แพร Talk

ฉันถามในขณะที่ไทม์กำลังก้าวขาออกจากห้องในคอนโดที่ฉันกับเขาอยู่ด้วยกัน

ฉันกับไทม์เราเป็นนักศึกษาปี3เหมือนกัน คณะเดียวกัน เราเริ่มจากเป็นเพื่อน เพื่อนสนิท เพื่อนรู้ใจ คนคุย และแฟน เราสัญญากันไว้ว่า ถ้าวันไหนเราสองคนประคองความรักไม่ได้จริงๆเราจะยังเป็นเพื่อนกันอยู่

ใช่แล้วล่ะ..ฉันลืมไปซะสนิทเลยกฎของการเป็นแฟนกันมีอยู่2ข้อ คือ 1.ไม่งี่เง่า 2.ไม่ต้องบอกกันทุกเรื่อง 3.ให้เวลาส่วนตัวกันและกัน

เหมือนว่าฉันกำลังผิดกฎทุกข้อเลยน่ะสิ

ฉันก็ไม่ได้คาดหวังให้เขาง้อหรอก

แต่มันก็เสียความรู้สึกแบบบอกไม่ถูกเหมือนกัน

ต่างจากตอนแรกที่คบกัน

อะไรๆก็ดีไปหมด

เหมือนอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์สีชมพูเลยล่ะ!

แต่พอเวลาผ่านไป

ฉันกลับรู้สึกเบื่ออย่างบอกไม่ถูก

ฉันคิดว่าเขาเปลี่ยนไป

เขาออกไปข้างนอกบ่อยมากไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับฉันเลย

ทั้งที่ความจริงเขาเป็นคนอย่างนี้ตั้งนานแล้ว

ฉันไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไร

เป็นเพราะใคร

จะฉันหรือเขา

ในตอนนี้ฉันคิดว่าบางทีฉันกับเขาเราอาจจะไม่ได้รักกันจริงๆ

เราอาจจะแค่ยังเด็กเกินไป

แค่นั้นเอง

เขาบอกกันว่าถ้ารักใครแล้วเวลาอยู่ด้วยกันแล้วจะมีความสุข

แต่ฉันกลับทุกข์ขึ้นทุกวัน

บางทีมันอาจไม่ใช่ความรักก็ได้

ฉันนั่งรอไทม์กลับมา...แล้วฉันจะคุยกับเขา

3 ชั่วโมง ต่อมา

แอ๊ด!

เขากลับมาแล้ว!?

พอไทม์เดินมาใกล้ๆ ฉันจึงก้มหน้าลงไม่อยากสบตากับเขา

ถ้าฉันพูดออกไปมันจะดีแล้วหรอ

แต่เขาก็ดูไม่สนใจฉันนี่!!

ฉันหลับตาปี๋ก้มหน้าแทบจะมุดใต้โต๊ะแล้วบอกเขา

อย่างน้อยฉันกับเขาจะได้พิสูจน์ว่าเรารักกันจริงรึเปล่า

หรือมันก็แค่ความคิดเด็กๆ

หลังจากที่เก็บของเสร็จแล้วฉันก็วางแพลนไปเที่ยวคนเดียวซักเดือนนึง เที่ยวคนเดียวก็สนุกได้! จริงๆนะ โชคดีที่ว่ามหาลัยไม่มีงานอะไรให้ทำเพราะฉันทำล่วงหน้าไปหมดแล้วก็เลยได้ใช้โอกาสนี้ในการไปพักผ่อนด้วยเลย...บางทีฉันกับเขาเราอาจจะไม่ได้เหมาะสมกัน

หลังจากที่ซื้อตั๋วรถไฟเสร็จฉันก็ขึ้นรถไฟทันทีฉันอยากไปถึงไวๆจะได้มีเวลาดูพระอาทิตย์ตกดินใกล้ๆที่เชียงใหม่

ข้างทางวิวสวยนะเนี่ย

ว่าแล้วฉันก็ถ่ายรูปลงไอจีดีกว่า

แพร Talk End.

ไรท์ Talk

ไรท์ Talk End.

💗