ดาไซซัง! ไม่ต้องเลยครับ!

หาเรื่องแฉผมมากกว่า!

...มีเรื่องอะไรกันเนี่ย?

มีอะไรเหรอครับดาไซซัง?

ครับ

ครับ

ทำไมเหรอครับ?

อย่าถามเชียวนะ!

เอ๊ะ?

ทำไมล่ะจินโกะ?

เอาเป็นว่าอย่าถามเลยเถอะ!!!

ไม่ต้องเลยครับ!

...

นี่มันเรื่องอะไรหว่า?

ผมเองก็อยากรู้เหมือนกันแหละครับ

ไม่ต้องอยากรู้แล้วลืมๆไปเถอะ!

ดาไซซัง💢💢💢

ไม่ต้องมาพูดเลยนะครับ! เคาะประตูก็ไม่เคาะ เปิดพรวดมาเฉย!!!

...

เซ็กซี่ดีนะอัตสึชิ

ไม่ใช่ล่ะครับ!

อย่าแกล้งผมอีกคนสิครับ!!!

อาๆ โทษที

ว่าแต่อาคุตางาวะ ไหงเงียบไปล่ะ?

อาคุตางาวะ?

เฮ้

เออ...

กว่าจะตอบกลับได้นะอาคุตางาวะ

เออ...ขอโทษค่ะ ฉันไม่ใช่พี่ค่ะ

นี่กินเองค่ะ

พี่เขาอยู่ๆ ตัวแข็งแล้วล้มตึงไปน่ะค่ะ

ก็เลยหยิบมือถือมาดูนี่แหละค่ะ

...

ซวย

เขิน?

เงียบเลยครับดาไซซัง

ฉันว่านายห้ามไอ้ดาไซไม่อยู่หรอก

และกิน ไปดูแลอาคุตางาวะไปเถอะ อย่ามาสนนี่เลย

ค่ะ

ส่วนดาไซก็เลิกเล่นได้แล้ว

เดี๋ยวโดนอัตสึชิเอาคืนหรอก

แน่ใจเหรอครับ?

เสียใจครับ วันนี้ผมอยากใจร้าย

และเตรียมรับกรรมเลยครับ ผมไปล่ะ

...

สมน้ำหน้าวะดาไซ

เออๆ

ไปล่ะ!

จินโกะ...

อยู่ไหม?

อยู่

มีอะไร?

ตอนนี้อยู่ไหน?

ห้อง

กี่คน?

ตนเดียว วันนี้เคียวกะไปค้างกับคุณหมอ

ว่าแต่ถามทำไมเหรอ?

เดี๋ยวไปหา

เอ๊ะ?

เดี๋ยวกระผมไปหา

เดี๋ยว นายจะมาทำไม?

อาคุตางาวะ

เฮ้ย

สมน้ำหน้า ก็แกไปแกล้งก่อนนิ

แกาปานนี้แบ๋วยังไงก็ไม่ขึ้นวะ

ไม่รู้

ตกลงพวกนายอยู่ไหมเนี่ย?

อยู่ครับ

อยู่ครับ

อยู่ไหนกัน?

ห้องครับ?

อยู่กับจินโกะครับ

ไม่ใช่ครับ!

เปล่าครับ ถึงอยากก็เถอะ

อาคุตางาวะ!

โทษที

ก็นะครับ

นายอย่าไปรับมุขสิเฮ้ย

แล้วไหงนายไปห้องอัตสึชิล่ะอาคุตางาวะ?

จับจินโกะแต่งตัวเล่นครับ

ห๊า?

อาคุตางาวะมาจับผมแต่งตัวเล่นเป็นตุ๊กตาเลยครับ แถมแต่ละชุดนี่...

น่ารักออก

น่ารักกับผีสิ

นิดหน่อยครับ กินไม่ยอมให้กระผมเลือกชุดให้มาปีสองปีแล้ว

กินก็โตขนาดนี้คงไม่อยากโดนพี่ชายจับแต่งตัวเป็นเด็กๆ ไปตลอดหรอกน่า

แล้วนี่เก็บกดขนาดไปจับอัตสึชิแต่งแทนนี่สุดๆ เลยวะ

ไม่ต้องเลยครับดาไซซัง!

ขอปฏิเสธครับ จินโกะน่ารักเกินจนกระผมอยากดูคนเดียว

อาคุตางาวะ! ไหงพิมพ์งี้ฟะ!?

ก็มันจริงนิ

หวงว่างั้น?

ครับ

อ่ะ แค่นี้นะครับ จินโกะงอนกระผมล่ะ

อาๆ

เอาไงล่ะ? แยกย้ายสิ

และคงต้องลางานให้พวกนั้นด้วย

เออ งั้นฉันไปลางานให้อาคุตางาวะก่อนล่ะ