ผมไม่รู้ ตื่นมาก็กลายเป็นงี้แล้ว... (#กลายเป็นหญิง)

ช่วยผมหน่อยรันโปคุง ผมไม่อยากอยู่ในสภาพนี้นะ

ก็ไม่ได้ทำอะไรนะ

เมื่อวานผมก็แค่เขียนนิยายตามปกติเอง แทบไม่ได้ออกจากห้องเลย

ผมไปซื้ออาหารให้คาร์ครับ

นอกจากนั้นก็มีแค่วิ่งหนีหมา...

ก็ไม่นะ

ก็มีบ้าง

ก็อาจจะ

แต่ตอนนี้สาเหตุมาจากอะไรก็ช่างเถอะรันโปคุง

ผมอยากคืนสภาพเดิมอ่ะ

?

เปล่า

แหม คิดว่าจะไม่เรียกซะแล้ว (#โผล่หน้ามา)

และมาเลย...มาแต่งตัวดีๆ เลย

เดี๋ยวๆ จะลากผมไปไหนเนี่ย!? (#ดิ้น)

ไปแต่งตัวไง

อีกอย่างมาแบบนี้ไม่โดนลากเข้ามุมมืดก็บุญแล้ว

ไม่ต้องมาพูดมากแล้วมาแต่งตัวเลย

ม่ายน้าาาาาาา!!!

รันโปคุงช่วยผมด้วย!!!

ม่ายยยยยยยยย!!!

รันโปคุงโหดร้ายมาก... (#นั่งกอดแร็กคูณต่างตุ๊กตา)

แต่แบบนี้มันก็เกินไปนะครับ!!!

...อย่าทำเหมือนคู่รักข้าวใหม่ปลามันได้ไหม?

ถ้าจะจีบกันก็เอาตอนที่ฉันไม่อยู่สิ

แบบนี้เหม็นความรักนะ

เดี๋ยวๆ! ไม่ใช่แล้วครับ!

รันโปคุงก็อย่ารับมุขหน้าตาเฉยสิครับ!!!

ไม่ฮาครับ

บอกว่าอย่าจีบกันต่อหน้าไง...

ไม่ใช่นะครับ!

รันโปคุงก็อย่ารับหน้าตาเฉยสิครับ!

เดี๋ยวมีคนมาได้ยินก็เข้าใจผิดหรอก!

ห๊า?

กิ้ว! (#แร็กคูณขู่ใส่รันโป)

กิ้ว! (#ขนฟู)

กิ้ว! กิ้ว!

เดี๋ยวๆ! รันโปคุงกับคาร์จะทะเลาะกันเพื่อ!? หยุดเลยนะครับ!

กิ้ว!

ดูท่านายจะมีศัตรูหัวใจเป็นแร็กคูนนะ

กิ้วๆๆๆ

กิ้ว!

พอกันก่อนครับทั้งสองคน! หยุดก่อนนนนนน!!!

เฮ้อ วุ่นวายได้ใจ (#มองคนที่วางมวยกับแร็กคูนในขณะที่อีกคนพยายามห้ามไป)

...เละกันพอดูนะพวกนาย (#นั่งดื่มชามองคนที่ทะเลาะกับแร็กคูณจนหมดสภาพทั้งคนทั้งสัตว์)

กิ้ว!

หยุดทะเลาะกันเถอะครับ (#เอาผ้าเย็นแปะหน้าผากรันโป)

คาร์เองก็อย่าไปกัดรันโปคุงสิครับ

กิ้ว!

ไม่ต้องบ่นเลยครับ

...ฟังกันออกจริงดิ?

กิ้ว! (#ขู่อีกรอบ)

อย่าเพิ่งทะเลาะกันอีกรอบสิครับ!

เฮ้อ เอาเข้าไป...เคยได้ยินแต่หมาหวงเจ้าของ นี่แร็กคูนหวงเจ้าของ...

กลับมาสักทีนะยะ รออยู่เลย

เออ...ผม...

อย่าไปแกล้งสิ...เดี๋ยวโดนเอาคืนหรอก

ผมไม่รู้...

กิ้ว! (#ขู่)

พอก่อนเถอะครับ...เพิ่งหยุดทะเลาะกันเองนะครับ

ซวยแล้วไง...แล้วแบบนี้จะเอาไงดีครับเนี่ย? (#ทำหน้าหง่อยๆ)

ใช่...ดีไม่ดีอาจหายเองก็ได้

อันนั้นยังไงก็ไม่เอาครับ! ไม่งั้นผมก็โดนแกล้งเป็นของแถมสิครับ!!!

ถึงงั้นก็เถอะครับ...

เดี๋ยวครับ! ไหงงั้นล่ะครับ!?

เดี๋ยวสิครับรันโปคุง! เดี๋ยวววววว!!! (#โดนลากออกจากสำนักงาน)

อา นั้นสินะ

...

รันโปคุง

ถามจริงครับ

นี่เอาผมมาเป็นข้ออ้างในการกินขนมหรือไงครับ?

งั้นทำไม...ถึงพามาร้านขนมสำหรับคู่รักล่ะครับ!?

ก็...จริง...

อุ๊บ!

อย่าเอายัดปากกันแบบนี้สิครับ!!!

...

เฮ้อ

ก็ได้ครับ

เพราะงั้นอย่าเตรียมเอายัดปากผมอีกนะครับ

ง่ะ

เล่นกินขนาดนั้นจะอิ่มก็ไม่แปลกล่ะครับ

หากมีท้องอืดด้วยก็คงไม่น่าแปลกใจเลยด้วย

ครับ ถึงไม่รู้ว่าทำไมแต่คาร์กินอาหารคนได้ครับ แถมไม่เป็นอันตรายกับสุขภาพด้วย

ก็นะครับ

ว่าแต่รันโปคุงกินเสร็จแล้วจะไปไหนต่อล่ะครับ?

ของผมที่ไหนก็ได้ครับ

ครับ

เอ๊ะ ครับ...

แหมๆ หวานกันแบบไม่เกรงใจใครเลยเนอะ

หื้อ? (#หันไปมองต้นเสียง)

ฉันมากับเอลิตจังและบังเอิญเห็นพวกนายเลยเดินมาทักไง

ว่าแต่...ไหงคนของกิลด์ถึงกลายเป็นแบบนี้ล่ะ?

ไม่ทราบครับ รู้ตัวก็กลายเป็นงี้แล้วครับ

เหรอ~~~

แหม ในสภาพนี้นี่หากอยู่คนเดียวคงโดนหนุ่มจีบตรึมน่าดู

เอ๋?

กิ้ว!

ฮาๆ โวยพร้อมกันทั้งคนทั้งแร็กคูนเลยนะ

งั้นฉันไปดีกว่าแฮะ

โหดร้ายจังนะ...ติดความปากเสียจากพ่อนายหรือไง?

ฉันยังไม่ได้เอ่ยชื่อสักหน่อย ร้อนตัวไปได้

ใจเย็นๆ ครับรันโปคุง

แหมๆ กลัวเมียก่อนแต่งสินะนาย

เดี๋ยวๆ! ไม่ใช่แล้วครับ!

หึหึ...เด็กกันจังนะ (#ส่ายหน้าอย่างอ่อนใจก่อนเดินกลับไปยังโต๊ะที่เอลิตนั่งรออยู่)

รันโปคุง...นี่จะลากผมไปถึงไหนครับเนี่ย?

เดินมานานแล้วนะครับ

ผมว่าแค่นี้เขาก็ไม่มาแล้วมั้งครับ

ครับ

ไม่ล่ะครับ

เดี๋ยวรันโปคุงเดินไปคนเดียวก็หลงอีกหรอก

แต่กว่าจะมาถึงนี่ผมทวงไม่ให้รันโปคุงเดินเข้าป่ามาสิบกว่ารอบแล้วนะครับ

ไม่นิดนะครับ

อ่ะเอ๊ะ?

จะให้ผมง้อยังไงเหรอครับ?

...กิ้ว!! (#แร็กคูณกระโจนใส่รันโป)

กิ้ว!!!

เดี๋ยวๆ! อย่าทะเลาะกันสิครับ!

หยุดก่อนคาร์! รันโปคุงก็อย่าเตรียมวางมวยสิ!!!

กิ้ว!!!

...เอาไงดีเนี่ย? (#มองหนึ่งคนกับอีกหนึ่งตัวที่ทะเลาะกันอย่างไม่สนใจตนเลย)

ไม่ทราบครับ และคาร์เป็นแร็กคูนครับ ไม่ใช่ทานุกิ

ผมเอเกอร์ อลัน โพไงครับ

คนของกิลด์น่ะครับ

ครับ

หว่า! ทำอะไรครับเนี่ย?!

ไม่ทราบครับ...และเล่นพิสูจน์กันงี้เลยเหรอครับ?

กิ้ว!!! (#โดดไปกัดทาจิฮาระ)

เดี๋ยวครับคาร์! อย่าไปไล่ฟัดชาวบ้านสิครับ!

ได้ที่ไหนล่ะครับ!

แหมๆ ดูสนุกกันจังนะ... (#โผล่มาระหว่างรันโปกับโพ)

ชะแว๊ดดดดด!!!

กลิ้งมา

จริง

ไอ้กลิ้งมานี่มันอะไรกันครับ?

ก็สะดุดขาตัวเองกลิ้งลงหลุมมิติมาน่ะ

พอดีบ้านเราไฟดับและทางเราเป็นตอนมืดแล้วเลยมองทางไม่เห็นน่ะ

...แบบนี้ก็ได้เหรอครับ?

ก็ได้น่ะสิ

ไม่เอา สนุกดี

...คาร์ กลับมานี่ครับ

กิ้ว! (#โดดกลับไปหาโพ)

จ้า รอด...แต่เฉพาะเรื่องนี้นะ

เราส่งรูปที่นายแตะอกโพไปให้กินล่ะ

หาทางง้อเองเด้อ

โอ๋ เร็วแท้ๆ

ก็ไปแกล้งเขานี่ครับ

เปล่า แค่พูดแกล้งเฉยๆ

ก็นะ

...

นี่ ผมถามอะไรหน่อยสิ

ว่ามาพวก

ที่ผมกลายเป็นงี้เนี่ย

ฝีมือเธอ?

ถูก

...

ช่ายยยยย

เพื่อ?

เพื่อความสนุก

...

ถึงรู้ผมก็อยากได้คำตอบแบบอื่นบ้างนี่ครับ

แล้วนี่เมื่อไหร่ผมจะคืนสภาพ?

มีคำตอบสองทาง เอาอันไหนล่ะ?

ไม่รู้สิครับ อันแรกคืออะไรล่ะครับ?

รอสักสามวัน เดี๋ยวหากเอง

เหมือนเดิม...พวกนายน่าจะรู้ว่าหมายถึงอะไร

...

ผมว่าผมรอให้หายเองดีกว่า

ไม่รู้สิน้าาาาา

และเราไปล่ะ!!! (#วาปหนีไปเล่นมิติอื่น)

นั้นสินะครับ...ยังไงก็ต้องทนสภาพนี้ไปตั้งสามวัน

ไม่ต้องเลยครับรันโปคุง

เดี๋ยวหลงทางอีกหรอกครับ

ไม่เชื่อครับ

เดี๋ยวผมไปส่งรันโปคุงแล้วกลับเองครัย

รันโปคุง...

ไม่มีหรอกครับ