บทเรียนบทที่1
-
ณ ม.6/1
-
คุณครูใบตอง
นักเรียนค่ะวันนี้จะมีนักเรียนคนใหม่ย้ายมาห้องครูอยากให้ทุกคนทำความรู้จักกับเพื่อนๆนะค่ะ ยัยหนูเข้ามาเลยจ้าทั้ง3คน
-
มิซึ
สวัสดีค่ะมิซึฝากด้วยด้วยนะค่ะ
-
ไอโกะ
สวัดดีเราไอโกะยินดีที่ได้รู้จักนะ
-
รินลดา
สวัสดี เราชื่อริน ริน.... รินลดา ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน
-
คุณครูใบตอง
เดี่ยวพวกเธอไปนั่งตรงที่เร็นกับไอจังนะมิซึและไอโกะ
-
รินลดา
แล้วหนูละค่ะอาจารย์
-
คุณครูใบตอง
เดี่ยวหนูนั่งกับเพื่อนใหม่อีกสองคนนะเด็กห้อง4 เพียวกับจิโร่
-
คุณครูใบตอง
อ้าวพวกเธอ2คนแนะนำตัวสิ
-
จิโร่
สวัสดีครับผมจิโร่นะครับยินดีที่ได้รู้จัก
-
เพียว
สวัสดีทุกคนนะครับผมเพียวห้อง4ขอฝากตัวด้วยนะครับ
-
ในขนาดนั้นผู้หญิงในห้องต่างพากันตื่นเต้นและยิ้มกรี๊ดเหมือนFCเจอดารากัน
-
รินลดา
ห๊ะ ! อะไรนะค่ะ
-
เพียว
มีอะไรหรอริน
-
รินลดา
นายรู้จักชื่อฉันได้ไง
-
เพียวยิ้มมุมปากแล้วเดินไปนั่งโต๊ะที่ว่างอยู่
-
จิโร่
ยินดีที่ได้รู้จักนะริน
-
จิโร่ยิ้มหวานให้แกรินเเล้วรีบเดินตามเพียวไป
-
รินได้เดินมานั่งข้างจิโร่ แล้วก็ได้แต่ตกใจกับสิ่งที่ได้ยิน “ หรือว่าเพียวจะรู้ว่าฉันคือรินนภาในร่างรินลดา “
-
ฉันกับจิโร่ได้เจอกับเด็กสาวคนนั้นที่ท่าทางคล้ายกับรินภาที่เจอที่ร้านคาเฟ่นิ แต่ทำไมวันนี้เธอคนนี้เธอแข็งแกร่งกว่ามาก
-
จิโร่
เห้ยเพียวนั้นมันน้องสาวคนเมื่อวันนั้นนิ พรมลิขิตของกูชัดๆ
-
เพียว
หลอนยาหรอจิโร่
-
เพียว
กูก็เห็นนานละแกพึ่งเห็นรึไง
-
จิโร่
มึงไม่เข้าใจคำว่าพรมลิขิตหรอกเพียว
-
เพียว
กูว่าแบบมึงพรมเช็ดเท้า
-
จิโร่
เห้ยนั้นน้องเขาไปมีปัญหากับไอพวกลูกๆคนสนับสนุนหรอวะเหี้ยละ
-
เพียว
แต่กูว่าเธอคนนั้นน่าจะปราบพวกนั้นชนะแหละเชื่อกูดิ
-
เพียว
มึงน้องคนนั้นอยู่ห้องไหนวะ
-
เพียว
มึงพอรู้ปะ
-
จิโร่
จากที่กูรู้ๆเก้นว่าห้องเดียวกับพวกนั้นที่หาเรื่องอยู่วะ
-
เพียว
แกสนใจย้ายห้องกับกูปะ
-
จิโร่
อย่าบอกนะว่า
-
เพียว
ใช่กูจะย้ายห้องไปห้องเดียวกับน้องคนนั้นมึงโทรบอกน้ามึงที่เป็นผู้สนับสนุนหน่อยนะ
-
จิโร่
โอเคได้ กริ๊งเดียวก็ย้ายได้แล้วเพื่อน
-
จิโร่
สักครู่นะ
-
จิโร่00:05:35
-
จิโร่
เรียบร้อย
-
จิโร่
เข้าเรียนได้เลย
-
จิโร่
อีกแค่ไม่กี่นาทีก็โทรหาอาจารย์ห้องนั้นละ
-
เพียว
อืมดีละ
-
เพียว
ใกล้เวลาเข้าเรียนละ
-
เพียว
ไปรอกันเถอะ
-
จิโร่
อืมโอเค
-
ทั้งสองได้มานั่งคอยตรงเสาที่เสาร์ระหว่างนั้นเพียวและจิโร่ก็ได้ฟังการแนะนำตัวของทุกคน โดยที่เพี่ยวสนใจแค่เด็กน้อยคนนนั้นคนเดียว “ ชื่อรินลดา ทำไมมันแปลกๆจังเธอคนนี้ ทำไมถึงคล้ายๆรินนภา “
-
คุณครูใบตอง
อ้าวพวกเธอ2คนแนะนำตัวสิ
-
จิโร่
สวัสดีครับผมจิโร่นะครับยินดีที่ได้รู้จัก
-
เพียว
สวัสดีทุกคนนะครับผมเพียวห้อง4ขอฝากตัวด้วยนะครับ
-
รินลดา
ห๊ะ ! อะไรนะค่ะ
-
เพียว
มีอะไรหรอริน
-
รินลดา
นายรู้จักชื่อฉันได้ไง
-
เพียวได้แต่ยิ้มมูมปากเดียวไปนั่ง “ เธอคือใครกัน ทำไมถึงเหมือนรินนัก หรือว่าเธอ ! “
-
รินลดา
มิซึ ไอโกะย้ายที่กับฉันได้ไม่
-
มิซึ
กูไม่เอาอะกูนั่งนี้ลอกการบ้านไอได้ง่าย
-
ไอโกะ
จริง5555
-
ไอโกะ
แกนั่งนั้นก็ดีแล้ว
-
เร็น
นี้รินสลับที่กับเราไม่
-
รินลดา
โอเคๆมาๆ
-
เพียว
เธอจะสลับที่ทำไมริน
-
รินลดา
ก็ฉันเป็นผู้หญิงแบบนี้มันได้หรอห๊ะ
-
จิโร่
เธอก็สลับก็ได้นะ
-
รินลดา
รีบๆเลยเร็วเดี่ยวอาจารย์ด่า
-
เร็น
เรารีบอยู่
-
ฟูมิ
แหม่ ทำเป็นนั่งไม่ได้กับผู้ชาย หยิ่งจริงๆเลยนะเธอเนี้ย
-
มิซุ
นั้นสิ
-
มิซุ
คิดว่าตัวเองบริจาคเงินแล้วจะทำให้เด่นหรือไง
-
ฮารุ
นั้นสิ คิดๆแล้วก็แค่คนขี้อวดอะ
-
ไอจัง
แล้วพวกเธอมีสิทธิ์อะไรมาด่ารินห๊ะ
-
ไอจัง
ออกไปเลยนะ
-
ฟูมิ
หน่อยอีไอแก
-
ในขนาดที่ฟูมิกำลังง้างมือจะตบไอได้มีมือเล็กๆของรินจับไว้ทันรินบีบแขนฟูมิ
-
ฟูมิ
โอ้ยเจ็บ มึงปล่อยกูเดี่ยวนี้นะอีริน
-
รินลดา
กูชื่อรินไม่ได้ชื่ออีริน เรียกกูให้มันดีๆหน่อย อย่าคิดว่าพวกมึงจะทำไรก็ได้ ตินนี้พวกมึงก็ไม่ต่างอะไรกับพวกสัตว์นรก
-
ฟูมิ
นี้แก!!!!
-
ฟูมิได้ตบหน้าริน
-
แต่ใครจะคิดว่ารินจะกล้าตบฟูมิแถมยังจิกหัวตบกลับแบบที่ฟูมิทำไว้กับเธอในร่างเก่าแถมผลักจนฟูมิล้มฟุบบนพื้น ฟูมิรู้ตัวว่าเริ่มสู้ไม่ไหวและได้กับเห็นเพื่อนๆเริ่มพากันซุบซิบนินทากันเลยเรื่อยถอยออกมา
-
ฟูมิ
สักวันอียัยริน
-
ฟูมิ
วันนี้โดดเรียนกันเดี่ยวกูบอกพ่อให้จัดการให้เอง
-
ฟูมิ
ไป
-
แล้วฟูมิและเพื่อนๆของเธอก็ออกจากห้องอย่างรวดเร็ว
-
มิซึ
สุด ยอด เลย ริน
-
ไอโกะ
แกเอาแรงสู้จากไหนวะเนี่ย
-
เร็น
นั้นรินหรอวะ
-
ไอจัง
เธอแม่งเท่ส์จังเลยริน
-
จิโร่
เธอโหดจังวะ
-
เพียว
......
-
รินลดา
ฉันเกลียดการโดดทำร้าย ฉันเกลียดการโดนแกล้งและการโดนรังแก ฉันเกลียดความไม่ยุติธรรมวะ
-
รินลดา
ไอไม่ได้ทำอะไรผิดสมควรแล้วที่โดน
-
ไอจัง
ขอบคุณนะริน
-
ไอจัง
ทุกคนค่ะ พี่เพียวกับจิโร่ด้วยนะ
-
ไอจัง
ตอนเย็นเราไปคาเฟ่กันนะ
-
ไอจัง
เดียวไอเลี้ยงทุกคนเอง
-
เร็น
ไป
-
มิซึ
เราก็ไป
-
ไอโกะ
ไปด้วย
-
รินลดา
ไปสิเธอนี้นะ55
-
จิโร่
เราไป
-
จิโร่
เพียวมึงไปปะ
-
เพียว
อืม
-
เพียว
ไป
-
เพียวเห็นว่ารินนั้นเป็นคนดีและช่วยเหลือเหลือทำเอาเพียวเผลอยิ้มให้กับริน ส่วนรินก็เริ่มชอบเพียว ทั้งสองต่างปิดบังความรู้สึกไว้จนว่าใจตัวเองจะกล้าพอที่จะสารภาพไป
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น