นั้นมันคำพูดของทางนี้ต่างหาก (#นั่งอยู่อีกเตียงในสภาพที่ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก)

ไอ้คนชอบคุยกับแมว

ไอ้หงอก

ไอ้คนยิ้มยาก

... (#มองคนอายุเยอะทั้งสองเถียงราวเด็กๆ)

นี่...นาย... (#เรียกคนที่มาเฝ้าคนเจ็บเหมือนตน)

พ่อนายไปโดนอะไรมา?

เอิ่ม มามุขนี้...

โดนเด็กชนแล้วล้มไปโดนรถชน

ดีที่รถขับไม่เร็วเลยบาดเจ็บแค่นี้

ก็นะ

ว่าแต่...

คิดว่าทั้งประธานนายและบอสฉันจะเถียงกันอีกนานไหม?

เฮ้ย! ที่นี่โรงพยาบาลนะ! เงียบหน่อย! เดี๋ยวแม่จับฉีดยาชาให้ไม่ได้กระดิกทั้งคู่นิ! (#พยาบาลเปิดพรวดเข้ามา)

...

เห็นด้วย...พยาบาลที่นี่โหดจัง... (#มองพยาบาลที่ออกจากห้องไป)

ว่าแต่บอส...แล้วนี่จะเอาไงต่อ?

เรื่อง?

งานไงครับ จะเอาไงครับ?

ไปบอกให้โคโยะคุงทำแทนแล้วกัน

ครับ...เดี๋ยวไปจัดการให้ครับ... (#เดินออกจากห้องไป)

ฉันก็ไม่อยากอยู่กับคนแก่ชอบคุยกับแมวสองคนหรอก

แต่นายแก่กว่าไง

...

วันนี้ดูสงบกันดีนะ (#มองคนเจ็บสองคนที่นั่งทำหน้าบูดใส่กันอยู่)

พยามาร?

ถึงจะเหมือนพญามารจริงๆ ก็เถอะ

ว่าแต่...นี่มาทำไมเนี่ย? (#มองอีกคนที่ยืนอยู่ในห้อง)

มาเยี่ยมประธานและมาสมน้ำหน้าไอ้คุณท่านไง

ปากเสียจังนะ

ก็รู้นิสัยกันอยู่

เดี๋ยวๆ ผมไม่ใช่แมวนะประธาน ใช้คำว่าแซะก็พอ

กัดมันหมา...

ฉันไม่ชอบหมา เอาแมวแทน

ไม่ใช่ล่ะวะ

นั้นสิ พอเถอะ

...พยาบาลที่นี่น่ากลัวขนาดไหนเนี่ย?

เอิ่ม จะว่าไงดีล่ะ...ก็น่ากลัวมั้ง?

ูชูยะซังอยู่ไหมครับ?

ชะอุ๋ย! รู้ได้ไงเนี่ยคุนิคิดะคุง!? (#หลบหลังชูยะ)

ไม่เอา!

แกไปห่างๆ ฉันเฟ้ยไอ้บ้าฆ่าตัวตาย! (#ถีบดาไซออก)

แล้วนี่มีอะไรเหรออาคุตางาวะ?

งานด่วน? (#รับเอกสารมาอ่าน)

โอเค งั้นไปกัน (#ออกจากห้องไปพร้อมอาคุตางาวะ)

...

เฮ้อ นั้นสิ... (#ทิ้งตัวลงบนเตียง)

เมื่อไหร่จะหายเนี่ย? เบื่อขี้หน้าไอ้คนบ้าแมวแถวนี้แล้ว

อา นั้นสินะ

เห็นด้วย

ไม่มีใครมาหาเลย

หรือกลัวพญามารหว่า?

...

...

...

จะคุยอะไรกันต่อดีเนี่ย?

ฉันเบื่อ

หาเรื่องทะเลาะหรือไงไอ้คนชอบคุยกับแมว?

นั้นสินะ

งั้นเป่ายิ้งฉุบเล่าเรื่องไหม?

ก็แค่เป่ายิ้งฉุบธรรมดา ใครแพ้ให้เล่าเรื่องแปลกๆ ที่เคยเจอแล้วกัน

งั้นเริ่มเลย

เป้ายิ้งฉุบ

✌

อาๆ รู้แล้วๆ

เรื่องแปลกๆ ...อื้อ เอาเรื่องที่เมื่อก่อนดาไซมักแอบทำทางลับไว้ทั่วพอร์ทมาเฟียแล้วกัน

อา

เมื่อก่อนไม่รู้เป็นอะไร ดาไซแอบทำทางลับไปทั่วเลย

แม้แต้ในห้องน้ำยังมี

ต้องใช้เวลาตั้งนานกว่าจะอุดหมดได้แหน่ะ

โดนเหมือนกันสินะ?

ยังดีของนายยังเลิก ของฉันดาไซไม่ยอมเลิกจนดาไซออกจากพอร์ทมาเฟียไปเนี่ย

อา โอเค

เป่ายิ้งฉุบ

✋

✌

✊

✋

อ่ะ คราวนี้ฉันชนะ

ตานาย

ถ้าจำไม่ผิดสำนักงานนายมันชั้นสามชั้นสี่เลยไม่ใช่เหรอ?

อาๆ

เป่ายิ้งฉุบ

✊

เป่ายิ้งฉุบห่วยจังนะ...

เดี๋ยวๆ เรื่องฉันมันแปลกตรงไหน?

หลอกด่าใช่ไหม?

และที่สำคัญ...บอกกี่ทีแล้วว่าฉันไม่ใช่โลลิค่อนห๊า?

อย่าเปลี่ยนเรื่องสิ!

...หมายถึงตอนไหนเนี่ย?

ตั้งแต่ปานนั้น...

แต่ฉันว่าในตอนราวๆ นั้นฉันไม่เคยไปไหนตอนกลางคืนนะ

แต่สมัยก่อนฉันไม่ใช่พวกตื่นกลางดึกนะ

หลับสนิทยันเช้าด้วย

ไม่รู้

...

นั้นสินะ

(พยาบาล) เอ้า! ได้เวลาทานยาแล้ว! (#เปิดประตูเข้ามาดังปัง)

อา...รู้แล้ว ไม่ต้องตะโกนก็ได้มั้ง...

(พยาบาล) ห๊า?

ไม่มีอะไรจ้า

(ในใจ : ใครจ้างพยาบาลคนนี้วะ โหดชิบ)

โทษๆ (#กระซิบกลับพร้อมยอมทำตามพยาบาลที่เพิ่งเข้ามาโดยละม่อม)

...

พวกคุณดูสนิทกันขึ้นนะ (#มองคนที่นั่งเล่นไพ่กันหน้าตาเฉย)

ใช่ที่ไหนเล่า

ที่จริงก็มีนะ...

เฮ้ๆ บอกแค่บอกว่ามีไม่ได้บอกใช้กับพ่อนายสักหน่อย!

แต่เหมือน

ไม่ ฉันว่าเหมือนหมอนี่เลี้ยงต้อยมากกว่า (#ชี้ที่ฟุคุซาวะ)

ชิ...ทีไพ่นี่ทำไมเก่งนักนะ...

ตอนเป่ายิ้งฉุบนี่เห็นแพ้รวดๆ

...นี่อยู่โรงพยาบาลมันน่าเบื่อขนาดเล่นเป่ายิ้งฉุบกันเลยเหรอ?

ก็ไม่รู้จะเล่นอะไรไม่ให้พญามาร เอ้ย! พยาบาลมาโวยนิ

หลุดเรียกพยาบาลว่าพญามารแล้วนะบอส...

นั้นสินะ...

พร้อมเพรียงกันมาก...

หากพยาบาลคนนั้นมาได้ยินคงสนุกน่าดู

ไม่สนุกสักนิดนะชูยะคุง

ความเห็นเรื่องนี้เห็นพ้องกันเสมอเลยนะครับ...

ว่าแต่...หมอบอกหรือยังว่าอีกกี่วันออกจากโรงพยาบาลได้ครับบอส?

...นี่นายทำอาหารให้ลูกนายกินเองเหรอเนี่บ?

ก็เปล่า แค่นึกภาพเทียบกับเมื่อก่อนแล้ว...

ก็มันจริงนิ เมื่อก่อนถึงขั้นทำครัวระเบิดด้วยซ้ำ

สัปดาห์หนึ่ง...งานนี้ฉันโดนพญามารสับเละแน่...

ถ้าอยู่นิ่งๆ ก็ไม่โดนหรอกครับบอส

อา ฉันก็หวังว่างั้น...