บทที่๑
-
/
-
มหาลัย📍
-
-ตึกสถาปัตย์-
-
08:35
-
Unknown
เมื่อไหร่ไอ้เฟรชจะมาวะ
-
Unknown
นั่นดิจะทันมั้ยเนี่ยอีกห้านาทีจารย์ปิดประตูแล้วเนี่ย
-
Unknown
กูว่าไลน์ตามมันดีกว่ามึง
-
Unknown
เออๆ
-
/
-
ยามาฮ่า มาม่า ปาจิ้งโก๋
-
Unknown
@[mention-1862512] อยู่ไหนวะจารย์จะปิดประตูแล้ว
-
Unknown
ตื่นยัง @[mention-1862512]
-
Unknown
กำบังวิ่งไปห้อวเรียร
-
Unknown
เร็วๆด้วยเหลือเวลาอีก3นาที
-
/
-
พรึ่บ!
-
Unknown
แฮ่กๆ
-
Unknown
เกือบไม่ทันแล้วสั้ยละมึง
-
Unknown
แล้วไม่มาสายจังวะ
-
Unknown
อย่าบอกนะว่ามึงฝันแบบนั้นอีกแล้ว
-
Unknown
อือ
-
Unknown
กูว่าต้องพามึงไปทำบุญแล้วว่ะเฟรช
-
Unknown
จริง ฝันเป็นเรื่องเป็นราวติดต่อกันมาแบบนี้จะเป็นเดือนแล้วนะเว้ย
-
Unknown
เอาไว้ค่อยคุยกันทีหลังตอนนี้เรียนก่อน
-
Unknown
เออๆ
-
/
-
Unknown
ปล่อยซักทีนั่งจนตูดออกรากแล้วเนี่ย
-
Unknown
วันนี้กินข้าวไหนกูอยากจะคุยเรื่องความฝันของมึงด้วยไอ้เฟรช
-
Unknown
หลังมอมั้ยล่ะ
-
Unknown
เออหลังมอ ร้านป้าสาย
-
Unknown
เค
-
Unknown
ใครจะขับ กูขี้เกียจ
-
Unknown
กูขับเอง
-
Unknown
เค
-
Unknown
กุญแจมา
-
Unknown
อ่ะ
-
Unknown
ไปๆ กูหิวข้าวจะตายแล้ว
-
/
-
ร้านป้าสายหลังมอ
-
Unknown
ขณะที่รออาหารป้า มา!กูพร้อมละ
-
Unknown
เมื่อคืนมึงฝันว่าอะไรอีก
-
Unknown
เล่ามาให้หมดเลยนะเว้ย
-
Unknown
อืม
-
Unknown
คุณจันทร์แอบมาเล่นกับไอ้แผนที่วัด
-
Unknown
จนเมื่อคืนเขาทั้งสองตกลงเป็นเพื่อนกัน
-
“ข้าวมาแล้วจ่ะหนูๆทั้งสาม”
-
Unknown
ขอบคุณครับป้า
-
Unknown
ขอบคุณค่ะป้า
-
Unknown
ขอบคุณนะครับป้า
-
Unknown
เล่าต่อมึง
-
Unknown
แล้วคุณจันทร์ก็สอนหนังสือให้ไอ้แผน
-
Unknown
คุณจันทร์ทำแบบนี้มาเรื่อยๆจนไอ้แผนเริ่มอ่านออกเขียนได้
-
Unknown
แต่ยังไม่ค่อยรู้ความหมายของคำพวกนั้น
-
ใบหน้าหวานของหนุ่มสถาปัตย์ชั้นปีที่3เล่าไปก็คลี่ยิ้มไป
-
Unknown
มันเป็นความสัมพันธ์ที่น่ารักมากๆเลยมึง
-
Unknown
มันเหมือนกับเรื่องจริงมาก
-
Unknown
เหมือนกูอยู่ที่นั่นด้วย
-
Unknown
แต่ไม่ใช่ในฐานะบุคคลที่สาม
-
Unknown
อย่าบอกนะว่ามึงรู้สึกว่าตัวเองเป็นไอ้แผน
-
Unknown
ป่าว
-
Unknown
งั้นก็คุณจันทร์?
-
Unknown
อืม
-
Unknown
เออกูก็ว่างั้นเพราะมึงเล่าไปยิ้มไปอย่างกับเจอด้วยตัวเอง
-
Unknown
ถ้ากูเอาไปเล่ากับคนอื่นเขาคงหาว่ากูเป็นบ้าแน่ๆ
-
Unknown
จะเหลือเรอะ
-
Unknown
เขาเป็นเจ้ากรรมนายเวรมึงป่าววะ
-
Unknown
นั่นดิ
-
Unknown
เอางี้ พรุ่งนี้หยุดเราไปทำบุญที่วัดกัน
-
Unknown
กูเข้าวัดไม่ได้
-
Unknown
ร้อน
-
Unknown
กูว่ากูบาปหนาแล้วนะเจอเพื่อนกูเข้าไป กูยอมค่ะ
-
Unknown
รบกวนพวกมึงป่าวล่ะ
-
Unknown
ไม่หรอก
-
Unknown
เข้าวัดสร้างบุญสร้างกุศลบ้างเผื่อผลบุญส่งให้กูได้ผัวรวยกับเขาบ้าง
-
Unknown
บุญวาสนาเกิดมาแค่นั่งดูคนอื่นเขาได้ผัวรวยไม่ได้
-
Unknown
เสียชาติเกิด
-
Unknown
555อิเหี้ย
-
Unknown
ทำบุญกูไม่หวังหรอกนะชาติหน้า
-
Unknown
กูหวังชาตินี้
-
Unknown
5555กูหลวมตัวมาเป็นเพื่อนกับพวกมึงได้ไงวะ
-
Unknown
เหยียบเข้ามาแล้วถอยกลับไม่ได้นะ
-
Unknown
เพราะไม่มีเกียร์ถอยมีแต่เหยียบคันเร่งเดินหน้าเท่านั้น
-
Unknown
เออ พวกมึงรู้ยังวิชาบ่ายวันนี้มีจารย์คนใหม่มาสอนพวกเรานะ
-
Unknown
อ้าว แล้วจารย์อนุชิตล่ะ
-
Unknown
เห็นว่าแกย้ายนะ
-
Unknown
แล้วจารย์คนใหม่นี่ใคร
-
Unknown
เคยเห็นหน้าปะ?
-
Unknown
ไม่เคย แต่ได้ยินมาว่าจารย์เขาไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใครเลยนะ
-
Unknown
งั้นก็โลกส่วนตัวสูงอ่ะดิ
-
Unknown
ไม่เชิงว่ะ
-
Unknown
ยังไง
-
Unknown
ก็ถ้ากับเด็กนักศึกษาที่มาปรึกษาเรื่องงานแกก็คุยปกตินะ
-
Unknown
เรื่องกินเลี้ยงของคณะอาจารย์อะไรพวกนี้แกก็ไปนะ
-
Unknown
แต่ไปแปปเดียวไม่ถึงห้านาทีก็ออกจากงาน
-
Unknown
อันนี้กูได้ยินเขาเล่ามาอีกทีนะ
-
Unknown
โอโห!งงเลยกู
-
Unknown
จะไปเข้าวัดทำบุญแต่วันนี้นั่งนินทาอาจารย์
-
Unknown
สุดยอดไปเลยว่ะ
-
Unknown
เขาไม่ได้เรียกนินทา
-
Unknown
เขาเรียกว่าเอ่ยถึงบุคคลที่สาม สี่ ห้าและหก
-
Unknown
เยี่ยม
-
Unknown
ธรรมดาที่ไหน
-
Unknown
เออ แล้ววันนี้มึงต้องเข้าร้านปะ
-
Unknown
อือ วันนี้กูกะดึก
-
Unknown
ทั้งเรียนทั้งทำงานไหวหรอวะ
-
Unknown
ไหวดิ
-
Unknown
ไม่ต้องห่วงถ้ากูไม่ไหวจะรีบบอกพวกมึงเลย
-
Unknown
ให้มันจริง
-
Unknown
ไม่ใช่คิดเกรงใจพวกกูอยู่นะเว้ย
-
ตาเรียวสวยมองไปที่เพื่อนทันที นี่เพื่อนอ่านใจเขาออกรึไง แต่จะไม่ให้เกรงใจได้ไงล่ะก็เขารบกวนเพื่อนสองคนนี้มามากพอแล้ว เขาไม่อยากรบกวนอีก
-
เฟรชกำพร้าพ่อและแม่ เพราะเมื่อ9ปีก่อน ครอบครัวเขาเกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำพ่อแม่เสียชีวิตตรงที่เกิดเหตุ ส่วนเขารอดมาคนเดียว หลังจากเหตุการณ์นั้นเขไปอยู่ที่บ้านแสนสุขได้5ปี จากนั้นก็ออกมาเพราะต้องเรียนต่อในชั้นมัธยมปลายบวกกับช่วยลดค่าใช้จ่ายของแม่ใหญ่ผู้ที่ดูแลบ้านด้วย
-
เขาก็ทำงานไปด้วย เรียนหนังสือไปด้วย วันไหนที่ว่างๆหรือมีเรื่องให้ไม่สบายใจเขาก็จะไปที่บ้านแสนสุขพร้อมกับซื้อขนมไปฝากเด็กๆที่นั่น
-
ตลอดระยะเวลาหลายปีเขาได้แต่โทษตัวเองเพราะคิดว่าตนเป็นต้นเหตุที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องตาย ถ้าวันนั้นเขาไม่ดื้ออยากจะไปเที่ยวพ่อแม่ก็คงไม่จากเขาไปแบบนี้ ครอบครัวของเขาคงอยู่พร้อมหน้าพร้อมตา พ่อแม่ลูก มันเหมือนกับเป็นตราบาปติดตัวเขาไปตลอดชีวิต
-
Unknown
เอางี้ ถ้ามึงเกรงใจก็ถือซะว่ามึงยืมพวกกูก็แล้วกัน
-
Unknown
มีเท่าไหร่ค่อยใช้คืน
-
Unknown
ห้ามปฏิเสธด้วย
-
Unknown
เข้าใจมั้ย?
-
Unknown
แล้วกูเลือกอะไรได้วะ
-
ใช่ แล้วเขาเลือกอะไรได้
-
Unknown
ดีมาก
-
Unknown
กินข้าวๆ
-
/
-
-ใต้ตึกคณะสถาปัตย์-
-
Unknown
มึง
-
Unknown
ในกลุ่มห้องเพื่อนบอกจารย์เข้าห้องแล้วนะ
-
Unknown
ทำไมเข้าเร็วจัง
-
Unknown
อีกตั้งครึ่งชั่วโมง
-
Unknown
เอาไง
-
Unknown
จะขึ้นไปเลยหรือนั่งอยู่นี่ก่อน
-
Unknown
อยู่นี่ก่อน
-
Unknown
ซักเที่ยงสี่สิบค่อยไป
-
Unknown
หรือยังไง?
-
Unknown
แล้วแต่พวกมึงละกัน
-
Unknown
กูได้หมด
-
Unknown
งั้นเอาตามที่ไอ้เฟรชบอกละกัน
-
Unknown
เค
-
/
-
Unknown
เที่ยงสามสิบห้าละ
-
Unknown
ไปเลยมั้ย
-
Unknown
อืม
-
Unknown
ไปค่า
-
Unknown
อยากจะเห็นหน้าอาจารย์ที่มาสอนเราแล้ว
-
Unknown
เซม
-
/
-
-ห้องเขียนแบบ-
-
Unknown
อิเหี้ย!มดลูกกูเกร็งหมดแล้ว😭
-
Unknown
ทำไมจารย์น่ากลัวจังวะ
-
Unknown
จริง
-
Unknown
กูยอมรับว่าหล่อนะแต่น่ากลัวเกิน
-
Unknown
พวกมึงก็หยุดคุยกันได้แล้ว
-
Unknown
เดี๋ยวก็โดนเรียกชื่อหรอก
-
Unknown
โอเค เชื่อคำของแม่
-
Unknown
เฮ้อ~
-
เฟรชได้แต่ส่ายหัวเบาๆให้กับเพื่อน ส่วนประโยคของเพื่อนที่เรียกเขาว่าแม่ เขาไม่ได้โกรธอะไรเพราะทั้งสามก็คุยกันแบบนี้เป็นปกติอยู่แล้ว
-
แต่ที่ส่ายหัวเพราะท่าท่างและน้ำเสียงของเพื่อนทั้งสองคนตอนนี้อย่างกับคนกำลังดูหนังสยองขวัญแล้วกลัวเวลาที่ผีโผล่ออกมา หรือจั๊มสแกร์อย่างไงอย่างงั้นเลยล่ะ
-
/
-
“สำหรับวันนี้เลิกคลาสได้”
-
“ขอบคุณครับ/ค่ะ”
-
Unknown
มึงรีบๆเก็บของเร็ว
-
Unknown
อะไร มึงเป็นไรเนี่ย
-
Unknown
เยี่ยวกูจะเล็ดแล้ว
-
Unknown
กูกลัว
-
Unknown
ใจเย็นดิ
-
Unknown
เร็ว
-
Unknown
เออๆ
-
Unknown
เสร็จแล้ว
-
Unknown
ไปกัน รีบๆออกจากห้องนี้
-
Unknown
วันนี้แค่วันแรกมึงยังเยี่ยวแทบเล็ด
-
Unknown
นี่ต้องเจอกันตลอดทั้งเทอมมึงไม่ขี้แตกเลยหรอวะเจน
-
Unknown
กูก็ว่างั้นแหละ😭
-
/
-
คอนโด📍
-
ก๊อกๆ
-
แกร็ก!🚪
-
เมื่อประตูเปิดออกต้อนรับแขกผู้มาใหม่ชายหนุ่มเจ้าของห้องก็เดินนำเข้ามาและตามด้วยผู้มาเยือน
-
ปั้ง🚪
-
ชายหนุ่มร่างสูงสี่คนเดินเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่และตรงไปที่ผู้เป็นเจ้าของห้องที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน
-
Unknown
ไอ้ปราณ
-
Unknown
คือยังไงวะ
-
Unknown
ก็ตามที่บอกนั่นแหละพี่
-
Unknown
แท้แน่นอนใช่มั้ยวะ
-
Unknown
อืม
-
Unknown
มั่นใจ?
-
Unknown
คนนี้แหละแน่นอน
-
Unknown
ไม่มีผิด
-
Unknown
แล้วมึงจะเอาไงต่อ
-
Unknown
ไม่ยังไง
-
Unknown
ก็ปล่อยไปตามโชคชะตา
-
Unknown
เฮ้ย!โชคเข้าข้างมึงแล้วนะ
-
Unknown
จะปล่อยไปแบบนี้ได้ไง
-
Unknown
ผมเหนื่อย
-
Unknown
มึง
-
Unknown
อย่าพูดให้กูเปลี่ยนใจเลย
-
Unknown
กูตัดสินใจแล้ว
-
Unknown
อีกอย่างเรื่องแบบนี้ถ้ากูไปพูดให้เขาฟังมึงคิดว่าเขาจะเชื่อกูมั้ย
-
Unknown
ดีไม่ดีเขาจะหาว่ากูเป็นบ้าอีกต่างหาก
-
Unknown
กว่าที่พวกมึงจะเชื่อก็เกือบจะพากูไปโรงบาลบ้าแล้วไม่ใช่หรอ
-
Unknown
…
-
Unknown
…
-
Unknown
พี่ก็ด้วย
-
Unknown
…
-
Unknown
เออ แล้วแต่มึงละกัน
-
เขาพยักหน้าตอบและลุกขึ้นจากเก้าอี้ทำงานเดินไปที่ระเบียงด้านหลังห้อง ตาเรียวมองออกไปยังด้านหน้าที่ท้องฟ้ามืดสนิทมีดวงดาวทั่วทั้งท้องฟ้า พระจันทร์ดวงกลมสวยส่องแสงสว่างในยามค่ำคืน ภายในใจตนยังคงคำนึงถึงใบหน้าหวานของใครบางคน
-
คนที่เขาเฝ้ารอมาเนิ่นนานเฝ้าตามหามาทั้งชีวิต วันนี้ได้พบเจอเขาแล้ว ครั้นได้พบหน้าก็รู้เลยว่าคนนี้แน่นอน ไม่มีผิด…
-
/
-
-TBC-
-
Unknown
#รนินธร
-
Unknown
เปิดเรื่องใหม่เก่งมาก5555
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง






กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น
ความคิดเห็นปักหมุด
ความคิดเห็นทั้งหมด ()