?

หื้อ?

มีอะไรเหรออาคุตางาวะ?

โทษทีนะอาคุตางาวะ

วันนี้ประธานก็จะพาทั้งสำนักงานไปชมซากุระเหมือนกัน

โทษทีนะ

ห๊า?

จะบ้าหรือไงอาคุตางาวะ?

เดี๋ยวๆ แล้วนายรู้เหรอว่าพวกฉันจะไปชมซากุระที่ไหน?

อาคุตางาวะ?

นี่

ถึงแล้ว

ให้ตายเถอะ ไม่คิดว่านายจะบ้าขนาดนี้

เล่นตามไปถึงที่เฉยเลย

แถมหน้ามึนร่วมวงตามที่บอกอีก

ใครจะคิดว่านายด้าน กล้าทำจริงล่ะ

ได้ยินว่าช่วงนี้ไม่ค่อยมีงานนิ? บอสนายบอกมา

หื้อ? ทำไมมีแค่นายล่ะ?

...

มามุกนี้จริงดิ?

ได้ๆ เดี๋ยวฉันบอกให้

เรื่อง?

...

อาคุตางาวะ

เดี๋ยวพรุ่งนี้หาของไปฝากปลอบใจนะ

สู้ๆ กับความป่วนเข้าล่ะ

เฮ้ อาคุตางาวะ...อยู่ไหม? (#กดกริ่งหน้าประตู)

ตอบหน่อย

สวัสดี

อาคุตางาวะอยู่ไหม?

ได้ๆ

...ทำไมรู้สึกเหมือนโดนใช้งานแปลกๆ หว่า? (#เดินเข้าไปในห้องแล้วปิดล็อกห้องให้เรียบร้อย)

อาคุตางาวะ...ยังอยู่ดีไหมเนี่ย? (#เดินเข้าไปหาอาคุตางาวะที่ห้องนอน...ซึ่งอาคุตางาวะนอนในสภาพตัวครึ่งหนึ่งตกลงมาจากเตียงด้วย)

อาคุตางาวะ นอนดีๆ เดี๋ยวปวดหลังหรอก

เฮ้อ นายไปเจออะไรมาเนี่น? (#ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่พลางจับอาคุตางาวะให้นอนบนเตียงดีๆ)

หว่า! อะไรของนายเนี่ยอาคุตางาวะ!?

นี่ละเมอเหรอเนี่ย!? ปล่อยนะอาคุตางาวะ! (#พยายามแงะมืออาคุตางาวะออก)

โธ่...เกาะแน่นอะไรขนาดนี้เนี่ย? (#แงะไม่ออก)

เฮ้อ... (#สุดท้ายก็ปล่อยให้อีกฝ่ายเกาะไป)

อื้อ อีกห้านาทีนะ...

งื้อ...ขอต่ออีกนิดน้าาาา (#อ้อน)

ม่ายยยยย (#ละเมออ้อนต่อ)

อื้อออออ

อื้ออออ (#เริ่มตื่น)

!? (#สะดุ้งโหยงพร้อมผลักอาคุตางาวะออกไป)

ท...ทำอะไรของนายเนี่ยอาคุตางาวะ!?

ฉันไปอนุญาตนายตอนไหน!?

แน่นอนว่าไม่!

ก็แหงสิ!

ยังไงก็ไม่ได้!

และนายลุกไปเลย...ลุกไปล้างหน้าล้างตาเลยเฟ้ย!

อาคุตางาวะ...

รีบๆ ลุกเลย เดี๋ยวทำมื้อเที่ยงให้

เออดิ

ให้ตายเถอะ (#ส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนใจก่อนที่จะลุกไปในครัวเพื่อเตรียมมื้อเที่ยงให้)

เออ รู้แล้ว

มื้อเที่ยงเสร็จพอดีเหมือนกัน

รีบมากินเลย

ฉันเก็บมาเอง

ไม่ได้เด็ด

มันร่วงใส่หัวฉันทั้งก้านระหว่างมานี่น่ะ

เลยเอามาด้วยเลย

อา

อ๋อ และช่วงนี้นายคงว่างแล้วล่ะช่วงนี้

พอดีฉันฟ้องอะไรประธานนิดหน่อยจนดาไซซังคงไปป่วนชูยะซังไม่ได้อีกนานน่ะ

ไม่บอก

ก็ดีนะ