ตอนที่ 3

ความเจ็บปวด 100%

“ฉันจะปล่อยก็ต่อเมื่อฉันมั่นใจว่าในท้องของเธอมันมี ‘ลูก’ ฉันอยู่ในนั้นปลายขวัญ”

อิฐกรอ้าปากร้อนกินเม็ดบัวเต่งด้วยความกระหาย เต้านมใหญ่ถูกบีบเคล้นจนแดงเป็นปื้น ขืนร่างใหญ่แล้วแยกขาเรียวทั้งสองห่างจากกัน

“อย่านะคะ พี่อิฐ อ๊ะๆ อื้อ!”

ขยับสะโพกสอบที่มีกางเกงนอนตัวบางกั้นไว้ เสียดสัมผัสกลางกายสาวซึ่งมีเพียงกางเกงในลูกไม้ห่อหุ้มเบาบาง ปลายขวัญหน้าเห่อร้อนผ่าว เมื่อรับรู้ถึงสิ่งที่ซุกซ่อนอยู่ภายในดิ้นทักทาย

“อุ๊ย!”

อิฐกรขยับขึ้นลงจงใจให้ตัวตนเสียดสัมผัสเนินสาว ทว่าความกระสันสวาทต้องหยุดกลางคัน ครั้นประตูห้องเปิดกว้างพร้อมเสียงตวาดดังจนแสบแก้วหู

“ตาอิฐแกทำอะไรน้อง หยุดเดี๋ยวนี้”

“เวรชิบ!” เจ้าของชื่อสบถคำหยาบออกมาอย่างหัวเสีย แต่ไม่ทันจะเอ่ยไปมากกว่านั้น คุณนายใหญ่แห่งศิระไพศาลตวัดสั่งทันที

“แต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วไปพบแม่ที่ห้องข้างล่าง...ทั้งสองคน”

“แต่ว่า” อิฐกรทำท่าจะค้าน มารดาตวัดตาเขียวปัดมองแล้วเค้นเสียงเรียบออกมา

“มีอะไรแก้ตัวค่อยว่ากัน แต่งตัวให้เรียบร้อยซะ”

พูดจบหมุนร่างเดินลงบันไดไปรอสองหนุ่มสาวที่ห้องด้านล่าง ส่วนปลายขวัญไม่มีโอกาสโต้แย้ง เพราะหล่อนเองก็สับสนระคนอาย ไม่แม้แต่จะกล้าสู้หน้าผู้มีพระคุณ ความสับสนวุ่นวายเกาะกินหัวใจ กระทั่งได้ยินเสียงห้วนตวาดสั่ง ถึงดึงสติกลับคืนมาอยู่กับเนื้อกับตัวได้

“แต่งตัวสิ หรือยั่วให้ฉัน ‘กระแทก’ สักรอบก่อน ถึงจะลงไป” พูดจบคนปากร้ายเดินออกจากห้องไปอย่างไม่ไยดี

“...”

ปลายขวัญข่มความขมขื่นลงคอ กัดฟันกลั้นความเจ็บในใจ แล้วลุกจากเตียงเดินไปหยิบเอาชั้นในมาสวมใส่ จัดการตนเองให้เรียบร้อย ก่อนจะได้ลงไปเคลียร์ปัญหาที่มันคาใจ ถึงผลจะออกมาเป็นอย่างไรก็พร้อมยอมรับมัน

“แม่ไม่รู้ว่าอิฐล่วงเกินน้องนานแค่ไหน แต่ด้วยความเป็นลูกผู้ชายอิฐต้องรับผิดชอบน้อง”คุณนายอัชราภรณ์เอ่ยกับลูกชาย แต่คนตัวใหญ่นั่งหน้าเครียดไม่ได้ยินยอมง่ายๆ มองหน้าคนเอาแต่นั่งนิ่งเงียบ แล้วเค้นคำพูดกระด้างออกมาโดยไม่รู้สึกอะไร

“ตอนนี้ผมยังไม่พร้อมรับผิดชอบใครครับ”

เจ็บปวดหน่วงหัวใจสุดๆ สิ่งที่หล่อนทำลงไปและยอมทุกอย่างต่างไม่มีประโยชน์ในสายตาเขาแม้แต่น้อย ปลายขวัญเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ ไม่พูด ไม่แสดงออกมา ถึงจะรู้อยู่เต็มอกว่าเขาจงใจพูดใส่ แต่หล่อนเลือกที่จะเงียบเป็นการดีที่สุด

แต่คุณนายอัชราภรณ์ไม่พอใจที่ลูกชายพูดปัดราวกับคนไร้ความรับผิดชอบ ทั้งๆ ที่อายุอานามก็ใช่จะน้อยๆ

“เผื่อน้องท้องขึ้นมาล่ะจะทำยังไง อิฐไม่คิดบ้างเหรอ” เพราะอาบน้ำร้อนมาก่อน อยากจะให้ลูกชายคิดไกลกว่านี้ พยายามใช้เหตุผลคุยกับลูกชาย แต่ทว่าเจ้าของไร่สุดหล่อโต้กลับโดยไม่ยี่หระ

“ถ้าโง่นักก็ปล่อยให้ท้องเถอะครับ แนวทางป้องกันมีเยอะแยะ เลือกสักอย่างสิ ถ้าไม่ติดว่าอยากจับผัวรวยๆ”แต่ละถ้อยคำบาดเฉือนหัวใจคนนั่งฟังเงียบๆ เหลือเกิน

ที่หล่อนยอมเขาทุกอย่าง ไม่คิดเลยหรือไงว่าเพราะ ‘รัก’ รักมาตลอด เขาไม่เคยเห็นในสิ่งที่หล่อนทุ่มเทเลยใช่ไหม?

หล่อนใช้ความรักที่มีทั้งหมดใจมอบให้เขา หวังสักวันว่ารักนั้นจะแลกกับ ‘หัวใจ’ แกร่งดวงนั้นได้ แต่... เปล่าเลย... สิ่งที่หล่อนได้กลับมาคือ ‘ความเจ็บปวด’

“ตาอิฐ!” ตวาดลูกชายเสียงดัง แต่อิฐกรหาได้หวั่นกลัว เพราะเขาพูดในสิ่งที่เขาคิด และเห็นว่ามันถูกต้อง เด็กกาฝากไร้หัวนอนปลายเท้า ทอดกายให้ผู้ชายรวยๆ ง่ายๆ นี่นะจะหวังอะไร นอกจากจ้องจับทำสามี หวังสบายทางลัดทั้งนั้น!

“ผมพูดความจริงครับแม่ เด็กคนนี้ร้ายลึกกว่าที่คิด”แสยะยิ้มเมื่อมองเห็นใบหน้าใสซื่อที่เอาแต่ก้มมองมือตนเองที่วางอยู่หน้าตัก แต่คุณนายอัชราภรณ์ไม่พอใจสุดๆ

“แต่ลูกต้องรับผิดชอบ” ยื่นคำขาดบังคับลูกชาย ทำให้คนเงียบมานานเผลอโพล่งออกมาเสียงดัง

“นายแม่คะ” มองตาเว้าวอนกับคนที่เธอรักเสมือนแม่แท้ๆ ส่ายศีรษะ ประดุจว่าไม่ต้องการในสิ่งที่ท่านเอ่ย แต่ภาพนั้นมันช่างขัดหูขัดตาอีกคนจนทนรั้งปากไม่อยู่

“อย่าแสร้งทำเป็นเด็กดีต่อหน้าแม่ฉัน เห็นแล้วมันทุเรศตา แล้วถ้าเกิดว่าเธอติดลูกขึ้นมาจริงๆ ล่ะก็ ไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปเอามันออกเอง”

เพียะ!

ฝ่ามือเหี่ยวย่นตามวัยสั่นน้อยๆ ค่อยๆ วางขนาบข้างลำตัว ก่อนจะตวาดเสียงดัง

“จะพูดทำร้ายน้องไปถึงไหน แม่รู้ว่าอิฐเกลียดน้อง แต่อิฐไม่ควรทำร้ายน้องด้วยวิธีนี้”ไม่รับผิดชอบไม่พอ ยังมาพูดจาทำร้ายจิตใจเพศแม่อีก หล่อนไม่เข้าใจเหมือนกันว่าอสูรร้ายที่ไหนมันเข้าสิงลูกชาย ทำไมถึงใจร้ายเพียงนี้ แล้วยังพาลไปถึงสิ่งมีชีวิตเล็กๆ ซึ่งอาจจะเกิดขึ้นมาในไม่ช้านี้

อิฐกรมองหน้ามารดาแล้วเอ่ยตอบเสียงเรียบ ราวกับไม่รู้สึกเลยว่าสิ่งที่ตนพูดออกไปนั้นมันทำร้ายจิตใจใครอีกคนแค่ไหน...

“แต่วิธีนี้เป็นวิธีที่ดีที่สุดครับ ประจานให้คนอื่นเขารับรู้ไงครับว่าลูกสาวแม่ไม่ได้เรียบร้อยอย่างที่คิดไว้ แรด ร่าน ยิ่งกว่าอีตัวซะอีก”

“พี่อิฐ” อิฐกรมองหน้าคนที่ตวาดเรียก แล้วยกขยับริมฝีปากร่ายออกมาโดยไม่รักษาน้ำใจแม้แต่น้อย ไม่คิดว่ามันจะทำให้ลูกผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งอับอายและตายทั้งเป็น!

“ทำไมล่ะปลายขวัญ รับไม่ได้งั้นเหรอ เธออย่าลืมสิว่าเธอเป็นคนวิ่งไปหาฉันเอง วิ่งไปให้ฉันเอาถึงไร่ ทำกันท่าไหนเธอก็ไม่ปฏิเสธนี่ บางวันยังร่ำๆ อยากให้ฉันกระแทกด้วยซ้ำ เธอลืม”

เสียงเข้มหายเมื่อฝ่ามือบางของคนเกินจะอดทนตวัดเสี้ยวหน้าคมเต็มแรง ขืนหล่อนทนฟังเขาประณามต่อไปคงใจขาดตายพอดี

เพียะ!

“ปลายขวัญ!”

“แกอย่าทำอะไรลูกฉันนะ จะไปตายทางไหนก็เชิญ ไป๊!”

ไม่มีผู้ชายคนใดจะใจร้าย ปากร้ายเหมือนพี่อิฐอีกแล้ว และจะเป็นอย่างไรต่อไป ติดตามฉบับเต็มได้ในอีบุ๊คเลยจ้า

ลงตอนนี้เป็น 'ตอนสุดท้าย' แล้วนะคะ ขอบคุณทุกกำลังใจทุกคอมเม้นท์ที่มอบให้เพลิงพะงา และขอบคุณทุกยอดดาวน์โหลดอีบุ๊คค่ะ พบกันใหม่ในเรื่องต่อไป 'เมียอสูรเถื่อน' เร็วๆ นี้ค่ะ

*****นักอ่านท่านใดไม่อยากค้างคา คลิก 'ดาวน์โหลดอีบุ๊ค' ตามลิงก์ที่แนบมาเลยค่ะ*****

รับรองว่าแซ่บ! สะท้านทรวง! เชิญพิสูจน์ด้วยตนเองค่ะ!

ราคา 99 บาท จำหน่ายที่เว็บเมพเท่านั้น!

ลิงก์อีบุ๊ค คลิกเลยจ้า>>>https://goo.gl/MjpifQ

สำหรับท่านใดโหลดแล้วขอบคุณมากๆๆนะคะ เลิฟๆๆๆ

ติดต่อพูดคุย อัพเดตข่าวสารจากผู้เขียนได้ที่เฟสบุ๊คหรืออีเมลด้านล่างค่ะ

**FB.** https://www.facebook.com/perngpanga.p

**E-mail.**  Perngpanga_P@hotmail.com