การมาถึงของผองเพื่อน
× 0
× 0
× 0
นานจน(เกือบ)ลืมเธอ
ep.70 การมาถึงของผองเพื่อน
เฮลิคอปเตอร์ที่ลำเลียงผู้โดยสารรวมทั้งหมดเจ็ดชีวิต เริ่มลดความเร็วและแลนด์ดิ้งลงบนลานจอดในบริเวณบ้านพักของเดวิด แซนวู้ด ซึ่งด้านล่างมีคนรอให้สัญญาณอยู่สองสามคน
ศิรสาใจจดใจจ่อจนแทบจะรอให้เฮลิคอปเตอร์จอดสนิทไม่ไหว เธออยากลงไปสำรวจพื้นที่บ้านเก่าของพ่อ แต่ถูกศศิพิมรั้งไว้
"ใจเย็นรสา เรายังทำอะไรเร็วๆไม่ได้นะ ถ้าดื้อมากพี่จะให้กัปตันเอื้อขับพาเรากลับไปอยู่โรงพยาบาลคนเดียวเดี๋ยวนี้เลย"
สิ้นเสียงคำขู่เด็ดขาดของพี่สาวทำให้เธอหยุดชะงักลง นึกบ่นตัวเองในใจ
บ้าจริงรสา!!! ลืมไปหรือไงว่าตั้งครรภ์อยู่?
"เดี๋ยวให้ทุกคนลงให้หมดก่อนแล้วคุณรสาค่อยลงทีหลังนะครับ"
คำพูดแสนสุภาพของดลวิทย์แต่ศิรสากลับคิดว่ามันเป็นคำสั่ง จึงนั่งนิ่งๆรอให้ทุกคนลงจากเฮลิคอปเตอร์จนหมด เมื่อเธอกำลังก้าวขาลงมาณัฐนิธานเดินมารอรับภรรยาด้วยความนุ่มนวล เมื่อทุกคนลงจากเฮลิคอปเตอร์จนครบแล้วก็มีเสียงตื่นตกใจของใครบางคนดังมาแต่ไกล
"ณัฐจะมาทำไมไม่บอก แม่ไม่ได้เตรียมอะไรไว้ให้เลย ทั้งห้องพักทั้งอาหาร"
กนกกานต์เดินแทบเป็นวิ่งออกจากตัวบ้านมากอดลูกชายไว้อย่างทนุถนอม แล้วก็เข้าไปประคองศิรสาไว้
"รสาเดินไหวไหมจ๊ะ รอตรงนี้ก่อนนะ แม่ให้ประทีปขับรถมารับแล้ว"
ระยะทางหลายร้อยเมตรจากตัวบ้านมาถึงลานจอดเฮลิคอปเตอร์ เป็นถนนขนาดใหญ่ที่รถยนต์สามารถสัญจรได้ สองข้างทางปลูกไม้ดอกอย่างกุหลาบและมะลิสลับกันสวยงามอย่างที่เจ้าของบ้านตั้งใจทำไว้โดยเฉพาะ
เมื่อประทีปขับรถตู้มาส่งทุกคนถึงหน้าบ้านเรียบร้อย จัสมินที่ยืนรออยู่ก็พุ่งตัวเข้าไปกอดณัฐนิธานไว้แน่น
"คิดถึงพี่นาธานจังค่ะ"
"พี่ก็คิดถึงน้องแจ๊สมากนะ"
ชายหนุ่มกอดตอบน้องสาวไว้แน่นด้วยความคิดถึงเช่นกัน เมื่อจัสมินผละออกจากพี่ชายก็ตรงไปสวมกอดศิรสาทันทีแล้วถามพี่สะใภ้ด้วยน้ำเสียงห่วงใย
"พี่รสาเป็นยังไงบ้างคะ ได้ยินพี่พอลบอกว่าพี่รสาเข้าโรงพยาบาล"
"พี่ดีขึ้นแล้วค่ะ น้องแจ๊สล่ะคะเป็นยังไงบ้าง ทุกคนเป็นห่วงเรามากนะ โดยเฉพาะพี่นาธาน"
จัสมินยกมือขึ้นไหว้ทุกคนที่ยืนอยู่ ใครเป็นใครบ้างเธอก็ไม่รู้จัก รู้แค่เพียงว่าทั้งหมดมากับพี่ชายและพี่สะใภ้
"แจ๊สขอโทษค่ะ"
ใบหน้าเศร้าหมองของจัสมินทำณัฐนิธานใจคอไม่ดี เขาไม่ชอบเห็นเธอร้องไห้ จึงพูดตัดบทว่า
"เข้าบ้านกันก่อนเถอะ เดินทางมาเหนื่อยๆ"
"ถ้าอย่างนั้นพวกผมขอไปหาไอ้ธิปมันก่อนนะครับ"
กวินภพเอ่ยเบาๆ แต่ศิรสากลับพูดขอไปด้วยเพราะห่วงพี่ชาย แม้สามีจะขัดใจแต่ก็ไม่ได้ห้ามปรามเพราะเห็นว่าดลวิทย์ก็ไปด้วย
แต่ก่อนจะไปบ้านอธิป ศิรสาขอให้จัสมินพาเธอไปเข้าห้องน้ำตามประสาคุณแม่ตั้งครรภ์ แต่ในความเป็นจริงเธอถือโอกาสนี้ได้พูดคุยกับจัสมินเกี่ยวกับเรื่องอธิป เมื่อถามไถ่จนรู้เรื่องราว พี่สะใภ้ได้ถามน้องสามีว่า
"น้องแจ๊สมีอะไรจะฝากไปถึงพี่อธิปไหมคะ"
สาวน้อยมองหน้าศิรสาอย่างมีความหวัง จึงหากระดาษปากกามาเขียนข้อความถึงคนรักทันที
หลังจากแยกย้ายไปสองกลุ่ม ณัฐนิธานเดินเข้าบ้านมาพร้อมจัสมินและกนกกานต์ เมื่อได้อยู่กันตามประสาคนในครอบครัว ชายหนุ่มจึงเอ่ยถามว่า
"เรื่องมันเป็นแบบนี้แล้ว แจ๊สจะทำยังไงต่อไปคะ"
"คุณแม่จะพาแจ๊สกลับอังกฤษค่ะ" สาวน้อยตอบเสียงสั่นเครือ
"ก็กลับไปอังกฤษกับแม่ก่อนสักพักนึงก็ได้นี่ลูก แล้วค่อยหาโอกาสกลับมาใหม่ เดี๋ยวแม่ก็หายโกรธแล้ว ไม่นานหรอกเชื่อป้าเถอะ"
กนกกานต์แนะนำให้เล่นตามน้ำ ซึ่งณัฐนิธานก็เห็นด้วย แต่ก่อนอื่นอยากให้แม่ลูกและว่าที่ลูกเขยได้คุยกันให้เข้าใจก่อน
"ผมอยากให้พี่อธิปได้คุยกับน้ามัลลิการ์ก่อน เพราะไม่อยากให้ผิดใจกันนานจนจะมองหน้ากันไม่ติดน่ะครับแม่"
"ก็อยู่ที่น้าเขานั่นแหละ ว่าจะอยากคุยด้วยหรือเปล่า"
กนกกานต์ไม่กล้ารับคำลูกชายเพราะรู้ถึงพายุอารมณ์ที่มัลลิการ์มีต่ออธิปดี
เพราะว่าที่คุณแม่ยายคิดว่าคุณว่าที่ลูกเขยเป็นคนพาลูกสาวให้หนีมาอยู่ด้วยที่นี่ ซึ่งในความเป็นจริงมันตรงกันข้ามกันเลย จัสมินต่างหากที่เป็นคนหนีอธิปมา แล้วชายหนุ่มบังเอิญมาเจอ
"เดี๋ยวผมลองหาโอกาสคุยดูครับ"
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
"ป้าวัน ลุงเฮง สวัสดีค่ะ"
เสียงทักทายที่สดใสของศศิพิมทำเอาวันกับเฮงสะดุ้งตกใจ เมื่อมองไปหน้าบ้านเห็นมีคนเดินตามมาอีกหลายคนจึงเดินออกไปต้อนรับ ปากก็พูดกับมิ้วที่อยู่ในครัวว่า
"มิ้ว เอาน้ำเอาท่ามาต้อนรับพี่พิมกับพี่รสาหน่อย หลายๆแก้วเลยนะ"
"ไปไงมาไงถึงมากันพร้อมหน้าเลย หวัดดีจ๊ะทุกคน วินลูกชายเป็นไง ม๊าฝากของรับขวัญหลานไปให้ชอบไหม"
"ถูกใจคุณแม่ครับม๊า กราบขอบพระคุณป๊ากับม๊ามากนะครับ"
กวินภพตอบพร้อมยกมือไหว้วันกับเฮงสำหรับทองคำรับขวัญลูกชายของเขา
อธิปได้ยินเสียงเอะอะโวยวายของแม่จึงออกจากห้องนอนมาดู เห็นเพื่อนรักมาหาก็ดีใจเข้าไปทักทาย
"พวกมึงมาได้ไงเนี้ย"
"ไอ้ดลบอกว่ามึงอาการหนัก พวกกูเลยจะมาดูใจเป็นครั้งสุดท้าย" กวินภพหยอกล้อเพื่อนรัก
"ดูใจเชี่ยไร กูยังไม่ตาย ถ้าจะมาซ้ำกันนะ รีบกลับไปเลยพวกมึงอะ" อธิปผู้ช้ำรักนึกฉุนในใจแทนที่เพื่อนจะเห็นใจกลับมาซ้ำเติมกันได้
"ไอ้วินก็แค่หยอกมึงเล่น จริงจังไรวะ" เอื้ออังกูรพูดขึ้นบ้าง
"แล้วมึงยังไงวะ กับน้องแจ๊สคนสวยน่ะ" บดินทร์เอ่ยถามเพื่อนรัก
"เฮ้ย!! มึงเจอมะลิแล้วเหรอวะไอ้ดิน" อธิปตะโกนถามน้ำเสียงดีใจ
"ก็เจอกันหมดทุกคนแหละ สวยนี่หว่า ตาถึงเนาะมึง จะสละแล้วใช่ไหมไอ้ความโสดเนี้ย จะทิ้งกูกับไอ้ดลแล้ว ว่างั้น?" กัปตันหนุ่มเอ่ยอย่างหมั่นไส้แกมอิจฉาเล็กๆ
"ก็อยากสละอยู่นะ แต่แม่เขายังไม่โอเค" อธิปพูดเสียงอ่อย
"ก็มึงมันเข้าผิดวิธี ไม่เป็นไรเดี๋ยวพวกกูช่วยเอง"
ดลวิทย์พูดขึ้นเป็นครั้งแรกเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับเพื่อนรัก แม้เขาจะโสดและไม่ชอบการผูกมัดแต่เมื่อเพื่อนมีความรักก็พร้อมจะสนับสนุน
การมาถึงของผองเพื่อนทำให้อธิปอุ่นใจมากขึ้นที่อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้สู้เพื่อจัสมินเพียงลำพัง
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ไรท์อัพตอนใหม่ให้รัวๆเลยค่ะ ถ้าชอบขอคนละไลค์นะคะ
ฝากติดตามด้วยค๊าบ
