รีบไปโรงพยาบาล
× 0
× 0
× 0
นานจน(เกือบ)ลืมเธอ
ep.60 รีบไปโรงพยาบาล
ณัฐนิธานเดินออกจากห้องน้ำทั้งตัวมีผ้าขนหนูพันกายเพียงผืนเดียว ศิรสานั่งยิ้มมองสามีอยู่บนเตียง เขาเห็นใบหน้าสวยยิ้มหวานให้รู้สึกเกิดอารมณ์ปั่นป่วนที่ท้องน้อยทันทีรีบเดินขึ้นไปบนเตียงยื่นหน้าไปจูบภรรยาอย่างโหยหา
"อย่าทำหน้ายั่วพี่แบบนี้อีกนะรสา พี่จะห้ามใจตัวเองไม่ได้แล้ว ที่รัก"
"อะไรกันคะ รสาแค่ยิ้มให้พี่ณัฐเฉยๆ ยังไม่ได้ยั่วอะไรเลย"
ภรรยาสาวตอบเสียงใสก่อนจะยื่นหน้าไปจูบสามีใช้สองมือน้อยลูบไล้ไปตามร่างกายกำยำอย่างหลงใหล ถอนปากออกมาก็ใช้ลิ้นตวัดเลียไปทั่วใบหน้าหล่อคมสัน ขยับไปเรื่อยๆจนถึงใบหู
"ต้องแบบนี้ค่ะ ถึงจะเรียกว่ายั่ว"
เธอกระซิบเสียงพร่าจนณัฐนิธานทนไม่ไหว ค่อยๆ พยุงหญิงสาวให้นอนราบลงบนเตียง มองเธออย่างมีความหมายแล้วพูดขอร้องเบาๆ "พี่อดใจไม่ไหวแล้ว ขอพี่สักรอบเถอะนะคะ"
"จะดีหรอคะพี่ณัฐ คุณหมอห้ามเราทำอะไรแบบนี้นะ เดี๋ยวลูก อะ..อืมม"
สามีไม่ตอบคำถาม เขาปิดปากเธอด้วยปากตัวเองเริ่มต้นปลุกอารมณ์ภรรยาอีกครั้ง ในขณะที่มือแกร่งก็ปลดเปลื้องเสื้อผ้าเธอออกทีละชิ้นแล้วตัวเองก็ดึงผ้าขนหนูที่พันกายอยู่ออกไปจนเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่
ศิรสาแม้จะกังวลเรื่องลูก แต่ตอนนี้เธอโดนสามีปลุกเร้าอารมณ์ดิบที่อยู่ในตัว เมื่อเขาเอาใบหน้าฝังลงไปยังส่วนกลางของเธอ ใช้ลิ้นขบเม้มติ่งเล็กๆที่ยื่นออกมาเธอก็ถึงกับแอ่นสะโพกขึ้นรับเป็นจังหวะทันที
"อ่าา.. พี่ณัฐอย่างแรงนะคะ รสากลัว" เธอพูดขณะเอามือลูบไปตามศีรษะสามีแล้วกดให้ใบหน้าเขาแนบกับจุดสงวนเธอมากขึ้น
เมื่อชิมความหวานจนพอใจณัฐนิธานจึงถอนปากออกมาไล่ลิ้นขยับสูงขึ้นจนถึงท้องที่ขยายออกของภรรยา เขาจุมพิตเบาๆสองสามครั้ง "ให้พ่อกับแม่มีเวลาจู๋จี๋กันบ้างนะลูก"
"งืออ พี่ณัฐอย่าทำนานนะคะ บ่ายนี้เรามีนัดตรวจครรภ์รสานะ"
เธอขอร้องสามีเสียงกระเส่าเพราะรู้ดีในความอึดทนของเขา
"ไม่นานหรอกที่รัก รอบเดียวไม่เบิ้ล"
เมื่อได้ยินสามีพูดอย่างนั้น หญิงสาวจึงนอนหลับตาพริ้มปล่อยใจไปกับความสุขที่เขากำลังป้อนให้
ณัฐนิธานขยับตัวลุกนั่งบนเตียง จับน้องชายที่ผงาดจดจ่ออยู่กับปากทางเข้าถ้ำของศิรสา โน้มหน้าไปกระซิบที่ข้างหูภรรยา "พี่เสียบแล้วนะคะ"
ชายหนุ่มพูดขออนุญาตหญิงสาวขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนพยักหน้าให้แต่ไม่วายปรามเขาอีกรอบ "เบาๆนะคะ หนูกลัว"
สวบ ~ ~
"อื้มมมม"
เมื่อมีบางสิ่งที่คุ้นเคยล่วงเกินเข้ามาในร่างกายทำให้ศิรสาถึงกับแอ่นสะโพกรับการกระแทกของสามี ถึงตอนนี้เธอลืมเรื่องกังวลใจไปหมดสิ้น ถึงกับเอ่ยปากขอร้องสามีอย่างไม่อายว่า
"พี่ณัฐ.. อ่าา ช่วยแรงอีกได้ไหมคะ"
เมื่อได้ยินคำพูดภรรยาเต็มสองหู เขาที่ตามใจเธอทุกเรื่องอยู่แล้วก็เพิ่มความแรงขึ้นไปอีกจนเสียงร่างกายสัมผัสกันดังสนั่นไปทั่วห้อง
"อื้มมม รสาไม่ไหวแล้วค่ะ"
ร่างอวบของภรรยากระตุกเล็กน้อยแต่ภายในกำลังสั่นระริกเพราะกำลังพบกับความสุขที่สามีบรรจงป้อนให้เป็นครั้งแรกในรอบหลายเดือนที่ผ่านมา
เมื่อณัฐนิธานมองร่างที่หายใจหอบของภรรยาพร้อมกับอาการตอดรัดจากภายในทำให้รู้ว่าเธอถึงสวรรค์ไปแล้ว เขาจึงหยุดพักชั่วครู่แล้วเอ่ยกับเธอน้ำเสียงไม่จริงจังนัก
"เล่นหนีกันไปก่อนแบบนี้ พี่ก็แย่ซิคะ"
"แฮ่ก แฮ่ก รสาไม่รู้เป็นอะไรค่ะ มันร้อนผ่าวไปทั้งตัว พี่เริ่มใหม่อีกเถอะนะคะ"
สามีมองร่างที่อ่อนระทวยของภรรยาสีหน้างุนงง ทำไมเธอถึงมีความต้องการมากขึ้นกว่าเดิม เพราะปกติเธอคอยแต่จะห้ามเขา มาคราวนี้นอกจากจะไม่ห้าม ยังขอให้เขาทำให้อีกครั้ง แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะเขาเองยังไปไม่ถึงจุดนั้น คิดแล้วก็รีบทำตามคำขอของภรรยาทันที
เขาสอดใส่เข้าไปที่จุดเดิมขยับกายไปเรื่อยๆมองใบหน้าแดงซ่านของภรรยาที่ตอนนี้หลับตาพริ้มส่วนปากสวยได้รูปก็ส่งเสียงออกมาตลอดเวลา เหมือนเธอกำลังจะถึงจุดนั้นในอีกไม่นาน
เสียงครางที่เร่าร้อนของภรรยากระตุ้นชายหนุ่มอีกรอบ เขาไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นแล้วหลับหูหลับตากระแทกไม่ยั้ง
"อะ..อ๊ากก"
เสียงคำรามของสามีพร้อมกับการพ่นน้ำอุ่นใส่ร่างกายเธอทำให้ศิรสาแอ่นกายรับอย่างเต็มใจ ณัฐนิธานกดกระแทกครั้งสุดท้ายเพื่อให้แน่ใจว่าน้ำออกมาจากท่อจนหมดแล้ว เขาถอนกายออกมาล้มตัวลงนอนกอดร่างที่เหนื่อยหอบของภรรยาเอาไว้ประกบปากจูบเธออย่างหื่นกระหาย
"พี่ณัฐพอก่อนนะ มีน้ำอะไรออกมาอีกก็ไม่รู้ค่ะ"
ศิรสารีบลุกขึ้นนั่งใช้มือลูบไปบริเวณส่วนกลางรู้สึกได้ว่ามีน้ำบางอย่างที่เหนียวๆติดมือมา เมื่อยกมือขึ้นก็เห็นเป็นเลือดลิ่มๆสีแดง หญิงสาวตกใจจนมือสั่นพูดกับสามีที่ยังนอนหอบด้วยน้ำเสียงตกใจสุดขีด
"พี่ณัฐ.. รสามีเลือดออกค่ะ"
"ห๊ะ!!!!"
สามีรีบผงกหัวขึ้นมาดูที่ปลายนิ้วมือภรรยาเมื่อเห็นว่าเป็นเลือดจริงๆก็ถึงกับผวาลุกขึ้นนั่ง เขารีบใส่เสื้อผ้าตัวเองและช่วยภรรยาแต่งตัวอย่างรีบเร่ง
"หนูรีบไปโรงพยาบาลกันเถอะค่ะ พี่ว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ ค่อยๆ ลุกนะคะ"
ศิรสาพยักหน้าที่ตื่นตะลึงพร้อมขยับกายเบาๆลุกขึ้นจากเตียง มีสามีประคองไม่ห่าง
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
รพ.แซนวู้ด
"ตอนนี้อาการคุณรสาไม่น่าห่วงแล้วครับ แต่ระยะนี้ห้ามขยับร่างกายเด็ดขาด ห้ามเดินทางไกลด้วย ถ้าไม่เชื่อหมอจะตีแล้วนะครับ" คุณหมอดลวิทย์พูดตำหนิณัฐนิธานกับศิรสาตรงๆเมื่อรู้ถึงที่มาของเลือดที่ออกมาจากตัวศิรสา
สองสามีภรรยาต่างเงียบกริบไปกับการบ่นเบาๆ ของนายแพทย์ใหญ่ โชคดีที่ดลวิทย์เข้าเวรพอดีจึงเข้ามารับเธอเป็นคนไข้ แม้เขาจะเป็นศัลยแพทย์แต่เพราะเป็นหมอประจำตัวศิรสาตั้งแต่แรกจึงมารับเรื่องไว้ก่อนจะส่งให้หมอสูตินารีแพทย์รับดูแลต่อไป
ณัฐนิธานมองภรรยาที่นอนนิ่งไม่กล้าขยับตัวเขาก้มลงจุมพิตเธอเบาๆเมื่อเห็นน้ำตาที่ไหลมานองแก้ม
"ลูกปลอดภัยแล้วค่ะ หนูไม่ต้องร้องนะ พี่ผิดเองพี่ขอโทษ"
"ไม่ใช่ความผิดพี่ณัฐคนเดียวหรอกค่ะ รสาก็ผิดด้วยที่ไม่รู้จักห้ามปรามพี่ คุณหมอห้ามรสาเดินทางไกลแล้วรสาจะพาคุณแม่น้องแจ๊สไปหาพี่อธิปได้ยังไงคะ"
ศิรสาสีหน้ากังวลเพราะเธอรับปากมัลลิการ์ไว้ว่าจะพาไปหาอธิปเพื่อถามข่าวคราวของจัสมิน
"เรื่องนั้นเอาไว้พี่คุยกับคุณแม่แล้วก็น้ามัลลิการ์เอง หนูไม่ต้องกังวลใจไปค่ะ เดี๋ยวพี่มานะคะ ขอไปคุยกับหมอดลก่อน"
ณัฐนิธานเดินตามดลวิทย์มาที่ห้องทำงาน เขาถอนใจแรงๆก่อนทิ้งกายลงบนเก้าอี้ตรงข้ามคุณหมอ
"ห้ามใจไม่ได้จริงๆหรอครับบอส"
คำถามแรกจากคุณหมอทำให้เจ้าของโรงพยาบาลถึงกับจุกอก ก่อนสารภาพเสียงอ่อย
"ก็พยายามมาได้พักใหญ่ แต่เมื่อเช้ามันห้ามใจไม่ไหวจริงๆ"
"มันมีหลายวิธีนะครับที่จะปลดเปลื้อง จะใช้ปากหรือมือก็ได้นี่ครับ"
คุณหมอยังแนะนำเสียงเรียบทั้งที่ภายในใจขุ่นมัวกับการกระทำของทั้งสองคน และเพราะศิรสาเป็นน้องสาวของอธิปเพื่อนสนิทเขา ทำให้คุณหมอกังวลเป็นสองเท่า
"หมอไม่ใช่ผมนี่ครับ หมอก็พูดได้ ผมที่แต่งงานแล้วแถมไม่ได้อยู่กับภรรยามาสี่ปีจะใช้ชีวิตยังไงที่เมืองนอกครับ หมอรู้ไหม?"
ตลวิทย์ฟังคำถามจากเจ้านายแต่ไม่ได้ตอบ เขาเอียงคอขมวดคิ้มเข้มมองณัฐนิธานที่ตอนนี้ใบหน้าซีดเซียวได้ยกมือตัวเองขึ้นมาต่อหน้าคุณหมอ
"ผมก็ใช้มือนี่แหละจัดการมันให้สงบ แล้วตอนนี้ผมกลับมาอยู่กับภรรยา ได้นอนเตียงเดียวกันแต่ที่ทำได้คือแค่กอดเธอไว้เฉยๆ ทำอะไรๆไม่ได้เลย มันโคตรอึดอัดเลยนะครับ"
ณัฐนิธานระบายความในใจตัวเองออกมา
"มันก็แค่ช่วงนี้เท่านั้นครับบอส ระยะอันตราย ผมอาจจะไม่เข้าใจบอสนักแต่ผมก็รู้ดีว่าระบายออกด้วยมือมันไม่เท่ากับช่องทางอื่น แต่ก็ขอให้อดทนอีกนิดนะครับ"
คุณหมอสุดหล่อพูดอย่างเห็นใจ เขาที่ยังโสดจึงไม่มีประสบการณ์อย่างที่ณัฐนิธานพบเจออยู่ ย่อมไม่เข้าใจจิตใจของสามีที่ภรรยากำลังตั้งครรภ์แล้วเข้าไปวุ่นวายกับร่างกายภรรยาไม่ได้
"ใช่ครับ ไว้คุณหมอเจอคนที่ใช่แล้วแต่งงานกัน เมื่อต้องอยู่ไกลกันมากๆถ้าเกิดมีความต้องการแต่ไประบายกับคนอื่นไม่ได้เพราะไม่อยากนอกใจภรรยา วันนั้นคุณหมอจะนึกถึงผมเป็นคนแรก"
เมื่อได้ฟังเจ้านายพูดดลวิทย์ส่ายหัวแล้วหัวเราะเบาๆ
"จะมีวันนั้นสำหรับผมหรือเปล่าก็ไม่รู้ครับ ผมกับไอ้ธิปสัญญากันไว้ว่าจะรักษาชีวิตโสดยิ่งชีพ ฮ่า ฮ่า"
ณัฐนิธานยิ้มเครียดกับสิ่งที่ได้ฟัง ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น
"พี่อธิปนำคุณหมอไปหลายช่วงตัวแล้วครับ เจอกันเมื่ออาทิตย์ก่อนอาการหนักกว่าผมอีก"
"อ้าว มันเป็นอะไรเหรอครับ มิน่าพักนี้ไม่เคยมาปาร์ตี้กับเพื่อนเลย ส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน"
"ตอนนี้อาการแย่ครับ เพื่อนรักคุณหมอกำลังมีความรัก"
☆☆☆☆☆☆☆☆☆
เป็นไงล่ะ หมอห้ามก็ไม่เชื่อ คงอีกนานเลยกว่าจะได้ไปหาเฮียที่บ้าน
ฝากกดติดตามด้วยค๊าบ
