Never Mind. 6
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
คีย์
แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่อยากจีบเราละ
-
คีย์
เราจะให้พี่จีบหรือเปล่า??
-
เซฟ
พี่พูดอะไรออกมาพี่รู้ตัวหรือเปล่า
-
คีย์
เพราะรู้พี่ถึงพูดมันออกมา
-
คีย์
ว่าไงพี่จีบเราได้หรือเปล่า
-
เซฟ
เซฟไม่รู้ว่าถ้าพูดไปแล้วพี่จะรับได้มั้ย
-
เซฟ
เซฟขอโทษนะที่ให้พี่ทำแบบนั้นไม่ได้
-
คีย์
...
-
เซฟ
พี่จะเกลียดจะโกรธเซฟก็ได้
-
เซฟ
แต่เซฟมีเหตุผลว่าทำไมต้องทำแบบนี้
-
คีย์
อ..อ่าา
-
คีย์
พี่เข้าใจแล้ว
-
คีย์
ส่วนเรื่องที่พี่ถามไปอย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะ
-
คีย์
คิดซะว่าพี่ไม่เคยพูดมันออกไปละกัน
-
เซฟ
เซฟขอโทษพี่จริงๆนะ
-
คีย์
อื้ม ช่างมันเถอะ
-
สิ้นคำนั้นก็ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีกทำให้บรรยากาศภายในรถนั้นเต็มไปด้วยความอึดอัด แม้ร่างเล็กอยากจะพูดอะไรออกไปมากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ทำได้แค่เงียบเท่านั้น
-
-
ยังไม่ทันที่จะเลี้ยวเข้าซอยบ้านทั้งร่างบางและร่างหนาก็สังเกตเห็นอะไรบางอย่างอยู่ต่อหน้า ซึ่งเขาเห็นร่างสองร่างกำลังทะเลาะตบตีกันดังลั่น
-
แต่สำหรับร่างบางนั้นเขารู้ดีว่าสองร่างนั้นเป็นใคร ก่อนที่จะปลดสายนิรภัยออก และรีบลงรถก่อนจะวิ่งไปห้ามทั้งสองร่างนั้นทันที
-
ร่างหนาที่เห็นร่างบางรีบวิ่งไปแบบนั้นก็รีบจอดรถเข้าข้างทางก่อนจะรีบลงจากรถและวิ่งไปช่วยร่างบางทันที
-
. .
-
Dad
กูพูดไปหมดแล้วว่ากูไม่ได้ทำแบบที่มึงพูด
-
Dad
พูดอะไรไปมึงก็ไม่เชื่อมึงก็ไม่ฟัง
-
Dad
แล้วมึงจะให้กูทำยังไง
-
mom
ใครจะไปเชื่อคนอย่างมึง
-
mom
มึงออกไปทำงานข้างนอกทุกวัน
-
mom
มึงได้ไปนุ้นไปนี่
-
mom
แต่กูวันๆกูอยู่แต่ในบ้าน
-
mom
กูไม่ได้ออกไปไหนเหมือนพวกมึง
-
Dad
แต่พอกูจะชวนมึงไป
-
Dad
ทำไมมึงไม่ไป
-
Dad
แล้วมึงจะมาโทษกูให้ได้ขึ้นมา
-
mom
ก็มันเป็นเพราะมึงไง
-
เมื่อคนเป็นภรรยาพูดจบก็เดินตรงไปหาสามีของตนทันที ก่อนจะลงมือทำร้ายร่างกายผู้เป็นสามีทันทีอย่างโมโหร้ายและด้วยฤทธิ์ของเหล้า
-
เซฟ
แม่พอแล้วอย่าทำพ่อเลยนะ //พยายามเข้าไปขวางระหว่างกลาง
-
mom
มึงไม่ต้องเสือกออกไปซะ //ผลักเซฟ
-
เซฟ
โอ้ยย!! //เซออกไป
-
คีย์
เป็นอะไรมั้ยเจ็บตรงไหนหรือเปล่า //รับร่างบางไว้ได้ทัน
-
เซฟ
เซฟไม่เป็นไร //ส่ายหน้าไปมา
-
Dad
มึงทำกับลูกแบบนั้นทำไม
-
Dad
มีอะไรก็มาลงที่กูนี่
-
Dad
อย่าไปลงที่ลูก
-
mom
ได้!! ให้กูลงที่มึงแทนใช่มั้ย!!
-
คนเป็นภรรยาหรือมีศักดิ์เป็นแม่แท้ๆของเซฟเดินหายออกไปจากทุกคน
-
เซฟ
แม่คิดจะทำอะไรอีก
-
เซฟ
ถ้าขืนเป็นแบบนี้ต่อพวกเราแย่แน่ๆ //วิ่งเข้าไปในบ้าน
-
Dad
ไม่นะเซฟ
-
คีย์
ไม่ต้องห่วงนะครับผมจะไปช่วยเซฟเอง //วิ่งตามเข้าไป
-
-
ในครัว
-
เซฟ
แม่
-
เซฟ
จะทำอะไร
-
เซฟ
แล้วแม่เอามีดออกมาทำไม
-
เซฟ
มันอันตรายแม่เอามาให้เซฟเถอะนะ
-
mom
ออกไป
-
เซฟ
แม่ใจเย็นๆก่อนนะ
-
เซฟ
อย่าทำให้เป็นเรื่องใหญ่เลย
-
เซฟ
มีอะไรค่อยๆคุยกันไม่ดีกว่าหรอ
-
เซฟ
หรือไม่ก็มาปรึกษาเซฟก็ได้
-
mom
คนที่ไม่ได้เรื่องและไม่เอาไหนแบบมึงจะช่วยอะไรใครได้
-
mom
หลีกไปซะถ้าไม่อยากโดนไปอีกคน
-
เซฟ
ไม่!! เซฟจะไม่หลีกไปไหนทั้งนั้น
-
เซฟ
แต่เซฟอยากให้แม่ตั้งสติและใช้เหตุผ-- ..โอ้ยย
-
ยังไม่ทันที่เซฟได้พูดจบเซฟก็โดนแม่แท้ๆของตัวเองฟันเข้าที่แขนอย่างจังๆ ก่อนเซฟจะค่อยๆล้มลงไปกองอยู่กับพื้น
-
ก่อนที่คนเป็นแม่จะเดินออกไปตรงนั้นและพุ่งเป้าไปที่สามีของตนทันที แต่ในระหว่างที่ร่างหนาจะเข้ามาหาร่างบาง ร่างหนาก็วิ่งสวนเข้ากับแม่ของร่างบาง ก่อนจะไปเห็นร่างบางที่ล้มกองอยู่กับพื้นอยู่ก่อนแล้ว
-
คีย์
เป็นยังไงบ้างเซฟ
-
คีย์
ให้พี่เรียกรถพยาบาลมั้ย
-
เซฟ
ม..ไม่เป็นไรพี่คีย์
-
เซฟ
พ..พี่คีย์
-
เซฟ
พี่ไม่ต้องเป็นห่วงเซฟนะ
-
เซฟ
สิ่งที่เซฟจะขอคือพี่ต้องรีบไปช่วยพ่อเซฟก่อน
-
เซฟ
น..นะเซฟขอร้อง.ฮึกก..
-
คีย์
ต..แต่
-
เซฟ
นะ.. //มองด้วยน้ำตาคลอเบ้า
-
เซฟ
เซฟไม่อยากให้มันบานปลายไปมากกว่านี้แล้ว
-
คีย์
ก็ได้งั้นรอพี่อยู่ตรงนี้นะ
-
คีย์
อย่าเพิ่งไปไหนเด็ดขาด
-
คีย์
เข้าใจมั้ย
-
เซฟ
//พยักหน้า
-
เมื่อร่างหนาวิ่งออกไปเซฟก็รีบตั้งสติพยายามใช้แขนที่ไม่ได้ถูกฟันเพื่อหามือถือของตน แล้วโทรเรียกรถพยาบาลและหน่วยกู้ภัยต่างๆ
-
-
Group momind.
-
แทนไท
ทุกคนถึงบ้านกันอย่างปลอดภัยมั้ย
-
กรานต์
ของกูไม่ต้องห่วงวันนี้กูมากินข้าวและค้างบ้านเฮีย
-
แทนไท
แล้วคนอื่นละ
-
แทนไท@เซย์จิ
-
แทนไท@จิณณ์
-
แทนไท@ขอบฟ้า
-
แทนไท@ทรัสต์
-
แทนไท@เซฟ
-
จิณณ์
กูกับพี่เชาว์ยังไม่ได้เข้าบ้าน
-
จิณณ์
แวะมาซื้อของเข้าครัว
-
แทนไท
นี่มึงยังจะซื้อไปทำแดกเองอีกหรอ
-
จิณณ์
บ้าบอ วันนี้พ่อแม่กูกับพี่เชาว์เขานัดเจอและทานข้าวบ้านกู
-
จิณณ์
กูเลยแวะมาซื้อ
-
เซย์จิ
ของกูอีกสักพักใกล้ถึงบ้านแล้ว
-
ขอบฟ้า
กูถึงแล้วแต่ไม่ถึงบ้านตัวเองนะ
-
ขอบฟ้า
แต่ถึงบ้านผัวแทน
-
แทนไท
ขอให้มึงโดนผัวเอา🙄
-
ขอบฟ้า
อีสัสหุบนิ้วมึงไปซะ
-
ทรัสต์
กูยังอยู่ระแหวกห้างที่เรามาเที่ยวนี่แหละ
-
ทรัสต์
อยากจะสวีทกับผัวแค่สองคนเลยอ้อนผัวให้อยู่ต่อ
-
กรานต์
มาแรงแซงทางโค้งก็มึงนี่แหละทรัสต์
-
กรานต์
ตอนกูรู้จักครั้งแรกไม่ใช่คนแบบนี้นี่หว่า
-
ขอบฟ้า
เป็นคนเงียบเลยด้วยซ้ำไอห่า
-
ขอบฟ้า
กูก็ไม่คิดว่ามันจะแอบแซ่บมากขนาดนี้
-
จิณณ์แล้วหนูละลูกถึงบ้านดีแล้วใช่มั้ย @เซฟ
-
เซฟ
ช่ฟสยว
-
จิณณ์
??
-
เซฟ
ข่วยก้วย
-
เซฟ
ช่กวหยก้วย
-
แทนไท
กูว่าเริ่มไม่ดีละโทรเถอะ
-
แทนไท00:00:01
-
แทนไท00:06:02
-
แทนไท
แชร์โลมาเดี๋ยวพวกเราไปหา
-
เซฟ
📌แชร์โลเคชั่น📌
-
แทนไท
เดี๋ยวจะรีบไปหานะ
-
Real.
-
-
-
โรงพยาบาล
-
หน้าห้องฉุกเฉิน
-
ทรัสต์
เซฟเป็นยังไงบ้างพี่
-
ทรัสต์
ตอนรู้เรื่องพวกผมตกใจมากเลย
-
ทรัสต์
ไม่คิดว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแบบนี้
-
คีย์
พี่ก็ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นเหมือนกัน
-
คีย์
เพราะก่อนจะเลี้ยวเข้าซอยบ้านพี่เห็นคู่ชายหญิงตีกันต่อหน้าพร้อมกับเซฟ
-
คีย์
แล้วตอนนั้นพี่ก็ห้ามเซฟไม่ทันเพราะเซฟลงจากรถไปแล้ว
-
คีย์
ไปๆมาๆพี่ถึงได้รู้ว่าสองคนนั้นคือพ่อแม่เซฟ
-
ทัศน์
แล้วทำไมถึงตีกันได้วะ
-
คีย์
กูไม่รู้หรอกเขาตีกันเพราะอะไร
-
คีย์
แต่ที่รู้ๆคือเหมือนแม่เซฟจะระแวงว่าพ่อเซฟแอบไปมีใครหรือเปล่า
-
คีย์
แถมแดกเหล้าเข้าไปอีก
-
คีย์
ตอนแรกก็ตีกันเฉยๆแบบไม่มีอาวุธ
-
คีย์
แถมพ่อเซฟก็ยืนให้ตีด้วยซ้ำ
-
ทรัสต์
บ้าไปแล้วแน่ๆอะ
-
ทรัสต์
ทำไมฟังแล้วไม่มีเหตุผลเลย
-
คีย์
ตอนแรกพี่คิดว่าจะจบ
-
คีย์
ที่ไหนได้เข้าไปเอามีดที่ครัว
-
คีย์
พอเซฟห้ามก็ไม่ฟังแถมฟันเข้าที่แขนขวาอีก
-
คีย์
ทั้งต้นแขนและลำแขนด้านล่าง
-
ทรัสต์
แต่ทรัสต์แปลกใจตรงที่เราไปถึงบ้านแล้วเจอรถเยอะแยะเลย
-
คีย์
คนที่โทรแจ้งไม่ใช่พี่
-
คีย์
แต่น่าจะเป็นเซฟ
-
ขอบฟ้า
ตั้งสติได้เร็วมาก
-
ขอบฟ้า
เพราะถ้าเป็นผมคงคิดไม่ออกแน่ๆว่าต้องทำยังไงต่อ
-
ก้าวหน้า
กูก็ว่างั้น
-
ก้าวหน้า
เป็นกูคงคิดไม่ทันอะ
-
ก้าวหน้า
เพราะที่ฟังๆแล้วเหตุการณ์มันเกิดเร็วมาก
-
คีย์
ใช่ เกิดเร็วจนกูตามไม่ทัน
-
คีย์
ตอนนี้กูเครียดมาก
-
คีย์
ยิ่งตอนเห็นเซฟโดนฟันแล้วให้กูไปช่วยพ่อเซฟแทนตัวเอง
-
คีย์
เป็นอะไรที่บีบใจกูสุดๆ
-
เชาว์
เดี๋ยวมันก็ผ่านไปนะมึง
-
คีย์
เห้อออ
-
แทนไท
โชคดีหน่อยตรงที่โรงเรียนประกาศหยุดเรียนพอดี
-
แทนไท
เพราะถ้าไม่มีประกาศนี้เชื่อถือเซฟต้องฝืนตัวเองมาเรียนแน่
-
กาย
แต่คีย์กูอยากเตือนเรื่องหนึ่ง
-
คีย์
เรื่องอะไร
-
กาย
พวกอลิซกับเบน่า
-
คีย์
เรื่องนั้นกูพอเดาออก
-
คีย์
กูเคยลองถามเซฟแล้วแต่เหทือนจะยังไม่พร้อม
-
จิณณ์
จิณณ์รู้ว่าพี่คีย์คิดยังไงกับเซฟ
-
จิณณ์
พี่จะทำอะไรก็รีบๆทำนะ
-
จิณณ์
ส่วนพวกอีชะนีนั่นพวกจิณณ์จะจัดการเอง
-
กรานต์
ใช่ ถ้ามันเข้ามาหาเรื่องเซฟเมื่อไหร่ผมจะตบมันเอง
-
เขม
บางทีกูก็เริ่มกลัวเหล่าบรรดาเมียๆทั้งหลายละ
-
เขตต์
เออดิ
-
เขตต์
ไม่อยากนึกสภาพตอนหญิงด้านเข้ามาหาต่อหน้าอะ
-
เขตต์
พอดูแล้วศพไม่สวยแน่ๆ
-
กรานต์
เงียบปากไปเลยเฮีย
-
เขตต์
อุ้บส์!! จ้ะๆ //เอามือปิดปากตัวเอง
-
เซย์จิ
แล้วนี่เซฟเข้าห้องฉุกเฉินนานยังครับ
-
คีย์
เข้าไปได้สักพักแล้ว
-
ก้าวหน้า
แล้วนี่มึงจะทำอะไรต่อ
-
คีย์
ก่อนหน้านี้กูขอจีบเซฟ
-
ทุกคน : ห๊ะ!!
-
คีย์
แต่ที่แย่ไปกว่านั้นคือเซฟไม่ยอมให้กูจีบ
-
คีย์
เพราะมีเหตุผลส่วนตัว
-
คีย์
แล้วเรื่องบ้าๆนี่ก็เกิดขึ้นพอดี
-
ขอบฟ้า
พี่อย่าเพิ่งยอมแพ้นะ
-
ขอบฟ้า
อย่าคิดยอมด้วย
-
จิณณ์
ใช่ ต้องตื้อเท่านั้น
-
จิณณ์
อย่างน้อยก็ให้ได้อยู่ในสายตา
-
คีย์
ก็ไม่ได้คิดว่าจะยอมแต่ตอนนั้นมันช็อคมากกว่า
-
ทัศน์
เอาหน่ามึงอยากได้เขามาดูแลต้องอดทนหน่อย
-
คีย์
เออๆขอบใจ
-
ทั้งหมดคุยกันได้สักพักคุณหมอก็เดินออกมา
-
หมอ : ใครเป็นญาติของคนไข้ครับ
-
คีย์
ผมครับ
-
คีย์
ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้างครับ
-
หมอ : ตอนนี้ทางคุณหมอและพยาบาลทำแผลต้นแขนบนและล่างด้านขวาให้แล้วนะครับ
-
หมอ : แต่ต้องคอยระมัดระวังด้วยนะครับห้ามให้แผลโดนน้ำเด็ดขาด ไม่งั้นจะเกิดการอักเสบและติดเชื้อได้
-
หมอ : เพราะแผลค่อนข้างลึกและถ้าเป็นไปได้พาคนไข้ในทำที่โรงพยาบาลอย่าสม่ำเสมอจะดีมากครับ
-
คีย์
แล้วคนไข้อีกคนละครับหมอ
-
หมอ : ไม่ต้องห่วงนะครับคนไข้รายนั้นปลอดภัยแล้ว ให้นอนพักที่นี้สัก3-4วันก็กลับบ้านได้แล้วครับ และหมอได้ทำการย้ายคนไข้ไปห้องvip.แล้ว
-
คีย์
ขอบคุณหมอมากๆเลยนะครับ
-
หมอ : ถ้าไม่มีอะไรแล้วหมอขอตัวก่อนนะครับ
-
คีย์
ครับ
-
ก้าวหน้า
เดี๋ยวนะมึงคนไข้อีกคนที่ว่าคือพ่อเซฟหรอ
-
คีย์
เออ กูไปห้ามไม่ทันเขาเลยโดนแทงที่ท้อง
-
ก้าวหน้า
ทำไมกูถึงไม่รู้ว่าเขาโดนแทง
-
ขอบฟ้า
ไม่แปลกพวกเรามาทีหลังนี่
-
กาย
แล้วนี่ถ้าเซฟรู้จะเป็นยังไงวะ
-
คีย์
ไม่รู้วะ
-
ขอบฟ้า
งั้นพวกเราไปหาเซฟกันก่อนดีกว่ามั้ย
-
ยังไม่ทันที่ทุกคนจะเดินเข้าไปหาก็ปรากฎร่างๆหนึ่งที่ทุกคนคุ้นเคยกัน ก่อนจะนั่งอยู่ที่รถโดยที่แขนข้างขวาถูกพันแผลเอาไว้เรียบร้อย ก่อนจะใส่ที่รองเผือกอีกชั้นพร้อมกับบุรุษพยาบาลเข็นรถออกมา
-
เซฟ
ขอบคุณมากนะครับ
-
?? : ด้วยความเต็มใจครับ //เดินออกไป
-
จิณณ์
เป็นยังไงบ้าง
-
จิณณ์
ตอนที่โทรไปพวกเราตกใจมากๆเลยนะ
-
เซฟ
เราไม่เป็นไรมากแล้วละ
-
เซฟ
ขอบคุณที่เป็นห่วงนะ
-
เซย์จิ
ดีแล้วที่ไม่เป็นไรมากแล้ว
-
เซฟ
แล้วพ่อละ
-
เซฟ
พ่อเราอยู่ไหน
-
คีย์
พ่อเซฟปลอดภัย
-
คีย์
ตอนนี้อยู่ในห้องพักแล้ว
-
เซฟ
พาเซฟไปหาพ่อทีได้มั้ย
-
คีย์
ได้สิ
-
พูดจบร่างหนาก็ค่อยๆเข็นรถเข็นที่มีร่างบางนั่งอยู่ก่อนที่คนอื่นๆจะเดินตาม
-
-
ห้องพัก 4302
-
เมื่อมาถึงห้องก็พบกับชายสูงวัยรายหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกับสายน้ำเกลือ
-
เชาว์
กูว่าถ้าเราอยู่อัดๆกันแบบนี้ไม่ดีแน่
-
เชาว์
คงต้องแยกกันกลับไปพักแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาเยี่ยมใหม่
-
จิณณ์
งั้นเราขอตัวก่อนนะเซฟ
-
จิณณ์
เดี๋ยวพรุ่งนี้เรามาเยี่ยมใหม่
-
เซฟ
อื้ม กลับบ้านดีๆนะ
-
เชาว์
งั้นกูไปก่อนนะ
-
คีย์
เออ กลับดีๆ
-
จิณณ์และเชาว์เดินออกไปจากห้องก่อนที่ทุกคนจะทยอยกันกลับเรื่อยๆ จนตอนนี้เหลือแค่เซฟและคีย์เท่านั้น
-
คีย์
เซฟ
-
เซฟ
ครับ //หันไปมองร่างหนา
-
คีย์
หิวมั้ย เรายังไม่ได้กินอะไรเลยนะ
-
เซฟ
ไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ครับ
-
เซฟ
พี่หิวหรอ
-
เซฟ
ลงไปหาอะไรทานก่อนก็ได้นะครับ
-
คีย์
ไม่หิวก็ต้องกิน
-
คีย์
งั้นเดี๋ยวพี่มานะ
-
คีย์
พี่จะลงไปซื้อของกินให้
-
พูดจบร่างหนาก็เดินออกไปจากห้องทันที
-
. .
-
. .
-
ผ่านไปสักพักร่างหนาก็กลับเข้ามาในห้องพักผู้ป่วยก่อนจะกับมาพร้อมกับของกินที่ถือมาเต็มมือ
-
เซฟ
พี่ซื้อเยอะไปหรือเปล่าครับ
-
เซฟ
จะกินหมดหรอ
-
คีย์
ใครว่าพี่ซื้อมากินคนเดียวละ
-
คีย์
พี่ซื้อมาให้เราด้วย
-
คีย์
พี่บอกแล้วไงหิวไม่หิวก็ต้องกินเข้าใจมั้ย
-
คีย์
อย่าทำให้พี่เป็นห่วงเรามากไปกว่านี้เลย
-
เซฟ
อื้ม ก็ได้
-
เซฟ
เซฟจะกินพี่จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง
-
คีย์
☺️
-
เมื่อได้ยินแบบนั้นร่างหนาก็ค่อยๆเข็นร่างบางมาตรงโต๊ะที่มีโซฟาให้นั่งอยู่ ก่อนที่ร่างหนาจะพยุงร่างบางออกจากรถเข็น ก่อนจะนั่งที่โซฟาแทน
-
-
หลังจากที่ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จ
-
เซฟ
ดูเหมือนว่าจะยังไม่ฟื้นง่ายๆสินะ
-
คีย์
ใช่ แล้วเราละอยากนอนมั้ย
-
เซฟ
อื้ม เซฟเองก็เพลียๆอยู่เหมือนกัน
-
ร่างหนาค่อยๆอุ้มร่างบางให้อยู่ตรงกลางระหว่างขาทั้งสองข้างของเขา ก่อนจะโอบกอดร่างบางเอาไว้ที่อก
-
เซฟ
พ..พี่คีย์ทำอะไรครับ
-
เซฟ
มันจะดูไม่ดีเอานะ
-
คีย์
พี่ขอแค่นี้ก็พอ
-
คีย์
พี่ขอแค่อยู่ข้างเราใกล้ๆแบบนี้
-
คีย์
คอยดูแลเราแบบนี้
-
คีย์
คอยปกป้องเราแบบนี้
-
คีย์
แค่นี้แหละที่พี่ต้องการ
-
คีย์
ไม่จำเป็นที่เซฟจะต้องสนใจพี่
-
คีย์
หรือรักพี่กลับ
-
คีย์
แต่สิ่งที่พี่อยากจะบอกออกไปมากๆ
-
คีย์
หลังจากมีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น
-
เซฟ
...
-
คีย์
มันทำให้พี่ได้รู้
-
คีย์
ว่าชีวิีตคนเรามันสั้น
-
คีย์
จะอยู่หรือจะไปก็ไม่มีใครรู้
-
คีย์
พี่อยากจะบอกเราว่าพี่ชอบเรานะ
-
เซฟ
!!!
-
คีย์
ชอบเรามากๆ
-
คีย์
อ่าไม่สิมันเกินคำนั้นไปแล้ว
-
คีย์
ต้องบอกว่ารักสิถึงจะถูก
-
เซฟ
//เงยหน้าสบตาร่างหนา
-
คีย์
พี่รักเรานะรักมากเท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะรักใครได้ //ก้มหน้าสบตาร่างบาง
-
ไม่มีคำพูดใดๆต่อทั้งคู่มองหน้ากันอยู่อย่างนั้นแม้ไฟห้องจะถูกปิดไปแล้วก็ตาม แต่แสงจากดวงจันทร์ได้สาดส่องลงมาตกกระทบที่หน้าต่าง ทำให้ทั้งสองยังคงเห็นหน้ากันอยู่แม้จะอยู่ในที่มืดก็ตาม
-
ทั้งสองที่มัวแต่จดจ้องกันอยู่นั้นก็ค่อยๆขยับเข้าหากันเรื่อยๆ ก่อนที่ริมฝีปากทั้งคู่จะประกบเข้าด้วยกันมันเป็นเพียงจูบแค่ปากแตะปากเท่านั้น แต่ความรู้สึกทั้งหมดถูกถ่ายทอดลงมาที่จูบนี้
-
และมันเป็นจูบที่อบอุ่นที่สุดและมีค่ามากที่สุดของทั้งคู่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรถึงนี้มีความรู้สึกนี้เกิดขึ้นแต่คงบอกได้อย่างเต็มอกว่ามีตวามสุข
-
ก่อนที่ทั้งคู่จะค่อยๆผละจูบออกจากกัน
-
คีย์
นอนได้แล้วนะดึกแล้ว //ลูบหัวร่างบางเบาๆ
-
เซฟ
อื้ม //พยักหน้ารับก่อนจะค่อยๆหลับตาลง
-
และทั้งคู่ก็หลับไปพร้อมกัน
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
.
-
✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()