กาย

อยู่ไหนวะ

ออกไปตอนไหน

กูจะได้ออกไปพร้อมมึง

เอ้า

ไปงานศพไอ้กร

มึงลืมหรอ?

อะไรของมึงเนี่ย

กรห้องเราไง

6/1อะ

เพื่อนตัวเองแท้ๆ

อำบ้าไร!

มันตายแล้ว

ห้ะ

เป็นไปได้ไงสัส

มันตายแล้วจริงๆ

มันโดนรถสิบล้อวิ่งชนตายคาที่

ที่หน้าโรงเรียนเมื่อเช้า

ข่าวดังขนาดนี้มึงไม่รู้ได้ไง

เขาไม่ได้ปิดข่าวนะ

ถามจริงเถอะ!

อันนี้ไม่น่าจะใช่คนนะที่มึงคุย

หรือมันยังไม่รู้ตัวว่าตายแล้ว

อะๆๆ

แล้วมึงจะออกไปงานเลยป้ะ

กูจะได้ไปรับ

โอเค เดี๋ยวออกไปรอ

กายป้ะ

เราแคทนะ

เป็นเพื่อนกับออย

ออยตายแล้วนะ

เราเลยทักมาหา

เพราะคิดว่านายน่าจะช่วยอะไรได้

ออยบอกว่านายได้จดหมายสีดำ

นายได้จริงไหม?

เออกูรู้แล้ว

อือ เห็นในเฟสอะ

ทำไมกูไม่เห็นรู้เรื่อง

ทักมาบอกมึง?

มึงเนี่ยนะ?

แล้วทำไมต้องทักมึงมาด้วย

มึงไปงานแล้วหรอ

ทำไมไม่ชวนกู

จะได้ไปด้วย

ก็ว่าไอ้นี่เงียบหายไปไหน

งี้ก็แสดงว่าห้องเราตายไป2แล้ว

แม่งเป็นปีอะไรวะ

ใกล้จะจบแล้วก็ไม่รอให้จบพร้อมกัน

จดหมายที่เราเจอในห้องเรียนหรอ?

ถามไปทำไม?

จดหมายนั่นมันหายไปแล้วไม่ใช่หรอ

อือนั่นดิ

จดหมายที่แกได้อยู่ไหน

ตอบเราหน่อย

โทษที

ลืมแนะนำตัว

เราชื่อแคท

เราเป็นเพื่อนสนิทออย

อยู่ห้อง7

แกได้จดหมายนั่นจริงๆใช่ไหม?

...

ถามจริง

ได้หมดเลยหรอ?

แล้วตอนนี้อยู่ไหน?

เราคิดว่าการตายของเพื่อนทุกคนมาจากจดหมายนั่น

มันไม่ตลกเลย

นายไม่สังเกตุหรอว่าคนที่ตายคือคนที่ได้จดหมายทุกคน

นายบอกว่าเพื่อนนายได้จดหมายทุกคน

ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือกร

แล้วกรก็ตายใช่ป้ะ

ส่วนออยก็ได้จดหมาย

ออยก็ตาย

ใช่

ก็รู้อยู่แล้ว

ว่านายต้องไม่เชื่อ

ก็เพราะยังมีหวังไง

ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาตายแบบออยอีก

อีกอย่างก็เพื่อนกันทุกคน

ถึงจะไม่สนิทแต่ก็อยู่ร.รเดียวกัน

กาย

มึงคือคนที่ได้จดหมายคนสุดท้ายใช่ไหม?

ตอนนี้จดหมายอยู่ไหน

ตอบมาเหอะ

อืม

กูก็ไม่ได้อยากจะเชื่อหรอกนะ

แต่มันก็แอบหวั่นใจนิดหน่อย

ถ้ามันคือเรื่องจริง

คือพวกเราต้องตายเลยนะเว้ย

เพื่อนออยจริง

กูเห็นอยู่ด้วยกันบ่อยๆ

วันนี้ไม่วะ

แต่พรุ่งนี้จะแวะไป

ถึงละ

พึ่งถึงเมื่อกี้

จอดมอไซได้แชทก็เด้งเลย

เออดี

กูก็พึ่งถึง

แอบแวะซื้อพะโล้ยายนงค์ให้แม่ด้วย

แต่แบบมึง

กูมีอะไรจะเล่าให้พวกมึงฟัง

ตอนที่กูแวะซื้อพะโล้ยายนงค์อะ

เราก็คุยกันปกติเหมือนเคยๆ

แล้วแกก็มองไปที่รถมอไซต์กูอะ

แล้วก็ถามกูว่าทำไมไม่ชวนเพื่อนลงมาด้วย

นั่งอยู่รถมันนานนะไม่กลัวเขาเหงาหรอ

คือกูก็เหว๋อดิอิเหี้ย

คือกูมาคนเดียวจะให้เพื่อนที่ไหนลงไปด้วย

กูก็หันไปมองที่มอไซต์ก็ไม่มีใคร

กูเลยบอกยายแกว่ากูมาคนเดียว

แกก็เถียงกูบอกว่าจะมาคนเดียวได้ไง

เพื่อนนั่งอยู่ขนาดนั้น

ถึงยายจะแก่แต่สายตายายก็ดีนะเว้ย

ยิ่งยายแกพูดกูยิ่งไม่กล้ามองไปที่รถอะ

แล้วยายแกก็พูดลักษณะคนที่มากับกู

ตัวสูงๆ ใส่เสื้อเจ็คเก็ตยีน

ที่เคยพามากินร้านแก2-3ครั้ง

แล้วคือเพื่อนที่กูเคยพาไปกินมีแต่ไอ้กร

อิสัส!!

ขนหัวกูลุกสุดขีดอิเหี้ย

มันตามมึงกลับไปหรอ

กูไม่รู้

กูเลยบอกยายแกว่าไอ้กรตายแล้ว

ผมพึ่งไปงานศพมันมา

แกหน้าซีดแล้วก็ไม่พูดอะไรต่อ

ก่อนจะรีบทำพะโล้ให้กูอะ

เหี้ยแม่ง

รถก็ไม่กล้าขึ้นไปขับ

แล้วตอนนี้ถึงบ้านยัง

ถึงละๆ

แต่ก่อนที่กูจะเข้าบ้านอะ

กูบอกลอยๆว่าอย่าตามมา

ถ้าจะตามให้ไปตามไอ้เฟรม

อ้าวเหี้ย

เกี่ยวไรกับกูวะ

สัส

ไม่รู้ล่ะ

แต่พอกูพูดจบรถแม่งมันเด้งเหมือนมีคนลุกออกเลย

มึงเคยโดนคนซ้ายท้ายแล้วเขาลงรถป้ะ

แล้วรถมันจะยวบๆเด้งๆอะ

เออนั่นแหละ

ขนกูลุกไปทุกเส้นเลยจ้า

เออวะ

กูพึ่งสังเกต

อาจมีคนเล่นโทรศัพท์มันก็ได้

แต่โทรศัพท์มันพังแล้วนะเว้ย

พังตอนที่มันโดนชน

เออใช่ ที่มึงบอกว่าพึ่งคุยกับมันเสร็จช้ะ

มันตามพวกมึงไปงานมันป้ะ

ก็กะว่าจะไปวันเผาเลย

เหมือนกัน

บ้านกูอยู่ไกลกับมัน

เดินทางลำบาก

กับเพื่อนทำไมต้องมาวันสุดท้ายวะ

กูเพื่อนมึงจริงไหม

แค่อยากให้พวกมึงมากันทุกวัน

กูเหงา

เห้ยหลาม

นั่นมันไอ้กรนะ

กรเหี้ยไร

มันเป็นผี

แต่มึง

มันตายไปแล้วนะเว้ย

มันคงอยากให้เราไปให้ครบ

ก่อนจะถึงวันเผามัน

แต่กูไปไม่ได้

ทอยมายัง

กำลัง

แต่จะไปช้าหน่อย

มึงได้คุยกับเพื่อนออยยัง

เขาว่าไง

กูเคยได้ยินเรื่องนี้อยู่นะ

แค่ยังไม่แน่ใจ

จดหมายสีดำ

ที่ใครได้ไปจะต้องตายโหง

มันเป็นแค่เรื่องเล่าต่อๆกันมา

กูเคยได้ยินว่ามีรุ่นพี่คนนึง

แกเป็นเป็นคนเก็บตัว

เพื่อนเลยไม่ค่อยมี

และไม่มีใครอยากจะเป็นเพื่อนด้วย

เพราะแกชอบทำตัวลึกลับ

แต่ดูเหมือนว่าแกจะมีความรัก

เลยตั้งใจเขียนจดหมายสีชมพูให้คนที่แกรัก

แต่โดนปฏิเสธ

เลยต้องผูกคอตายที่ห้องเรียน

และตรงโต๊ะเรียนตัวเอง

ก็นี่แหละ

ก่อนที่แกจะตาย

ผู้ชายที่โดนสารภาพรักด้วยจดหมายแก

ก็เอามาล้อไง

ส่งให้คนนู้นอ่านทีคนนี้อ่านที

แกเลยเขียนจดหมายสีดำขึ้นมา

แล้วก็ผูกคอตาย

กูก็ไม่รู้

แค่เคยได้ยินเขาเล่ามา

เออๆ

กาย

ติดต่อแคทให้หน่อย

กูติดต่อแคทไม่ได้

อย่าอ่านไม่ตอบดิ

กูรีบจริงๆ

บอกแล้วไงว่าติดต่อไม่ได้

ก็ไม่รู้

แต่ตอนนี้กูอยากคุยกับแคทมาก

กูไม่รู้ว่ากูคิดไปเองรึป่าว

แต่ช่วงนี้กูเป็นไรไม่รู้

เหม่อๆตลอด

ควบคุมตัวเองก็ไม่ได้

รู้สึกอยากฆ่าตัวตายตลอดเวลา

กลัวว่าเรื่องจดหมายที่แคทเล่าจะเป็นเรื่องจริง

ขอร้องเหอะ

กูไม่รู้ว่ามีใครที่มีคอนแทคแคทบ้าง

รู้แค่ว่ามึงติดต่อแคทได้

ช่วยหน่อย

มึงไม่เชื่อก็ไม่เป็นไร

แต่ติดต่อแคทให้หน่อย

ขอบคุณ

ว่า

เชื่อแล้วหรอ

เรื่องจดหมาย

โทษที

เรากำลังวุ่นกับงานศพออย

ก็โอเค

มันก็ควรเป็นอย่างงั้น

ควรคิดได้ตั้งนานแล้วนะ

ห้ะ!!

เหงาว่ะ

แม่ง..ไอ้กรไม่อยู่แล้วมันเหงา

มันไม่ครบหกคนเหมือนเดิม

ทำไมเรื่องต้องมาเกิดกับเพื่อนเราวะ

ใจเย็นนะเพื่อนเฟรม

คนเราเกิดแก่เจ็บตายทุกคน

รู้

แต่มันเร็วไป

กูทำใจไม่ได้

คุยไรกันวะ

กูกำลังนอนเนี่ย

โทษๆ

รบกวนการนอนมึงออ

เลยทำให้ตื่น

ป่าว

กูฝันไม่ดีเลยสะดุ้งตื่น

กูฝันว่ากูกับไอ้กายกำลังไปบ้านไอ้กร

กำลังนั่งรถกันไปเนี่ยแหละ

อยู่ดีๆก็มีผู้หญิงที่ไหนไม่รู้กระโดดมาเกาะกระจกหน้ารถ

ตรงหน้ากูเลย

ผมยาวยุ่งเหยิง

ใส่ชุดสึดำยาวขาดๆอะ

ตาโครตแดงจ้องมามองกู

แล้วก็พูดตาย

เสียงแหบๆพร่าๆ

มึงเข้าใจป้ะ

มันอยู่นอกรถ

แต่เสียงที่ได้ยิน

เหมือนพูดอยู่ข้างหูกู

คำว่าตายชัดมาก

จนกูต้องสดุ้งอื่นอะ

คือมันเหมือนจริงมาก

เหมือนจนแบบไม่คิดว่าตัวเองฝัน

เล่นเอากูไม่อยากนอนต่อเลย

เขาอาจมาขอส่วนบุญ

ทำบุญบ้างละกัน

เราก็ไปทำพร้อมกันเลยดิ

จะได้ทำให้ไอ้กรกับออยด้วย