EP.5🔥 เอาคืนสาสม! [อย่าเสือก💥]
หลังจากนั้นหลายวัน
น้ำผึ้งยังคงทำงานอย่างปกติ ไม่มีใครเอ่ยถามถึงรอยบาดแผล อีกอย่างเธอกลบด้วยเครื่องสำอางซึ่งแต่ก่อนเห็นผู้เป็นแม่ทำบ่อย
"รับลูกค้าโต๊ะสาม!"
"ได้ค่ะ"
เมื่อได้ยินพี่ที่เป็นพนักงานตะโกนเรียกฉันอยู่ในเคาน์เตอร์จึงรีบหยิบเมนูพร้อมกับปากกาเพื่อไปรับลูกค้า
"รับเครื่องดื่มอะไรดีคะ" แปลกประหลาดเมื่อเหล่าชายหนุ่มหลายคนจ้องหน้าฉันเขม็งทั้งที่ควรจะสั่งเครื่องดื่มก่อน "เรามีเมนูแนะนำอยู่ในในโปรนี้ค่ะ"
"ได้ข่าวว่าเหล้าร้านนี้แรงจริงไหม..."
"แล้วแต่ระดับแอลกอฮอล์ที่พวกพี่เลือกค่ะ"
"งั้นน้องช่วยเลือกมาให้หน่อยนะพี่ขอแรงๆ"
"รอสักครู่นะคะ"
ฉันยิ้มรับพร้อมกับเดินมาสั่งออเดอร์ แต่อย่างที่บอกแต่แรกว่าแปลกประหลาดสายตาของผู้ชายหลายคนในโต๊ะนั้นจ้องมองฉันเหมือนกับอาฆาต
"มาเฟียถิ่นดินแดงนี่นา..ทำไมมาแถวนี้"
"เห็นบอกว่าเหี้ยมมากเคยฆ่าผู้หญิงท้องด้วย"
"น่ากลัวจัง"
เสียงกระซิบกระซาบแต่ดังพอที่น้ำผึ้งจะได้ยินเธอเริ่มใจเสียแต่ก็ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างดี
เวลาผ่านไปสามทุ่ม ดนตรีจากลำโพงใหญ่เปิดเคล้าคลอกับแสงสีและสาวสวยที่ยืนให้บริการบรรดาชายหนุ่มหลายโต๊ะกำลังมึนเมาได้ที่
"หนูขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" ฉันบอกเจ้าของร้านพร้อมหยิบกระเป๋าสะพายแล้วเดินไปยังห้องน้ำที่อยู่ไกลห่าง "น่าจะสร้างไว้ที่ใกล้นะเดินเข้าห้องน้ำทีปวดขามาก"
ตึก ตึก
ตึก ตึก
เพราะความเงียบสงัดทำให้สาวน้อยที่เดินฝ่าความมืดได้ยินเสียงฝีเท้าเดินตามไล่หลัง เธอพยายามตั้งสติแต่ไม่หันกลับแล้วจ้ำอ้าวเพื่อให้ไปถึงห้องน้ำโดยเร็ว
หมับ!
"เก่งจริงนะอุตส่าห์เดินเบา"
"พะ พวกพี่เป็นใครปล่อยนะ!"
"มึงใช่ไหม...ที่เอารองเท้าส้นสูงเจาะตาลูกน้องกู มันมองไม่เห็นอะไรไปอีกหลายเดือน"
"____"
คำพูดของชายฉกรรจ์ทำให้น้ำผึ้งคิดย้อนเมื่อหลายวันก่อน เธอถูกจับข้อแขนไว้แน่นมากในตอนนี้
"ชายคนนั้นเขารังแกหนูก่อนนะคะ" ฉันตอบตามความจริงแต่วันนี้ไม่รู้จะมีชีวิตรอดไหม "ปล่อยหนูไปเถอะค่ะพี่ ฮื้อออ"
"อย่างมึงเนี่ยปล่อยได้อย่างเดียว..ปล่อยใน"
"อ๊าก เจ็บ"
ประโยคแสนคุกคามอีกทั้งแววตาหื่นกระหายเริ่มกอดรัดฟัดเหวี่ยงตัวเล็กเอาไว้ก่อนที่จะหันไปสั่งลูกน้องที่เดินตามหลังมา
"พวกมึงสามตัวไปดูต้นทาง ห้ามให้ใครหน้าไหนเข้ามาในห้องน้ำเด็ดขาด"
"ครับลูกพี่"
กรี๊ด
อุ๊ปส์
เสียงกรีดร้องยังไม่ทันดัง มือหนาก็เงื้อปิดปากเอาไว้แน่นพร้อมกับอีกมือที่จับต้นคอบีบแรง สาวน้อยตัวเล็กดิ้นด้วยความเจ็บปวดทรมาน
แคว่ก!
วันนี้ทางร้านให้สวมใส่เสื้อเกาะอกกับกระโปรงสั้นตอนนี้ถูกฉีกออกเหลือเพียงชั้นในสีดำมือน้อยพยายามปัดป่ายพร้อมกับผลักไส
"ฮื้อ ปล่อยหนูเถอะ อ๊าย์"
แต่ยิ่งดิ้นแรงเท่าไหร่อีกฝ่ายกลับฮึกเหิม น้ำผึ้งถูกกดลงแนบพื้นตอนนี้เธอดิ้นพล่านคลุกฝุ่นและสิ่งสกปรกตรงทางเดินห้องน้ำ
เพียะ!
"อย่าดิ้นอีสัส!! มึงอยากเป็นศพเหรอ" ชายตัวใหญ่ขึ้นคร่อมฟาดฝ่ามือหนาจนเลือดของน้ำผึ้งซิบมุมปาก "ให้กระเเทกก่อนเดี๋ยวปล่อย"
"ไม่ ฮื้อ ออกไป!"
"ตัวเท่ามดตะนอยน้อยนิด มึงคิดว่าจะสู้แรงกูไหวเหรอ อีกอย่างวันนี้ใส่รองเท้าผ้าใบคงไม่มีของแหลมถิ่มตากูแน่ ฮ่าๆ"
กรี๊ด
พูดจบมือหนาก็ลุกล้ำล่วงเกินจับสองเต้าบีบเคล้นโดยที่น้ำผึ้งส่งเสียงกรีดร้องโวยวายไม่หยุด ผมเผ้ายุ่งเหยิงอีกทั้งเสื้อเกาะอกของเธอฉีกขาดตอนนี้ทำได้เพียงใช้มือป้องไม่ให้ชุดชั้นในตัวจิ๋วหลุด
ตุบ!
สักพักก็มีเสียงดังเหมือนกับบางอย่างกระแทกพื้นดินด้านนอกหน้าทางเข้า ตึก ตึก ตามมาด้วยฝีเท้าหลายคู่เข้ามายืนหยุดอยู่ตรงประตู
"ที่นี่ห้องน้ำผู้หญิงทำไมมีผู้ชายอยู่ด้วยนะ"
เสียงทุ้มต่ำเอ่ยถาม ชายที่คร่อมอยู่บนตัวเล็กหันขวับพร้อมกับขมวดคิ้วตอบโต้
"เรื่องส่วนตัวอย่าเสือก!"
"ให้พูดใหม่อีกที ลืมหรือเปล่าว่านี่ถิ่นใคร"
"กูไม่ลืมแต่ก่อนจะมาแจ้งคนดูแลถิ่นแล้ว"
"เหรอ..ไม่เห็นมีใครบอกอะไร"
ฟู่
เจ้าของเสียงทุ้มหยิบบุหรี่ออกจากกระเป๋าพร้อมสูบพ่นควันโขมงขณะที่น้ำผึ้งยังคงถูกคร่อมร่างเอาไว้ เธอใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลเพื่อจ้องมองผู้ชายที่ยืนอยู่
หลังจากควันสีขาวลอยละล่องจางหายเมื่อปะทะกับธาตุอากาศเผยให้เห็นใบหน้าของเขาที่เธอคุ้นตา
"ผู้ชายคนนั้น.."
ฉันจำเขาได้แม่นยำ แม้ว่าในตอนนั้นจะมีเลือดสาดกระเซ็นบนใบหน้าทำให้เห็นภาพเลือนรางก็ตาม เขาคือผู้ชายที่ยืนส่องกระจกอยู่ในห้องน้ำ ดวงตาคมกริบรูปกรามชัด จมูกโด่งสันตัวสูงมาก และที่สำคัญผิวพรรณหน้าตาหล่อกว่าใครที่เคยพบเจอมา
"มึงบอกว่าแจ้งคนดูแลถิ่นแล้ว แต่มึงไม่ได้แจ้งกูแปลว่าเป็นโมฆะ รู้ใช่ไหมว่าถ้าหากข้ามถิ่นโดยพลการจะต้องโดนอะไร อ๋อ อีกอย่างเมื่อวันก่อนลูกน้องมึงก็ข้ามถิ่นมาหาเพื่อนมันแถวนี้โดยไม่แจ้งแถมโมเมว่านี่ถิ่นมัน กูก็ยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ" น้ำเสียงดุดันพูดคุยพร้อมเดินตรงดิ่งเข้ามาหา "งั้นเอาเป็นว่า..ทบต้นทบดอกกับมึงคนเดียวเลยก็แล้วกัน หึ"
🐝_____________🐝
ผู้ใดหว่า! กริ๊ดดดด จะใช่ไหม อิอิ อัปต่ออีกตอนดีไหมคะ?
🐝_____________🐝
กดถูกใจมุมชวาด้านล่างทุกวัน📌 เพื่อเป็นกำลังใจ และ กดติดตาม📌 เพื่อเป็นแรงผลักดันให้อัปตอนต่อไปด้วยนะคะ