การแต่งงาน...เป็นพิธีกรรมที่คู่รักจัดขึ้นเพื่อบอกกล่าวให้สังคมได้รับรู้ว่าทั้งคู่ตกลงปลงใจที่จะใช้ชีวิตและสร้างครอบครัวใหม่ของตนร่วมกัน

แน่นอนว่ามันเป็นความฝันสูงสุดของผู้หญิงหลายคน และหนึ่งในนั้นก็มีฉัน หรือ 'เฟียส' ลูกสาวคนสวยของแด๊ดฟรานและมี๊น้ำรวมอยู่ด้วย

...ซึ่งวันนี้นี่แหละคือวันที่ฉันจะได้ทำตามความฝันและควรจะมีความสุขที่สุดในชีวิต แต่ทุกอย่างมันดันพลิกนิดหน่อย เพราะมันดันเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นมาจนทำให้ฉันต้องแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักฉันและฉันก็ไม่ได้รักเค้า

"บัดนี้ขอประกาศว่าท่านทั้งสองเป็นสามี-ภรรยา ตามกฏหมายพระศาสนจักรคาทอลิกแล้ว ขอเชิญพี่น้องร่วมแสดงความยินดีด้วยการปรบมือให้คู่บ่าวสาวด้วย"

แปะ แปะๆๆๆ

สิ้นสุดคำพูดของบาทหลวงที่ยืนอยู่ระหว่างกลางของฉันและสามีป้ายแดงของฉัน เสียงปรบมือจากแขกเหรื่อที่มาร่วมงานก็ดังประสานกันจนอึกทึกอยู่นานนับหลายนาที

ก่อนที่ทุกคนจะพร้อมใจพากันพูดขั้นตอนต่อมาที่มักจะมีในงานแต่งจนเสียงดังลั่นโบสถ์ด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม ผิดกับเจ้าบ่าวและเจ้าสาวอย่างเราสองคนที่ทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกและดูขนลุกแบบสุดๆ

"จูบเลยๆๆๆ" เพียงได้ยินเสียงเชียร์ดังสนั่นออกมาแบบนั้น

ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าบ่าวและเป็นเจ้าของงานแต่งงานนี้ร่วมกับฉันก็เหลือบตามามองเจ้าสาวอย่างฉันที่ยืนอยู่ข้างๆด้วยหางตาเล็กน้อย ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาอย่างแรงด้วยความไม่สบอารมณ์

จนฉันได้แต่บิดยิ้มด้วยความพอใจที่ได้เห็นคนเย็นชาอย่าง 'เฮียไอหมอก' แสดงสีหน้าอื่นนอกจากใบหน้าเรียบเฉย..ถึงแม้จะไม่มีความสุขเพราะไม่ได้แต่งกับคนที่รัก แต่อย่างน้อยฉันก็มีความสุขเพราะทำให้คนอย่างเค้าหงุดหงิดใจได้ล่ะนะ

"หมอก..ยืนเฉยอยู่ทำไมลูก เค้าบอกให้จูบน้องไม่ได้ยินรึไง!?" เมื่อผู้เป็นมารดาพูดออกมาแบบนั้นลูกชายคนเล็กของบ้านก็ทำหน้างอแงใส่ ก่อนจะกลั้นใจหันกลับมาเผชิญหน้ากับฉันอย่างเลี่ยงไม่ได้

ฝ่ามือหนาของคนตรงหน้าเอื้อมมาประคองเข้าที่ลำคอขาวของฉัน ก่อนจะค่อยๆโน้มหน้าเข้ามาใกล้ทำทีว่าเรากำลังจูบกันทั้งๆที่ในความเป็นจริงเค้าใช้นิ้วโป้งข้างที่ประคองลำคอของฉันอยู่ปิดริมฝีปากนุ่มอีกที

ครั้นผละตัวออกมาเค้าก็จ้องมองใบหน้าเล็กของฉันที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นน้องสาวต่างสายเลือดด้วยแววตาลุกโชน ก่อนจะเค้นเสียงลอดไรฟันพูดคุยด้วยเพื่อไม่ให้คนอื่นได้ยิน

"อย่าคิดว่ามีแม่ฉันให้ท้ายแล้วเธอจะทำอะไรกับฉันก็ได้นะ! นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องคืนนั้น..เธอกับฉันคงไม่ต้องมายืนทำเรื่องบ้าๆกันอยู่ตรงนี้!!"

"..เฮียอย่าพูดเหมือนเฟียสเป็นคนผิดสิคะ เพราะคนที่ผิดจริงๆน่ะมันคือเฮียต่างหาก" ฉันกัดฟันตอบเค้ากลับไปบ้าง

"คนผิดคือฉัน!?"

"อื้อ ก็ใครใช้ให้เฮียขึ้นมานอนบนเตียงเดียวกันกับเฟียสจนป้านิรินเข้ามาเจอล่ะ!"

"เธอต่างหากที่เดินเข้ามานอนเตียงเดียวกับฉัน! ฉันไม่เคยพาเธอขึ้นมานอนบนเตียงของตัวเอง...ไม่เคย!!"

"นี่เฮียจะโบ้ยว่าเฟียสเป็นคนเดินเข้าไปนอนเตียงเดียวกับเฮียในห้องนอนของเฮียงั้นเหรอ!?"

"เออ! เธอคิดว่าคนอย่างฉันจะใจดีแบ่งเตียงให้กับคนที่แย่งเวลานอนอันมีค่าของฉันไปงั้นสิ่!!"

"นี่อย่าบอกนะ..ว่าวันนั้นเฮียทิ้งเฟียสที่เมาเหมือนหมาไว้ที่ห้องรับแขกของบ้านเฮียอ่ะ!"

"เปล่า! ฉันไม่ได้ทิ้งเธอไว้ที่ห้องรับแขก...แต่ฉันทิ้งเธอไว้กลางห้อง!!"

"!!!!"

"ฉันไม่มีทางพาคนเมาที่ตัวฟุ้งไปด้วยกลิ่นเหล้าแถมไม่รู้ว่าจะอ้วกออกมาตอนไหนไปนอนบนโซฟาราคาแพงของฉันหรอกนะ! ไม่ทิ้งเธอไว้นอกบ้านก็บุญหัวเธอเท่าไหร่แล้ว!!" หลังจากสิ้นสุดคำพูดของสามีหมาดๆ

ร่างเล็กของฉันก็เม้มปากและกำหมัดแน่นด้วยความโมโห จนคนตัวสูงที่เห็นอากัปกิริยานั้นได้แต่ยกยิ้มออกมาที่มุมปากด้วยความชอบใจ

แน่นอนว่าฉันเห็นรอยยิ้มเย้ยหยันนั้นอย่างชัดเจน จึงคิดแก้เผ็ดเจ้าบ่าวของตัวเองที่ชอบแกล้งฉันมาตั้งแต่เด็กๆด้วยการ...

เพี๊ยะ!

ฟาดฝ่ามือบางลงบนริมฝีปากหยักได้รูปอย่างแรงจนคนตัวโตถึงกับปากกระตุก ในขณะที่แขกในงานก็ถึงกับอ้าปากค้างและพากันชะงักไปหมดราวกับโดนเตะปลั๊ก

สมน้ำหน้า! ให้มันรู้ซะบ้างว่าฉันไม่ใช่เฟียส เด็กอ้วนผมเปียที่เฮียจะแกล้งเมื่อไหร่ก็ได้เหมือนเมื่อสิบสามปีก่อนอีกแล้ว

"0_0"

"พอดีเฟียสเห็น 'ยุง' เกาะอยู่ที่ปากเฮียหมอกน่ะค่ะเลยตบให้..ไม่โกรธใช่ไหมคะ"

"หึ! ไม่โกรธ!!" แม้เค้าจะพูดออกมาแบบนั้นแต่เค้ากำลังโกรธฉันจัดๆจนอยากบีบคอให้ตายไปซะตอนนี้เดี๋ยวนี้..ฉันรู้ดี

แต่ถามว่ากลัวไหม? บอกเลยว่าไม่! เพราะอะไรน่ะเหรอ?..เพราะฉันมีป้านิรินกับคุณลุงองศา พ่อแม่ของเฮียเค้าเป็นผู้หนุนหลังยังไงล่ะ

"เอ่อ..ฮ่าๆๆ เป็นคู่ที่น่ารักกันจังเลยนะ มีตบยุงให้กันด้วย" ครั้นได้ยินบาทหลวงที่ยังยืนอยู่ที่เดิมพูดแบบนั้นเฮียหมอกก็หันขวับไปมองท่านตาเขม็ง ก่อนจะเค้นเสียงลอดไรฟันคุยกับบาทหลวงออกไปเสียงแข็ง

"หึ! บนหน้าบาทหลวงก็มี 'ยุง' นะครับ ให้ผม 'ต่อย' ให้ไหม?"

"พะ..พ่อว่าพ่อตบเองดีกว่า ขอบคุณในความหวังดีนะลูกนะ" ดูสิ่ทุกคน บาทหลวงพูดไปเอามือปาดเหงื่อไป แสดงออกว่ากลัวคนตรงหน้าฉันที่เอาแต่ทำหน้าราวกับคนอึไม่ออกแบบสุดๆ

นี่แหละเฮียไอหมอกล่ะ..ตั้งแต่เกิดมาจนอายุปูนนี้ ฉันยังไม่เคยเห็นเฮียแกทำดีหรือพูดดีกับใครอื่นที่ไม่ใช่คนในครอบครัวหรือคนสนิทเลย

"อะ..เอ่อ ต่อไปก็พิธีโยนช่อดอกไม้..จะโยนที่ไหนดีลูก?"

"โยนที่บ้านบาทหลวงได้ไหม?"

เพี๊ยะ!

"เฮีย!..ทำไมถึงหยาบคายแบบนี้ นรกจะกินกบาลเอานะ"

"นรกสำหรับฉันมันก็แค่ชื่อน้ำพริก!" อ่าจ่ะ นี่ถ้าตอนเฮียแกตาย ฉันพนันได้เลยว่าเฮียแกต้องไปปั่นประสาทท่านยมบาลอยู่ในนรกแน่!

"แล้วนี่จะยืนทำหน้าโง่อีกนานไหม!? เมื่อไหร่จะหาที่โยนไอ้ช่อดอกไม้เวรนี่ได้ซักที ฉันอยากกลับบ้านไปอาบน้ำนอนแล้ว!"

"เฮ้อ! งั้นไปโยนหน้าโบสถ์ไหมล่ะ? โยนเสร็จจะได้กลับบ้านเลย"

"ก็ดี เดินนำไปสิ่"

"ขอช่อดอกไม้ด้วย~" หลังจากพูดจบผัวป้ายแดงของฉันก็โยนช่อดอกไม้มาให้กันอย่างลวกๆท่ามกลางความตกใจของแขกเหรื่อ

ก่อนที่ช่อดอกไม้ช่อนั้นจะตกแหมะใส่หัวฉันแล้วล่วงลงมาอยู่ในอุ้งมือเล็ก จะไม่ไหวแล้วนะโว๊ย!..รู้แหละว่าเฮียไม่อยากแต่งงานกับฉัน แต่คิดว่าเฮียไม่อยากแต่งงานคนเดียวรึไงวะคะ!!

"นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะเฮียหมอก!!"

"มันไม่มากเกินไปหรอก! นี่มันแค่เริ่มต้นเท่านั้น...หลังจากนี้ต่างหากคือของจริง"

".........."

"จำเอาไว้ว่าผู้หญิงอย่างเธอจะได้รับรู้รสชาติของการท้าทายฉันอย่างสาสม จนเธอร้องขอให้ฉันเซ็นต์ใบหย่าให้แทบไม่ทันเลยล่ะ!"

"หึ! ขนาดนั้นเหรอคะ!?"

"..........."

"เอาสิ่! เฟียสเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างเฮีย..."

"..........."

"จะทำได้ซักแค่ไหนกันเชียว~" พูดจบก็บิดยิ้มร้ายใส่คนตรงหน้าที่เอาแต่กัดกรามแน่นจนหน้าสั่น

ก่อนจะหันหลังและเดินถือช่อดอกไม้ในมือออกไปที่หน้าโบสถ์เพื่อโยนไอ้ช่อดอกไม้งานแต่งโง่ๆในมือนี่ให้พ้นๆไป แต่เดินไปได้ไม่กี่ก้าวก็ต้องสะดุดจนหน้าแทบคว่ำ

..และสิ่งที่ทำให้ฉันสะดุดจนจะล้มมันไม่ได้เป็นเพราะฉันสะดุดขาตัวเองหรอกนะ แต่มันเป็นเพราะไอ้บ้าข้างหลังเหยียบชายกระโปรงฉันต่างหาก!!

กึก!

"กรี๊ดดดดดด"

หมับ!

"หึ เดินให้มันดีๆหน่อยสิครับคุณภรรยา..เกิดล้มหน้าคว่ำลงไปตรงนี้ อายคนอื่นเค้าแย่น้า~" พูดจบคนที่เคลื่อนตัวมาดึงฉันไว้ได้อย่างทันท่วงทีก็แสยะยิ้มออกมาเบาๆด้วยความพอใจ

ก่อนจะปล่อยมือออกจากท่อนแขนเรียวเล็กของฉันทั้งสองข้างแล้วล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงสแล๊คสีดำสนิทของตัวเองเพื่อหยิบ..เจลแอลกอฮอล์!! ออกมาถูมือท่ามกลางสายตาเลิ่กลั่กของแขกที่มาร่วมงาน

แต่แบบ..นี่มันหมายความว่าไงวะคะ!? ทำไมจับแขนฉันเสร็จต้องถูเจลแอลกอฮอล์ด้วย!! มันกำลังทำให้ฉันดูเป็นคนสกปรกในสายตาคนอื่นนะไอ้เฮียบ้า!

"ตาหมอก! นี่ลูกทำอะไรเนี่ย!!"

"พอดีผมรู้สึกว่ามือตัวเองไม่ค่อยจะสะอาดเท่าไหร่เลยใช้เจลแอลกอฮอล์ล้าง...จะล้างด้วยไหมเฟียส เผื่อเธอจะสะอาด เอ้ย รู้สึกสะอาดขึ้น^^"

"หึ ก็ดีนะคะเฮีย^^" พูดจบฉันก็ปั้นหน้ายกยิ้มออกมาบางๆ ก่อนจะยื่นมือไปรับเจลแอลกอฮอล์มาจากเฮียไอหมอก

จากนั้นจึงบิดยิ้มร้ายใส่เจ้าบ่าวของตัวเองเล็กน้อยแล้วบีบเจลในมือสุดแรงจนเนื้อเจลพุ่งกระเด็นใส่เสื้อสูทของเจ้าบ่าวป้ายแดงตรงหน้า

..สมน้ำหน้า! อยากมาแกล้งฉันก่อนดีนัก

"นี่เธอ!!"

"ว๊าย! ขอโทษนะคะเฮีย คะ..คือเฟียสไม่ได้ตั้งใจ"

"..เธอตั้งใจ!"

"เอ๊ะหมอก! น้องบอกไม่ได้ตั้งใจก็ไม่ได้ตั้งใจสิ่" เรื่องที่ดีที่สุดตั้งแต่เกิดมาจนอายุปูนนี้ก็คือการที่พ่อแม่เฮียหมอกเข้าข้างฉันเนี่ยแหละทุกคน

เข้าข้างเก่ง อวยเก่ง โอ๋เก่งที่หนึ่ง..ซึ่งเอาจริงก็ไม่ใช่แค่พ่อแม่เฮียหมอกหรอก แต่พี่ชายทั้งสองคนของเฮียหมอกอย่างพี่คิณกับพี่ดินก็โอ๋ฉันเหมือนกัน

...คงเพราะเหตุผลนี้ล่ะมั้งเลยทำให้ชายตรงหน้าหาเรื่องแกล้งคนสวยๆอย่างฉันมาตั้งแต่ตัวเค้าสูงกว่าลูกหมาแค่นิดเดียว-_-

"แม่ก็เข้าข้างแต่ยัยนี่อ่ะ!"

"เดี๋ยวเถอะ! ใครสั่งใครสอนให้หมอกเรียกเมียตัวเองว่ายัยนี่ห๊ะลูก!"

"เอ่อ คุณป้าคะ..อย่าดุเฮียเลยค่ะ ดูสิ่คะเฮียหมอกหน้าหงิกหน้างอเป็นปลาดุกชนเขื่อนหมดแล้ว"

"ยัยโอ่งมังกร!!"

"โอ๋ๆค่ะเฮียหมอก อย่างอนไปเลยนะคะคนดี..มาค่ะ เดี๋ยวเฟียสเช็ดเจลออกจากเสื้อให้นะ^^" พูดจบก็เดินยกชายกระโปรงเข้าไปใกล้คนตรงหน้า

ก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูทของเค้าเพื่อดึงผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเจลแอลกอฮอล์บนเสื้อสูท และด้วยความที่การเช็ดมันทำให้เราใกล้กัน เฮียหมอกจึงโน้มตัวลงมาใกล้ใบหูฉันแล้วเค้นเสียงเขียวพูดกับฉันให้เราได้ยินกันแค่สองคน

"ฝากไว้ก่อนเถอะยัยโอ่งมังกร! ตอนนี้เธออาจจะมีพ่อแม่ฉันให้ท้าย..แต่ถ้าพวกท่านสองคนเผลอเมื่อไหร่ ฉันเอาคืนเธออย่างสาสมแน่!"

"เหอะ! จะนับวันนับคืนรออย่างดีเลยนะคะ..คุณสามี^^" พูดจบก็ยัดผ้าเช็ดหน้ากลับเข้าไปในกระเป๋าเสื้อสูทของเจ้าบ่าวหน้าบูด ก่อนจะหมุนตัวเดินถือช่อดอกไม้ด้วยมือข้างเดียวออกไปนอกโบสถ์เพื่อโยนให้มันจบๆไป

เฮ้อ~ เอาจริงนะ...ถึงจะพูดท้าทายไปแบบนั้น ใจของฉันก็ยังแอบกลัวเฮียหมอกอยู่ดี

เพราะผู้ชายคนนี้น่ะนิสัยไม่ต่างจากปีศาจร้าย อยากทำอะไรก็ทำไม่สนหน้าอิฐหน้าพรหม ไม่สนเพศสนอายุ

..นี่ขนาดฉันหันหลังให้เค้าอยู่ยังสัมผัสได้ถึงแรงอาฆาตเลยอ่ะคิดดู ฮือออ อยากย้อนเวลากลับไปเมื่อสามอาทิตย์ที่แล้วจังเลย เพราะถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันก็คงไม่ต้องมากลายเป็นเจ้าสาวของอีตาบ้านั่นแบบนี้~

 

 

 

 

 

 

 

😳เรื่องนี้มันแซ่บเด้อ~ ลูกบ่าวลูกสาวไรท์แซ่บแบบไม่มีอะไรกั้นจริงๆ😳

 

 

 

ฝากรีดที่น่ารักกดไลค์และคอมเมนต์ให้กำลัง 💜 พี่หมอกน้องเฟียสของไรท์แน่~