BESIDE YOU 1
1
ติ๊ดๆๆๆ
ฉันขยับตัวพร้อมกับควานหาเสียงหนึ่งที่ดังแจ้งเตือนและหยิบมันขึ้นมาลืมตาข้างหนึ่งมองหน้าจอบ่งบอกเวลาว่าตอนนี้บ่ายสามแล้วก่อนที่จะคว่ำมันลงและซุกหน้าลงกับหมอนหลับไปอีกครั้ง "Zzzz"
วันหยุดของฉันคือการนอน.. จริงๆก็แค่เมื่อคืนไปดื่มแล้วกลับมาถึงห้องตอนประมาณเจ็ดโมงเช้าเองแล้วก็นอนยาวตื่นมาอีกทีตอนเที่ยงทานข้าวไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงครึ่งฉันก็กลับมานอนต่อ..
Rrrrrr Rrrrr
พรึ่บ!!
"!!" ยังไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำจากเสียงนาฬิกาปลุกกาลายเป็นเสียงโทเข้ามาแทน ฉันพลิกตัวพร้อมกับลืมตาขึ้นด้วยความหัวเสียหันไปมองขวางใส่โทรศัพท์ทั้งๆที่มันก็ยังไม่ได้ผิดอะไร..
กึก!
-SIAN-
"ฮัลโหลค่า" แม้ว่าจะดูเหมือนหงุดหงิดแต่พอเห็นชื่อที่โทรเข้ามาก็ต้องเปลี่ยนน้ำเสียงทันทีพร้อมกับเด้งตัวขึ้นมานั่ง
[)@%^@)&$)..]
อะไรก็ไม่รู้ที่แน่ๆไม่ได้กำลังพูดกับฉันนะคะดูไปแล้ว คือการที่จะโทรหาน้องแต่พอรับกลับไม่พูดซึ่งปลายสายฉันก็ได้ยินเสียงปลาวาฬแฟนของพี่เซียนนะคะนิดหนึ่งแต่ก็แบบนะ "โทรหาน้องแล้วจู๋จี๋กับแฟนใส่คือ?"
[ให้อิจฉาเล่น]
"-_-" ฉันทำหน้าตายใส่แม้ว่าพี่เซียนไม่มีทางได้เห็น "ไม่อิจฉา"
[555555555555]
"..."
[โซดา.. มึงยังอยู่ในสายป้ะเนี่ย!]
"อยู่! แต่พี่เซียนช่วยพูดสักทีได้มั้ยเล่าเสียงที่พี่ฟัดไอ้วาฬมันดังเข้ามาในสายโว้ยยยยย!!!!" ฉันพูดร่ายยาวทั้งขมวดคิ้วทั้งเท้าสะเอวเตรียมไฝว้คนในสายแล้วเอาจริง
[อ้อ โทษทีๆเมียพี่มันน่ารักอ่ะน้อง]
"ก็แล้วแต่เลยยย" ฉันถอนหายใจพร้อมกับลุกขึ้นออกจากเตียงและเดินไปหยิบขวดน้ำที่วางไว้ตรงโต๊ะขึ้นมาดื่มแล้วพี่เซียนก็เงียบไปอีกครั้งจนฉันดื่มน้ำเสร็จ "โทรมากวนก็วางไป๊"
[555555555555หงุดหงิดจังว้า]
"พี่เซียนแม่ง" ฉันส่ายหน้าไปมา "สรุปมีไรอ่ะ"
[มะรืนไปหา..]
"ไม่ว่างไม่รับแขก" ฉันเอ่ยและหลุดอมยิ้มไปด้วยเมื่อปลายสายสบถใส่ นี่ขนาดน้องสาวที่ตามกันออกมาห่างสามปียังหยาบขนาดนี้แต่กับแฟนพี่งั้นงี้โอ๊ะโหห น้องในไส้จะไปสู้คนในใจได้ไงน้อออ55555555555
[กู-จะ-ไป]
"ค่าๆๆ ส่งข้อความมาก็ได้ไม่ต้องโทร" ฉันมุ่ยหน้า
[อยากได้ยินเสียงโซดาน้องสาวสุดที่รัก]
"..." ฉันชูนิ้วกลางขึ้นมาตรงหน้าเห็นคนเดียวแต่อยากชูให้พี่ชายตัวเองแม้ว่าจะไม่รู้ก็ตาม..
คุยอีกไม่กี่ประโยคพี่เซียนพี่ชายตัวดีของฉันก็วางสายไปฉันก็เดินถือผ้าขนหนูเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับกดเข้าแอพเพลงและเปิดเพลงคลอระหว่างเข้าห้องน้ำไปด้วย
กึก!
"..." ฉันมองตัวเองผ่านกระจกพร้อมกับยิ้มกว้างนามว่า 'โซดา' คือชื่อเล่นของฉันเองค่ะทุกคนก็น่าจะเคยได้ยินชื่อเสียงของฉันมาจากพี่เซียนพี่เซนต์บ้างแล้วเนอะ ก็ไปผลุบๆโผล่ๆในเรื่องของพี่บ้างเง้ในที่สุดก็มีเรื่องของตัวเองสักทีค่ะขอแอบเม้าท์นิดหนึ่งว่า..
(จริงๆไรท์มันจะไม่แต่งเรื่องของฉันค่ะแต่เพราะไม่รู้จะแต่งเรื่องอะไรต่อไปสุดท้ายนางก็วนมาแต่งเรื่องฉัน! ฮะฮ่า)แค่นี้ค่ะที่จะเม้าท์
ตอนนี้ฉันอายุ24ค่ะมาอยู่เรียนที่อเมริกาตั้งแต่ไฮสคูลแล้วก่อนหน้านี้ฉันเรียนไฮสคูลที่ฟลอริด้าค่ะก่อนจะย้ายมาอยู่แอลเอตอนเข้ามหา'ลัยจนตอนนี้เรียนจบก็ทำงานบริษัทแห่งหนึ่งขนาดกลางที่แอลเอนี่แหละค่ะ ตั้งแต่เรียนจบมาก็เปลี่ยนงานประมาณสามที่ได้ค่ะและตอนนี้ฉันควรจะอาบน้ำได้สักที!
ครึ่งชั่วโมงต่อมา..
ฉันเดินมานั่งตรงโต๊ะทานข้าวพร้อมกับหยิบไอแพดขึ้นมาเข้าแอพและเลือกเปิดการ์ตูนที่ดูค้างไว้ประมาณสองวันมาดูให้จบ หยิบข้าวกล่องที่เวฟมานั่งทานไปเรื่อยๆ คุยแชทกับเพื่อนกับเพื่อนที่ทำงานจนเกือบๆหกโมงเย็นฉันออกไปเดินเล่นกับเพื่อนร่วมงานที่มันก็ว่างเช่นกัน
ชีวิตฉันวนลูปแบบว่าไปทำงานกลับบ้านมาอาบน้ำออกไปดื่มวันหยุดก็ออกไปหากิจกรรมทำบ้างนอนอยู่ห้องบ้างวนลูปอยู่แบบนี้ค่ะ สำหรับฉันมันไม่ได้น่าเบื่อเลยนะแบบสังคมที่ฉันอยู่ค่อนข้างกว้างมากเพราะความเข้ากับคนง่ายด้วย
..
..
สองวันต่อมา..
ฉันแยกย้ายกับเพื่อนร่วมงานก่อนที่จะเดินมาเรื่อยๆระหว่างทางก็แวะซื้อของเขาห้องเพราะวันนี้ทั้งพี่เซียนและปลาวาฬจะมาที่ห้อง ก็ประมาณสี่เดือนได้ละมั้งคะที่เราไม่ได้เจอกันเพราะสองคนนั้นอยู่นิวยอร์กด้วยเลยนานๆเจอกันที ปลาวาฬก็เรียนตอนที่มาใหม่ๆพี่เซียนให้ฉันไปนอนเป็นเพื่อนอยู่ค่ะ
ตึก ตึก ตึก ตึก
ฉันเดินมาเมื่อซื้อของที่จะทำกินกันสามคนเป็นที่เรียบร้อยระหว่างที่เดินทางกลับมายังห้องตัวเอง ฉันก็เห็นคู่หนึ่งที่กำลังยืนคุยกันอยู่หน้าอพาร์ทเมนต์ที่ฉันพักอยู่ "พี่เซียนนน"
ขวับ!
"ไอ้โซน้องรัก!!!" พี่เซียนหันขวับโบกมือมาทางฉันที่กำลังเดินไปทางพวกเขา
"มาถึงนานยัง?" ฉันถามขึ้น
"เพิ่งถึงน่ะ กำลังจะโทรหาพอดีเลย" ปลาวาฬตอบกลับมาและส่งยิ้มหวานให้ฉันอย่างที่ชอบทำ
"..." ฉันมองหน้าพี่เซียนและปลาวาฬสลับไปมาหลังจากนั้นเราทั้งสามคนก็เข้ามาในห้องของฉันเพื่อที่จะทำอะไรทานกันเย็นนี้และดื่มอีกนิดหน่อย
01:09 AM
"วันนี้ไม่เมาไม่นอน!!" นั่งดื่มไปเรื่อยๆพี่เซียนก็ชูแก้วเหล้าขึ้นเหนือหัวและเอ่ยออกมา
"พรุ่งนี้โซไม่ได้หยุดเด้อ" ฉันมุ่ยหน้าแต่มือก็หยิบแก้วขึ้นมาชนพร้อมกับดื่มรวดเดียวและวางแก้วลง
ปึก!
"มันต้องอย่างนี้!" พี่เซียนเอ่ยและเอื้อมมือมาตีไหล่ฉันสองสามทีเหมือนพอใจแต่ช่วยเบามือหน่อยน้องเจ็บไหล่เนี่ย!
"-////-" ฉันแค่นหัวเราะออกมารู้สึกร้อนวูบวาบเพราะตั้งแต่ดื่มมาก็ดื่มไปเยอะเหมือนกันค่ะตอนนี้ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดถ่ายสตอรี่ไปรอบๆพร้อมแท็กพี่เซียนและปลาวาฬไปด้วย
ลงไม่ถึงสิบนาทีเพื่อนๆก็ต่างรีพลายกันมาว่า 'มึงเมาแล้วววว' 'เมาก็ไปนอน' 'ขี้เมาาาา' 'ไม่เมาก็ไม่ใช่มึงสิโซดา55555555' ฉันหลุดหัวเราะออกมาด้วยความมึนหัวและไม่รู้อะไรดลใจให้ฉันกดโทรเบอร์แรกที่ขึ้นล่าสุด
"ฮืออออ" ฉันลากเสียงยาวมือหนึ่งถือแก้วไว้พร้อมกับเอ่ยทักทายปลายสายก่อนจะเอาออกจากหูหรี่ตาดูว่าปลายสายรับหรือเปล่าแต่ก็มีตัวเลขวินาทีวิ่งอยู่นะคะ
[...]
"!#&%_+@(&$%)#&_^"
"โซ มึงเมาแล้วเนี่ย55555" พี่เซียนหลุดหัวเราะพร้อมกับแย่งโทรศัพท์ไปกดตัดสาย "โทรฯไปมั่วเลย"
"ไม่ได้โทรมั่ว.. พี่เซียนTT" ฉันเบ้ปาก
"ไปๆๆ ไปนอนเลยไป"
ฉันตัวเอนโซเซเมื่อโดนพยุงทั้งสองข้างตอนแรกก็คิดว่าตัวเองไม่ได้เมามากขนาดนี้นะคะแต่ทำไมถึงเหมือนขาแข้งไม่แรงคะเนี่ย? งืมๆๆๆเมื่อฉันโดนวางที่เตียงก็เบ้หน้าเพราะความเจ็บ "ฮืออออ เจ็บบบ"
คร่อก!Zzzz..
รุ่งเช้า..
ฉันตื่นมาด้วยความมึนหัวอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะไปทำงานแบบพลังงานความขี้เกียจเป็นศูนย์แต่ต้องสู้ค่ะฉันเดินไปรินนมใส่แก้วและเดินมานั่งที่โต๊ะด้วยมีปลาวาฬที่นั่งทำงานอยู่ตรงข้ามพยักพเยิดหน้าทักทาย "ตื่นเช้าจังอ่ะ"
"ตื่นมาแก้งาน แกดื่มแค่นมนี่นะ?"
ฉันหลุบมองแก้วนมในมือ "ปวดฟันอ่ะ"
"ซะงั้น5555"
ฉันดื่มนมจนหมดหยิบกระเป๋าเตรียมออกไปทำงานก่อนเวลาเก้าโมงเช้า "ฝากบอกพี่เซียนด้วยวันนี้ไม่กลับห้อง"
"เอ้า!"
">.O" ฉันขยิบตาทำท่ายกมือขึ้นยกแก้วขึ้นดื่ม "บ้ายย"
เมื่อมาถึงที่บริษัทฉันก็นั่งประจำที่ตัวเองทำงานไปเรื่อยๆช่วงพักเบรกก็ลุกไปชงกาแฟยืนคุยกับเพื่อนๆสักสิบนาทีก็กลับมาทำงานตัวเองต่อ ที่บอกไม่กลับห้องน่ะคือหยอกปลาวาฬเล่นเฉยๆค่ะจริงๆก็กลับแต่แค่คืนนี้กลับช้าหน่อยเท่านั้นเอง
วันศุกร์
แต่วันศุกร์อย่างเนี่ยไม่กลับห้องของจริงค่ะ แหะๆ._. ฉันก็คงไปทำงานเหมือนเดิมเพิ่มเติมพี่เซียนและปลาวาฬกลับไปนิวยอร์กเมื่อนี้ค่ะ
เมื่อถึงเวลาเลิกงานฉันไปนั่งรอที่ห้องทำงานของมิลลี่เพื่อนร่วมงานคนสนิทของฉันที่เห็นหน้าคร่าตากันมาตั้งแต่เรียนมหา'ลัยแต่มาสนิทกันจนใกล้จะเรียนจบตอนนี้ก็ซี้กันมาสามปีแล้วค่ะตอนนี้ชีกำลังแก้งานอยู่ไม่ถึงสิบนาทีก็เสร็จก่อนที่จะเดินออกมาจากบริษัท
"ไม่ไหวก็กลับไปนอนค่า!!" เธอยกมือขึ้นทำท่าทางเบ้ปากเล็กน้อยใส่ฉัน ความจริตจะก้านในตัวของมิลลี่มีเยอะมากๆค่ะ
"..." ฉันเบ้ปากกลับไหวไหล่ว่ายังไงก็ไม่กลับ! "ไหวค่า ไม่ได้เหนื่อยขนาดนั้นน"
"555555หัวหน้าบอกพวกเธอนี่ดื่มไม่เว้นวันมาทำงานเลยนะ" มิลลี่เอ่ยและหัวเราะออกมา "กูก็แบบอยากมาดื่มด้วยกันมั้ยละคะ"
"หึ.." ฉันแค่นในลำคอ
"แต่ก็บั่บว่าหัวหน้าอยากไปดื่มกับมึงอ่ะเพื่อน" มิลลี่มองฉันและทำหน้ากรุ่มกริ่มกระแซะๆไหล่ฉันไปมา
"อ้อ"
"มึงช่วยดีใจหน่อยที่หัวหน้าอยากดื่มด้วย"
ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไปทำเพียงมองหน้ามิลลี่ "ก็ไปบ่อยไม่ใช่เหรอ?.."
"ก็ใช่แต่แบบไม่ได้ไปกันเยอะๆอ่ะเก็ทป้ะ?"
"เก็ท.." ฉันตอบหน้าตาย
"ว้อทเดอะ.. ถ้าไม่เอาก็ให้กูค่าา!!" มิลลี่หยุดเดินและเท้าสะเอวมองหน้าฉันจริงจังเหยียดยิ้มร้ายมาให้ "..ลืม ไม่ได้ชอบกู"
"แล้วก็ไม่ได้ชอบกูด้วยค่ะ"
"ไม่จีงงงงง" มิลลี่ส่ายหน้าไปมาและพาดแขนกับไหล่ของฉันพร้อมกับเราที่นั่งบัสไปยังบ้านของรุ่นพี่ที่รู้จัก จริงๆเป็นรุ่นพี่ที่เคยเรียนที่โรงเรียนเดียวกับฉันค่ะชื่อเบรย์เดนแล้วเขาเองก็มาทำงานซื้อบ้านอยู่ที่แอลเอเป็นความโลกกลมบังเอิญมั่กๆปกติเราก็มาสังสรรค์กันที่บ้านเขาน่ะค่ะ
เพราะมาดื่มบ่อยจนฉันและมิลลี่มีเสื้อผ้าติดไว้ที่บ้านของเบรย์เดนอยู่หลายตัวเพราะงั้นฉันอาบน้ำก่อนที่จะลงไปสังสรรค์ค่ะก็แค่ไปดื่มแต่ฉันกับมิลลี่ใช้เวลาอยู่บนห้องเกือบสองชั่วโมงฉันน่ะเสร็จตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรกแล้วแต่นี่เลยค่ะมิลลี่ตัวดีแต่งตัวนานมาก
"เสี้ยนแล้วค่า~~" มิลลี่เดินกอดคอฉันออกจากห้องไปยังห้องใต้ดินบ้านของเบรย์เดนเมื่อเปิดเข้ามาเสียงเพลงก็ดังกระหึ่มและเพื่อนๆก็นั่งดื่มคุยกันสนุกสนานทั้งหญิงและชาย
ทุกคนในนี้ฉันรู้จักกันได้สามเกือบสี่ปีแล้วค่ะ
"Hi girlsssss~~" เพื่อนสาวอย่างโอลิเวียเอ่ยทักทายเราสองคนและหยิบแก้วเทเหล้าใส่และเดินมายื่นให้ "Cheerrrrs!!"
อึกๆๆๆ
ฉันดื่มจนหมดแก้วก่อนจะเดินไปหาอะไรมานั่งกินเพราะตอนนี้คือหิวมากกกแต่ก็ทานอะไรได้ไม่มากได้แค่เฟรนช์ฟรายTT "..."
ฉันชอบเที่ยวชอบดื่มมากๆจำได้ว่าดื่มตั้งแต่ตอนอายุสิบเจ็ดค่ะแต่เป็นการดื่มครั้งแรกเพราะความอยากรู้รสชาติเท่านั้นเลยละก็คิดไปว่าเออมันอร่อยแบบนี้นี่เองค่ะ55555555
"ถ้าเคี้ยวลำบากขนาดนั้น" คนข้างๆอย่างออสก้าหลุดหัวเราะทำหน้าสงสารและเอื้อมมือมาโยกศีรษะของฉัน
"..ปวดฟัน" ฉันส่ายหน้าไปมาหันไปมองเขา
"ไปทำซุปเอามั้ย?"
"ขี้เกียจลุก" ฉันไหวไหล่พร้อมกับหยิบเฟรนช์ฟรายมาเคี้ยวตุ่ยๆด้านที่ไม่เจ็บและหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถๆไปเรื่อยๆ คอยมองมิลลี่ที่เดินหายไปทางไหนก็ไม่รู้และตั้งแต่มาเจ้าของบ้านอย่างเบรย์เดนที่บอกจะออกไปข้างนอกก็ยังไม่กลับมาด้วยซ้ำ
ฉันนั่งดื่มไปด้วยและคุยกับเพื่อนที่เราจับกลุ่มคุยกันสี่สาวเม้ามอยด์ตอนนี้เป็นเวลาสี่ทุ่มทุกคนดื่มกันอย่างสนุกและเหมือนปลดปล่อยความเหนื่อยล้าทั้งหมดในวันนี้ "..."
ขอถอนคำพูดเรื่องที่บอกว่าไม่เบื่อข้างต้นได้มั้ยคะ?555555555 เพราะจริงๆแล้วช่วงสี่ห้าวันที่ผ่านมาฉันเบื่อ เหงา มันเป็นความรู้สึกที่แบบอยากงอแงใส่ใครสักคนแต่ทำไม่ได้อ่าTT #ยิ้มแห้ง
"ไม่ต้องร้องนะสาวน้อย" คามิล่าจับไหล่ของฉันและหลุดยิ้ม
"ยังไม่ได้ร้อง!" ฉันเบิกตากว้างสวนกลับว่าไม่ได้ร้องจริงๆ
"ไม่ร้องแต่น้ำตาคลอเบ้าเลยลูก!" มิลลี่ที่นั่งต้องหน้าฉันเอ่ยและรินเหล้าใส่แก้วทำให้ฉันที่เถียงไม่ออกหยิบขึ้นมาดื่มรวดเดียวและแย่งจากมือมิลลี่มาเทใส่อีกครั้ง
"โอ๊ยๆๆ ใจเย็นๆๆเหล้าเหลืออีกเยอะ55555555"
ปึก!
"TT" ฉันนั่งนิ่งหยิบโทรศัพท์มาเล่นจนกระทั่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆเพื่อนๆผู้ชายที่อารมณ์ดีเจเข้าสิงก็จัดการเปลี่ยนเพลงมันส์คล้ายผับไปในตัวทำให้ทุกคนในที่นี้สนุกรวมถึงฉันที่ตอนแรกนั่งดื่มเบื่อๆก็ลุกไปเต้นกระจากด้วยความมึนหัว
"โซดาเมาๆๆๆ"
เพราะเพลงมันดังและเพื่อนก็ตะโกนคุยกันและทำให้ฉันได้ยินเพื่อนเอ่ยถึงชื่อตัวเองแต่ไม่ได้สนใจมากนักจนกระทั่งเต้นจนเหนื่อยและมึนหัวเลยเดินกลับมานั่งที่โซฟาแก้วอยู่ในมือ
พรึ่บ!
"..." ฉันหันขวับไปเงยหน้ามองคนที่เดินมานั่งตรงที่วางแขนโซฟาและหลุบมองฉัน "เบรย์เดนTT"
"อะไรๆๆ ทำไมๆๆๆ" เขาหลุดหัวเราะพร้อมกับจับศีรษะของฉันเบาๆ "..หัวหน้าเธอดุอีกแล้วเหรอ?"
กึก!
ฉันชะงักและคว่ำปากก่อนจะพยายามตีหน้านิ่ง "อย่าพูดถึง-_-"
ความคิดเห็นทั้งหมด ()
กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่อแสดงความคิดเห็น