยู่แบบนั้นก่อนจะขบเม้มริมฝีปากฉันแล้วไล่จูบลงมาที่ลำคอก่อนจะสร้างรอยไว้

มือหนาเอื้อมมาปลดกระดุมเสื้อฉัน ฉันจึงรีบจับมือเขาไว้พร้อมส่ายหน้า

ร่างสูงยังคงก่อกวนฉันไม่เลิกเมื่อเขาปลดตะขอเสื้อในฉันได้ก่อนจะใช้ริมฝีปากครอบครองหน้าอกฉัน

ฉันยื่นมือถือออกให้ไกลตัวก่อนจะกระซิบกับร่างสูง

ร่างสูงเงยหน้าจากหน้าอกฉันขึ้นมามองโดยที่ไม่พูดอะไร ก่อนจะกดจูบที่ริมฝีปากฉันอีกครั้ง

เขาไม่ฟังอะไรฉันเลย ก่อนจะเข้ามาจูบปากฉันอีกครั้งแต่ครั้งนี้กับเป็นจูบที่นุ่มนวลจนฉันเองก็แทบเคลิ้มไปกับเขา

ฉันรีบกดวางสายพี่เตก่อนจะดันไหล่คนตัวสูงไว้

✂💦✂

17:30 p.m.

ฉันตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงมือถือดังอย่างน่ารำคาญ

เขามองดูเบอร์ที่ขึ้นชื่อก่อนจะหันมามองฉันแล้วปลีกตัวออกไปคุยที่ระเบียง

ฉันมองตามร่างสูงที่มีแค่ผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอว ให้ตายสิ ออกไปคุยโทรศัพท์สภาพแบบนั้นเดี๋ยวก็มีคนเห็นหรอก😳

Talk : อลัน

Misscall : ฝ้าย

เอาไงดีไอ้ลัน

ผมมองเข้าไปข้างในก็เห็นคนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำแล้ว

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤