ร่างสูงพาฉันมาดูดอกไม้ไฟที่กำลังจะเกิดขึ้น

ฉันหันไปถามร่างสูง เพราะเขาพาฉันมาที่แม่น้ำที่สามารถมองเห็นท้องฟ้าได้อย่างชัดเจน

แสงจันทร์ที่ส่องลงมากระทบกับผิวน้ำ ตรงที่เราอยู่ไม่มีแม้แต่ไฟสักดวง มีแต่อยู่ไกลๆตามงานต่างๆ

เราอาศัยแค่แสงจันทร์เท่านั้นในการส่องทาง

แสงจันทร์ที่กระทบกับผิวขาวยิ่งทำให้พี่ลันมีเสน่ห์จนฉันไม่อยากหันหน้าไปมองอย่างอื่น นอกจากพี่เขา

อยากจะมองพี่เขาแบบนี้นานๆ

มันเหมือนฝันเลย

ทำไมรู้สึกห่อเหี่ยวใจขึ้นมานะ

จี๊ดดดด!!ปัง!! ปัง!! ปัง!!

เสียงพลุทำให้ฉันหันไปมองก่อนจะพบดอกไม้ไฟที่แตกออกอย่างสวยงาม

ยิ่งมันกระทบกับแม่น้ำแล้วยิ่งสวย

โรแมนติกจัง

ฮื้อ อยากมากับพี่ลันอีกจัง แต่มาในฐานะคนรักนะ

ฉันค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆร่างสูงอย่างไม่ให้เขารู้ตัว

ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรฉัน เอาแต่จ้องขึ้นไปบนฟ้า แสงสีส้มแดงเขียวเหลืองที่กระทบหน้าเขา ยิ่งทำให้ใจฉันเต้นแรง

เมื่อเห็นว่าร่างสูงไม่ตอบฉันก็ไม่อยากเซ้าซี้ เลยเลือกที่จะหันไปตั้งใจดูดอกไม้ไฟ

เอาล่ะ ต้องซึบซับวันนี้ไว้ให้มากๆ เพราะอาจจะไม่มีแบบวันนี้อีกแล้ว

.

งานจบลงไปแล้ว

แต่ความรู้สึกฉันยังค้างคาอยู่ที่นั่นอยู่เลย

แงง ไม่อยากให้จบ อยากอยู่กับพี่ลันT^T

ฉันหันไปมองคนที่นั่งฝั่งคนขับรถก่อนจะทำหน้าสงสัย

เขาวางมันลงที่ตักฉัน ฉันจึงหยิบมันขึ้นมาดู

ฉันกอดฮิมะไว้อย่างแน่น

ฉันลงจากรถก่อนจะยืนรอจนรถร่างสูงเคลื่อนตัวเองไป

ฉันขึ้นมาบนห้องก่อนจะหยิบฮิมะมาดูแล้วยิ้มออกมาคนเดียว

.

Talk : อลัน

ผมกลับเข้ามาที่ผับก่อนจะเดินขึ้นไปยังห้องพักตัวเอง

ชื่อที่ได้ยินทำให้ผมสตั้นไปทันที

ฝ้ายงั้นหรอ?

ไม่รู้ทำไม ในหัวบอกห้ามสนใจแต่ขากลับก้าวออกไปเหมือนไม่เชื่อฟังผม

เสียงไอ้เคที่ไล่หลังมาแต่ผมก็ไม่ได้สนใจ

ผมลงมาที่ชั้นล่างก่อนจะพบกับร่างบางที่คุ้นเคย

อยากดึงเธอเข้ามากอด แต่ผมคงทำไม่ได้

ฝ้ายหันมาหาผม หน้าของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

ฝ้ายหลบสายตาผมแล้วไม่พูดอะไร

ผมเข้าไปนั่งข้างๆฝ้ายก่อนจะลูบหลังเบาๆเพื่อปลอบเธอ

พรึ้บ!!

ร่างเล็กโผเข้ากอดผม จนผมทำตัวไม่ถูก

ฝ้ายคลายกอดออกจากผมก่อนจะก้มหน้าลงแบบเดิม

ฝ้ายพยักหน้าช้าๆให้ผม

ผมรีบตรงไปยังห้องพักเพื่อหยิบกุญแจรถ

ผมไม่รอให้มันพูดไรก่อนจะตรงไปหาฝ้าย

ผมเข้าไปประคองฝ้ายที่เริ่มเมาแล้วพาไปที่รถตัวเอง

ตลอดทางที่มาส่ง ฝ้ายก็เอาแต่พร่ำเพ้อถึงเรื่องต่างๆ

ฝ้ายเปิดประตูลงรถอย่างทุลักทุเลจนผมต้องอุ้มเธอขึ้นมาส่งบนห้อง

ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงตอบตกลง แต่ตอนนี้สถานะเรามันไม่เหมือนเดิมแล้ว

ผมห่มผ้าให้เธอก่อนจะเดินไปปิดไฟให้อย่างดี

ผมยอมรับนะ ว่าผมคิดถึงฝ้ายทุกวัน

เป็นไปได้ก็อยากให้ฝ้ายกลับมา

ผมพร้อมให้อภัยทุกอย่าง

แต่ตอนนี้หัวใจของฝ้ายอยู่ที่ไอ้เดบัส ไม่ใช่ผม

Talk : ขนมปัง

Line : อลัน

กรี๊ด ตกลงค่ะ ตกลงเลยพี่ลัน

อยากไปมากๆเลย

แต่พรุ่งนี้ฉันมีนัดกับคุณคาเรนเนี่ยสิ

กรี๊ด ไม่ไหวแล้วแม่!!

กดเซฟรัวๆๆๆๆๆๆๆ

ฉันรู้สึกว่าใจมันเต้นแรงจนจะทะลุออกมาข้างนอกแล้ว

แล้วทำไมต้องทำเหมือนงอนฉันด้วยเนี่ย

ฝันดี?

พี่ลันบอกฝันดีฉันหรอ?

พี่ลันเนี่ยหรอ

บอกฉันทีว่าฉันไม่ได้ฝันระยะยาวอ่ะ

ช่วงนี้พี่ลันทำตัวดีจนฉันคิดว่ามันเป็นเพียงแค่ความฝัน

แต่ถ้าเป็นความฝันจริงฉันก็ไม่อยากตื่นมันขึ้นมาเลย

.

08:50 a.m.

หลังจากที่ฉันคุยกับคุณคาเรนเสร็จ

พี่เตชินก็ทักมาหาฉัน

Line : เตชิน

ฉันเก็บโทรศัพท์ก่อนจะขำให้กับความน่ารักพี่เตชิน

ฉันพาคุณคาเรนไปเที่ยวหลายแห่งมากๆจนเวลาล่วงเลยมาถึง4โมงเย็น

ฉันมาถึงบ้านก็เห็นรถพี่ลันจอดอยู่

หลังจากลากับคุณคาเรนฉันก็เข้ามาในบ้านก่อนจะเห็นร่างสูงกอดอกมองหน้าฉัน

ไปน้าพี่ลัน ปังอยากใช้เวลาอยู่กับพี่ลันให้นานๆ

ฉันได้แต่อ้อนวอนร่างสูงในใจ

Talk : อลัน

ร่างเล็กพูดจบก็เดินไปรอผมที่รถ

ผมเดินไปหยิบกุญแจและกระเป๋าตังค์ก่อนจะตามร่างเล็กไป

ผมขำออกมาเมื่อร่างเล็กทำหน้างอนๆ

แล้วทำไมใจต้องเต้นแรงด้วย

จะมาเสียอาการเพราะขนมปังไม่ได้นะเว้ยไอ้ลัน

ผมพูดจบก็เปิดรถเข้าไป เพราะไม่อยากให้เธอได้ใจ

ยอมรับนะ ว่าผมเขินขนมปัง

มันเป็นเรื่องที่บ้าชะมัด!

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤