🌼
-
ชา
ช่วงนี้ศาลเจ้าคนเยอะรึเปล่า
-
เฟิ่ง
ก็เรื่อยๆ
-
ชา
อาซู่พูดเรื่องที่เธอจะไปเป็นนักแสดงกับนายรึยัง
-
เฟิ่ง
นักแสดง
-
เฟิ่ง
ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย
-
ชา
พ่อแม่อาซู่มาคุยกับพ่อฉันที่บ้าน
-
ชา
ว่ามีคนมาทาบทามเธอให้ไปเป็นนักแสดงที่ปักกิ่ง
-
เฟิ่ง
เธอไม่เห็นพูดถึงเรื่องนี้เลย
-
ชา
แม่ของอาซู่คงหวังให้นายดูแลศาลเจ้าแทนพวกเขาตอนที่พวกเขาย้ายกลับไปปักกิ่งหมด
-
ชา
แย่จัง
-
เฟิ่ง
ทำไงได้
-
เฟิ่ง
ฉันไม่มีพ่อแม่
-
เฟิ่ง
แม้แต่บ้านยังไม่มีให้กลับ
-
เฟิ่ง
ตั้งแต่เล็กจนโตถ้าไม่ได้พ่อแม่อาซู่ดูแลฉันคงตายไปแล้ว
-
ชา
แต่นายกับอาซู่
-
เฟิ่งมองหน้าชาด้วยความรู้สึกหม่นหมองนิดๆในใจแต่ก็พูดอะไรออกไปมากไม่ได้
-
โรงละครเก่าเยาวราช
-
เหลี่ยง
อาหลิน
-
เหลี่ยง
วันนี้ไม่ต้องไปซ้อมนะ
-
หลิน
ทำไมคะ
-
หลิน
หนูอยากไปซ้อมกับเพื่อน
-
เหลี่ยง
วันนี้ลูกต้องไปตัดชุดนักเรียนไง
-
เหลี่ยง
เตี่ยมีตังให้ลื้อไปตัดชุดนักเรียนแล้ว
-
หลิน
ไม่
-
หลิน
หลินบอกแล้วไงว่าหลินไม่เรียน
-
หลิน
หลินจะไปร้องเพลง
-
หลิน
เตี่ยเก็บเงินนี้ไว้ใช้จ่ายในบ้านเถอะนะ
-
หลิน
ต่อไปหลินจะเป็นคนหาเงินเข้าบ้านเอง
-
เหลี่ยง
ทำไมลื้อไม่ฟังเตี่ยบ้าง
-
เหลี่ยง
การที่ลื้อไปทำงานที่โรงน้ำชานั้น
-
เหลี่ยง
มันทำให้คนมองลื้อเป็นผู้หญิงไม่ดีรู้ไหม
-
หลิน
หลินไม่สนใจหรอก
-
หลิน
สักวันนึงเราจะต้องมีบ้านเป็นของตัวเอง
-
หลิน
ต่อให้ใครจะว่าหลินยังไงก็ช่างซิ
-
หลิน
ขอแค่เตี่ยเข้าใจหลินก็พอแล้ว
-
เหลี่ยง
หลิน
-
อาเหลี่ยงมองดูลูกสาวตัวเองด้วยความเสียใจ เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นพ่อที่แย่มากเพราะร่างกายที่อ่อนแอและมีความรู้ไม่มากจึงทำให้เขาและลูกต้องลำบาก
-
เหลี่ยง
ถึงยังไงก็ต้องไปเรียน
-
เหลี่ยง
เตี่ยจะไม่ห้ามเรื่องร้องเพลง
-
เหลี่ยง
แต่ยังไงก็ต้องไปเรียน
-
เหลี่ยง
ถืิอว่าเตี่ยขอร้องนะ
-
หลินใจอ่อนกับคำพูดของเตี่ยจึงยอมไปซื้อชุดนักเรียนด้วยกัน
-
ศาลเจ้า
-
เฟิ่ง
มายืนทำอะไรตรงนี้
-
เฟิ่ง
มันมืดแล้วนะ
-
ซู่ซิน
เฟิ่ง
-
ซู่ซิน
ทำไมกลับช้าจัง
-
ซู่ซินรีบเดินเข้าไปหาเฟิ่งที่พึ่งกลับถึงศาลเจ้าด้วยท่าทางร้อนรน
-
ซู่ซิน
รู้ไหมฉันมารอนายนานแค่ไหน
-
เฟิ่ง
ขอโทษนะ
-
เฟิ่ง
พอดีฉันไปช่วยที่บ้านชาทำเตาอบขนมมา
-
เฟิ่ง
มีอะไรจะคุยรึเปล่า
-
เฟิ่ง
ท่าทางเธอดูร้อนรนจัง
-
ซู่ซิน
มีซิ
-
ซู่ซินชวนเฟิ่งไปนั่งคุยกันที่โต๊ะไม้ใกล้ๆศาลเจ้า สีหน้าซู่ซินดูไม่ค่อยสู้ดีนัก
-
เฟิ่ง
ว่าไง
-
เฟิ่ง
มีเรื่องอะไร
-
ซู่ซิน
คือ
-
ซู่ซิน
คือว่า
-
เฟิ่ง
เรื่องไปอยู่ฮ่องกงใช่มั้ย
-
ซู่ซินทำท่าทางตกใจ
-
ซู่ซิน
เธอรู้หรอ
-
เฟิ่ง
ใช่
-
เฟิ่ง
ชาเล่าให้ฟังแล้ว
-
ซู่ซิน
ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกด้วยตัวเอง
-
เฟิ่ง
ไม่เป็นไร
-
เฟิ่ง
แล้วตกลงเธอจะไปรึเปล่า
-
ซู่ซิน
ฉันยังไม่แน่ใจ
-
ซู่ซิน
แต่พ่อกับแม่อยากให้ฉันไป
-
ซู่ซิน
ที่นั้นมีโรงเรียนสอนงิ้วที่ใหญ่ที่สุด
-
ซู่ซิน
มีคนทาบทามฉันมา
-
เฟิ่ง
นั้นเป็นความฝันของเธอ
-
เฟิ่ง
ถ้าเธออยากจะไปก็ไปเถอะ
-
ซู่ซิน
แล้ว
-
ซู่ซินมองเฟิ่งด้วยแววตาเศร้า
-
ซู่ซิน
ความฝันของเราสองคน
-
เฟิ่ง
ความฝันของฉัน
-
เฟิ่ง
คือการได้เห็นคนที่รักมีความสุข
-
เฟิ่งก้มหน้าลงเพื่อปกปิดแววตาของเขาก่อนจะหยิบบ้างอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
-
เฟิ่ง
ความจริงฉันตั้งใจจะให้สิ่งนี่กับเธอในวันเกิด
-
เฟิ่ง
มันอาจไม่มีค่ามากมาย
-
เฟิ่ง
แต่ฉันก็อยากให้เธอช่วยรับมันไว้
-
ซู่ซิน
เฟิ่ง
-
ซู่ซินมองแหวนเงินในมือของเฟิ่งด้วยความดีใจ
-
ซู่ซิน
ให้ฉันหรอ
-
เฟิ่ง
ถือว่าเป็นการจองได้ไหม
-
เฟิ่ง
เธอยินดีจะรับรึเปล่า
-
ซู่ซิน
ยินดีซิ
-
ซู่ซิน
ยินดีมากๆเลย
-
ซู่ซินกระโดดโผกอดเฟิ่งด้วยความดีใจ
-
เฟิ่ง
สักวัน
-
เฟิ่ง
ฉันจะพิสูจน์ให้พ่อแม่เธอเห็น
-
เฟิ่ง
ว่าฉันมีค่ามากพอและคู่ควรกับเธอ
-
เฟิ่ง
ถึงวันนั้นฉันจะบินไปขอเธอแต่งงาน
-
เฟิ่ง
สัญญาได้ไหมว่าจะรอกัน
-
ซู่ซิน
ฉันสัญญา
-
ซู่ซิน
ไม่ว่านานแค่ไหน
-
ซู่ซิน
ฉันจะรอนายเสมอ
-
ทั้งคู่กอดกันด้วยความดีใจ
-
โรงน้ำชา
-
หลิน
รับอะไรดีคะ
-
หลินเดินมารับออเดอร์จากลูกค้าที่โต๊ะนึง เขาก้มมองดูเมนูอย่างเลือกไม่ถูกก่อนจะเงยหน้ามองหลิน
-
ฮ้วน
เอาอะไรก็ได้
-
ฮ้วน
ยัยหัวผักกาด
-
หลิน
อย่ากวนได้ไหม
-
หลิน
รีบๆสั่งเถอะ
-
หลิน
คุณลูกค้า
-
หลินพยายามกดอารมณ์โกรธเอาไว้
-
ต้า
ไอ้ฮ้วน
-
ต้า
มึงจะกวนตีนหลินทำไมว่ะ
-
ต้า
อย่าปากแตกอีกรึไง
-
ต้า
ที่ตรอกวันนั้นยังไม่เข็ดอีกหรอ
-
ฮ้วน
เข็ดบ้าเข็ดบ้ออะไร
-
ฮ้วน
ยัยนี่ไม่กล้าหรอก
-
หลิน
นายอยากจะลองดูไหมล่ะ
-
หลิน
ไอ้ตี๋ปากกว้าง
-
ฮ้วน
นี่เธอ
-
ฮ้วน
ยัยลิงหัวผักกาด
-
ฮ้วนเถียงกับหลิงไปมาจนต้าเริ่มรำคาญ
-
ต้า
พอๆๆ
-
ต้า
เอาอะไรก็ได้หลินสักสองสามอย่าง
-
ต้า
หลินรู้ใช่มั้ยพี่ชอบกินอะไร
-
หลิน
ได้เลย
-
หลิน
จัดไป
-
หลิน
ก็แค่เนี่ย
-
หลินหันหลังจะเดินออกจากโต๊ะไปไปก่อนที่ฮ้วนจะตะโกนไล่หลังหลิน
-
ฮ้วน
ฉันรอฟังเธอร้องเพลงอยู่นะ
-
ฮ้วน
หวังว่าคืนนี้จะได้ฟัง
-
หลินไม่ได้หันกลับไปมองฮ้วน แค่ยิ้มออกมาเล็กน้อยแล้วรีบเดินจากไป
-
ต้า
ไงล่ะมึง
-
ต้า
กวนตีนเขาตลอด
-
ต้า
พอใจรึยัง
-
ฮ้วน
ไม่พอ
-
ต้า
ไม่ยอมพูดไปตรงๆ
-
ต้า
สักวันหมาคาบไปแดกแล้วจะรู้สึก
-
ฮ้วน
พอเลยมึง
-
ฮ้วน
แดกๆเข้าไปน้ำชาจะได้ไม่พูดมาก
-
ฮ้วนยกน้ำชาให้ต้าดื่มเพราะรำคาญ
คลิกบริเวณนี้เพื่ออ่าน
หรือสัญลักษณ์ด้านขวาเพื่ออ่านต่อเนื่อง
ผมย้ายไปเขียนที่เว็บจอยลดาแล้วนะครับถ้าใครจะอ่านต่อ ไปติดตามต่อได้ที่เว็บจอยลดานะครับ ชื่อ DJ.Duck ss นะครับชื่อนิยายยังคงเป็นชื่อเดิมครับ แค่ย้ายไปต่อในจอยลดาครับ ทุกอย่างยังเหมือนเดิมครับ
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น