Gambling games.🔥
-
.
-
.
-
ณ คฤหาสน์
-
18:30p.m.
-
ขนมปัง.
ป๊าคะ
-
ฉันเรียกผู้เป็นป๊าที่กำลังนั่งจิบชาอยู่ที่โตะอาหาร
-
อนันดา.
ว่าไงลูก
-
ขนมปัง.
พรุ่งนี้หนูว่าจะไปสมัครงานดูค่ะ
-
อนันดา.
หืม
-
ขนมปัง.
ป๊าว่าไงคะ?
-
อนันดา.
ทำไมไม่ทำที่บริษัทเราล่ะ
-
อนันดา.
ไม่ต้องลำบากไปหางานหรอก
-
อนันดา.
เดี๋ยวป๊าจะคุยกับอลันให้
-
อนันดา.
พรุ่งนี้เราก็เข้าไปหาพี่เขาแล้วกัน
-
ขนมปัง.
ป๊าคะ
-
ขนมปัง.
คือพี่เตชินเขาติดต่อหนูมาค่ะ
-
อนันดา.
อ้าวหรอ
-
อนันดา.
ตาเตเป็นคนมาชวนหรอ?
-
ฉันพยักหน้าให้ป๊าทันที
-
อนันดา.
ถ้างั้นก็แล้วแต่ลูกเลย
-
อนันดา.
ขนมปังจะลองดูก่อนก็ได้
-
อนันดา.
เผื่อชอบไม่ชอบยังไงก็บอกป๊า
-
อนันดา.
ป๊าจะได้บอกอลันให้ดูแล
-
ขนมปัง.
ไม่ลำบากขนาดนั้นหรอกค่ะ
-
ขนมปัง.
ทำงานกับพี่เตก็น่าจะดีกว่า
-
อนันดา.
แต่ป๊าอยากให้เราลองไปดูงานกับพี่ลันเขาก่อน
-
อนันดา.
โอเคไหม?
-
เสียงรถที่วิ่งเข้ามาทำให้บทสนทนาเราเงียบลง
-
ร่างสูงที่เดินเข้ามาในบ้านก่อนที่เราจะสบสายตากันอย่างมิได้นัดหมาย
-
ใจที่เต้นแรงทุกครั้งเวลาเจอหน้าพี่ชายบุญธรรม
-
อนันดา.
มาพอดีเลย
-
อลัน.
มีไรป๊า?
-
อนันดา.
พรุ่งนี้ช่วยพาขนมปังไปดูงานที่บริษัทหน่อย
-
อนันดา.
งานไหนน้องอยากทำก็ให้น้องลองทำก่อน
-
อลัน.
จะไหวหรอ?
-
อลัน.
อยู่บ้านเหมือนอย่างเคยไม่ดีกว่าหรอ?
-
อลัน.
สบายกว่าเยอะ
-
อลัน.
คุณหนูแบบนี้ไปทำงานไม่ไหวหรอกป๊า
-
อลัน.
ไปก็เกะกะป่าวๆ
-
เจ็บจัง
-
ร่างสูงมองหน้าฉันพร้อมกับพ่นจาร้ายๆออกมา
-
ขนมปัง.
ถ้างั้นขนมปังไม่ไปที่บริษัทดีกว่าค่ะ
-
อลัน.
เหอะ
-
อลัน.
เห็นไหมป๊า
-
อลัน.
ว่าลูกสาวป๊าขี้เกียจขนาดไหน
-
อลัน.
เขาไม่อยากทำก็อย่าไปบังคับสิครับ
-
ขนมปัง.
...
-
อนันดา.
ป๊าไม่ได้บังคับ
-
อนันดา.
ขนมปังอยากทำเอง
-
อนันดา.
แล้วแกเป็นอะไร
-
อนันดา.
ชอบพูดจาไม่ดีใส่ขนมปังตลอด
-
อนันดา.
นี่น้องแกนะ
-
อลัน.
เท่าที่จำความได้ผมไม่มีน้องสาวนะ
-
ขนมปัง.
อย่าทะเลาะกันเพราะปังเลยค่ะ
-
ขนมปัง.
ปังไม่อยากรบกวนพี่ลันด้วย
-
ขนมปัง.
เดี๋ยวปังจะลองไปดูที่บริษัทพี่เตก็ได้ค่ะ
-
อนันดา.
เอางั้นหรอลูก
-
อลัน.
หึ!
-
เขาเค้นเสียงออกมาพร้อมกับสายตาที่ดูเหยียดฉันอย่างเห็นได้ชัด
-
ก่อนที่ร่างสูงจะย้ายร่างของตัวเองไปชั้นบน
-
อนันดา.
เห้อ ไอ้ลูกคนนี้หนิ
-
ฉันมองตามหลังร่างสูงก่อนจะหันมาฝืนยิ้มให้ป๊า
-
ขนมปัง.
งั้นขนมปังขึ้นห้องก่อนนะคะ
-
ขนมปัง.
ฝันดีนะคะป๊า
-
อนันดา.
อ้อ ฝันดีลูก
-
อย่างที่ทุกคนเข้าใจแหละ
-
ฉันเป็นลูกบุญธรรมของป๊าอนันดา
-
ป๊ารับฉันมาเลี้ยงตั้งแต่ที่ฉันอายุ3ขวบ
-
ภรรยาของป๊าเกิดอุบัติเหตุตั้งแต่พี่อลันอายุได้7ขวบ
-
ฉันกับพี่อลันเราอายุห่างกันแค่3ปี
-
เขาไม่เคยมองว่าฉันเป็นน้องสาวของเขา แต่เขามองว่าฉันเป็นเพียงแค่คนนอกที่เข้ามาอยู่อาศัยบ้านของเขา
-
จะมีก็แต่พี่เตชิน ญาติสนิทของพี่อลัน
-
เขาดีกับฉันมากๆ เขาทำเหมือนฉันเป็นน้องสาวแท้ๆของเขาเลยแหละ
-
อลัน.
ไปอ่อยท่าไหนล่ะ
-
อลัน.
ไอ้เตถึงชวนไปทำงานด้วย
-
ฉันหันไปมองก็เห็นร่างสูงยืนพิงประตูกอดอกมองมาที่ฉัน
-
ขนมปัง.
ป่าว
-
อลัน.
หรอ?
-
อลัน.
แล้วงานที่ว่ากี่บาทล่ะ
-
อลัน.
บริการแค่ไอ้เตหรือบริการทุกคน
-
ขนมปัง.
พี่อยากจะพูดอะไร?
-
อลัน.
ก็ผู้หญิงแบบเธอจะทำงานอะไรได้
-
อลัน.
นอกจากเอาตัวเข้าแลก
-
ขนมปัง.
ขนมปังไม่เหมือนผู้หญิงของพี่นะ
-
ขนมปัง.
อีกอย่าง
-
ขนมปัง.
ถ้าขนมปังจะขายบริการจริงๆ
-
ขนมปัง.
ขนมปังก็ไม่ขายให้คนแบบพี่หรอก!
-
พรึ่บ!!
-
ขนมปัง.
โอ้ย!!
-
ฉันร้องออกมาเมื่อเขากระชากแขนฉันเข้าหาตัวเองก่อนจะบีบมันจนฉันเจ็บ
-
อลัน.
แม้เธอจะขายราคาถูกแค่ไหน
-
อลัน.
ฉันก็ไม่เอาคนแบบเธอหรอก
-
อลัน.
เนื้อตัวเธอมันเน่าไปหมดแล้วขนมปัง!
-
ทำไมฉันต้องชอบผู้ชายคนนี้ด้วยนะ
-
เขาผลักฉันให้ออกห่างจากตัวทันที
-
ขนมปัง.
ขอตัวค่ะ
-
ฉันหันหลังให้เขาประจวบที่น้ำตามันไหลลงมา
-
อลัน.
เดี๋ยว!!
-
ฉันหยุดเดินก่อนจะรอเขาพูดต่อ
-
อลัน.
เมื่อไหร่จะออกไปจากบ้านฉัน
-
อลัน.
เพราะเธออยู่บ้านฉัน
-
อลัน.
ฉันถึงต้องไปอยู่คอนโด
-
ฉันไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะรีบเดินเข้าห้องตัวเอง
-
ทันทีที่ปิดประตูลงฉันก็ต้องถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย
-
เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น ฉันจึงรีบเช็ดน้ำตาออกก่อนจะหยิบมันมาดู
-
Line : Kiss me
-
พีท.
วันพรุ่งนี้เลี้ยงรุ่น
-
ทอฝัน.
โหยยยย~ คิดถึงเพื่อนๆจัง
-
ทอฝัน.
คิดถึงเดอะแก๊งเรา
-
พีท.
ช่ายยยย
-
พีท.
มึงไปไหมอ่ะ
-
ทอฝัน.
ดูก่อนว่าว่างไหม
-
ทอฝัน.
ช่วงนี้งานยุ่งด้วย
-
ทอฝัน.
มีโปรเจคเข้ามา
-
พีท.
อือ เหมือนกัน
-
พีท.
ยังไงก็บอกด้วยนะ
-
ทอฝัน.
เคๆ
-
พีท.
ขนมปังมึงไปป้ะ?
-
ขนมปัง.
ดูก่อน
-
พีท.
มึงได้งานยัง
-
ขนมปัง.
ยังเลย
-
ขนมปัง.
พรุ่งนี้ว่าจะไปดูที่บริษัทพี่เต
-
ทอฝัน.
อย่าบอกนะ
-
ทอฝัน.
ว่าคนที่พี่เตบอกว่าอยากให้มาทำงานด้วย
-
ทอฝัน.
คือมึง?
-
ขนมปัง.
ไม่รู้สิ
-
ขนมปัง.
พี่เตมาชวนกูอ่ะ
-
ทอฝัน.
พี่ชายกูนี่มันร้าย!
-
พีท.
เหลือแค่มึงแล้วนะที่ยังไม่ได้งานไอ้ปัง
-
ขนมปัง.
รู้แล้ว
-
พีท.
เกิดเป็นมึงสบายเนาะ
-
พีท.
อยากไปทำงานแต่ป๊าไม่อยากให้ไป
-
พีท.
อยากให้อยู่บ้านเฉยๆ
-
ขนมปัง.
ไม่ดีเลย
-
ขนมปัง.
กูอยากออกไปทำงานมากๆ
-
ขนมปัง.
แต่ป๊าไม่เคยอนุญาติเลย
-
ขนมปัง.
ไม่ว่ากูจะขอกี่ครั้ง
-
ขนมปัง.
เอาแต่บอกว่าให้ไปลองที่บริษัทเดียวกับพี่ลัน
-
ขนมปัง.
ดีนะที่กูบอกไปว่าบริษัทพี่เตติดต่อมา
-
ขนมปัง.
แกเลยไม่ค่อยเข้มงวดเหมือนแต่ก่อน
-
ขนมปัง.
แต่ก็ยังอยากให้กูไปทำกับพี่ลันอยู่ดี
-
พีท.
ก็นะ
-
พีท.
ป๊ามึงมีลูกสาวคนเดียวหนิ
-
พีท.
แกคงอยากหางานดีๆให้ทำ
-
พีท.
คิดๆดู
-
พีท.
พรุ่งนี้เรามาเจอกันที่งานเลี้ยงรุ่นดีไหม
-
พีท.
นานๆทีจะมีโอกาสแบบนี้
-
ทอฝัน.
นั่นสิ
-
ทอฝัน.
คิดเหมือนกันเลย
-
ขนมปัง.
ก็ได้นะ
-
ขนมปัง.
แต่พรุ่งนี้กูต้องไปดูงานกับพี่เตก่อน
-
ทอฝัน.
เดี๋ยวกูไปเป็นเพื่อน
-
ขนมปัง.
ขอบคุณน้า
-
พีท.
งั้นเย็นๆเจอกัน
-
พีท.
ฝันดี
-
ทอฝัน.
ฝันดีค้าบ
-
Line : เตชิน
-
เตชิน.
น้องขนมปัง
-
เตชิน.
พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่เข้าไปรับแต่เช้านะ
-
ขนมปัง.
ขนมปังไม่อยากรบกวนพี่เต
-
ขนมปัง.
ขนมปังไปเองดีกว่า
-
เตชิน.
ไม่ได้ๆ
-
เตชิน.
ไปด้วยกันเนี่ยแหละ
-
เตชิน.
บ้านก็อยู่ใกล้กัน
-
ขนมปัง.
หื้ม เกรงใจจังเลยค่ะ
-
ขนมปัง.
งั้นก็ขอบคุณมากๆเลยน้า
-
เตชิน.
ครับ
-
เตชิน.
สัก8โมงนะ
-
เตชิน.
ตื่นไหวไหม?
-
ขนมปัง.
รับทราบค่ะ
-
ขนมปัง.
ไหวแน่นอน
-
เตชิน.
ก็อย่าให้สายล่ะ
-
เตชิน.
พี่ขี้เกียจขึ้นไปปลุก
-
ขนมปัง.
ขนมปังตั้งปลุกไว้แล้ว
-
เตชิน.
ดีมากครับ
-
เตชิน.
งั้นคืนนี้ฝันดีนะ
-
เตชิน.
เจอกันพรุ่งนี้ครับ
-
เตชิน.
-
Talk : อลัน
-
หลังจากที่ยัยขนมปังเข้าห้องนอนไป ปล่อยให้ผมยืนอยู่คนเดียวด้วยความหงุดหงิด
-
เจอหน้าเธอทีไรผมต้องอารมณ์เสียทุกที
-
อาจจะเป็นเพราะตั้งแต่เธอเข้ามา ทุกคนก็คอยเอาอกเอาใจทั้งๆที่เธอเป็นแค่ลูกที่ป๊ารับมาเลี้ยง
-
หลังจากผมกลับจากไฮสคูล ผมก็ไม่ค่อยกลับบ้านนัก
-
เพราะถ้ากลับทีไรผมจะเจอยัยนี่ตลอด ผมเลยเลือกที่จะอยู่คอนโดแทน นานๆทีถึงจะกลับบ้านครั้ง
-
Line : เตชิน
-
เตชิน.
สนาม ER
-
เตชิน.
มาป้ะ
-
อลัน.
มึงมีแข่งหรอ?
-
เตชิน.
เออ
-
เตชิน.
กูพนันไว้
-
เตชิน.
ชวนไอ้เคมาด้วย
-
อลัน.
เออๆ
-
อลัน.
เดี๋ยวตามไป
-
เตชิน.
รีบๆมา
-
เตชิน.
อีกครึ่งชม.กูลงสนาม
-
อลัน.
ตอนนี้อยู่ห้องพักหรอ?
-
เตชิน.
อือ
-
เตชิน.
กูบอกม้าว่าออกมาทานข้าวกับมึงข้างนอก
-
อลัน.
สัส
-
อลัน.
ใช้ชื่อกูทำไม
-
อลัน.
เดี๋ยวคุณป้าก็พาลมาโกรธกูด้วย
-
เตชิน.
ไม่หรอก
-
เตชิน.
ม้ารักมึงมากกว่ากูอีก
-
เตชิน.
บรรลัย
-
อลัน.
หึ
-
อลัน.
ก็กูมันหลานรัก
-
เตชิน.
เออๆ มึงรีบมา
-
เตชิน.
อย่าลีลา
-
เตชิน.
ซื้อถุงมือมาให้ด้วย
-
เตชิน.
อันเดิมมันขาด
-
อลัน.
ใช้กูเยี่ยงทาส
-
Line : เค
-
อลัน.
ควย
-
อลัน.
เดี๋ยวไปรับ
-
เค.
มีไร?
-
เค.
ด่วนหรอ?
-
เค.
ตอนนี้กูกำลังทำกิจกรรมสุดพิเศษอยู่
-
อลัน.
มึงอยู่ไหน?
-
เค.
โรงนวด
-
อลัน.
🤦♀️
-
อลัน.
มึงขาดแคลนขนาดนั้นเลยหรอ?
-
เค.
ก็ไม่
-
เค.
กูแค่อยากลองอะไรใหม่ๆ
-
เค.
แต่มันก็ไม่เลวหนิ
-
อลัน.
เออๆ เรื่องของมึง
-
อลัน.
มึงจะไปดูไอ้เตแข่งรถป้ะ
-
อลัน.
คืนนี้มันพนัน
-
เค.
เชี่ย
-
เค.
จริงหรอ?
-
เค.
พนันอะไร?
-
อลัน.
กูไม่ได้ถาม
-
อลัน.
มันบอกให้กูชวนมึงไปด้วย
-
อลัน.
มึงจะไปไหม
-
อลัน.
กูจะได้ออกไปรับ
-
เค.
ไปๆๆ
-
Talk : ขนมปัง
-
ฉันลุกขึ้นมาเพราะรู้สึกหิวน้ำก่อนจะเดินไปยังชั้นล่าง
-
ประจวบกับร่างสูงกำลังจะออกไปข้างนอก
-
อลัน.
ลงมาทำไร
-
ขนมปัง.
หิวน้ำ
-
ร่างสูงหันมามองฉันก่อนจะสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดนอนส่ายเดี่ยวสีดำกระโปรงที่ยาวเหนือเข่าคืบนึง
-
ขนมปัง.
-
ฉันรู้สึกอดประหม่าไม่ได้ที่เขาจ้องฉันแบบนั้นก่อนจะยกมือขึ้นปิดหน้าอกไว้แบบเนียนๆ
-
อลัน.
ไม่เลวหนิ
-
เขาพูดแค่นั้นก่อนจะดึงแขนฉันพร้อมกระชากให้เดินตามเขา
-
ขนมปัง.
พี่ลัน
-
ขนมปัง.
พี่จะทำอะไร
-
ขนมปัง.
ปล่อย
-
อลัน.
เงียบๆแล้วตามมา
-
อลัน.
จะพาไปทำงาน
-
อลัน.
อยากทำไม่ใช่หรอ?
-
ขนมปัง.
ไม่
-
ขนมปัง.
ปล่อยปัง!
-
เขาไม่ยอมฟังในสิ่งที่ฉันร้องขอ ก่อนจะกดหัวฉันให้เข้าไปในรถ
-
เขาปิดประตูเสียงดังจนลมกระแทกใส่หน้าฉันอย่างแรง
-
พี่เขาเกิดเป็นบ้าอะไรขึ้นมา
-
ขนมปัง.
พี่จะพาปังไปไหน!?
-
เขาไม่ได้ตอบฉันก่อนจะออกรถแล้วมุ่งหน้าไปยังเส้นทางที่ฉันไม่รู้จัก
-
ขนมปัง.
พี่ลัน
-
อลัน.
เงียบสักที!
-
อลัน.
รำคาญ!
-
อลัน.
อยู่เฉยๆพอ!
-
ฉันเม้มริมฝีปากแน่นก่อนจะหันไปดูต้นทางข้างหน้า
-
ไม่นานรถก็มาจอดเทียบที่หน้าโรงอาบอบนวดก่อนจะมีผู้ชายคนนึงเข้ามาในรถ
-
เขาคือพี่เค หนึ่งในกลุ่มพี่ลัน
-
เค.
อ้าว
-
เค.
น้องขนมปังมาด้วยหรอ?
-
เค.
ไม่เห็นไอ้ลันบอกเลย
-
เค.
ไมมึงไม่บอกกูว่าน้องจะไปด้วย
-
เค.
กูจะได้แต่งหล่อกว่านี้หน่อย
-
อลัน.
ขืนบอกมึง เดี๋ยวมึงชักช้า
-
อลัน.
ไม่ทันไอ้เตกันพอดี
-
ขนมปัง.
พี่จะไปหาพี่เตหรอ?
-
เขาหันมามองฉันแวบนึงก่อนจะตั้งใจขับรถต่อ
-
เค.
มึงแน่ใจหรอว่าจะเอาน้องไปด้วย
-
เค.
ไม่อันตรายไปหน่อยหรอ?
-
อลัน.
เออ มึงคอยดู
-
พี่เคหันมามองฉันเป็นระยะ
-
ไม่นานเราก็มาถึงที่หมาย
-
เสียงรถที่ดังไปทั่วสนามแข่งกับเสียงเชียร์ยิ่งทำให้รู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก
-
เค.
เอาเสื้อพี่ไปใส่ก่อนไหม
-
พี่เคยื่นเสื้อสูทมาให้ฉันไว้ใส่คลุม
-
ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปรับไว้แต่พี่ลันกลับหยิบตัดหน้าฉันไป
-
อลัน.
ไม่ต้องหรอก
-
อลัน.
เดี๋ยวก็ได้ถอดเหมือนเดิม
-
เค.
เชี่ยลัน
-
เค.
มึงทำแบบนี้ไม่ได้
-
อลัน.
มึงอยู่เฉยๆเค
-
อลัน.
แค่ดูผลงานก็พอ
-
เตชิน.
มาช้าสัส
-
เตชิน.
อีกไม่กี่นาทีกูจะลงสนามแล้ว
-
อลัน.
มึงอย่าบ่น
-
อลัน.
ซื้อถุงมือมาให้แล้ว
-
พี่เตชินรับของไปโดยที่พี่เขาไม่ทันสังเกตุเห็นฉัน
-
เพราะตอนนี้ฉันอยู่ด้านหลังของพี่เคและพี่อลัน ทำให้พวกเขายืนบังตัวฉัน
-
อลัน.
เออ กูจะลงแข่งด้วยนะ
-
เตชิน.
เอาจริงดิ
-
เตชิน.
มีของมาพนันหรอ?
-
อลัน.
อือ
-
เตชิน.
อะไรวะ
-
อลัน.
นี่ไง
-
พี่อลันจับแขนฉันก่อนจะกระชากให้ไปอยู่ด้านหน้าของพี่เขา
-
ทันทีที่พี่เตชินเห็นฉัน เขาก็ยืนนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
-
อลัน.
เดี๋ยวกูพายัยนี่ไปลงทะเบียนก่อน
-
ขนมปัง.
พี่ลันปังเจ็บ...
-
ร่างสูงบีบมือฉันแน่นก่อนจะกึ่งลากกึ่งดึงตัวฉัน
-
หมับ!
-
เตชิน.
เดี๋ยว!!
-
พี่เตจับแขนพี่อลันข้างที่จับมือฉันไว้ทันที
-
อลัน.
อะไร?
-
เตชิน.
ไม่ได้ว่ะ
-
เตชิน.
กูปล่อยให้มึงเอาขนมปังไปพนันไม่ได้
-
เตชิน.
อย่างอื่นกูไม่ห้าม
-
เตชิน.
แต่ขนมปังกูขอ
-
เตชิน.
น้องไม่ใช่สิ่งของที่จะต้องเอาไปพนัน
-
อลัน.
มึงอย่าห้ามกูไอ้เต
-
อลัน.
ขนาดเธอเองยังไม่ว่าอะไรเลย
-
พี่เตหันมามองฉัน เราสองคนสบสายตากัน โดยที่ฉันส่งสายตาอ้อนวอนให้พี่เตช่วยด้วย
-
เตชิน.
ไม่ได้
-
เตชิน.
ขนมปังเป็นน้องสาวกูเหมือนกัน
-
เตชิน.
กูไม่ยอมให้มึงทำอะไรแบบนี้แน่
-
อลัน.
งั้นก็เรื่องของมึง
-
อลัน.
แต่กูจะเอายัยนี่เป็นของพนัน
-
พี่อลันใช้มืออีกข้างปัดแขนพี่เตออก ก่อนจะลากฉันไปที่จุดลงทะเบียน
-
เตชิน.
ลัน!!
-
เตชิน.
มึงทำแบบนี้ทำไมวะ
-
อลัน.
มันไม่เกี่ยวกับมึงไอ้เต
-
เตชิน.
มันจะไม่เกี่ยวได้ไง
-
เตชิน.
กูบอกมึงไปแล้วไง
-
เตชิน.
ว่าขนมปังก็เหมือนน้องสาวกู
-
อลัน.
ยัยนี่เป็นญาติฝั่งไหนของมึง
-
อลัน.
มึงถึงปกป้องขนาดนี้
-
เตชิน.
ทำไมพูดงี้วะ
-
เตชิน.
ขนมปังก็น้องสาวมึงไง
-
อลัน.
ยัยนี่ไม่ใช่น้องกู
-
อลัน.
ก็แค่เด็กพี่ป๊ารับมาเลี้ยง
-
เตชิน.
ไอ้ลัน!!!
-
เตชิน.
อย่างน้อยน้องก็นามสกุลเดียวกับมึง
-
เตชิน.
ได้!!
-
เตชิน.
งั้นกูจะพนันคู่กับมึง
-
เตชิน.
ถ้ากูชนะ
-
เตชิน.
มึงห้ามเอาขนมปังมาในที่แบบนี้อีก
-
อลัน.
แล้วถ้ากูชนะอ่ะ?
-
เตชิน.
มึงอยากได้อะไร?
-
อลัน.
ทอฝัน
-
เตชิน.
!!?
-
อลัน.
ถ้ากูชนะครั้งหน้าทอฝันจะเป็นของพนันให้กู
-
อลัน.
มึงตกลงป้ะล่ะ?
-
ไม่ได้นะ
-
ทอฝันไม่เกี่ยวอะไรด้วย
-
พี่เตห้ามตกลงนะ
-
ขนมปัง.
ไม่นะพี่เต
-
เตชิน.
เออ
-
เตชิน.
กูตกลง
-
ขนมปัง.
พี่เต!!!
-
พี่เตหันมามองฉันก่อนจะส่งยิ้มมาให้ว่าให้เชื่อใจเขา
-
เตชิน.
ไม่ต้องห่วงหรอก
-
อลัน.
หึ!
-
🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤
-
p.wct22
เรื่องที่4ของโปรเจค dark five แล้วค้าบ
-
p.wct22
ฝากด้วยน้า💕🙏
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()